Φωτογραφίες από νύχτες στο οινομαγειρείο της Αλεξάνδρας

Εκτός από τα busy clubs, το Γκάζι έχει γνήσια μέρη που δεν αλλάζουν εύκολα γιατί, πολύ απλά, οι ιδιοκτήτες τους δεν γουστάρουν. Είναι άνθρωποι άλλης πάστας. Χαίρονται να είναι το μαγαζί ζωντανό και ωραίο. Το ζουν αλλιώς, από μέσα. Όταν σερβίρουν, όταν πιάνουν κουβέντα με θαμώνες, όταν δουν νέες φάτσες. Όταν το κέφι ανάψει και μαζί με τους χορούς ρέει και το κρασί.  

Το «οινομαγειρείο της Αλεξάνδρας», ή για τους γνώστες «η υπόγα», είναι αυτό που λέμε τίμιο, καλό κουτούκι, old school. Σκύβεις για να περάσεις μέσα, κατεβαίνεις έξι εφτά σκαλιά, ατμόσφαιρα από ριχτάρια και λάμπες πετρελαίου. Μουσική τις Τετάρτες και τις Παρασκευές πολύ καλή, πέτρινοι τοίχοι, ξύλινα τραπέζια μαξ μια δεκαριά (δεν χρειάζονται άλλα). Τα φαγητά είναι σε καλές τιμές και το κρασάκι μια χαρά. Τα παστουρμαδοπιτάκια μπομπάτα. Η κουζίνα είναι πολίτικη και το μενού δεν έχει αλλάξει εδώ και χρόνια.

Όποτε κι αν πάω νιώθω ευχάριστα, σαν να ‘ναι το στέκι μου για χρόνια, σαν το σαλόνι μου όταν καλώ φίλους. Η Αλεξάνδρα είναι ιδιοκτήτρια του Οινομαγειρείου εδώ και 20 χρόνια, περνάει από τα τραπέζια και χαιρετά. Τους ξέρει όλους. «Όσοι έρχονται στο μαγαζί, θα ξανάρθουν. Οι άνθρωποι εδώ δεν είναι περαστικοί, είναι θαμώνες. Τα πράγματα έχουν αλλάξει στο Γκάζι αλλά εδώ μέσα νιώθω όπως και την πρώτη ημέρα που λειτούργησα το μαγαζί. Είναι γεμάτο και τις καθημερινές, δεν έχω παράπονο».

Περισσότερες φωτογραφίες στο προσωπικό μου instagram εδώ