Occupy Atopos #KostisFokas

Προβοκάρει, ξεγυμνώνεται, παίζει, χιουμορίζει, υπερβαίνει τα όρια και τη φιλολογία περί λειτουργικού και δυσλειτουργικού. Και αυτές τις μέρες στην Αθήνα, καλεσμένος του Atopos Unlocked, παρουσιάζει μια δουλειά από αυτές που μας έχει συνηθίσει. Γυμνά σώματα, χιούμορ, μια ωδή στο διαφορετικό, το όμορφο, το άφυλο, το ωραίο. Παράλληλα, συνεχίζεται η έκθεσή του «I Am Not Malfunctioning, You Are», στο «Dalston Superstore» του Λονδίνου, έως τις 8 Φεβρουαρίου. Ο Κωστής Φωκάς μιλά για τον πυρήνα της δημιουργίας του.

Όταν κάτι παύει να λειτουργεί σωστά, ορίζεται ως δυσλειτουργικό. Τόσο όμως το dada όσο και η glitch art μοιάζει να αντιστρέφουν αυτό τον ορισμό. Το δυσλειτουργικό εμπεριέχει από μόνο του ένα αλλόκοτο σύμπαν προς εξερεύνηση, όπου εντός του καραδοκούν η έκπληξη και η ελευθερία. Άραγε με τον τίτλο της έκθεσης «I Am Not Malfunctioning, You Are» προσπαθείς να ορίσεις τη θέση σου επί της καλλιτεχνικής δημιουργίας; Κι αν ναι, πόσο αυτή η στάση σε περιορίζει (ή δεν σε περιορίζει), σε υποβάλλει ως δημιουργό σε έναν συγκεκριμένο τρόπο θέασης και αποτύπωσης του κόσμου; Τόσο ο ντανταϊσμός όσο και η νέα μορφή τέχνης glitch art έχουν επηρεάσει έντονα τη δημιουργία του «I Am Not Malfunctioning, You Are». Ιδιαίτερα η ιδεολογία του ντανταϊσμού εμπνέει και τροφοδοτεί τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με την τέχνη. Η glitch art μπήκε στη ζωή μου ταυτόχρονα με τη δημιουργία του πρότζεκτ, μόλις δύο χρόνια πριν. Και με ώθησε να πάω ακόμα πιο βαθιά και να φτάσω στον πυρήνα, δηλαδή την εξερεύνηση της λέξης «malfunction». Η έκπληξη και η ελευθερία είναι δύο πολύ εύστοχες λέξεις που αντικατοπτρίζουν έντονα τη διάθεσή μου απέναντι στην τέχνη γενικότερα. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να περιορίσω τον εαυτό μου δημιουργικά. Δεν θα με ενδιέφερε να κατηγοριοποιήσω τη δουλειά μου τόσο άμεσα, είναι πολύ νωρίς ακόμα να ξέρω τι θέλω να κάνω στο μέλλον, και δεν με πειράζει που το λέω αυτό.

Παρατηρώ πως η μάσκα και το γυμνό σώμα είναι κυρίαρχο στοιχείο των εικόνων σου. Αν μπορούσες σε ένα μέλλον με δικαίωμα επιλογής να κυκλοφορείς με γυμνό πρόσωπο και ντυμένος ή να περιφέρεσαι γυμνός, αλλά με μια μάσκα να καλύπτει το πρόσωπό σου, τι θα διάλεγες; Μάλλον θα προτιμούσα οι άνθρωποι να σταματήσουμε να φοράμε τις μάσκες που μας επιβάλλει η κοινωνία και τα πρότυπα. Να αγαπάμε τους εαυτούς μας με ό,τι καλό ή κακό κουβαλάμε. Άλλωστε δεν έχουμε και πολλές επιλογές. Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ.

Δεν πάσχεις από σοβαροφάνεια! Μοιάζει συνειδητά να προβοκάρεις και να χιουμορίζεις, να υποσκάπτεις με αστείο τρόπο το θέμα σου! Είσαι έτσι και στην πραγματική ζωή ή μήπως ακόμα και αυτό είναι ένα «εργαλείο» που βοηθά στην ανάπτυξη του εκάστοτε θέματός σου; Ως εργαλεία στη συγκεκριμένη δουλειά χρησιμοποίησα κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου. Όταν ξεκίνησα να εμβαθύνω σε πράγματα που σχετίζονται με την ψυχοσύνθεσή μου και άρχισα να νιώθω πως υπάρχει κάτι πιο βαθύ, τότε συνειδητά άρχισα να «παίζω». Δούλεψα με βάση το ένστικτό μου, το άφησα να με κατευθύνει. Το χιούμορ είναι έντονο στοιχείο της προσωπικότητάς μου και το χρησιμοποίησα συνειδητά για να αποφύγω τη σοβαροφάνεια που παρατηρώ γύρω μου, ιδιαίτερα στον χώρο της τέχνης. Στόχος μου ήταν να το ευχαριστηθώ και όχι να προβληματιστώ. Το ίδιο προτείνω και σε όσους δουν τη δουλειά μου.

Και μιας και το έφερε η κουβέντα, ποια είναι τα «θέματά» σου, Κωστή; Πρώτα, ας ξεκινήσουμε από το υπαρξιακό και μετά ας πάμε και στο διά ταύτα της έκθεσης στο Λονδίνο. Το «I Am Not Malfunctioning, You Are» είναι η πρώτη μου δουλειά. Αυτό που θέλω να περάσω μέσα από αυτή είναι αρχικά να συστήσω τον εαυτό μου στον κόσμο καλλιτεχνικά αλλά και ως άνθρωπο. Θέματα που με απασχόλησαν στη μέχρι τώρα ζωή μου, όπως η έντονη ανασφάλεια για την εξωτερική μου εμφάνιση, οι σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, το έντονο αίσθημα κατωτερότητας και άλλα παρόμοια που τυχαίνει να κουβαλάμε κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μας, ήθελα να βρω ένα τρόπο να τα αντιμετωπίσω και, αν μπορέσω, να καταφέρω να τα αποδεχτώ. Αυτός ήταν ο λόγος που με ώθησε να περάσω και μπροστά από τον φακό - ήταν έτσι πιο ολοκληρωμένο το αποτέλεσμα. Με αφορμή την έκθεση στο Λονδίνο αποφάσισα να κλείσω το πρότζεκτ, γιατί ξέρω ότι θα μπορούσα να συνεχίζω να σκαλίζω πράγματα μέσα μου για πολύ καιρό ακόμα, ωστόσο νομίζω ότι ο σκοπός μου εκπληρώθηκε σε έναν βαθμό. Οπότε η πρόκληση τώρα είναι να γυρίσω να κοιτάξω πίσω, να βγάλω τα συμπεράσματά μου, να συνειδητοποιήσω τους λόγους, να δω τι μου πρόσφερε και πού με πήγε αυτή η δουλειά και να εφοδιαστώ για το επόμενο βήμα.

Θα μπορούσες άραγε με το ίδιο κόνσεπτ να λειτουργήσεις και ως φωτογράφος μόδας; Σε ενδιαφέρει; Με μόνη σύμβαση, υποχώρηση αν θες, κάποια επώνυμα brands να μοστράρονται διακριτικά πάνω στη γύμνια των πρωταγωνιστών σου; Αν κάποιο brand έχει όραμα και μπορεί μέσα από τις φωτογραφίες μου να εκφραστεί ή να ταυτιστεί, τότε σίγουρα μπορώ και θέλω.

Γυροβολάς στον πλανήτη, σκοράρεις διεθνώς, κινείσαι εκτός Ελλάδας. Σου συμβαίνει γιατί θεωρείς πως είσαι πιο εύκολα αντιληπτός, εφόσον στην Ελλάδα της κρίσης, ακόμα και η φωτογραφία πρέπει να υπακούει σε μια πιο κοινωνικοπολιτική θεματολογία; Ή μήπως είναι επιλογή σου η μετοίκηση, ήταν κάτι που από την αρχή είχες ως στόχο; Κινούμαι εκεί που έχω το έδαφος να κινηθώ πιο άνετα και με ελευθερία. Θέλω να μπορώ να δημιουργώ χωρίς περιορισμούς, θέλω να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, θέλω να είμαι σε ένα περιβάλλον που με κάνει να νιώθω ευπρόσδεκτος. Όπου και να είναι αυτό. Τώρα τυχαίνει να βρίσκομαι στο Λονδίνο, δεν ξέρω όμως πού θα είμαι αύριο, και αυτό είναι πολύ όμορφο συναίσθημα. Αν γινόταν να είμαι παντού ταυτόχρονα, αυτό θα διάλεγα.

Η έκθεση Occupy Atopos #KostisFokas θα διαρκέσει μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου. 

ATOPOS: Σαλαμίνος 72, Μεταξουργείο, Αθήνα (πλησίον σταθμών Κεραμεικού και Μεταξουργείου)

Είσοδος ελεύθερη