Φωτογραφια

Μυθικές ποδοσφαιρικές εικόνες

Το νόημα του στιλ στους μπαλαδόρους του ’70

Μια άλλη γλυκιά διάσταση: φανέλες χωρίς εταιρικά λογότυπα, σώματα ελεύθερα από την τυραννία των αδρογραμμένων κοιλιακών, εξεζητημένα πέτα, φαρδιές καμπάνες, ακατάσχετη τριχοφυΐα. Τη δεκαετία του ’70, οι αρτίστες του ποδοσφαίρου δεν είχαν την επίσκεψη στο μπαρμπέρικο σε καλό.

Ενδεικτικό στοιχείο της αίγλης που δεν παύουν να ασκούν στον ψυχισμό του φιλάθλου, σχεδόν μισόν αιώνα αργότερα, δεν είναι μόνο οι διαβόητες πιρουέτες τους στο χορτάρι, αλλά και οι μαξιμαλιστικές μαλλούρες, οι θυσανωτές φαβορίτες, τα τσιγκελωτά μουστάκια και όλα όσα υπαινισσόταν η γενικότερη στιλιστική τους σημειολογία: Τα ξενύχτια, τις καταχρήσεις, το σεξ, τη λατρεία για τη μόδα, την έντονη πολιτική συνείδηση, μια σκεπτόμενη όσο και διονυσιακή στάση απέναντι στην μπάλα και στη ζωή που λείπει από τη σύγχρονη κουλτούρα του σπορ. Όντως οι ποδοσφαιριστές του ’70 απέπνεαν κάτι από το αλητήριο κουλ των ροκ σταρ.

Αποθέωση της νοσταλγικής αισθητικής εκείνης, ένα νέο λεύκωμα της Taschen, με τον τίτλο «The Age of Innocence. Football in the 1970s» όπου σε 300 σελίδες χορταστικής διάστασης 26x34 εκατοστών ξεδιπλώνονται εμβληματικά στιγμιότυπα του ποδοσφαίρου της εποχής, από το πρώτο Μουντιάλ που αναμεταδόθηκε έγχρωμο τηλεοπτικά, (Μεξικό 1970), έως την μέχρι σήμερα αξεπέραστη Ολλανδία της οποίας το total football ηττήθηκε διαδοχικά στους τελικούς του 1974 και του 1978. Το άλμπουμ διανθίζουν κείμενα βραβευμένων αθλητικογράφων, καθώς και εμβόλιμα ενσταντανέ παικτών σε στιγμές σχόλης. Με τη μπάλα στα πόδια είτε χωρίς, οι φωτογραφίες επιβεβαιώνουν το προφανές: οι μπαλαδόροι των seventies ήταν οι αρχετυπικοί χίπστερ.