Unfairy tales

ΤΑΣΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ + ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΗΓΟΣ

Εσείς θα παίρνατε αυτούς τους δύο ανθρώπους για να διηγηθούν ένα παραμύθι στο παιδάκι σας; 12 διαφορετικοί τρόποι για να δούμε τα πιο κλασικά παραμύθια της παιδικής μας ηλικίας.

Xιονάτη & οι επτά νάνοι (κεντρική φωτό)

Η πεντάμορφη και το τέρας

Κοκκινοσκουφίτσα

Η Σταχτοπούτα

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Τα ρούχα του αυτοκράτορα

Η ωραία κοιμωμένη

Ο Πινόκιο

Χάνσελ και Γκρέτελ

Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ

Η βασίλισσα του χιονιού

Το αηδόνι του αυτοκράτορα

Γκρύφωνας: «Όχι! Όχι! Οι περιπέτειες πρώτα…

οι εξηγήσεις παίρνουν τόσο τρομακτικό χρόνο»…

Βασίλισσα Κούπα: «Ακόμα και ένα ανέκδοτο θα έπρεπε να έχει κάποιο νόημα – και ένα παιδί είναι πιο σημαντικό από ένα ανέκδοτο, ελπίζω»…

Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων - Λούις Κάρολ

Τα παραμύθια, συχνά βίαια, παράλογα, με σεξουαλικές αναφορές και απρόσμενες ανατροπές, δεν αποδίδουν, όπως έχει ειπωθεί, παρά τις ίδιες τις αρχετυπικές μορφές και εκφράσεις του συλλογικού υποσυνείδητου με τον πιο απλό, απροκάλυπτο και συνοπτικό τρόπο. Δεν προδίδουν παρά τη συνεχή διαπραγμάτευση ανάμεσα στην παιδικότητα και την ενηλικίωση.

Σύμφωνα με τα όσα διαμείβονται στην Αλίκη του Λ. Κάρολ, θα μπορούσε κανείς να κατατάξει τους αναγνώστες των παραμυθιών είτε σε Γκρύφωνες είτε σε Βασίλισσες Κούπα: σε αυτούς που απλώς απολαμβάνουν μια ιστορία και σε αυτούς που την ερμηνεύουν. Το ίδιο και τους αναγνώστες της τέχνης. Ακόμα όμως κι αν τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, οι φωτογραφίες παραμυθιών που δημιούργησαν ο Τάσος Βρεττός και ο Κωνσταντίνος Ρήγος, με τίτλο UnFairyTales, επιβεβαιώνουν ότι το παραμύθι το ίδιο είναι και η εξήγησή του: Το νόημά του εμπεριέχεται δηλαδή στο σύνολο των μοτίβων του.

- ΝΑΝΤΙΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, Ιστορικός Τέχνης - Επιμελήτρια