Γιάννης Λάριος: Οι φωτογραφίες μου προσπαθώ να είναι ένας ύμνος της φύσης

Ο Γιάννης Λάριος ισορροπεί ανάμεσα σε δύο κόσμους: Εκείνον του εικαστικού φωτογράφου και εκείνον του Senior Vice President της Viva.com, της οποίας πρόσφατα απόκτησε το 48,5% ο αμερικανικός κολοσσός, JP Morgan. Από τη μία, λοιπόν, ασχολείται με τη στρατηγική της τράπεζας και από την άλλη ταξιδεύει σε μαγευτικές τοποθεσίες, όπως την ύπαιθρο της Τοσκάνης και τα Μετέωρα, απαθανατίζοντας τις λεπτομέρειες που του τραβάνε περισσότερο το ενδιαφέρον και καλύπτοντας την προσωπική του ανάγκη να αφήσει πίσω του την πολυκοσμία και να μείνει μόνος με το φυσικό τοπίο.

Η ομαδική έκθεση, «Landscapes», στην οποία λαμβάνει μέρος ο Γιάννης Λάριος, έχει εγκαίνια την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2023, στην Blank Wall Gallery στη Φωκίωνος Νέγρη, στην Κυψέλη.

Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε ενεργά με την καλλιτεχνική φωτογραφία; Είναι κάτι το οποίο ξυπνάτε μια μέρα και λέτε «θέλω να κάνω αυτό» ή είναι κάτι έμφυτο, που το θέλατε (ακόμη και υποσυνείδητα) από μικρός;

Η φωτογραφία με ελκύει από τότε που ήμουν μικρός, αν και ποτέ δεν ασχολήθηκα πολύ σοβαρά. Θυμάμαι το δώρο που ζήτησα για την ονομαστική μου γιορτή όταν ήμουν 8 χρονών ήταν μια φωτογραφική μηχανή με ενσωματωμένο (για πρώτη φορά τότε!) φλας. Ωστόσο η δυσκολία και το κόστος του φιλμ, με κράτησε μακριά από οποιαδήποτε σοβαρή ενασχόληση. Αργότερα δοκίμασα με SLR μηχανές, αλλά η σχέση μου με τη φωτογραφία άλλαξε δραστικά το 2003, οπότε και απόκτησα την πρώτη μου ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Από τότε αφοσιώθηκα στη φωτογραφία κυριολεκτικά και επένδυσα χιλιάδες ώρες διαβάζοντας και μαθαίνοντας όσα περισσότερα μπορούσα για το φως και την καλλιτεχνική αποτύπωση του τοπίου. Ήταν η αρχή! Ομολογώ ότι η φωτογράφιση των τοπίων ήρθε με πολύ φυσικό τρόπο ως η βασική φωτογραφική επιλογή μου. Και αυτό γιατί οι μουσικές που άκουγα και συνεχίζω να ακούω, γεννούσαν πάντοτε με έναν παράδοξο τρόπο στο μυαλό μου εκπληκτικά φανταστικά τοπία, τα οποία αργότερα αναζητώ για να φωτογραφίσω ή να ανασυνθέσω στον πραγματικό κόσμο. Είναι ίσως περίεργο, αλλά η βασική μου δημιουργική προωθητική δύναμη για τη φωτογραφία, ιδιαίτερα στην αρχή, υπήρξε η μουσική!

Φωτογραφίζετε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων, αλλά κυρίως βλέπουμε φυσικά τοπία, χωρίς ανθρώπινες φιγούρες. Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή;

Η αποτύπωση των τοπίων χωρίς ανθρώπινες φιγούρες είναι μια συνειδητή επιλογή. Βλέπεις, το ακαδημαϊκό μου υπόβαθρο ως ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανικού υπολογιστών, και όλες οι σπουδές μου και αργότερα η επαγγελματική καριέρα που δεν είναι στο εικαστικό-καλλιτεχνικό χώρο, αλλά στο χώρο της επιχειρηματικής στρατηγικής και της τεχνολογίας, βασίζονται σε μια εντελώς ορθολογική προσέγγιση των πραγμάτων. Είναι αυτό που κοροϊδευτικά ονομάζω «κουτάκι-βελάκι» για να αναδείξω την πειθαρχία στη σκέψη και την προσήλωση στις διαδικασίες. Αυτό όμως το πλαίσιο είναι την ίδια στιγμή εξαιρετικά ασφυκτικό! Η αδυσώπητη καθημερινότητα, οι πολύ γρήγοροι ρυθμοί ειδικά στην πόλη, η διαρκής απαίτηση για γρήγορες αποφάσεις, ο τεράστιος όγκος της πληροφορίας είναι μια ισχυρή δύναμη που με κρατά, όπως και κάθε σύγχρονο άνθρωπο της πόλης, μακριά από το φυσικό περιβάλλον. Όλες αυτές οι συνθήκες, σε αποκόπτουν από τη φύση και τη ίδια στιγμή σου δημιουργούν τεχνητές ανάγκες, που προσφέρονται να καλυφθούν… ψηφιακά. Αυτό -επειδή το βλέπω καθημερινά γύρω μου σε πολύ κόσμο- είναι μια τρέλα! Η δική μου προσπάθεια μέσω της φωτογραφίας είναι να δημιουργήσω μια αντίρροπη δύναμη που απεγκλωβίζει από αυτήν την τρέλα: να θυμίζω σε όσους βλέπουν ή αγοράζουν τα φωτογραφικά μου έργα, την ίαση που σου προσφέρει το φυσικό τοπίο.

Είμαι θιασώτης της άποψης πως τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την αναζωογονητική σχέση με τη φύση. Μια απλή βόλτα, βαθιά στην καρδιά ενός δάσους, χωρίς να σε στοιχειώνουν μηνύματα και ειδοποιήσεις στο κινητό είναι επουλωτική. Όπως τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ηρεμία που σου προσφέρει η αναμονή για το πρώτο φως μιας καινούργιας ημέρας. Και τίποτα δεν είναι πιο ελπιδοφόρο, από το να παρατηρείς και να φωτογραφίζεις τη δύναμη της «αιώνιας» φύσης, αυτής που υπήρχε και θα υπάρχει, χωρίς να περιλαμβάνεις τους ανθρώπους. Θυμίζοντας πως η φύση είναι κάτι μεγαλύτερο από εμάς. Για όλους αυτούς τους λόγους, στο προσκήνιο των φωτογραφιών μου υπάρχουν τα φυσικά τοπία, τα δάση, οι θαλασσογραφίες, ανεμπόδιστα και «γυμνά», όπως σου αποκαλύπτονται όταν δεν υπάρχουν τριγύρω τα αλαζονικά και θορυβώδη πλήθη των ανθρώπων, αυτά που νομίζουν πως είναι το επίκεντρο.

Οι φωτογραφίες μου προσπαθώ να είναι ένας ύμνος της φύσης.

Υπάρχει ιδιαίτερη έμφαση στα κάδρα σας σε κάποιες περιοχές, όπως για παράδειγμα την Τοσκάνη. Η επιλογή της θεματολογίας φαντάζομαι πως δεν είναι εντελώς τυχαία.

Τα κάδρα μου είναι κυρίως από περιοχές της Ελλάδας. Ωστόσο, πράγματι έχω ιδιαίτερη αγάπη για συγκεκριμένες περιοχές, όπως ήταν για πολλά χρόνια η προσμονή μου να φωτογραφίσω την Τοσκάνη υπό ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες. Οι θεματολογίες μου δεν είναι τυχαίες. Πηγάζουν κατ’ αρχάς από τοπία που έχω δημιουργήσει ως «κάδρα» στο μυαλό μου μέσα από διάφορες δημιουργικές προκλήσεις, όπως τη μουσική που προανέφερα, τον κινηματογράφο, κλπ αλλά και από τις ιδιαιτερότητες των ίδιων των τοπίων. Επιλέγω τα τοπία και τις περιοχές με βάση το συναίσθημα που θέλω να μεταφέρω κάθε φορά στον θεατή. Από την άλλη βέβαια, πειραματίζομαι αρκετά. Για παράδειγμα αυτόν το Νοέμβριο έκανα ένα σύντομο ταξίδι στη Φωκίδα χωρίς χάρτη και χωρίς προορισμό. Περπάτησα σε δάση, ακολούθησα μικρούς χειμάρρους, στάθηκα σε άγνωστες -θεωρητικά αδιάφορες- πλαγιές, και φωτογράφισα ό,τι μου κίνησε την περιέργεια ή μου προκάλεσε κάποιο βαθύ συναίσθημα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, παντού βρήκα μικρά «διαμάντια» να φωτογραφίσω που κανείς δεν γράφει γι’ αυτά σε ταξιδιωτικούς οδηγούς. Δεν είναι συναρπαστικό να ανακαλύπτεις, κυριολεκτικά απ’ το πουθενά, πόσο εκπληκτικά όμορφη είναι η φύση;

Η φωτογραφία τοπίου είναι μια διαρκής αναζήτηση που κρατά ζωντανές όλες τις αισθήσεις σου, και μαζί σε μαθαίνει να βλέπεις πόσο πραγματικά όμορφος είναι ο κόσμος, αν κατορθώσεις να κοιτάξεις πίσω από τον γκρίζο τοίχο της πόλης.

Πόση σημασία έχει ο τόπος καταγωγής σας; Έχουν τα θέματά σας άμεση σχέση με αυτό;

Ο τόπος καταγωγής μου -το Ρέθυμνο- και οι τόποι που έπαιξα τα καλοκαίρια, στο Σουφλί του Έβρου, δεν θα έλεγα ότι έχουν άμεση σχέση με τα θέματα που φωτογραφίζω. Όμως, μάλλον ανήκω σε αυτή τη γενιά που ενώ ήταν η πρώτη που είχε υπολογιστή στο σπίτι στις αρχές του 1980 και δημιουργούσε την ψηφιακή της επανάσταση, τα πρώτα της προγράμματα και ονειρευόταν έναν πιο ψηφιακό κόσμο, την ίδια στιγμή έζησε σε τόπους σαν κι αυτούς, τις αυθεντικές εικόνες του χωριού όπως ήταν απαράλλαχτες για πολλές δεκαετίες! Όλες αυτές οι παλιές εικόνες που κρατάμε μέσα μας και που δεν υπάρχουν πια, σίγουρα έχουν κάποια επίδραση σε όσα φωτογραφίζω, αν και δεν μπορώ να την προσδιορίσω συγκεκριμένα.

Βλέποντας τις λήψεις σας, δεν μπορεί κανείς παρά να διακρίνει μια έντονη οικολογική συνείδηση εκ μέρους σας, κάτι όχι και τόσο αυτονόητο στις μέρες μας.

Είμαι ο ίδιος μια τεράστια αντίφαση! Ένας θιασώτης της ψηφιακής τεχνολογίας και ταυτόχρονα αυτός που αναγνωρίζει την καταστροφική απόσταση που δημιουργεί η τεχνολογία από τη φύση. Είμαι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε, ζει και απολαμβάνει τις ευκολίες της πόλης και που την ίδια στιγμή ασφυκτιά σε αυτή και θέλει να αποδράσει.

Έχοντας ακολουθήσει όλα τα στάδια μιας τεχνολογικής-τεχνοκρατικής καριέρας, σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχω αναγνωρίσει την αξία που έχει η επιστροφή σε πιο φυσιολογικούς ρυθμούς και μια περισσότερο υγιής σχέση με τη φύση. Και αυτό προσπαθώ να περάσω μέσα από τη φωτογραφία. Άρα δεν είναι μόνο το ζήτημα της προστασίας της φύσης που με απασχολεί.

Σας αρέσουν τα ταξίδια; Είστε από τους ανθρώπους που με πρώτη ευκαιρία θέλουν να αποδράσουν από τη ρουτίνα της πόλης, ή ταξιδεύετε πάντα με συγκεκριμένο σκοπό;

Μου αρέσουν πάρα πολύ τα ταξίδια, αλλά ταυτόχρονα απεχθάνομαι τα επαγγελματικά ταξίδια που το μόνο που βλέπεις είναι οι τέσσερις τοίχοι των «meeting rooms» και ίσως κάποιο εστιατόριο. Εκείνα τα ταξίδια που μπορείς να γνωρίσεις στ’ αλήθεια νέους τόπους, να περιηγηθείς, να χαθείς στη φύση είναι μια αναζωογονητική δύναμη που διαστέλλει τον χρόνο, όπως λένε δικαίως. Τα ταξίδια μου έχουν πάντα ή σχεδόν πάντα τη φωτογραφία ως συστατικό τους και είναι πολλών μορφών: είτε τα σχεδιάζω μέχρι της τελευταίας λεπτομέρειας ώστε να μεγιστοποιήσω τις εμπειρίες μου και τις επαφές μου με τη φύση, ή άλλοτε είναι αποδράσεις χωρίς πρόγραμμα, που χάνομαι κυριολεκτικά σε μονοπάτια, σε δάση ή σε ψηλούς βράχους αγναντεύοντας τη θάλασσα για πολλές ώρες. Δεν υπάρχει ένας μόνο τρόπος οργάνωσης των ταξιδιών, και αυτό από μόνο του είναι συναρπαστικό γιατί κάθε φορά ανακαλύπτω νέα πράγματα, τόσο για τους ίδιους τους τόπους όσο και για μένα τον ίδιο.

Viva.com. Ανήκετε στον στενό κύκλο ανθρώπων που, ουσιαστικά, ξεκίνησε από τα πολύ πρώτα βήματα αυτόν τον κολοσσό που σήμερα δραστηριοποιείται σε 24 χώρες, ενώ πρόσφατα η JP Μorgan απόκτησε το 48,5%. Σήμερα, είστε ένα από τα υψηλότερα στελέχη της. Φαντάζομαι πως πρόκειται για μια θέση με τεράστιες ευθύνες και άγχη. Πώς βρίσκετε την ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο, τόσο διαφορετικών μεταξύ τους κόσμων;

Οι δύο αυτοί κόσμοι είναι εντελώς διαφορετικοί, αλλά την ίδια στιγμή ο ένας τροφοδοτεί τον άλλο. Ο κόσμος της τεχνολογίας, της «ψυχρής» επιχειρηματικής σκέψης και των γρήγορων ρυθμών, επιζητά πάντα τη ζωντάνια της δημιουργικότητας που γεννά η τέχνη και η φωτογραφία, ώστε να μην παραμείνει στεγνός και στυγνός. Κι από την άλλη οι ευθύνες, η πίεση χρόνου και τα κατά καιρούς άγχη αυξάνουν την προσωπική μου ανάγκη για συχνότερες αποδράσεις στη φύση ώστε να εκφρασθώ δημιουργικά μέσα από τη φωτογραφία, και να σταθώ απερίσπαστος μπροστά στην ομορφιά της, μακριά από τον καταιγισμό μηνυμάτων και ειδοποιήσεων.

Ωστόσο, δεν μπορώ να κρύψω πως το πάθος μου για τη φωτογραφία είναι η σημαντικότερη κινητήριος δύναμη! Αναζητώ εικόνες, ακόμη κι αν δεν μπορώ να τις φωτογραφίζω, οπουδήποτε κι αν σταθώ ή βρεθώ, και αυτό με βοηθά σημαντικά κάθε ημέρα ώστε να αναγνωρίζω τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο. Και αυτή η «ευκρίνεια» που μου προσφέρει η φωτογραφία, για να μιλήσω και με δικούς της όρους, είναι πάρα πολύ χρήσιμη στην καθαρότητα της σκέψης και στη λήψη αποφάσεων.

Ας μην ξεχνάμε πως -σε αντίθεση με τη ζωγραφική- η φωτογραφία είναι μια αφαιρετική τέχνη. Στη ζωγραφική ξεκινάς από έναν λευκό καμβά και σχεδιάζεις με τα χρώματα που επιλέγεις τα θέματα που επιλέγεις. Στη φωτογραφία, ξεκινάς από τις συνθήκες που βρίσκεις έτοιμες, χωρίς να μπορείς να τις αλλάξεις, και προσπαθείς να δημιουργήσεις καλλιτεχνικά, αφαιρώντας πράγματα και επιλέγοντας τι θα μείνει τελικά μέσα στο κάδρο σου. Αυτή η αφαιρετική διαδικασία («elimination process») είναι πάρα πολύ χρήσιμη γενικά, και στην επαγγελματική ζωή για να ξεκαθαρίζεις τι είναι σημαντικό και τι όχι, και να διαλέγεις που θα εστιάσεις την προσοχή και τις δυνάμεις σου.

Σε κάθε περίπτωση η ισορροπία μεταξύ των δύο κόσμων, του τεχνολογικού-επιχειρηματικού και της φωτογραφικής τέχνης, είναι ομολογουμένως μια λεπτή γραμμή.

Η καριέρα σας στη Viva έχει τρομερή εξέλιξη, για τα ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα. Η επιτυχία που έχετε γνωρίσει τελευταία σε διαγωνισμούς φωτογραφίας, κ.α., δεν είναι και πολύ μικρότερη. Η έμφαση, θα παρατηρούσε κάνεις, έχει δοθεί περισσότερο στο εξωτερικό. Θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε αν αυτή η επιλογή είναι συνειδητή ή αν απλά έτσι ήρθαν τα πράγματα;

Οι διαγωνισμοί φωτογραφίας, και ειδικά αυτοί που γίνονται με τη συμμετοχή περισσότερων διεθνούς-κύρους φωτογράφων, είναι πολύ χρήσιμοι στην εξελικτική σου διαδικασία ως φωτογράφος. Τα «likes» και οι «καρδούλες» στα social media, δεν μπορούν να αντικατοπτρίσουν την πραγματική αξία που έχει η φωτογραφία σου στο διεθνές κοινό. Για να χρησιμοποιήσω αθλητικούς όρους, χρειάζεται πάντα να αναμετρηθείς σε μεγαλύτερα «γήπεδα», να παίξεις απέναντι σε πιο μεγάλες ομάδες σε διεθνή πρωταθλήματα, ώστε να δεις τελικά πόσο αξίζει αυτό που κάνεις για τους άλλους. Αυτό δεν σημαίνει πως η Ελλάδα δεν έχει εκπληκτικούς φωτογράφους… Το αντίθετο, έχει μερικούς από τους καλύτερους διεθνώς! Αλλά οι διεθνείς διαγωνισμοί φωτογραφίας είναι, εκ των πραγμάτων, δυσκολότεροι λόγω της πολυπληθέστερης συμμετοχής άλλων φωτογράφων τοπίου. Είναι συνεπώς μια συνειδητή επιλογή να συμμετέχω σε αυτούς, ώστε να καταλαβαίνω που τοποθετούμαι κάθε φορά και που βρίσκεται η φωτογραφία τοπίου γενικότερα, ποιες τάσεις ακολουθεί κλπ.

Τι μέσα χρησιμοποιείτε, κυρίως, όταν φωτογραφίζετε; Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φωτογραφία σας, από ένα δάσος στα βόρεια της Ελλάδας, που είχατε αναφέρει πως τραβήξατε με το κινητό σας και πραγματικά είχα σοκαριστεί με το πόσο τεχνικά άρτια ήταν η λήψη.

Προσπαθώ να φωτογραφίζω με τη φωτογραφική μου μηχανή και τους Canon φακούς μου όσο περισσότερο μπορώ. Τρίποδο, βαριά φωτογραφική τσάντα, και περπάτημα είναι τα συστατικά. Από την άλλη, υπάρχουν στιγμές που δεν έχω συνειδητά προετοιμαστεί για φωτογραφία. Εκεί ισχύει το φωτογραφικό ρητό «η καλύτερη φωτογραφική μηχανή είναι αυτή που έχεις μαζί σου!». Οπότε εκεί χρησιμοποιώ το κινητό.

Η ποιότητα μεταξύ μιας φωτογραφικής μηχανής και ενός «smartphone» είναι βέβαια ασύγκριτη. Αλλά μετά από αρκετά χρόνια έχω πλέον κατανοήσει, πως μια φωτογραφία έχει σπουδαία αξία γι’ αυτά που σου μεταδίδει ως συναίσθημα και λιγότερο για το αν είναι τεχνικώς άρτια. Κι επειδή η φωτογραφία τοπίου αποτελεί έκφραση όσων αισθάνομαι όταν βρίσκομαι σε κάποιο σημείο της φύσης, δεν με νοιάζει πια τόσο πολύ το μέσο φωτογράφισης, όσο το δυνατό μήνυμα που περνά η φωτογραφία.

Στην Αθήνα, η γκαλερί με την οποία έχετε συνεργαστεί περισσότερο είναι η Blank Wall, στην Κυψέλη. Έχετε λάβει μέρος σε ομαδικές παρουσιάσεις, κοντά σε άλλους διεθνείς συμμετέχοντες. Σχεδιάζετε κάποια ατομική έκθεση, με κάποιο συγκεκριμένο θέμα;

Ως άνθρωπος της τεχνολογίας, βρέθηκα από πολύ νωρίς, από τις πρώτες κιόλας ημέρες των «social media» να προβάλλω τις φωτογραφίες μου σε αυτά. Τα social media με βοήθησαν να κατανοήσω καλύτερα το κοινό, απέκτησα μια προβολή μικρής εμβέλειας και κυρίως μπόρεσα να απευθυνθώ σε ένα πιο εστιασμένο κοινό, που αναγνωρίζει τη σημασία της φωτογραφίας τοπίου και αντιλαμβάνεται τη φύση με τον ίδιο τρόπο που την αντιμετωπίζω και εγώ.

Ωστόσο, τα «social media» είναι μια μεγάλη παγίδα εφησυχασμού. Στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση με τον πραγματικό κόσμο! Από το Σεπτέμβριο του 2023 αποφάσισα να κάνω επιτέλους μετά από τόσα χρόνια ένα πιο δυναμικό άνοιγμα στον πραγματικό κόσμο και να ρίξω το βάρος σε εκθέσεις, με φυσικές εκτυπώσεις, εκεί που τα φωτογραφικά μου έργα αναπνέουν σε μεγάλες διαστάσεις.

Η Blank Wall Gallery στη Φωκίωνος Νέγρη, θεωρώ πως ήταν το καταλληλότερο βήμα ώστε να κατανοήσω λίγο καλύτερα τη λειτουργία των εκθέσεων, να ξεπεράσω του δισταγμούς και να βρεθώ περισσότερο εκτεθειμένος στον πραγματικό κόσμο. Η Blank Wall Gallery είναι πραγματικά μια χρήσιμη εμπειρία για κάθε φωτογράφο που αποφασίζει να συμμετάσχει σε εκθέσεις. Η επόμενη διεθνής ομαδική έκθεση που συμμετέχω εκεί, είναι η «Landscapes» με ένα φωτογραφικό μου έργο από τα Μετέωρα που έχει λάβει πολλές βραβεύσεις μέχρι σήμερα.

Το επόμενο άμεσο βήμα είναι η συμμετοχή μου σε διεθνείς ομαδικές φωτογραφικές εκθέσεις στο εξωτερικό και ομολογώ πως δοκιμάζω ως επόμενους σταθμούς τη Νέα Υόρκη και τη Βενετία. Δεν ξέρω αν αυτή η προσπάθεια θα ευδοκιμήσει, και αν οι φωτογραφίες μου θα βρεθούν ανάμεσα σε αυτές που θα εκτεθούν, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτή είναι η προσπάθειά μου. Όπως είπαμε, σαν να ξεκινούν όλα ξανά από την αρχή!

Απώτερος στόχος στο επόμενο 12μηνο είναι η πρώτη ατομική μου έκθεση φωτογραφίας, με επιλεγμένο θέμα που σχεδιάζω αυτόν τον καιρό.

Πώς βλέπετε το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι στη χώρα, είτε αφορά στην καλλιτεχνική φωτογραφία, είτε στην τέχνη, εν γένει. Είστε αισιόδοξος;

Βλέπω το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι στη χώρα μας ελπιδοφόρα! Μετά την περιπέτεια του εγκλεισμού λόγω Covid, θεωρώ πως υπάρχει ένα αναζωπυρωμένο ενδιαφέρον για την τέχνη από το ευρύ κοινό. Η πρόσφατη Art Athina 2023 και η εκπληκτικά μεγάλη συμμετοχή του κοινού όλες τις ημέρες, ήταν ένας δείκτης που δείχνει προς τα πού πάνε τα πράγματα.

Το πλήθος των εκθέσεων, οι γκαλερί, και τα καλλιτεχνικά δρώμενα που αυξάνονται, εκτιμώ πως θα φέρουν πρόσθετο κοινό μπροστά σε νέα καλλιτεχνικά έργα.

Η φωτογραφία τοπίου βέβαια ειδικότερα δεν βρίσκεται ακόμη στο ίδιο επίπεδο ζήτησης όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη ή την Αμερική, και θα αργήσει περισσότερο να ακολουθήσει. Όμως το κοινό είναι πλέον διεθνές. Και οι νέες τεχνολογίες μας επιτρέπουν να προβάλλουμε τα καλλιτεχνικά έργα σε κάθε άκρη του κόσμου, οπότε το κοινό είναι εκεί και μας περιμένει!

Πώς είναι τα πράγματα αντίστοιχα στο εξωτερικό; Ενδιαφέρεται το αγοραστικό κοινό για τα καλλιτεχνικά και αν ναι σε τι επίπεδο;

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα στην καλλιτεχνική φωτογραφία τοπίου, η προσωπική μου εμπειρία είναι πως το αγοραστικό κοινό ενδιαφέρεται αναλόγως της φωτογραφικής κουλτούρας της χώρας. Σε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Ιρλανδία, η Γαλλία, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, η ζήτηση είναι σημαντική και το ενδιαφέρον πάντοτε μεγάλο. Από την άλλη, στον Ευρωπαϊκό νότο η ζήτηση είναι μικρότερη.

Ωστόσο, δεν πρέπει να εξετάσουμε τη ζήτηση με όρους είτε χωρών, είτε ευρύτερων περιοχών. Το σημαντικό για κάθε καλλιτέχνη, είτε από το χώρο της φωτογραφίας, είτε από κάθε άλλη εικαστική καλλιτεχνική περιοχή, είναι να αναγνωρίσει τα χαρακτηριστικά του δικού του κοινού, ποιες είναι οι αξίες της δικής του τέχνης και πως αυτές ταυτίζονται με το κοινό του. Κατόπιν, ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει να μπορεί να «μιλήσει» σε αυτά τα ειδικά κοινά με τρόπο οργανωμένο και τη δική του φωνή.

Η ζήτηση δηλαδή για τα καλλιτεχνικά μας έργα δεν μπορεί να ακολουθεί τις συνταγές ή τις αναλύσεις αγοράς που ακολουθεί ένα προϊόν μαζικής παραγωγής γιατί η τέχνη απευθύνεται σε ένα ειδικό κοινό, καλύπτοντας μια ανώτερη ανάγκη από αυτή της καθημερινής επιβίωσης ή της κατανάλωσης. Γι’ αυτό και κάθε άνθρωπος της τέχνης, πλέον της δημιουργικότητάς του, πρέπει να μπορεί να κατανοεί τις αξίες του δικού του ιδιαίτερου κοινού και να τοποθετεί τα έργα του μπροστά τους, με το ανάλογο αφήγημα.

Όπως θα γνωρίζετε, υπάρχει ένα ποσοστό ανθρώπων από τον τραπεζικό χώρο, γιατροί, δικηγόροι και άλλοι φιλότεχνοι, που έχουν ταλέντο και αποφασίζουν να μοιραστούν τη δουλειά τους με το κοινό. Η δική σας περίπτωση διαφέρει αισθητά, καθώς λίγοι από εκείνους θα περίμεναν καρτερικά το πρωινό φως, σε ένα απομακρυσμένο κάστρο της Τοσκάνης, για να πετύχουν το σωστό πλάνο, με την πρώτη αχτίδα του ήλιου. Ποια είναι λοιπόν τα σχέδιά σας για το μέλλον; Ετοιμάζετε κάποιο πρότζεκτ που θα έπρεπε να περιμένουμε;

Οι φωτογραφίες τοπίου που δημιουργώ είναι κατ’ αρχάς το αποτέλεσμα προσωπικής αναζήτησης. Είναι μια συνομιλία με τη φύση. Μια αναμονή, ώστε αφού η φύση αισθανθεί «ασφαλής» πως δεν υπάρχουν άλλοι, να προβάλλει για ελάχιστα δευτερόλεπτα την ομορφιά της που κρύβει καλά. «Μικρές αποκαλύψεις» τις αποκαλώ. Είναι συναρπαστική όλη αυτή η διαδικασία που οδηγεί σε αυτό το συναίσθημα, και συνακόλουθα σε μια φωτογραφία. Είναι δε τόσο συναρπαστικό που αποφάσισα να περιγράψω μερικές από τις ιστορίες «πίσω απ’ το φακό» στο φωτογραφικό μου website.

Περιγράφω το πώς οδηγήθηκα στη λήψη, στα συναισθήματα που προκαλεί η κάθε φωτογραφία και γενικά αναδεικνύω όλη την ιστορία πίσω απ’ τις φωτογραφίες σαν να βρισκόταν ο αναγνώστης εκεί μαζί μου. Αυτό το κάνω ιδιαίτερα για τις φωτογραφίες τοπίου που διαθέτω προς πώληση ως συλλεκτικές σε περιορισμένο αριθμό, γιατί σε κάθε έργο που κοσμεί ένα σπίτι ή ένα γραφείο αυτό που έχει σημασία δεν είναι μόνο το τι βλέπεις, αλλά η βαθύτερη σύνδεση που δημιουργείται με τον θεατή του. Αυτή τη βαθύτερη σχέση με τα τοπία που φωτογραφίζω, θέλω να την αναδεικνύω με κάθε τρόπο γιατί έτσι δημιουργείται ο ισχυρός δεσμός με τα έργα μου.

Έχοντας πει τα παραπάνω, αυτό που σχεδιάζω αυτόν τον καιρό είναι να βγουν στο φως οι μικρές αποκαλύψεις που έζησα το 2023 στα τοπία της Τοσκάνης, τόσο ως συλλεκτικά φωτογραφικά έργα σε πολύ περιορισμένο αριθμό αντιγράφων, σε μεγάλες διαστάσεις σε καμβά και ακρυλικές εκτυπώσεις ενώ παράλληλα σχεδιάζω και την έκδοση ενός σχετικού λευκώματος.

Περισσότερες φωτογραφίες μπορεί κανείς να βρει στο site https://larios.gr και να εγγραφεί δωρεάν στο newsletter https://larios.gr/join-inner-circle