Τέλος Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου. Όλη η Ευρώπη ήταν καλυμμένη από χιόνι. Το Λονδίνο κάτασπρο, η Ρώμη το ίδιο. Στα Χανιά όμως είχε 22 με 24 βαθμούς και λαμπρό ήλιο την ημέρα και 17 βαθμούς τη νύχτα. Κάποιες μέρες φύσαγε και ζεστός νοτιάς. Άλλος Θεός!
Η ανθοφορία έχει ξεκινήσει, η θάλασσα δεν κρυώνει άλλο. Έχω μάλιστα την αίσθηση ότι η θερμοκρασία της ίσως έχει αρχίσει να τσιμπάει και λίγο προς τα πάνω. Ο ήλιος σε ζεσταίνει, σε μαυρίζει, αλλά δεν σε «ψήνει». Ειδικά όταν βγαίνεις από τη θάλασσα, που τώρα πρέπει να είναι κάπου στους 17 με 18 βαθμούς, κάθεσαι άνετα στην παραλία και η αίσθηση είναι υπέροχη. Είναι ξεκάθαρο ότι μπήκε η άνοιξη!
Τον τελευταίο καιρό έχω «κολλήσει» με αυτή την πλαστική φωτογραφική μηχανή, που βρήκα στο πατάρι. Με τις εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες και τη χαμηλή ποιότητα εικόνας. Την παίρνω μαζί μου συνέχεια και βγάζω low-fi αναλογικές φωτογραφίες θεμάτων, που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έλεγαν και πολλά. Και όμως, όταν τις κοιτάω, νομίζω ότι έχουν «κάτι» αυτού του τύπου οι φωτογραφίες. Κάτι ονειρικό, παραμυθένιο. Αναδύουν μία υπέροχη ατμόσφαιρα. Ρετρό, εξωτική και αισιόδοξη. Δεν ξέρω, ίσως και να είναι στο μυαλό μου όλο αυτό.
Όταν εμφάνισα τα πρώτα δύο φιλμάκια, ξεχώρισα κάποιες εικόνες, που για κάποιο λόγο μου άρεσαν ιδιαίτερα και «κάτι μου θύμιζαν». Συνέχεια να βγάζω παρόμοιες μέχρι να καταλάβω τι ήταν αυτό που έφερναν στο νου. Όταν πλέον μαζεύτηκαν αρκετές, διάλεξα κάποιες, τις έβαλα σε μία συγκεκριμένη σειρά και τις κοίταζα διαρκώς… Μία από αυτές απεικονίζει μια ταμπέλα ενός beach-bar στην Αγ. Μαρίνα. “Red Havana”. Αυτό είναι! Ξεκαθάρισε το τοπίο. Έχουν κάτι από Κούβα αυτές οι εικόνες! Έτσι όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου, χωρίς να έχω πάει. Από ταινίες και φωτογραφίες άλλων…
Είναι συναρπαστικό το πώς δουλεύει το μυαλό του ανθρώπου. Το πώς η φαντασία μας δημιουργεί εικόνες για μέρη, που δεν έχουμε πάει ή για καταστάσεις, που δεν έχουμε ζήσει. Πώς να είναι άραγε πραγματικά στην Κούβα; Νομίζω ότι πρέπει να το βάλω στο πρόγραμμα των μελλοντικών μου εξορμήσεων και ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω να πάω και να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι την πραγματικότητα.
Όμως μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο, θα αρκεστώ στην Κρήτη. Η οποία είναι από κάθε άποψη ιδιαίτερα «εξωτική». Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσουν μαζί μου!
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
11°
