Πολυδεύκης Ασωνίτης: Άσπρο μαύρο από κάρβουνο κι αλάτι

Όταν κοιτάω τις φωτογραφίες του Πολυδεύκη Ασωνίτη, χαμογελώ, νιώθω το ελληνικό καλοκαίρι και την απόλυτη ελευθερία που το συνοδεύει. Η μαυρόασπρη φωτογραφία προσθέτει πάντα κάτι το δραματικό, κάτι μπλαζέ σε μια λήψη, και μου αρέσει. Καταλαβαίνω το λεξιλόγιό του, τις έννοιες που ταλανίζουν το κεφάλι του, πίσω από μια λήψη του. Αφορμή για ωραίες κουβέντες στάθηκε ο τίτλος της έκθεσης του «Άσπρο μαύρο από κάρβουνο κι αλάτι» που παρουσίασε στις αλυκές του Μεσολογγίου κι ότι η φωτογραφική εταιρεία Fujifilm Ιαπωνίας τον επέλεξε ως επίσημο φωτογράφο της.

Ο Πολυδεύκης Ασωνίτης συγκαταλέγεται, σήμερα, στους Official Fujifilm X-Photographers.

Κοιτούσα τις φωτογραφίες σας, έχετε τεχνική; Πώς χτίζεται μία φωτογραφία;
Πρώτα από όλα, έχεις ένα έτοιμο σκηνικό χωρίς πολλά μορφολογικά εμπόδια. Βλέπεις έναν απέραντο ορίζοντα που χωρίζει την ήρεμη λιμνοθάλασσα από τον καθαρό ουρανό. Από εκεί και πέρα απομένει το θέμα το οποίο, όταν το βρεις αναδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο.

Φωτογραφίζετε συχνά ένα Μεσολογγίτη, μια φοβερή μορφή, με μια χαρακτηριστική άσπρη γενειάδα. Συμβολίζει κάτι αυτό;
Ο Μεσολογγίτης είναι ο Λεωνίδας Στούμπος. Είναι ο άνθρωπος που μου έδειξε τα φωτογενή σημεία στο Μεσολόγγι και στο Αιτωλικό. Είναι φωτογράφος ο ίδιος αλλά και μουσικός. Τον χρησιμοποιώ ως μοντέλο γιατί, με τη μακριά του γενειάδα, ζωντανεύει την ιερότητα που αισθάνεται κανείς στην ιερή πόλη του Μεσολογγίου. Τονίζει τον μοναχισμό και την έμφαση σε ένα πιστεύω.

Το αντιλαμβάνεται αυτό κάποιος στις φωτογραφίες. Αλλά από την άλλη, η έμφαση που δείχνετε φωτογραφικά στους Ρομά αλλάζει το κλίμα.
Τόσο με τον Λεωνίδα Στούμπο όσο και με τους Ρομά έχω προχωρήσει στον συμβολισμό. Πριν με ενδιέφερε ο χώρος της εργασίας. Τώρα με απασχολεί το να αναδείξω κάποια βαθύτερα νοήματα. Έτσι πέρασα από τους καρβουνιάρηδες, στις αλυκές και μετά στη συμβολική φωτογραφία. Η αντίθεση που δημιουργείται ανάμεσα στον μοναχισμό και το διονυσιακό στοιχείο με απασχολεί πάρα πολύ. Θεωρώ πως αυτοί είναι οι δύο βασικοί πόλοι της ζωής.

Υπάρχουν θέματα στη δουλειά σας στα οποία επανέρχεστε συχνά. Είναι σαν έχετε ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί τους. Ένα από αυτά είναι και οι Ρομά.
Οι Ρομά μου θυμίζουν από πού ξεκινήσαμε ως παιδιά. Ξυπόλητοι μέσα στις λάσπες, λερωμένοι από το παιχνίδι, το πόσο σημασία δίναμε σε μία δραχμή, το ομαδικό παιχνίδι, τα παγωμένα πόδια, το ακάλυπτο σώμα. Κατά έναν περίεργο τρόπο, δημιουργούν ωραίες συνθέσεις με βαθιά νοήματα. Επανέρχομαι σε θέματα διότι ακόμη είναι ανοιχτά μέσα μου. Ψάχνω ακόμη απαντήσεις.

Πώς φτάσατε να σας επιλέξει η Fujifilm;
Υπέβαλα φάκελο με τις δουλειές που έχω ολοκληρώσει μέχρι σήμερα. Έπρεπε τα πρότζεκτ να ήταν πολλά, όπως και οι φωτογραφίες σε κάθε ένα από αυτά. Τις φωτογραφίες διέτρεχε ένα ενιαίο ύφος ως σύνολο και μία ιδιαίτερη ματιά. Παράλληλα, η κάθε φωτογραφία όφειλε και αυτή να είναι σημαντική τόσο στον τρόπο λήψης όσο και στο περιεχόμενό της. Είναι μεγάλη τιμή για μένα και ευχαριστώ την κεντρική Fujifilm αλλά και την τοπική FujifilmHellas.