Tο In Progress Feedback Festival (IPFF) επιστρέφει για όγδοη χρονιά στον Κινητήρα. Καλλιτέχνες και ομάδες χορού και θεάτρου παρουσιάζουν στο κοινό έργα τους που βρίσκονται σε δημιουργική διαδικασία. Οι θεατές θα επηρεάσουν κάθε έργο με πολλούς τρόπους και η ομάδα που θα επιλέξουν ως την καλύτερη θα παρουσιάσει τη δουλειά της τον Σεπτέμβρη. Η A.V. ρώτησε τις 8 ομάδες γιατί δέχτηκαν να εκτεθούν σε μια διαδικασία ψηφοφορίας.
Almalibre.co
«Home»
«Επιλέγουμε να εκτεθούμε στο In Progress Feedback Festival, γιατί ως θεσμός αποτελεί μία δημιουργική πρόκληση. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα πρέπει να κάνεις μία πρώτη προσέγγιση στην ιδέα ενός έργου και καλείσαι να την παρουσιάσεις σε κοινό. Αυτό είναι γοητευτικό και ταυτόχρονα δύσκολο. Το γεγονός του ότι δεν υπάρχει χρόνος για πειραματισμό και έρευνα, γιατί έχει οριστεί μία συγκεκριμένη ημερομηνία παρουσίασης, οδήγησε στην επιλογή ενός άλλου τρόπου δουλειάς όσον αφορά στη δημιουργική διαδικασία. Η ομάδα οργανώθηκε πιο γρήγορα στο να “χτίσει” μία πρώτη χορογραφική δομή και να δουλέψει πάνω σε αυτή πιο συγκεκριμένα. Η δυνατότητα του να μοιραστούμε την ως τώρα πορεία μας με το κοινό είναι πολύ σημαντική, γιατί θα δούμε κατά πόσο ο τρόπος που επιλέξαμε να δουλέψουμε λειτούργησε και ποιο είναι το αποτύπωμά του στο κοινό. Έχει ενδιαφέρον να δούμε, αν θα αγκαλιάσει το κοινό το κομμάτι μας με την ψήφο του και με ποιο τρόπο θα μας βοηθήσει να το εξελίξουμε».
«Είναι πάρα πολύς καιρός, θα έλεγα δεκαετίες, που εκτιθέμεθα σε μικρές, μεγάλες σκηνές μα και στο δρόμο. Η κατάσταση αυτή προέκυψε πριν καν γίνει επιλογή συνειδητή... Είναι προσυνειδησιακή θα έλεγα, αφού φαινόταν από τις αντιδράσεις των ενηλίκων που βλέποντάς μας παιδιά να παίζουμε με συνέπεια και με ακόρεστο φαντασιακό, αντιδρούσαν (εφηντμπάκιζαν), αποφαινόμενοι πως “εσύ άμα μεγαλώσεις θα γίνεις ηθοποιός, ζογκλέρ, μουσικός κ.λπ”. Έτσι, αυτό το πρώτο κοινό των γονέων, γειτόνων, δασκάλων και παιδιών, μας έδωσε την ώθηση να μη φοβόμαστε και να αγαπάμε το κοινό, ακόμα κι αν η ψήφος του δεν μας δωθεί και πάει αλλού. Το feedback, λοιπόν, είναι για μας το παρελθόν μας που κάνει γκέλα στο παρόν».
«Η ομάδα A(r)CT δημιουργήθηκε με την ιδέα πως ο χορός πρέπει να καθιστά μία τέχνη προσιτή σε όλους και έτσι είμαστε πάντα ενθουσιασμένοι να παρουσιάζουμε τις δουλειές μας στο ευρύτερο κοινό και να λαμβάνουμε άμεσα σχόλια και κριτικές. Μέσα από τη δουλειά μας επιθυμούμε να μεταφέρουμε μηνύματα άμεσα συνδεδεμένα με την καθημερινότητά μας, την κοινωνική και ανθρωπιστική μας ύπαρξη καθώς και το σύγχρονο κόσμο. Μας ενδιαφέρει οι θεατές να κατανοούν αυτό που παρακολουθούν, να νιώθουν ενεργοί και όχι να στέκονται απαθείς σε ό,τι συμβαίνει μπροστά τους. Έτσι, για μας η συμμετοχή μας στο In Progress Feedback Festival είναι μια ευκαιρία να μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας, να έρθουμε σε επαφή με ένα καινούργιο κοινό και να ακούσουμε τις δικές τους απόψεις σχετικά με το έργο μας. Μέσα από το “2084” θέλουμε να προβληματίσουμε και να ξεσηκώσουμε τους θεατές, επιτρέποντάς τους να βιώσουν έντονα συναισθήματα συνδεόμενοι με τη δική μας επί σκηνής εμπειρία. Η ψήφος τους έρχεται σε δεύτερη μοίρα».
Μαριέλα Νέστορα & Stephanie Felber
«Why the dog?»
«Όταν ανοίγεις το έργο σου και υποδέχεσαι το κοινό, μόνο τότε το έργο ζωντανεύει και ολοκληρώνεται. Στην εφήμερη τέχνη του χορού δημιουργείς ένα κοινό χώρο (και χρόνο) για τους καλλιτέχνες και τους θεατές, ο οποίος υπάρχει μόνο μέσα από αυτή τη συνθήκη του να μοιραστείς το έργο. Μια κυκλική διαδικασία η οποία συμπληρώνεται μέσα από την αγάπη και την αποδοχή. Η χορογραφία είναι ένας τρόπος να σκεφτείς και να στοχαστείς. Μέσα από αυτήν την οπτική, το feedback από συνεργάτες, άλλους καλλιτέχνες, φίλους, συναδέλφους είναι απαραίτητο στάδιο που εφαρμόζουμε πάντα μέσα στη διαδικασία δημιουργίας των έργων. Το ενδιαφέρον στοιχείο στην περίπτωση αυτή είναι ότι δεν προσκαλούμε εμείς συγκεκριμένους επιλεγμένους θεατές, αλλά έρχεται κοινό που ενδιαφέρεται να μπει στη δημιουργική διαδικασία ενός έργου εν τη εξελίξη του. Ένα blind date για να σκεφτούμε μαζί. Όσο αφορά τη διαδικασία ψήφου, τη βλέπω με μια δόση χιούμορ απο τη μεριά του καλλιτέχνη, διότι η τέχνη ουδεμία σχέση έχει με ψηφοφορίες. Όμως η πρόταση του In Progress Feedback Festival ως προς την ενδυνάμωση της θέσης του θεατή και η δυνατότητα «εξουσιοδότησης» που του προσφέρει ως προς το μέλλον ενός έργου, είναι ένας παιχνιδιάρικος τρόπος να προσκαλέσουμε το κοινό κοντά στην τέχνη, τον καλλιτέχνη και τη δημιουργική διαδικασία».
«Η διαδικασία της τέχνης και η διεργασία μέσα στην οποία βάλλεται είναι μια μακρά και κάποιες φορές επίπονη διαδρομή. Είναι ένα ταξίδι στο μέσα αλλά και στο έξω, όπου συμβάντα οδηγούνται υπό το πρίσμα του βλέπειν ως αυτόνομο και μοναδικό ον, και διερμηνεύεται σε φόρμα, κραυγή και χώρο. Το θέατρο είναι μια πιο συλλογική έρευνα και αυτό φωτίζει τα μέλη της ομάδας με την επικοινωνία που βέβαια δεν είναι πάντα ανθηρή, αντίθετα με την εικαστική διαδρομή όπου τα ερωτήματα ανακυκλώνονται γύρω από την μονάδα ‒ το δημιουργό. Τελευταία, η τέχνη τείνει να είναι μια πιο συλλογική εργασία και αυτό είναι ευοίωνο. Παρ’ όλ’ αυτά ο δημιουργός δεν απομακρύνεται από τη μοναχική διεργασία, που είναι ο δρόμος για την ενσυναίσθηση και στο να αφουγκράζεται ό,τι τον αφορά. Όταν ο καλλιτέχνης ολοκληρώσει ένα έργο, αναζητά να το παρουσιάσει γιατί αυτός είναι και ο προορισμός του, η στιγμή που το αγγίζει το κοινό, από το οποίο αναζητάμε να βρούμε αν, μορφολογικά και σαν περιεχόμενο, η κραυγή μας εισακούστηκε».
Ζωή Παπαδοπούλου
«∞ Άπειρο»
«Θεωρώ πολύ ενδιαφέρoν να παρουσιάσω το έργο μου, να επικοινωνήσω με τους θεατές και στο τέλος να υπάρχει feedback του κοινού. Είναι μια μορφή διαλόγου με το κοινό, μια αλληλεπίδραση... τόσο όμορφη και σημαντική όταν δημιουργούμε!»
Scraps
«Called Back»
«Ποιος δεν θέλει να επικοινωνήσει μέσα από το έργο του; Για χίλιους δυο λόγους, γιατί θέλουμε να ρισκάρουμε να εκτεθούμε και να εμπνεύσουμε ή να απογοητεύσουμε. Γιατί υπάρχει ένα μικρό κομμάτι ματαιοδοξίας που μας κάνει να θέλουμε να εκφραστούμε πιο δημόσια. Γιατί εντέλει αυτός δεν είναι και ο αυτοσκοπός της τέχνης; Σίγουρα μέσα από το I.P.F.F και μέσα από την κριτική ματιά του κοινού θα έχουμε την ευκαιρία να αξιολογήσουμε τη μέχρι τώρα δουλειά μας και τις επιλογές μας πάνω σε αυτήν.
Όμως, η ίδια η Εμιλυ Ντίκινσον έγραψε στη ζωή της πάνω από 1.700 ποιήματα και από αυτά εκδόθηκαν μόνο τα 8 ή 6 αν δεν κάνουμε λάθος∙ μερικά από αυτά χωρίς την έγκρισή της. Έγραφε μόνο για εκείνη και την ανάγκη της να γράψει. Οπότε σύμφωνα με την Έμιλυ, ίσως να μην ισχύει κανένας από τους παραπάνω λόγους. “Δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά, η φασαρία με έκανε να ντρέπομαι”, όπως έγραψε».
Φ/2
«Φ/2»
«Η ανάγκη μας να εκθέσουμε το έργο μας στη γνώμη του κοινού είναι η επικοινωνία, να χτίσουμε μια γέφυρα μεταξύ παρατηρητών. Το βασικό κίνητρό μας είναι να ενταχθούμε στη δημιουργική διαδικασία, να πειραματιστούμε και να διαρθρώσουμε μια ταυτότητα που να αντιπροσωπεύει τις ιδέες, τις σκέψεις και τις επιλογές μας. Το να αφουγκραστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που προξενήσαμε στο κοινό όντας μια νεοσύστατη ομάδα, αποτελεί μια ειλικρινή και ελπιδοφόρο διαδικασία».
Κύριος στόχος του In Progress Feedback Festival είναι η έρευνα, ο πειραματισμός, η εξέλιξη της δημιουργικής διαδικασίας, αλλά και οι τρόποι με τους οποίους επηρεάζονται τα υπό διαμόρφωση έργα από τη γνώμη του κοινού. Η ομάδα που θα επιλεγεί θα έχει τη δυνατότητα να παρουσιάσει στο Στούντιο του Κινητήρα οκτώ παραστάσεις τα Σαββατοκύριακα του Σεπτεμβρίου 2017 σε συμπαραγωγή με τον Κινητήρα.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Σάββατο 18/3
A(r)CT «2084»
μΟνΟρΟδΟ «Feedback»
Ζωή Παπαδοπούλου «∞ Άπειρο»
Yellow «ABSENCE ΙΙ»
Κυριακή 19/3
Almalibre.co «Home»
Μαριέλα Νέστορα & Stephanie Felber «WHY THE DOG?”
Scraps «Called Back»
Φ/2 «Φ/2»
Ώρα έναρξης: 20.00 // Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά | Απαραίτητη η κράτηση θέσεων: 2109248328 | info@kinitiras.com // Περισσότερες πληροφορίες για τους συμμετέχοντες στο IPFF εδώ.
Κεντρική φωτό: Από αριστερά: Εύα Παπαμαργαρίτη, «Always a body, always a thing», 2016-2017, still από single-channel video
«C la vie» από τον Serge Aimé Coulibaly, «À la Carte» από τον Γιάννη Μανταφούνη, «4 + ΕΝΑ» της Κυριακής Νασιούλα και άλλες περφόρμανς αυτή την εβδομάδα
Το Κρατικό Μπαλέτο της Έσσης και οι χορογράφοι Botis Seva, Josef Nadj, Imre & Marne van Opstal, Lali Ayguade και Χάρης Γκέκας έρχονται στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα
Μιλήσαμε με τον χορογράφο Ηλία Χατζηγεωργίου και τον συνθέτη Αλέξη Φάλαντα για τις περφόρμανς που θα συνοδεύσουν την Ολυμπιακή Φλόγα από την Αρχαία Ολυμπία στην Αθήνα
Η Βελγίδα εικαστικός και δημιουργός περφόρμανς για το «One Song», τους δύσκολους αποχαιρετισμούς, τα συστατικά της δουλειάς της και τη ματιά της στην τέχνη
28°
