- CITY GUIDE
- PODCAST
-
32°
Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη: Ένα φωτογραφικό ημερολόγιο καραντίνας
Δεκαεννιά μεταμορφώσεις, δεκαεννιά φωτογραφίες μιας σκηνοθετημένης πραγματικότητας, σε ένα αστικό σπίτι του Λονδίνου, μεταξύ 2019 και 2021
![4754-202316.jpeg 4754-202316.jpeg](/images/120x120/3/jpeg/sites/default/files/contributor/4754-202316_0.jpeg)
![Η φωτογράφος Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη παρουσιάζει την έκθεση Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη: Συνέντευξη με τη φωτογράφο της έκθεσης «Εσωτερικός Χώρος» της γκαλερί CITRONNE, στην Αθήνα.](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2021/12/13/margarita-mavomixali-internal_space_xii.jpg)
Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη: Συνέντευξη με τη φωτογράφο της έκθεσης «Εσωτερικός Χώρος» της CITRONNE gallery, στην Αθήνα.
Δεκαεννιά φωτογραφίες μιας «ένδον» πραγματικότητας, σκηνοθετημένης προσεκτικά στον χώρο ενός αστικού σπιτιού, κάπου στο Λονδίνο, αναμεταξύ 2019 και 2021. Ο αποκλεισμός της από τον έξω κόσμο και η συνεπαγόμενη, λόγω COVID-19, έλλειψη επικοινωνίας, οδήγησαν τη Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη σε βαθιά εσωστρέφεια και περιχαράκωση στην «ασφάλεια» του εγκλεισμού στον ιδιωτικό της χώρο. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν η καλλιτέχνιδα προτάσσει το είδωλό της ως μοντέλο και ως πρωταγωνίστρια, καταγράφοντας εν είδει ημερολογίου όλη αυτή την αδιέξοδη ατμόσφαιρα.
Ο «Εσωτερικός Χώρος» είναι μια ενότητα εικόνων που συγκροτείται σαν ψηφιδωτό: εντυπώσεις και απορρέοντα συναισθήματα μοναξιάς και φόβου, αδιέξοδα και συνομιλίες με αναμνήσεις, ευαίσθητες γραφές και αποτυπώσεις μελαγχολίας σε κάδρα υψηλής ποιότητας, όπου το φευγαλέο και το εφήμερο μεταπλάθονται σε απεικονίσεις που αφηγούνται τις εύθραυστες ψυχικές ισορροπίες που βίωσε η Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη στο διάστημα του εγκλεισμού της.
Το έξω υπάρχει, αλλά δεν είναι προσβάσιμο, η πραγματικότητα διακρίνεται κρυμμένη πίσω από θολά τζάμια ή πλέξιγκλας, περισσότερο ως υπόνοια παρά ως αίσθηση ελευθερίας. Θλίψη και ανασφάλεια, απειλή και αστάθεια, χρόνος ακίνητος, μηνύματα ισχυρά. Ο «Εσωτερικός Χώρος» είναι μια προσωπική εξερεύνηση της έντονης αίσθησης του μη ανήκειν, μια σιωπηλή διερεύνηση και διεύρυνση σκέψεων, πεποιθήσεων και επιθυμίας απόδρασης από τα όρια. Περισσότερα για την έκθεση φωτογραφίας «Εσωτερικός Χώρος» από την ίδια τη Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη στη συνέντευξη που ακολουθεί.
![Η φωτογράφος Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη παρουσιάζει την έκθεση Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery Internal space II. Η φωτογράφος Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη παρουσιάζει την έκθεση Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/margarita-mavomixali-internal_space_ii.jpg)
Δύο διαμερίσματα: το δικό σας στο Λονδίνο, όπου κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού ενδοσκοπήσατε και δημιουργήσατε τις εικόνες του Εσωτερικού Χώρου, και αυτό της Citronne στο Κολωνάκι, όπου εκθέτετε. Σαν ένα κουτί μέσα σε ένα άλλο κουτί ή και σαν τα είδωλα- αυτοπορτρέτα σας να μην μπορούν να απεγκλωβιστούν από τη συνθήκη του εγκλεισμού, ακόμα και τώρα που τα μέτρα χαλάρωσαν. Υπάρχει κάποιου είδος διάλογος ανάμεσα σε αυτά τα δυο σπίτια και τους «εαυτούς σας», δεδομένου πως και τα δύο είναι μητροπολιτικά και αστικά αλλά και συνιστούν μέρος της ταυτότητάς σας, καθώς ζείτε ταξιδεύοντας στον κόσμο;
Είναι αλήθεια ότι οι δύο χώροι-κατοικίες αλληλοσυμπληρώνονται όμορφα. Η παρουσίαση της συγκεκριμένης δουλειάς μου στην γκαλερί Citronne, η οποία κατά βάση είναι χώρος κατοικίας, προσφέρει μια νέα στέγη και, όπως κι εσείς επισημαίνετε, καθίσταται το σπίτι που φιλοξενεί το άλλο σπίτι. Πρόκειται για μια εξαιρετική φιλοξενία, καθώς η γκαλερί προσφέρει το περιβάλλον και τη ζεστασιά μιας κατοικίας, ακριβώς όπως αυτή απεικονίζεται στις φωτογραφίες, και ταυτόχρονα περιορίζει τις εικόνες εντός των τοίχων και των δωματίων της. Ζούμε ακόμη υπό το καθεστώς διαρκούς απειλής και, όσο η ζωή μας είναι υπό περιορισμό, πιστεύω ότι η συγκεκριμένη δουλειά παραμένει επίκαιρη.
![Η φωτογράφος Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη παρουσιάζει την έκθεση Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery Η φωτογράφος Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη παρουσιάζει την έκθεση Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/margarita-mavomixali-internal_space_xv.jpg)
Ρώτησα τα παραπάνω γιατί βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το στοιχείο του τόπου παρουσίασης των εικόνων σας: Θα μπορούσε, αντί για την Citronne, να είναι ένα ημερολόγιο-πορτοφόλιο που πρωταρχικά δημοσιεύτηκε στις σελίδες της Vogue, του W ή του V Magazine. Νομίζω πως πολλές από τις λήψεις σας είναι τόσα άψογα στιλιζαρισμένες, που θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί κατά παραγγελία για ένα αρτίστικο εντιτόριαλ σε τέτοιου είδους περιοδικά.
Είναι εξαιρετικό το ότι φαντάζεστε πως ορισμένες από τις εικόνες αυτές θα μπορούσαν να βρουν θέση σε περιοδικά υψηλής αισθητικής. Πραγματικά, θα ήμουν ευτυχής αν αυτό συνέβαινε μια μέρα. Η δημιουργία αυτών των εικόνων είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, βαθειάς νοητικής και συναισθηματικής αναζήτησης, και αξιοποίησης κάθε ερεθίσματος με στόχο να μεταδώσω μηνύματα. Κάθε στοιχείο που ενυπάρχει στην εικόνα είναι αποτέλεσμα σκέψης. Πιστεύω δε ότι, ακόμα κι αν μια μεμονωμένη φωτογραφία μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά στο περιβάλλον ενός περιοδικού, μια προσεκτικά επιλεγμένη σειρά εικόνων εμπεριέχει ισχυρότερο μήνυμα.
![Η φωτογράφος Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη παρουσιάζει την έκθεση Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery Internal space VI, Φωτογραφία. Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη, Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/margarita-mavomixal-iinternal_space_vi.jpg)
Το απορρέον συναίσθημα ήταν και είναι ο φόβος. Έξω από το σπίτι-καταφύγιο μαίνονται η αρρώστια, ο θάνατος και η γενικευμένη παγκόσμια αίσθηση πως ο κόσμος καταρρέει. Εντός του, όπου υποτίθεται πως η συνθήκη του εγκλεισμού είναι και το απόλυτο μέσο προστασίας, η ηρωίδα (εσείς) αλλά και εγώ (όλοι) έπρεπε να αντιπαλέψουμε με αισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης, αρχέγονων τρόμων και προαιώνιων ανασφαλειών. Επίσης υπήρχε μια αίσθηση τύπου it’s the end of the world as we know it, λίγο πιο ασφαλείς στα καταφύγιά μας αλλά και τρομακτικά ανασφαλείς ταυτόχρονα ως προς το τι θα μας συμβεί αύριο. Πώς διαχειριστήκατε αυτή την αίσθηση και γιατί προτιμήσατε να φτιάξετε εικόνες εσωτερικού χώρου, αντί να χρησιμοποιήσετε τον έξω καμβά των έρημων πόλεων;
Ανήκω στην κατηγορία των ατόμων «υψηλού κινδύνου» και παρέμεινα σε κατ’ οίκον περιορισμό για περίπου 4 μήνες, κάτι που από μόνο του προκαλεί άγχος και ανησυχία. Το σώμα κατεβάζει στροφές ενώ το μυαλό τρέχει, και το άτομο έχει ανάγκη να διαχειρισθεί αυτά τα ακραία συναισθήματα. Ως πρώτη αντίδραση, επέλεξα να παρακολουθώ συνεχώς τις ειδήσεις και να ανησυχώ για όσους υπέφεραν ή αγωνίζονταν να επιβιώσουν. Καθώς όμως ήμουν συνηθισμένη να εργάζομαι στον δρόμο κάθε μέρα, είχα ανάγκη να παραμείνω ενεργή και παραγωγική. Πιστεύω ακράδαντα ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων μπορούν να αντιστρέψουν μια δύσκολη κατάσταση με θετικό και δημιουργικό πνεύμα. Καθώς λοιπόν δεν είχα άλλο αντικείμενο για φωτογράφιση, έστρεψα την κάμερα στον εαυτό μου, αξιοποιώντας τα αισθήματα, τις ελπίδες και τις ανησυχίες μου για να δημιουργήσω εικόνες με νόημα. Εκ των υστέρων, είμαι ευτυχής για την επιλογή που έκανα, καθώς η φωτογράφιση άδειων δρόμων και κλειστών καταστημάτων δεν θα είχε νόημα για μένα.
![Η φωτογράφος Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη παρουσιάζει την έκθεση Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery Internal space IV. Φωτογραφία. Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη, Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/margarita-mavomixali-internal_space_iv.jpg)
Σε αρκετά πλάνα σας μοιάζει να συνδιαλέγεστε με σκιές, αναμνήσεις, φιγούρες ανθρώπων ωσεί παρόντων δίπλα σας. Στο ημερολόγιό σας επίσης είναι παρόντα η μελαγχολία, η νοσταλγία, ο σαρκασμός, η ειρωνεία, η υπονόμευση της μοναξιάς και του φόβου, μέσα από ένα χιούμορ που θα το αποκαλούσα «μαύρο». Τι είδους ισορροπίες θέλατε να κρατήσετε και προς τα πού γέρνουν οι 19 αυτές φωτογραφίες σας;
Ο αυτοσαρκασμός και το χιούμορ αφθονούν στη δουλειά μου, αλλά πιστεύω ότι είναι και βασικό συστατικό της ζωής, γενικά. Η δημιουργία αυτών των εικόνων δεν αποσκοπεί στην επίτευξη μιας ισορροπίας, αλλά κυρίως σε μια διαλογική διαδικασία με τον εαυτό μου. Είναι αποτέλεσμα μιας βαθιάς και ειλικρινούς εσωτερικής αναζήτησης του υπαρκτού και του επιθυμητού. Μια επανεκτίμηση των επιλογών και προτεραιοτήτων της ζωής. Κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού, ανακάλυψα την αξία του χρόνου, ο οποίος μου προσέφερε και το κίνητρο να εξερευνήσω το περιβάλλον μου και τον εαυτό μου. Η στροφή της φωτογραφικής κάμερας προς τον εαυτό μας λειτουργεί σαν ένας περιστρεφόμενος μεγεθυντικός φακός που επιτρέπει να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας με λεπτομέρεια. Η έκθεση της λεπτομέρειας αυτής στο κοινό όμως δεν είναι εύκολη διαδικασία. Ελπίζω και πιστεύω ότι ο κάθε θεατής μπορεί να ταυτισθεί με κάποιες από τις εικόνες αυτές, είτε σε συνάρτηση με την πανδημία ή με άλλη περίοδο της ζωής του.
![Η φωτογράφος Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη παρουσιάζει την έκθεση Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery Internal space XIV. Φωτογραφία. Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη, Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/margarita-mavomixali-internal_space_xiv.jpg)
![Η φωτογράφος Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη παρουσιάζει την έκθεση Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery Internal space XVI, Φωτογραφία. Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη, Εσωτερικός Χώρος στη CITRONNE Gallery](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/margarita-mavomixali-internal_space_xvi.jpg)
Κρατιέμαι από μια δήλωση του Ansel Adams που δείχνει πως την ασπάζεστε: «Μια φωτογραφία δεν δημιουργείται μόνο με μια φωτογραφική μηχανή. Στη διαδικασία της δημιουργίας της υπεισέρχονται όλες οι εικόνες που έχεις δει, τα βιβλία που έχεις διαβάσει, η μουσική που έχεις ακούσει, οι άνθρωποι που έχεις αγαπήσει». Μιλήστε μου για δύο συγκεκριμένες εικόνες σας, αυτή του μπάνιου όπου η πόζα σας παραπέμπει στον διάσημο πίνακα της δολοφονίας του Μαρά και εκείνη στο ντουζ όπου ακουμπάτε στο τζάμι σαν ηρωίδα της Ναν Γκόλντιν. Θα βάλω στο παιχνίδι αυτό και τη Σίντι Σέρμαν αλλά και τους Joy Division του τραγουδιού Transmission από πλευράς μου, αναμένοντας δικές σας αγαπημένες αναφορές...
Πιστεύω ακράδαντα ότι όλα τα ερεθίσματα που δεχόμαστε στη ζωή διαμορφώνουν το είναι μας. Οι εικόνες ενός φωτογράφου είναι μοναδικές, καθώς απεικονίζουν τη δική του οπτική και προσωπικότητα. Είναι προφανές λοιπόν ότι οι εικόνες που δημιουργώ εμπεριέχουν και ερεθίσματα που έχω δεχθεί και ευαισθησίες που έχω αναπτύξει στο πέρασμα του χρόνου.
Οι δύο εικόνες του λουτρού που αναφέρετε είχαν ως έμπνευση την ψυχολογική καταπίεση και ταυτόχρονα την ανάγκη διαφυγής, τα οποία προκάλεσε η περίοδος της πανδημίας. Πρόκειται δηλαδή για την -κοινή για το σύνολο της συγκεκριμένης δουλειάς μου- πηγή έμπνευσης. Αυτή ήταν η έμπνευση. Το τελικό αποτέλεσμα πάντα εμπεριέχει έναν David, μια Golding, μια Woodman και σίγουρα μια ισχυρή δόση Beetles!
Αρκετοί θεατές συνέδεσαν την εικόνα του χεριού στο λουτρό με τον πίνακα του θανάτου του Marat. Η σύνδεση είναι από μόνη της κολακευτική και παράλληλα εντυπωσιακή. Πρέπει όμως να σας ομολογήσω ότι δεν στόχευσα εκεί. Η ιδέα εδώ ήταν, μέσα από τη χρωματική αντίθεση σκούρου περιβάλλοντος και ανοιχτόχρωμου χεριού, να καταδείξω την προσπάθεια του ατόμου (λευκό χέρι) να διαπεράσει το καταπιεστικό σκότος των συναισθημάτων της πανδημίας (σκούρο περιβάλλον λουτρού). Κάτι σαν την αστραπή που προσπαθεί να διαπεράσει τη σκουρόχρωμη-μουντή ατμόσφαιρα του ουρανού.
Εξ αντιδιαστολής, η εικόνα στο ντους, όπου το σώμα (και η ψυχή) έχουν κατά κάποιο τρόπο εγκλωβιστεί στο περιοριστικό περιβάλλον που θέτει το γυαλί (η πανδημία), δείχνει την αποδοχή του περιορισμού που επιβάλλει ο εγκλεισμός ή και η εξουθένωση του ατόμου.
Και τα δύο ανωτέρω συναισθήματα, δηλαδή την προσπάθεια διαφυγής και την αποδοχή / υποταγή, τα ένιωσα στην περίοδο που αναφέρεται η δουλειά μου και προσπάθησα να τα αποτυπώσω.
Στο βάθος τους, νομίζω πως τα έργα σας συλλογίζονται (και) για τον χρόνο που περνά. Πόσο κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού αναθεωρήσατε κάποιες από αυτές που παλαιότερα ορίζατε ως σταθερές ή προτεραιότητές σας;
Ναι, έχετε δίκιο. Είχα άφθονο χρόνο να αναλογισθώ τις προτεραιότητες και τις επιλογές μου, καθώς και την αξία του χρόνου. Νομίζω ότι από τη δοκιμασία αυτή βγήκα πιο δυνατός και καλύτερος άνθρωπος. Πιστεύω ότι κατόρθωσα να δημιουργήσω ένα έργο με νόημα, τόσο για μένα όσο και για τον θεατή. Στο διάστημα αυτό παρέμεινα δημιουργική με τρόπο διαφορετικό από τον συνηθισμένο και θέλω να προτρέψω τον κόσμο να αξιοποιεί τις σκοτεινές ή δύσκολες περιόδους της ζωής του σκεπτόμενος διαφορετικά και διεκδικώντας τις ανάγκες και τα πιστεύω του. Είμαστε πιο δυνατοί από ό,τι πιστεύουμε.
Μαργαρίτα Μαυρομιχάλη, «Εσωτερικός Χώρος», έως 19 Φεβρουαρίου 2022
CITRONNE Gallery, Πατριάρχου Ιωακείμ 19, Αθήνα, (+30) 210 7235 226
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας Jacob Moe μας μυεί στη ναυτική κουλτούρα πέντε νησιών του Αιγαίου. Τι θα δούμε στην έκθεση.
Μια συζήτηση για τη σχέση του με την τέχνη της φωτογραφίας με αφορμή την ατομική του έκθεση «Καταστροφή και Αναγέννηση»
Σύντομη συζήτηση της Σώτης Τριανταφύλλου με τον διευθυντή φωτογραφίας με αφορμή την αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη
Η ιδέα γεννήθηκε από την προσωπική ανάγκη για μια ακαθόριστη περιπλάνηση, για μια διαρκή παρατήρηση της πόλης και των ανθρώπων της
Σπουδαία κλικ του 20ού και 21ου αιώνα σε μια έκθεση αφιερωμένη στην απαράμιλλη συλλογή του εκκεντρικού μουσικού και του συζύγου του στο V&A
35 χρόνια τολμηρής, επαναστατικής φωτογραφίας σε ένα άλμπουμ, με περισσότερες από 300 εικόνες
Η γκαλερί Stefanidou Tsoukala υποδέχεται τον γνωστό φωτογράφο
Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες των φιναλίστ του διαγωνισμού
Η έκθεση της φωτογράφου, «Everything is the Same but Everything is Different», και θέμα τη θάλασσα, πρωταγωνιστεί μέχρι 20 Ιουνίου στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά
Περισσότερες από 100 φωτογραφίες της Αμερικανίδας διάσημης καλλιτέχνιδας στην πρώτη της μουσειακή έκθεση στην Ελλάδα
Ένα οδοιπορικό στην μεταπολεμική Ελλάδα μέσα από περίπου 100 εικόνες του γνωστού φωτογράφου
Θα εκθέσουν τις φωτογραφίες τους στις γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης από τις 3 έως και τις 23 Ιουνίου 2024
«UN1QUE»: Τι θα δούμε στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
«Την καλύτερη εκπαίδευση της ζωής, την έχω αποκτήσει στα ταξίδια μου ανά τον κόσμο»
Έκθεση των μαθητών της Artshot Gallery σε επιμέλεια του Κώστα Μασσέρα
Τα παιδικά χρόνια, η εξέλιξή της ως φωτογράφος, ο πόλεμος και το μετατραυματικό στρες και η ταινία για τη ζωή της
Μια συζήτηση με τη νικήτρια στην κατηγορία Wildlife & Nature των Sony World Photography Awards 2024
Συνέντευξη με την φωτογράφο και καθηγήτρια φωτογραφίας με αφορμή την έκθεση που έκανε πρόσφατα στην Πράγα
Οι φωτογραφίες του «Dear God, the Parthenon is still broken» συνθέτουν έναν παράλληλο κόσμο, αποκομμένο από τον τόπο και τον χρόνο
Μερικές σκέψεις με αφορμή την «Θεσσαλονίκη: Η Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων 1870-1920», στο Εβραϊκό μουσείο του Παρισιού
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.