Λίγοι φωτογράφοι έχουν καταφέρει να απεικονίσουν τόσο πιστά το πνεύμα του Βερολίνου κατά τον 20ο αιώνα, όσο ο Χέλμουτ Νιούτον. Γεννημένος εκεί το 1920, ο Χέλμουτ Νιούτον ξεκίνησε να τραβάει φωτογραφίες ως έφηβος και την ίδια εποχή μαθήτευσε κοντά στην θρυλική φωτογράφο Yva. Η επιρροή της, οδήγησε τον Χέλμουτ Νιούτον στον λαμπερό κόσμο της μόδας, στα πορτραίτα, αλλά και τη γυμνή φωτογραφία.
Η εικόνα του Βερολίνου ως κέντρο πολιτισμού, που συγκέντρωνε καλλιτέχνες, μουσικούς, λογοτέχνες, σκηνοθέτες, θεατράνθρωπους και μεγάλα ονόματα της μόδας, έμεινε για πάντα αποτυπωμένη, τόσο στο δικό του μυαλό, όσο και σε όλων εκείνων που βρέθηκαν εκεί κατά την δεκαετία του 1920. Το βίαιο τέλος αυτής της περιόδου, δημιούργησε μια νοσταλγία, που κράτησε μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν διεθνούς φήμης καλλιτέχνες σαν τον Ντέιβιντ Μπόουι και τον Ίγκι Ποπ μετακόμισαν στο Βερολίνο, θέλοντας να αναβιώσουν αυτόν τον μποέμ χαρακτήρα της πόλης.
Ο Χέλμουτ Νιούτον, που είχε εγκατασταθεί μόνιμα στο Παρίσι από το 1961 και είχε χτίσει μία αξιοζήλευτη καριέρα, δουλεύοντας για περιοδικά όπως το Constanze, το Adam, το Traveler της Condé Nast, το ZEITmagazin, το Max και το Süddeutsche Zeitung Magazin, αλλά και το δικό του περιοδικό φωτογραφίας Helmut Newton’s Illustrated, είχε την ευκαιρία, μέσα από ένα πρότζεκτ της νεοσύστατης τότε Vogue Γερμανίας, να επισκεφτεί και πάλι το Βερολίνο το 1979, προκειμένου να ανατρέξει στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα και να ανακαλύψει τις σχέσεις μεταξύ του «τότε και του τώρα». Ο τίτλος του πρότζεκτ αυτού, «Berlin, Berlin!», ενέπνευσε τον τίτλο της επετειακής έκθεσης για τα 20 χρόνια του Helmut Newton Foundation.
Το λεύκωμα της Taschen περιλαμβάνει τις πιο χαρακτηριστικές λήψεις του Χέλμουτ Νιούτον από το Βερολίνο, καθώς και πολλές άγνωστες λήψεις από τη δεκαετία του 1930 έως την δεκαετία του 2000. Ανάμεσά τους, θα βρει κανείς πορτραίτα νυχτόβιων θαμώνων των πιο «κουλ» εστιατορίων και μπαρ, γυμνές φωτογραφήσεις σε πανσιόν που ο Χέλμουτ Νιούτον γνώριζε από τα εφηβικά του χρόνια, αλλά και στιγμιότυπα από τον χώρο του κινηματογράφου, με την Χάνα Σιγκούλα, τον Βιμ Βέντερς στο Τείχος του Βερολίνου, τον Τζον Μάλκοβιτς και φυσικά τον Ντέιβιντ Μπόουι.
Λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, το 2003, ο Χέλμουτ Νιούτον μετέφερε μεγάλο μέρος του προσωπικού του αρχείου στο νέο του ίδρυμα, που στεγάζεται στο Μουσείο Φωτογραφίας, δίπλα στον σταθμό ZoologischerGarten, δηλαδή τον ίδιο σταθμό από όπου το έσκασε από το Βερολίνο, τον χειμώνα του 1938. Η έκδοση αυτή «κλείνει» έναν κύκλο στην ξεχωριστή ζωή και καριέρα του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη.
