- CITY GUIDE
- PODCAST
-
29°
Ανδρέας Κατσικούδης: Το ταξίδι ξεκινάει από μέσα σου
Ο πολυδιάστατος δημιουργός μιλάει για τα ταξίδια της ζωής του
Ο Ανδρέας Κατσικούδης, φωτογράφος, σκηνοθέτης, διοργανωτής εκθέσεων, αρθρογράφος και ποιητής, μιλάει για τα δημιουργικά ταξίδια της ζωής του
Φωτογραφίζει, σκηνοθετεί, διοργανώνει εκθέσεις, αρθρογραφεί, γράφει ποίηση, διδάσκει και διδάσκεται. Πέτρα που κυλά δεν χορταριάζει. Αυτή η φράση, μου έρχεται στο μυαλό, συζητώντας με τον Ανδρέα Κατσικούδη.
Ανδρέα είσαι σε μια πορεία συνεχούς κίνησης και δημιουργίας σε πολλούς τομείς για πάρα πολλά χρόνια.
Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε τρία πράγματα στη ζωή μας: αθλητισμό για το σώμα, τέχνη για το πνεύμα και φίλους για την ψυχή. Θέλω να είμαι δραστήριος και δημιουργικός γιατί έτσι νιώθω ότι εξελίσσομαι κι ότι έχει νόημα η ζωή. Με ενδιαφέρει να γίνω και γνωστός, αλλά να το κάνω μέσα από χρήσιμα πράγματα. Αν αποτύχω τουλάχιστον θα μου μείνουν οι φίλοι!
Διδάσκεις παιδιά δημοτικού. Χρησιμοποιείς την τέχνη για να τα δραστηριοποιήσεις;
Χρησιμοποιώ τον κινηματογράφο για να μάθουν να αφηγούνται ιστορίες και να αναπτυχθούν κοινωνικά και συναισθηματικά. Βλέπουμε ταινίες από όλο τον κόσμο και συζητάμε για την αδικία, το ρατσισμό, τις διαφορετικές κουλτούρες. Πριν λίγα χρόνια κάναμε με ένα τμήμα της έκτης δημοτικού την ταινία «Η ΞΕΝΗ» που μιλάει για το σχολικό εκφοβισμό. Την έχουν δει πάνω από 500.000 άτομα στο YouTube. Χρησιμοποιώ επίσης τη μουσική για να αναπτύξουν την ευαισθησία τους. Ακούμε κάτι «περίεργο» π.χ. τζαζ ή πανκ και μετά τους εξηγώ τι άκουσαν, τι κρύβεται από πίσω (κοινωνικά, πολιτιστικά, ιστορικά) και έτσι αναπτύσσεται το ενδιαφέρον τους. Η τέχνη απευθύνεται στο συναίσθημα και είναι πολύ δυνατό εργαλείο για έναν εκπαιδευτικό.
Οι ενήλικες δεν διέφυγαν της προσοχής σου. Ομάδα Διάφραγμα 24, λοιπόν. Κάτι γίνεται στο Cinemarian.
Διδάσκω φωτογραφία και κινηματογράφο για χρόνια σε διάφορους χώρους. Μια μέρα έμαθα για το Cinemarian, πήγα να τους γνωρίσω και κόλλησα εκεί! Μετάφερα τα σεμινάρια μου και τις εκθέσεις στον χώρο του, και φτιάξαμε ένα δημιουργικό στέκι που το ξέρουν πια οι περισσότεροι στην Αθήνα. Το Διάφραγμα 26 είναι φωτογραφική ομάδα που αποτελείται από μαθητές μου και λίγους φίλους επαγγελματίες φωτογράφους που σέβομαι την καλλιτεχνική τους υπόσταση. Θέλουμε να κάνουμε ότι δεν κάνουν οι άλλοι. Για παράδειγμα κάθε χρόνο κάνουμε ένα φεστιβάλ (πέρσι ήταν στο θέατρο Εμπρός, φέτος στο BOOZE) με συμμετοχή διαφόρων καλλιτεχνών. Βοηθάμε ως φωτογράφοι εθελοντικά, διοργανώνουμε μπαζάρ για την συγκέντρωση χρημάτων που πηγαίνουν σε ομάδες προσφοράς (π.χ. Κιβωτός του Κόσμου, Άλλος Άνθρωπος), δίνουμε τη δυνατότητα σε νέους φωτογράφους να παρακολουθήσουν δωρεάν μαθήματα κι εκδηλώσεις ή να δείξουν τη δουλειά τους. Πρόσφατα έφτιαξα στο Cinemarian την Λέσχη Κλεψύδρα που στόχο έχει να μαζευόμαστε όσοι κάνουμε ταινίες χωρίς χρήματα, να συζητάμε τα σχέδιά μας και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο στα γυρίσματα. Ενώνουμε ιδέες, εξοπλισμό και φυσική παρουσία και προχωράμε.
Ποια χαρακτηριστικά θεωρείς ότι είναι απαραίτητο να διαθέτει κάποιος για να ασχοληθεί με την εικόνα; Είτε ως φωτογράφος είτε ως σκηνοθέτης;
Για να κάνεις τέχνη θέλει δουλειά και μελέτη! Μελέτη όχι τόσο της τεχνικής, όσο της ίδιας της τέχνης. Της αισθητικής και των ιδεών της. Τόσα χρόνια που μελετάω ιστορία τέχνης βλέπω ανθρώπους παθιασμένους που δούλευαν σκληρά, με στόχους, όραμα, επιρροές από παντού, λάθη και πειραματισμούς, για να φτάσουν να ξέρουμε σήμερα τα έργα τους. Σήμερα όμως, λίγοι ενδιαφέρονται να μελετήσουν ή να προσπαθήσουν με επιμονή. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι έχουν ταλέντο (κάποιοι σίγουρα θα έχουν) και αυτό τους αρκεί.
Από όσο γνωρίζω, ταξιδεύεις αρκετά. Πόλεις – ορόσημα στα φωτογραφικά ταξίδια σου υπάρχουν;
Όπου πάω, κάτι έχω να πάρω. Φωτογραφικά βρήκα πόλεις πολύ ενδιαφέρουσες για ταξιδιωτική, αλλά κυρίως για φωτογραφία δρόμου και πορτρέτα ανθρώπων όπως: Πόλη του Μεξικού (ένα σύμπαν από μόνη της), Τίρανα (χρώμα, αντιθέσεις και φιλικότητα), Νέα Υόρκη (το «μαύρο» Μπρούκλιν κυρίως), Μπανγκόκ (απίστευτο χρώμα και χαμόγελο), Όσλο (πολιτισμός σε όλα τα επίπεδα), και Τόκυο (αισθητική από το παρελθόν και το μέλλον δίπλα δίπλα). Η χειρότερη πόλη για μένα είναι η Αθήνα. Περνάω καλά εδώ και δεν φεύγω - μπορώ να βρω τα πάντα (π.χ. δωρεάν εξοπλισμό για τις ταινίες μου και τις καλύτερες βιβλιοθήκες). Αλλά φωτογραφικά δεν ξέρω πώς να χειριστώ αυτό τον οπτικό θόρυβο.
Φωτογραφία και εκθέσεις ή σκηνοθεσία ταινιών μικρού μήκους και συμμετοχές σε φεστιβάλ;
Α, δεν ήθελα ποτέ να γίνω σκηνοθέτης! Βοηθούσα σε ταινίες όπως μπορούσα και κάθε φορά που έβλεπα τον σκηνοθέτη να τρέχει αγχωμένος έλεγα «Αυτό, δεν θέλω να το περάσω ποτέ…». Αλλά μια μέρα είσαι κάπου, βλέπεις κάτι να κινείται και έχει θορύβους και μουσικές και νιώθεις ότι αυτό δεν βγαίνει στη φωτογραφία, χρειάζεσαι το βίντεο. Και ύστερα μια άλλη μέρα λες: έχω μια ιστορία στο μυαλό μου, ας δοκιμάσω να τη γυρίσω!
Έχεις μια συνεχή παρουσία ως αρθρογράφος σε έντυπα αλλά και διαδικτυακά και είσαι συντάκτης στο περιοδικό Photonet. Είναι εύκολο να συνδυαστεί η συνεχής κίνηση και εγρήγορση του φωτογράφου – σκηνοθέτη με την «στατικότητα» και συγκέντρωση που απαιτεί η γραφή;
Είναι δύσκολο! Θα ήμουν καλύτερος φωτογράφος και σκηνοθέτης, αν διάβαζα κι έγραφα λιγότερο. Από τη στιγμή όμως που θέλεις να διδάξεις τότε χρειάζεσαι μελέτη και συγγραφή, αλλιώς κοροϊδεύεις τον κόσμο και τον εαυτό σου. Γράφω επίσης γιατί βλέπω στη σχετική αρθρογραφία (κυρίως στη φωτογραφία) δογματισμούς και αφορισμούς. Αυτοί οι δάσκαλοι ή συγγραφείς έχουν συνειδητοποιήσει ότι μιλούν για τέχνη;
Το βιβλίο σου για τη φωτογραφία το ξέρω. Μάλιστα διατίθεται διαδικτυακά δωρεάν για όποιον ασχολείται ή ενδιαφέρεται για το αντικείμενο. Αυτό που δεν γνώριζα είναι ότι γράφεις ποίηση.
Ποιήματα γράφω από το Λύκειο. Πώς μπορείς να μην γράψεις ποίημα αν σε πνίγει κάτι; Σιγά σιγά μαζεύτηκαν αρκετά, κάποια μπήκαν σε ανθολογίες κι αυτό με ενθάρρυνε κι έτσι αποφάσισα να εκδώσω μια ποιητική συλλογή, που επιμελήθηκε η Κονδυλένια Μπούσμπουρα και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κίνητρο το 2018.
Ποια θεωρείς την ποιο σημαντική στιγμή στην μέχρι τώρα πορεία σου;
Κάθε μικρή επιτυχία κρατάει λίγο! Λες, εντάξει το έκανα αυτό, και τι έγινε; Μετά τι κάνω; Χάρηκα πάντως απίστευτα το πρώτο μου εξώφυλλο σε περιοδικό (Γεωτρόπιο), το πρώτο δημοσιευμένο άρθρο και την πρώτη μου ταινία που παίχτηκε στο φεστιβάλ Δράμας (και γυρίστηκε σε λίγες μέρες και χωρίς καθόλου χρήματα). Οι αποτυχίες όμως είναι πιο πολλές και πεισμώνω. Τι κάνω λάθος; Γιατί δεν εξελίσσομαι; Δουλεύω αρκετά; Έχω κάτι να πω; Ενδιαφέρεται κανείς;
Θεωρείς την Αθήνα μια όμορφη πόλη; Πώς σου φαίνεται μέσα από τον φακό;
Η Αθήνα είναι δύσκολη πόλη για τη φωτογραφία γιατί έχει μεγάλο οπτικό θόρυβο. Έχεις όμως όλες τις φυλές του κόσμου και αυτό δίνει τη δυνατότητα για ταξίδι χωρίς να πας μακριά. Και δεν μιλάω απλά για μια φωτογραφία, αλλά να ακούσεις ιστορίες, να δοκιμάσεις γεύσεις, να χορέψεις μουσικές. Το ταξίδι ξεκινάει από μέσα σου και συνεχίζεται στη γειτονιά σου, πριν πας πιο μακριά. Και η γειτονιά μας πια τα έχει όλα.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Στη μετάβαση από τον παλιό κόσμο στον καινούργιο, τι από τον εαυτό μας θα παραμείνει ίδιο; Ο φωτογράφος απαντά μέσα από την έκθεσή του «ABSORBED (Damn, I miss snowboarding)»
Μέχρι πότε μπορούμε να δούμε τη μεγάλη έκθεση που πραγματοποείται με αφορμή τις δύο επετείους ορόσημα
Με αφορμή τις δύο επετείους: 80 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας 1944 και 50 χρόνια από την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας 1974
Ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας Jacob Moe μας μυεί στη ναυτική κουλτούρα πέντε νησιών του Αιγαίου. Τι θα δούμε στην έκθεση.
Μια συζήτηση για τη σχέση του με την τέχνη της φωτογραφίας με αφορμή την ατομική του έκθεση «Καταστροφή και Αναγέννηση»
Σύντομη συζήτηση της Σώτης Τριανταφύλλου με τον διευθυντή φωτογραφίας με αφορμή την αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη
Η ιδέα γεννήθηκε από την προσωπική ανάγκη για μια ακαθόριστη περιπλάνηση, για μια διαρκή παρατήρηση της πόλης και των ανθρώπων της
Σπουδαία κλικ του 20ού και 21ου αιώνα σε μια έκθεση αφιερωμένη στην απαράμιλλη συλλογή του εκκεντρικού μουσικού και του συζύγου του στο V&A
35 χρόνια τολμηρής, επαναστατικής φωτογραφίας σε ένα άλμπουμ, με περισσότερες από 300 εικόνες
Η γκαλερί Stefanidou Tsoukala υποδέχεται τον γνωστό φωτογράφο
Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες των φιναλίστ του διαγωνισμού
Η έκθεση της φωτογράφου, «Everything is the Same but Everything is Different», και θέμα τη θάλασσα, πρωταγωνιστεί μέχρι 20 Ιουνίου στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά
Περισσότερες από 100 φωτογραφίες της Αμερικανίδας διάσημης καλλιτέχνιδας στην πρώτη της μουσειακή έκθεση στην Ελλάδα
Ένα οδοιπορικό στην μεταπολεμική Ελλάδα μέσα από περίπου 100 εικόνες του γνωστού φωτογράφου
Θα εκθέσουν τις φωτογραφίες τους στις γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης από τις 3 έως και τις 23 Ιουνίου 2024
«UN1QUE»: Τι θα δούμε στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
«Την καλύτερη εκπαίδευση της ζωής, την έχω αποκτήσει στα ταξίδια μου ανά τον κόσμο»
Έκθεση των μαθητών της Artshot Gallery σε επιμέλεια του Κώστα Μασσέρα
Τα παιδικά χρόνια, η εξέλιξή της ως φωτογράφος, ο πόλεμος και το μετατραυματικό στρες και η ταινία για τη ζωή της
Μια συζήτηση με τη νικήτρια στην κατηγορία Wildlife & Nature των Sony World Photography Awards 2024
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.