Νυχτερινές λήψεις σε τόπους εμβληματικούς. Δήλος. Δελφοί. Επίδαυρος. Ολυμπία. Ένα παιχνίδι με τις λέξεις ο τίτλος. «Αρχαίον-Νέον». Οι δεκατέσσερις συνθέσεις αποτελούν μια συνομιλία με τον χρόνο. Γλυπτά από νέο(ν) με συγκεκριμένα γεωμετρικά σχήματα δημιουργήθηκαν ώστε να αποδώσουν ευγενικό χαιρετισμό, μιας και το χημικό στοιχείο νέο(ν) είναι ένα «ευγενές αέριο». Χαμογελά με ικανοποίηση δείχνοντάς μου τη δουλειά της. «Τα πάντα γύρω μου είναι ένα κάδρο» μου λέει και το πρόσωπό της φωτίζεται. Μου μιλά με ενθουσιασμό για τα ταξίδια της, για την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας, για το ρίγος που ένιωθε κάθε φορά που βρισκόταν στους αρχαιολογικούς χώρους που φωτογράφισε και ότι μέρος των εσόδων της έκθεσης θα διατεθούν για τους σκοπούς του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο- Ελπίδα.
Η Ζέττα Αντσακλή θεωρεί τη φωτογραφία τον δικό της τρόπο έκφρασης, στην προηγούμενη έκθεση είχε αποτυπώσει με μαεστρία το θρυλικό «Πετροκάραβο» των Σπετσών, εκείνο που πέτρωσε ο θυμωμένος Ποσειδώνας. Είχε αποδώσει το δικό της ελληνικό φως, είχε αφηγηθεί μια ιστορία δίχως λέξεις. Η νέα της δουλειά, που θα φιλοξενηθεί στο Ζάππειο Μέγαρο από τις 11 Ιουνίου, με ξάφνιασε. Είναι διαφορετική, απρόσμενη. Μου εξήγησε τις τεχνικές δυσκολίες που συνάντησε, το πώς η ψηφιακή τεχνολογία έδωσε λύσεις. Στόχος της ήταν να προσφέρει μια διαφορετική οπτική προσέγγιση στους αρχαιολογικούς χώρους που φωτογράφισε.
Τι είναι για εσάς η φωτογραφία;
Είναι χαρά, δημιουργία, χιούμορ. Είναι η σκηνή που γράφεται στο δρόμο απρόοπτα, είναι η ματιά μου, ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα. Παντού γύρω μου βλέπω εικόνες που θέλω να κρατήσω για πάντα και να μοιραστώ. Υπάρχουν στιγμές που είναι αποδεικτικές, απόδειξη ότι ήμουν εκεί.
Η έμπνευσή σας από πού πηγάζει;
Έμπνευση και αφορμή υπήρξε η μεγάλη μου αγάπη για τα ταξίδια.
Υπάρχει κάποιος φωτογράφος η δουλειά του οποίου σας επηρέασε καταλυτικά;
Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλούς και με εντελώς διαφορετικό στιλ. Θα σταθώ όμως σε ένα βιβλίο. Μου το χάρισε ο διευθυντής της εφημερίδας la Repubblica, Mario Calabresi, με τίτλο: “A occhiaperti” (με μάτια ανοιχτά). Εκεί ο Mario Calabresi παρουσιάζει φωτογράφους όπως ο Elliott Erwit, o Joseph Koudelka και o Sebastiao Salgado, οι οποίοι διηγούνται τις στιγμές στις οποίες η ιστορία σταμάτησε σε ένα κλικ (raccontanoimomenti in cui la storia si è fermata in uno scatto). Μάλιστα θυμάμαι μια φράση του: «Χρειάζεται μια ζωή για να τραβήξετε μια φωτογραφία και να καλλιεργήσετε μια ματιά. Το μάτι πρέπει να καταλάβει τι ψάχνει».
Το στιλ σας έχει εξελιχθεί μέσα στον χρόνο, από τι επηρεαστήκατε;
Αγαπώ τη μοντέρνα τέχνη σε όλες της τις μορφές. Η φωτογραφία και η τέχνη είναι μορφές έκφρασης. Με τον τρόπο που ο καθένας μας εξελίσσεται -μέσα από τις προσωπικές του διαδρομές- με τον ίδιο τρόπο εξελίσσεται και η έκφρασή του. Είμαι θαυμάστρια της αρμονίας και της αισθητικής στην απλή τους μορφή, αλλά τώρα πια δεν μου αρκεί. Θέλω να συμφιλιωθώ και να φανερώσω τις υπόγειες μου διαδρομές σε αυτό το ταξίδι προς το φως.
Οι φωτογραφίες δημιουργούν αναμνήσεις, διηγούνται μια ιστορία. Ποια είναι η πιο δυνατή σας ανάμνηση σε σχέση με τη φωτογραφία;
Οι πιο δυνατές μου αναμνήσεις σε σχέση με τη φωτογραφία είναι οι στιγμές της λήψης. Οι ειδικές αυτές συνθήκες: η ώρα - η έμπνευση - το ερέθισμα που συνοδεύουν το κρίσιμο κλικ. Αυτές οι αναμνήσεις που γίνονται συνοδοί στο ταξίδι της κάθε μου φωτογραφίας.
Ο φωτογράφος συνδιαλέγεται με το φως και τον χρόνο. Στην καινούργια σας δουλειά οι λήψεις έγιναν με φως νυχτερινό σε εμβληματικούς αρχαιολογικούς χώρους, χρησιμοποιήσατε γλυπτά από λευκό νέον. Μιλήστε μας για αυτή σας την επιλογή.
Η αντίθεση με γοητεύει - ίσως γιατί είμαι ένας άνθρωπος των αντιθέσεων. Ίσως γιατί πιστεύω ότι η σύνθεση των άκρων είναι ο ρόλος μας στη ζωή. Να ισορροπούμε ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι και να χρησιμοποιούμε τις σκιές για να φωτίσουμε την ανθρώπινη φύση μας. Θαυμάζω και σέβομαι καθετί «παλιό», αλλά νιώθω υπεύθυνη να προτείνω το νέο. Αυτό κάνω με αυτή μου τη δουλειά.
Η Ζέττα Αντσακλή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φωτογραφία με δασκάλους τους Ανδρέα Σμαραγδή και Πλάτωνα Ριβέλλη. Έχει διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς φωτογραφίας. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και ανήκουν σε συλλογές όπως του Υπουργείου Εξωτερικών, του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος», του Κολλεγίου Αθηνών και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μέση Ανατολή. Παράλληλα έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μετάφραση στη γαλλική και ιταλική γλώσσα. Περισσότερα εδώ
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
8°
