Ο Δημήτρης Μουγκός και «Κάνα δυο φωτογραφίες»

Στιγμές που έγιναν εικόνες μέσα από τον φακό του Δημήτρη Μουγκού, ο «Μήτσος» που μπορεί να άκουσες πρώτη φορά στα «Κοράκια» του ΛΕΞ. Εικόνες που έγιναν photobook από τις εκδόσεις Petites-Maisons. Photobook που έγινε viral έκθεση στη Thessaloniki Photo Biennale, viral έκθεση που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Αθήνα και θα μεταμορφώσει τον χώρο του Cinobo Opera στο κέντρο της πόλης.

Ο Δημήτρης Μουγκός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1984. Προερχόμενος από ένα περιβάλλον ταυτισμένο με τις γραφικές τέχνες, σπούδασε φωτογραφία στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού στην Αθήνα (ΠΑΔΑ) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Goldsmiths College του Λονδίνου. Από το 2012 ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι μέλος της MOUGOS Image & Communication, που αντικείμενό της είναι η φωτογραφία, η οπτική επικοινωνία και οι γραφικές τέχνες.

«Κάνα δυο φωτογραφίες»: Τι θα δούμε στο Cinobo Όπερα

H πρωτότυπη φωτογραφική εγκατάστασή «Κάνα δυο φωτογραφίες» εγκαινιάζει τη νέα σεζόν του ιστορικού κινηματογράφου, στην οδό Ακαδημίας 57, την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου, στις 20:00, με δωρεάν είσοδο για όλους, παρουσία του φωτογράφου, φίλων και συνεργατών. Θα ακολουθήσει προβολή και after party με DJ Set στο Εφημερίδα ATH (Βησσαρίωνος 9 & Σίνα). Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 4 Οκτωβρίου, με ελεύθερη είσοδο.

Μαζί ένα κινηματογραφικό τριήμερο εμπνευσμένο από την έκθεση, που θα «ζωντανέψει» τις φωτογραφίες στη μεγάλη οθόνη, μέσα από φιλμ όπως τα «Kids», «Menace II Society», «Το μίσος», «Ο μαχαιροβγάλτης» αλλά και με την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα του «Kneecap».

Από τη βοή του δρόμου μέχρι τις συναυλίες του ΛΕΞ

«Υπάρχει πράγματι ένα πεδίο σύνδεσης της φωτογραφικής αναπαράστασης με τη βιωματική εμπειρία είτε αφορά την παρουσίαση του έργου του Δημήτρη Μουγκού σε ένα βιβλίο είτε σε μια έκθεση. Δύο είναι οι βασικοί άξονες που προτείνει η συγκεκριμένη παρουσίαση στο χώρο του κινηματογράφου Cinobo Opera στο κέντρο της Αθήνας: πρώτον, να αναδείξει τη δημιουργία ενός photobook σε σχέση με τη σημασία της αφήγησης στην επικοινωνία ενός μηνύματος στις σύγχρονες καλλιτεχνικές προσεγγίσεις και δεύτερον να συνδέσει τη μουσική με τη φωτογραφία μέσα από εννοιολογικές και οπτικές συμπτώσεις που πλαισιώνουν το έργο - εγκατάσταση in situ.

Η έκθεση προτείνει μια διαδρομή έσω/έξω από τον ακάλυπτο των πολυκατοικιών μέχρι τις ταράτσες και από τη βοή του δρόμου μέχρι τις συναυλίες του ΛΕΞ και των φίλων - συνεργατών, αποτυπώνοντας την ουσία, την ενέργεια μιας κουλτούρας που σχηματίστηκε ως απάντηση στο ζοφερό αστικό τοπίο (και όχι μόνο).

Οι εικόνες του φωτογραφικού οδοιπορικού που επιλέχθηκαν από συνολικά 15.000 φωτογραφίες δεν είχαν από την αρχή της δημιουργίας τους ως σκοπό μόνο την τεκμηρίωση, αλλά η ίδια η φωτογραφική πράξη ήταν ένας τρόπος αποτύπωσης κοινών εμπειριών.

Ακριβώς, σε έναν τέτοιο χώρο όπως το σινεμά, όπου μοιραζόμαστε έναν τρόπο θέασης, η έκθεση του Δημήτρη Μουγκού συνδιαλέγεται ταυτόχρονα με τον ιδιωτικό και τον δημόσιο βίο, με την ανάμνηση και το ιστορικό ντοκουμέντο.

Ο στίχος “Μήτσο, τράβα κάνα δυο φωτογραφίες” υπήρξε η αφορμή. Τώρα, σας προσκαλούμε να απολαύσετε τη συνέχεια» εξηγεί η Δρ. Ηώ Πάσχου, Επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.

Ο Δημήτρης Μουγκός δίνει τις δικές του απαντήσεις στην Athens Voice

Τι σημαίνει για εσένα η έννοια της «αφήγησης» μέσω των φωτογραφιών;

Ο στόχος είναι να πεις μια ιστορία, είτε πρόκειται για τη φωτογραφία, είτε για τον κινηματογράφο, είτε για τη μουσική. Αυτό είναι για μένα η αφήγηση. Η μεταφορά του θεατή στον τόπο της απεικόνισης. Ένα από τα πιο ωραία σχόλια που άκουσα για το λεύκωμα, ήταν ενός παιδιού που με ευχαρίστησε γιατί μέσα από τις φωτογραφίες μου ήπιε καφέ με τους πρωταγωνιστές των φωτογραφιών.

Τι ρόλο παίζει η ραπ κουλτούρα στο έργο σου;

Δεν ξέρω αν είναι η ραπ κουλτούρα που παίζει ρόλο ή η γενικότερη κουλτούρα του δρόμου. Οι μουσικές που ακούγαμε από την εφηβεία και το πώς μας επηρέασαν σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο. Μέσα από τις παρέες και τις ζυμώσεις δημιουργούνται οι ιστορίες και προχωράμε όλοι μαζί. Σαφώς η ραπ κουλτούρα είναι κομμάτι της ζωής μου από μικρή ηλικία, κυρίως λόγω της παρέας. Θεωρώ πως όσο ρόλο έχει παίξει η ραπ κουλτούρα στην αντίληψή μου, άλλο τόσο έχει παίξει η πανκ και η ρέγκε. Βέβαια όταν μένεις στο ίδιο σπίτι με τον Κώτσο (DOF TWOGEE) γνωρίζεις τη μουσική από μέσα και σου γίνεται βίωμα.

Ποια είναι η σημασία του αστικού τοπίου στη δουλειά σου;

Μια από τις πρώτες φωτογραφίες που έκανα ως φοιτητής φωτογραφίας ήταν οι πολυκατοικίες έξω από το τυπογραφείο του πατέρα μου. Μια καθημερινή, οικεία εικόνα. Έστρεψα την κάμερα προς τα πάνω σε μια προσπάθεια να δω τον ουρανό. Το αποτέλεσμα είναι να έχω φωτογραφίσει τους όγκους των οικοδομών και στη μέση της εικόνας μια γραμμή ουρανό. Το αστικό τοπίο έχει υπάρξει το πεδίο δράσης μου. Μεγάλωσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, οι φίλοι και οι συμμαθητές στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, το ίδιο. Οι ταράτσες των πολυκατοικιών ήταν από τα μέρη που πηγαίναμε να αράξουμε, δίπλα από τις κεραίες των τηλεοράσεων και κάπου στο βάθος λίγο θάλασσα. Νομίζω πως είμαι αποτέλεσμα του αστικού τοπίου συνολικά.

Πώς αποφάσισες να συνεργαστείς με το Cinobo Όπερα για αυτήν την παρουσίαση;

Αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο, είναι από τα πράγματα που με έχουν διαμορφώσει και υπάρχει στη ζωή μου από μικρή ηλικία. Η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία, μάλλον έτσι προέκυψε. Η σκέψη μια έκθεσης σε έναν ιστορικό κινηματογράφο της Αθήνας είναι πρόκληση. Παράλληλα, θαυμάζω τη δουλειά που γίνεται από την ομάδα του Cinobo και έτσι, όταν μιλήσαμε με τη Δάφνη, ιδρύτρια του Cinobo, μας φάνηκε ενδιαφέρον να δούμε πως θα μπορούσε να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο. Έγιναν διάφορες προτάσεις και καταλήξαμε στο τελικό αποτέλεσμα. Εδώ να τονίσω ότι είχα τη βοήθεια και τη συμπαράσταση της κ. Πάσχου, επίκουρης καθηγήτριας στο ΠΑΔΑ, που έπαιξε σημαντικό ρόλο. Το κινηματογραφικό αφιέρωμα που θα πλαισιώσει την έκθεση - εγκατάσταση ολοκληρώνει την πρότασή μας.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος ή σκηνή από τη σειρά των φωτογραφιών σου;

Δεν μπορώ να προσδιορίσω ή να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο μέρος ή σκηνή. Αν πρέπει να επιλέξω μια φωτογραφία είναι η φωτογραφία στο σπίτι του Αλέξη που τρώμε και τα λέμε. Νομίζω είναι η αγαπημένη μου. Πάντως μπορώ να ξεχωρίσω την περίοδο της συγκατοίκησής μου με τον Κώτσο. Ήταν μια αρκετά δημιουργική περίοδος για μένα.

Πώς βλέπεις την εξέλιξη της φωτογραφίας ως μέσο καταγραφής πολιτισμικών ρευμάτων;

Η εξέλιξη του μέσου συμβαδίζει με τη συνολική εξέλιξη. Σε κάθε εποχή, από την ύπαρξη του μέσου και μετά, ο ρόλος της φωτογραφίας έχει παραμείνει σταθερός. Αλλάζει η τεχνολογία, αλλάζουν τα είδη μουσικής, αλλάζει η ταχύτητα μετάδοσης της πληροφορίας. Η φωτογραφία, σαν τέχνη, παραμένει εκεί να μας θυμίζει ότι υπήρξαμε.

Πώς ανταποκρίθηκε το κοινό της Θεσσαλονίκης στην έκθεση και πώς ελπίζεις να ανταποκριθεί το κοινό της Αθήνας;

Στη Θεσσαλονίκη η έκθεση στήθηκε στην γκαλερί The eye Altering, έναν χώρο που δίνει βήμα σε νέες ιδέες έκφρασης και εικαστικής δράσης. Η ιδιαιτερότητα της έκθεσης - εγκατάστασης που πρότεινα στην Ελένη Γιαννακούλη, αρχικά προβλημάτισε, τελικά όμως καταφέραμε να παρουσιάσουμε ένα αποτέλεσμα που αγκαλιάστηκε θερμά από το κοινό της Thessaloniki PhotoBiennale. Στην Αθήνα το εγχείρημα είναι διαφορετικό. Ο χώρος είναι ένας κινηματογράφος σε λειτουργία. Έπρεπε να βρεθούν εναλλακτικοί τρόποι για να αποδοθεί το ίδιο αποτέλεσμα και να καταφέρουμε να συνυπάρξουμε για το διάστημα που θα μοιραστούμε το χώρο. Με την κ. Πάσχου και σε συνεννόηση με την ομάδα του Cinobo, καταλήξαμε στην πρόταση που θα παρουσιαστεί σε λίγες μέρες. Ελπίζω οι άνθρωποι που θα έρθουν να μας δουν, να περάσουν όμορφα και να κρατήσουν την εμπειρία μέσα τους για καιρό.

Πώς βλέπεις τη φωτογραφία στο μέλλον, ειδικά με την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης;

Τον τελευταίο καιρό υπάρχει αυτή η συζήτηση στο τραπέζι, πολλές και διαφορετικές απόψεις. Σχεδόν τρομοκρατία. Εγώ θέλω να πιστεύω πως η τεχνητή νοημοσύνη θα είναι ακόμα ένα εργαλείο. Κάτι που θα βοηθήσει να κάνεις τη δουλειά σου πιο εύκολα. Ελπίζω να γίνει έτσι και να μην επικρατήσουν τα σενάρια της τρομοκρατίας. Η φωτογραφία αντιμετώπισε κάτι αντίστοιχο και την περίοδο της μετάβασης στην ψηφιακή εποχή, προσπαθώ να παραμένω αισιόδοξος.