Συνέντευξη με τον surf – snow φωτογράφο Κωστή Μίγκο, λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας στο 48x17 Cycles – Café.
Τον Κωστή Μίγκο, όταν δεν ασχολείται με τα social media, το content και τις διάφορες καμπάνιες και events για μεγάλα brands, σίγουρα θα τον πετύχεις πάνω σε μία σανίδα του surf ή του snowboard ή να κρατάει μία φωτογραφική κάμερα.
Εδώ και αρκετά χρόνια, μέσα από το ιδιαίτερο The Nut, ένα από τα μοναδικά surf / photography φανζίν στην Ελλάδα, αποτυπώνει μοναδικές εικόνες από τον κόσμο του surf στην Ελλάδα και το εξωτερικό, χωρίς να λείπουν τα elements του ταξιδιού, της περιπέτειας και του χιούμορ, χωρίς να ξεχνάει και την άλλη του αγάπη: το χιόνι.
Από την Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου έως τις 20 Σεπτεμβρίου, ο Κωστής Μίγκος, θα «καταλάβει» φωτογραφικά το 48x17 Cycles – Café στο Κουκάκι (Βεΐκου 2), όπου θα έχει την ευκαιρία να μοιραστεί με όλους εμάς φωτογραφίες από άγρια κύματα, παγωμένες βουνοκορφές και το «ατελείωτο καλοκαίρι» της Ελλάδας. Λίγες μέρες πριν την έκθεση στο 48x17 Cycles – Café απάντησε στις ερωτήσεις μας.
Τι θα δει κάποιος στο φωτογραφικό takeover στο 48x17 Cycles – café;
Στο take over κάποιος θα δει εικόνες από τα διάφορα μέρη που έχω βρεθεί για surf, snowboard αλλά και από διακοπές. Οι φωτογραφίες είναι κυρίως από Ελλάδα και λίγο από κάποια ταξίδια για surf στον ωκεανό.
Πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να πιάνει φωτογραφική μηχανή για πρώτη φορά και πώς εξελίχθηκε αυτό με το χρόνο; Είσαι αυτοδίδακτος;
Αυτό έγινε σχετικά πρόσφατα και νομίζω ήταν κάπου το 2012 ή 2013, όταν μου έδωσε ο φίλος μου ο Τάσος μία παλιά ψηφιακή dslr κάμερα με κάποιους φακούς που δεν χρησιμοποιούσε. Τότε οι κάμερες στα κινητά δεν ήταν και στα καλύτερά τους οπότε ήταν nice to have μία dslr για να κρατάω τα τοπία και τις καταστάσεις που έβλεπα σε όλα αυτά τα μέρη που βρισκόμουνα για τα χόμπι μου (surf/snowboard). Κάπως έτσι ξεκίνησε η αγάπη για τη φωτογραφία και έγινε άλλο ένα χόμπι.
Δεν έχω πάει σε κάποια σχολή και δεν έχω παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο, οπότε απλά βοήθησε η αρκετή τριβή, ο πειραματισμός, το internet για inspiration και οι φίλοι φωτογράφοι που τους ρωτάω διάφορα και κάθονται και ασχολούνται μαζί μου.
Ποιες από τις φωτογραφίες σου έχεις να θυμάσαι πιο πολύ;
Νομίζω πως οι νυχτερινές φωτογραφίες με τα αστέρια στα βουνά είναι αυτές οι στιγμές που θυμάμαι πιο έντονα, αλλά κυρίως γιατί η εμπειρία του να είσαι νύχτα σε ένα απομονωμένο μέρος, ειδικά το χειμώνα, είναι από μόνη της πολύ δυνατή, αν και δεν το κάνω τόσο συχνά όσο θα ήθελα.
Πόση υπομονή χρειάζεται για να «αιχμαλωτίσεις» κάποιες από τις φωτογραφίες σου; Παίζει ρόλο και η τύχη ή η κατάλληλη στιγμή για μία φωτογραφία;
Μου αρέσει να τραβάω κυρίως τοπία, φύση, surf, snowboard, οπότε εκεί δεν έχει να κάνει τόσο με την υπομονή και την τύχη, αλλά πιο πολύ με το location, το φως και το κάδρο, που είναι όλοι παράγοντες τους οποίους μπορείς κατά κύριο λόγο να προβλέψεις. Το μόνο «δύσκολο» είναι οι βάρβαρες ώρες που πρέπει να αφήσεις το κρεβάτι για να πιάσεις το ωραίο φως της ανατολής ή τα αστέρια αργά τη νύχτα, που αποτελεί και την κατάλληλη στιγμή για μια ωραία φωτογραφία.
Ποια μέρη της Ελλάδας αλλά και στο εξωτερικό, σε αυτά που έχεις ταξιδέψει, θα πρότεινες σε κάποιον να επισκεφτεί;
Στο εξωτερικό σίγουρα κάποιος πρέπει να επισκεφθεί μία έρημο. H μόνη μου εμπειρία με έρημο είναι στο Joshua Tree και το Yucca Valley στην Καλιφόρνια, αλλά φαντάζομαι η κάθε έρημος θα βγάζει μία αντίστοιχη αίσθηση και epicness. Τώρα στην Ελλάδα που ο καθένας μας έχει πάει σε αρκετά μέρη, δεν νομίζω ότι μπορώ να πω ένα μόνο μέρος, αλλά σίγουρα μέσα στη λίστα είναι οι Πρέσπες τον χειμώνα με χιόνια, όλη η Πίνδος είναι πολύ όμορφη οποιαδήποτε εποχή, η Κρήτη, η Μάνη επίσης… δεν ξέρω αλήθεια, είναι πολλά τα ωραία μέρη και το κάθε ένα έχει την δική του ξεχωριστή ομορφιά.
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
7°
