Η ιστορία πίσω από τη θρυλική φωτογραφία «A Great Day in Harlem» πριν 66 χρόνια

Στις 12 Αυγούστου 1958, ο φωτογράφος Αρτ Κέιν συγκέντρωσε όσους σολίστες της τζαζ μπορούσε για μια φωτογραφία που θα αποτελούσε στο πέρασμα του χρόνου, μνημείο στην ιστορία της μουσικής.

Συνολικά, 58 μουσικοί, όπως τους περιέγραψε ένας δημοσιογράφος της τζαζ ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα στις 10 π.μ. σε μια σκαλωσιά στην East 126th Street 17 στο Χάρλεμ, και 57 βρέθηκαν στην αθάνατη εικόνα του Κέιν. Eξ' αυτών δυο μόνο βρίσκονται εν ζωή, ο Μπένι Γκόλσον και ο Σόνι Ρόλινς.

Η ιδέα για τη φωτογραφία προήλθε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Esquire, Ρόμπερτ Μπέντον, και όχι από τον Κέιν. Ωστόσο, αφού του δόθηκε η παραγγελία, φαίνεται ότι ο τελευταίος ήταν υπεύθυνος για την επιλογή της τοποθεσίας για τη φωτογράφιση Η φωτογραφία η οποία τραβήχτηκε με φωτογραφική μηχανή Hasselblad και χάρισε στον Κέιν το πρώτο του χρυσό βραβείο στο Art Directors Club of New York, δημοσιεύτηκε ως κεντρικό εξώφυλλο στο τεύχος Ιανουαρίου 1959 («Golden Age of Jazz») του περιοδικού Esquire.

The jazz musicians pictured in A Great Day in Harlem pic.twitter.com/YxH9aUhE7z

— Sonny Rollins Bridge (@RollinsBridge) August 12, 2024

Ο Κάουντ Μπέιζι, έχοντας κουραστεί να στέκεται όρθιος, κάθισε στο πεζοδρόμιο, και σταδιακά τον ακολούθησαν δώδεκα παιδιά.Τα περισσότερα από τα παιδιά ήταν κάτοικοι της γειτονιάς, αν και το δεύτερο παιδί από δεξιά, ο Ταφ Τζούνιορ είχε συνοδεύσει τον πατέρα του, Ταφτ Τζόρνταν, στη φωτογράφιση. Το φωτογραφικό συνεργείο είχε ήδη πρόβλημα να κατευθύνει τους ενήλικες και η παρουσία των παιδιών πρόσθεσε το χάος: ένα από τα παιδιά που εμφανίζονταν στο παράθυρο φώναζε συνέχεια σε ένα αδελφάκι του στο πεζοδρόμιο- ένα άλλο έπαιζε συνέχεια με το καπέλο του Μπέισι. Τελικά, ο Αρτ Κέιν συνειδητοποίησε ότι κάθε περαιτέρω προσπάθεια να οργανώσει τη διαδικασία θα ήταν μάταιη και αποφάσισε να τραβήξει την φωτογραφία. 

Αξιοσημείωτες απουσίες ήταν ο Λούις Άρμοστρονγκ, ο Τζον Κολτρέιν και ο Μάιλς Ντέιβις (όλοι σε περιοδεία), ο Ντιουκ Έλλινγκτον (στο Milwaukee), και η Έλλα Φιτζτζέραλντ (ηχογράφηση στο Chicago).

Η Tζιν Μπαχ, ραδιοφωνική παραγωγός της Νέας Υόρκης, αφηγήθηκε την ιστορία πίσω από τη φωτογραφία στο ντοκιμαντέρ του 1994, «A Great Day in Harlem». Αυτό ενσωμάτωσε κινηματογραφικό υλικό 8 mm που τράβηξε ο μπασίστας Μιλτ Χίντον την ημέρα της φωτογράφισης. Η ταινία ήταν υποψήφια το 1995 για Όσκαρ ντοκιμαντέρ. Ο Μπαχ περιέγραψε πώς, μετά την κυκλοφορία της ταινίας, ένας αριθμός παρόμοιων φωτογραφιών χρησιμοποίησε το θέμα «A Great Day in...»[1].