Με αφορμή το «3 ROOMS», η χορεύτρια του Μπαλέτου της Λυρικής δημιούργησε ένα φωτογραφικό πρότζεκτ με πρωταγωνιστές κορυφαίους χορευτές της Λυρικής ντυμένους με ρούχα Ελλήνων σχεδιαστών.
Ελευθερία Στάμου: Η χορεύτρια του Μπαλέτου της Λυρικής φωτογραφίζει κορυφαίους χορευτές της Λυρικής ντυμένους με ρούχα Ελλήνων σχεδιαστών.
Πώς αναγνωρίζεις στον υπαίθριο χώρο του ΚΠΙΣΝ μια χορεύτρια που δεν γνωρίζεις; Από τη στάση του σώματος, από τον τρόπο που περπατά προς εσένα. Με την Ελευθερία Στάμου βρεθήκαμε ανάμεσα στις πρόβες για την παράσταση «3 Rooms», ένα μαγικό τρίπτυχο χορού του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε χορογραφίες Κωνσταντίνου Ρήγου, Γίρζι Κύλιαν και Οχάντ Ναχαρίν, το οποίο παρουσιάζεται μέχρι την Κυριακή στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος.
Αφορμή για τη συνάντησή μας είναι το προσωπικό της φωτογραφικό πρότζεκτ. Μια σειρά αναλογικών φωτογραφιών που έχει δημιουργήσει με πρωταγωνιστές τους χορευτές της Λυρικής Βαγγέλη Μπίκο και Στέλιο Κατωπόδη να στέκονται μπροστά στον φωτογραφικό της φακό με ρούχα Ελλήνων σχεδιαστών: Deux Hommes, MΙ-RΟ, Nika και Ελένη Καββαδά. «Η ιδέα ήταν να παρουσιάσω τους χορευτές της Λυρικής τελείως έξω από τα όρια του μπαλέτου και την εικόνα που τους έχουμε συνηθίσει. Κόντρα ρόλους με φορέματα», θα μου πει. Πλαστικοί, εκφραστικοί, ευάλωτοι, δυνατοί, αιχμηροί, αληθινοί. Σε κάθε της κάδρο, η τέχνη της φωτογραφίας, η πλαστικότητα των σωμάτων και η ελληνική μόδα.
Το φωτογραφικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Οι χορευτές με το γυναικείο ρούχο βγαίνουν από την ασφάλεια της χορογραφίας τους, του ρόλου τους. «Η οδηγία μου ήταν να είσαι αυτός που είσαι στην καθημερινότητά σου. Ήθελα να βγει αποτέλεσμα φυσικό, να μην προσποιηθούν. Να βγαίνει η αντίθεση ανάμεσα στο σώμα και την εικόνα». Έτσι, η δύναμη κάθε φωτογραφίας αποκαλύπτεται ακριβώς χάρη σε αυτήν την ισορροπία. «Ένα φόρεμα δεν σε κάνει λιγότερο ή περισσότερο άνδρα», σκέφτεται η Ελευθερία. «Και στις χορογραφίες που έχω κάνει, προσπαθώ να τσαλακώσω το προφίλ εκείνων που συμμετέχουν. Να τους αναδείξω μια πλευρά που ενδεχομένως δεν έχουν και οι ίδιοι ανακαλύψει».
Έχει ενδιαφέρον πώς η Ελευθερία επιλέγει να αντιστρέψει το αφήγημα που έχουμε συνηθίσει. Ενώ είμαστε εξοικειωμένοι στο ανδρόγυνο look, από το σμόκιν του Yves Saint Laurent στα power suits των 80s, είναι πιο δύσκολο να αποδεχτούμε την εικόνα ενός άνδρα με γυναικείο ένδυμα. «Ίσως είμαστε λίγο εξοικειωμένοι με την εικόνα αλλά ως κοινωνία δεν είμαστε ακόμη δεκτικοί». Έχει όμως πίστη στη νέα γενιά και στις αλλαγές που θα φέρει στην κοινωνία. «Έχει πρόσβαση στην πληροφορία, έχει εικόνες, είναι πιο ανοικτοί, αποδέχονται εύκολα την αλλαγή, είναι πιο συμπεριλητπικοί».
Ένα νέο κορίτσι που έχει ζήσει τη ζωή της ψηφιακά επιλέγει το φιλμ. Σε κάθε φωτογραφία σημειώνει διαφράγματα και ταχύτητες, κι έτσι γνώριζε τι δημιουργούσε. «Για να γνωρίζω την επόμενη φορά πώς έκανα κάθε φωτογραφία», θα μου πει. Θέλει να επεκτείνει το φωτογραφικό project και με άλλους χορευτές. «Γυναίκες με ανδρικά κοστούμια. "Inaccesibles "είναι ο τίτλος που έχω στον νου μου».
Ο χορός είναι ταλέντο, επιμονή, τύχη; «Είναι όλα μαζί. Δεν υπάρχει ταλέντο μόνο του χωρίς πολλή δουλειά. Είναι συνδυασμός σωστού χρόνου, ταλέντου και πολλής δουλειάς και αντίληψης». Θα συμβούλευε ένα παιδί να ασχοληθεί με τον χορό; «Σίγουρα όμως επειδή έχει σχέση με το σώμα κι ένας τραυματισμός μπορεί να τον θέσει εκτός, θα συμβούλευα να ασχοληθεί και με κάτι άλλο παράλληλα». Η Ελευθερία θα συμμετάσχει με την ιδιότητά της ως χορεύτριας σε δύο από τα τρία τρίπτυχα. Ήταν όνειρο ζωής να συνεργαστεί με τους Κύλιαν και Ναχαρίν; τη ρωτώ. «Ανυπομονώ για την πρεμιέρα. Να δει ο κόσμος αυτό που έχουμε ετοιμάσει και για το οποίο έχουμε δουλέψει τόσο πολύ. Έχει ανάγκη ο καλλιτέχνης από την αλληλεπίδραση με το κοινό».
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
14°
