Οι polaroids με τα γεννητικά όργανα που ενέπνευσαν την πιο τολμηρή σειρά του Andy Warhol

O αστικός θρύλος υποστηρίζει πως όταν ο άγνωστος άνδρας καυχήθηκε μπροστά του επιδεικνύοντας το μεγάλο πέος του, ο Άντι Γουόρχολ έβγαλε απλά την κάμερά του τραβώντας και αποθηκεύοντας στη συνέχεια στα αγαπημένα του κουτιά τις λήψεις από την απρόσμενη συνάντηση.

Το φθινόπωρο του 1977, ο Άντι Γουόρχολ αποφάσισε να τα ανοίξει και να ρίξει μια καλύτερη ματιά στα «Sex Parts» όπως τα είχε ονομάσει. Επανεξετάζοντας το υλικό, σκέφτηκε να δημιουργήσει την περίφημη σειρά «Torsos & Sex Parts».

41 χρόνια μετά οι λήψεις που λειτούργησαν ως σπέρμα δημιουργίας, εκτίθενται στο Hedges Projects, στο Χόλιγουντ, έως τις 30 Ιουνίου.

Σύμφωνα με το συγγραφέα Μπομπ Κολατσέλο, άνθρωπο που έζησε τη φάση του Factory από μέσα, ο εκκεντρικός εικαστικός συνήθιζε να αποκαλεί τη σειρά «Καυλιά, μουνιά και κωλοτρυπίδια».

Οι πρωτότυπες πολαρόιντ στις οποίες βασίστηκε η σειρά, έγιναν πραγματικότητα, επιστρατεύοντας μοντέλα από γκέι κλαμπ με τη συνδρομή του Βίκτορ Χιούγκο, βοηθού του Άντι Γουόρχολ, που εμφανίζεται επίσης στις εικόνες.

Μερικές δεκαετίες μετά, ο συλλέκτης έργων τέχνης Τζέιμς Χέτζες απέκτησε μια συλλογή από αυτές (η οποία αποτελεί τη μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή του έργου του Γουόρχολ) και το πλήρωμα του χρόνου για τη δημόσια έκθεσή τους κρίθηκε κατάλληλο.

Ανώνυμα γυμνά, αρσενικά και γυναικεία σώματα, λήψεις 35mm από τη φωτογραφική μηχανή που δεν αποχωριζόταν εύκολα ο Άντι, επιθυμώντας να αποτυπώνει ό,τι του τραβούσε την προσοχή.

«Απλά πείτε τους ότι είναι τέχνη ... Είναι τοπία» είναι η διάσημη ρήση του για τη σειρά, που εκστόμισε όταν ρωτήθηκε για το προκλητικό περιεχόμενό τους.

Ενώ οι ζωγραφιές θα επαινούνταν γρήγορα ως έργο «υψηλής τέχνης» η συλλογή των πολαρόιντ παρέμενε ένα υλικό που πολλοί αντιμετώπιζαν ως πορνογραφία.

Για τον Γουόρχολ βέβαια, αυτές οι εικόνες καταλάμβαναν μελαγχολικά τον χώρο ανάμεσα στο υψηλό και το χαμηλό προκαλώντας τις πλασματικές αξίες που αποδίδουμε σε διαφορετικά πολιτισμικά αντικείμενα. Μα είναι αυτό Τέχνη; Σήμερα, η απάντηση μοιάζει περιττή.