Η club σκηνή του Βερολίνου σε σπάνιες φωτογραφίες

Σωτήριο έτος 1989. Το Τείχος του Βερολίνου πέφτει και αρχίζουν να εμφανίζονται παντού κλαμπ, μπαρ και στούντιο. Νέοι καλλιτέχνες, γκαλερίστες, καταληψίες και DJs «καταλαμβάνουν» την πόλη, δίνουν ζωή σε άδεια κτίρια και εγκαταλειμμένα εργοστάσια σχηματίζοντας μια νέα πολιτισμική σκηνή και αναζωογονώντας την πόλη με ήχους και εικόνες. Και μπορεί το techno να μην «γεννήθηκε» εκεί, αλλά αυτό που συνέβη σε κλαμπ όπως το Ufo, το Tresor και το Planet ήταν το big bang της ηλεκτρονικής κουλτούρας που μαγνήτισε εκατομμύρια νέες και νέους. Στα τέλη των 90s η νυχτερινή ζωή του Βερολίνου έγινε μια must ταξιδιωτική στάση. Η πτώση των τιμών στα αεροπορικά εισιτήρια, η διεύρυνση της συνθήκης Σένγκεν αλλά και το κύμα που δημιούργησαν νέα κλαμπ όπως το Bar 25, το Watergate και το Berghain κατέστησαν την πόλη έναν πόλο έλξης για καλλιτέχνες, ακροατές, δισκογραφικές εταιρίες, φέρνοντας νέες επιρροές στον ήχο της πόλης και οδηγώντας πολλούς ανθρώπους να μετακομίσουν εκεί.

12 Σεπτεμβρίου 2019. Η έκθεση «No Photos on the Dance Floor! Berlin 1989–Today» του μουσείου φωτογραφίας C/O Berlin, με σπάνιες εικόνες από όσα συνέβησαν στα κλαμπ του Βερολίνου, μια live εμφάνιση των Labland 2019 και DJ sets των Modeselektor, Krsn και Skate, ανατρέχει σε στιγμές 30 ετών που απαθανάτισαν σπουδαίοι φωτογράφοι τεκμηριώνοντας την ιστορία των χώρων. Ο τίτλος της έκθεσης, «No Photos on the Dance Floor!», αναφέρεται σε ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του βερολινέζικου κλάμπινγκ, που αν έχεις βρεθεί, γνωρίζεις. Ενώ η φωτογραφία αποτελεί κεντρικό μέρος της νυχτερινής ζωής σε άλλες πόλεις, στο Βερολίνο, υπήρξαν πάντα αυστηροί κανόνες για τη λήψη εικόνων και οι πορτιέρηδες κολλούσαν αυτοκολλητάκια στο φακό της κάμεράς σου. Οι χορευτές έπρεπε να μπορούν να «χάνονται» απερίσπαστοι στη μουσική και οι θαμώνες να αισθάνονται τον χώρο σαν ένα καταφύγιο όπου η ελευθερία και η ιδιωτικότητα προστατεύονται. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι επισκέπτες θα μπορούν να δουν φωτογραφίες, βίντεο και φιλμ. Κατά τη διάρκεια τη νύχτας θα μπορούν να χορέψουν υπό τους ήχους που θα επιμελούνται διάσημοι DJs και τις εικόνες που θα προβάλλουν visual artists. Μέχρι τις 30 Νοεμβρίου.

Στην έκθεση που επιμελούνται οι Heiko Hoffmann και Felix Hoffmann πρωταγωνιστούν με περισσότερες από 100 φωτογραφίες τους οι Camille Blake, Tilman Brembs, Ben de Biel, Salvatore Di Gregorio, Martin Eberle, Matthias Fritsch, Dan Halter, Honey-Suckle Company, Erez Israeli, Romuald Karmakar, Steffen Köhn & Phillip Kaminiak, Anna-Lena Krause, Tilmann Künzel, Sven Marquardt & Marcel Dettmann, Marco Microbi, George Nebieridze, Alva Noto, Pfadfinderei, Daniel Pflumm, Mike Riemel Collection, Carolin Saage, Giovanna Silva, Wolfgang Tillmans, Lisa Wassmann και Michael Wesely.

Από την πρώιμη diy εποχή και τα θρυλικά «Love Parade» και «Snax» στον φετιχισμό που κυριάρχησε και τα στιγμιότυπα των party animals, τα σχόλια των φωτογράφων που συνοδεύουν τις εικόνες συμπληρώνουν το παζλ μιας εποχής που αρχίζει να μοιάζει μυθική στους καιρούς της απόλυτης έκθεσης που προστάζουν τα social media.

«Για μένα, το club είναι μια μεγάλη αφαιρετική μηχανή που παράγει συνεχώς εικόνες. Είναι συχνά στα όρια του ορατού, όταν η ‘ομίχλη’ ανεβαίνει και κοιτάζεις προς την οροφή. Άυλα πράγματα λάμπουν και τρεμοπαίζουν εκεί» με τα λόγια του Wolfgang Tillmans.