Χαριτολογώντας, αυτοαποκαλείται «no budget Λασαπέλ». Και μετά από 25 χρόνια θητείας στα περιοδικά, αποφάσισε πως αυτό που λατρεύει είναι τα κορίτσια και οι άδειοι, τεράστιοι βιομηχανικοί χώροι. Αυτά τα δύο μαζί έφτιαξαν τις εικόνες του τελευταίου του άλμπουμ, «Femme de Cine», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Athens Voice Books.
Ενώ η διαχρονική του αγάπη προς τη φωτογραφία τροφοδοτεί τη σχέση του με τα νέα Μέσα, όπως την iPhone-φωτογραφία, της οποίας τη δική του εκδοχή εκθέτει αυτές τις ημέρες στην αίθουσα τέχνης «ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ – Δεξαμενή». Μια από αυτές τις εικόνες επέλεξε ο Νίκος Βανδώρος και για το εξώφυλλο του τεύχους 430 της Athens Voice. Ο δημιουργός μας μίλησε για τη δουλειά του.
Από πότε χρονολογείται η δημιουργία αυτού του πρότζεκτ των nudes, που κυκλοφορεί πλέον σε λεύκωμα;
Το πρώτο μου λεύκωμα, με τίτλο «Girl Next Door», κυκλοφόρησε το 2001. Ήταν αρκετά ωμό και σκληρό, για τα ελληνικά δεδομένα. Αυτό που πρόκειται να κυκλοφορήσει τώρα κινείται θεματολογικά πάλι γύρω από το γυναικείο γυμνό, αυτή τη φορά όμως υπό την επιβολή του χώρου, ο οποίος λαμβάνει διαστάσεις χαρακτήρα στις εικόνες μου.
Ακριβώς αυτό μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση. Το ότι αρέσκεσαι να αποτυπώνεις το γυμνό γυναικείο κορμί σε αποξενωτικά βιομηχανικά περιβάλλοντα. Τι σε ελκύει τόσο πολύ σε αυτό τον συνδυασμό;
Η αντίθεση του εύπλαστου γυναικείου κορμιού στο σκληρό, εγκαταλειμμένο τοπίο. Αισθάνομαι σαν να ρίχνω μια σταγόνα ζωής στο χώρο.
Δεδομένου ότι δεν πρόκειται περί της πρώτης βιβλιογραφικής σου απόπειρας, θα μπορούσες να δηλώσεις πως τα φωτογραφικά άλμπουμ αποκτούν σταδιακά το κοινό τους ή μήπως είναι ακόμη νωρίς για να μιλάμε για μια ολοκληρωμένη σκηνή δημιουργών που κυκλοφορούν τα έργα τους υπό ευρεία αποδοχή;
Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν είμαστε σε θέση να μιλάμε για την αναγνώριση της φωτογραφίας ως σημαντικού εικαστικού προϊόντος, καθώς δεν εξυπηρετεί σαν επένδυση το χρηματιστήριο της τέχνης.
Συνεργάστηκες για πολύ μεγάλο διάστημα με τα δημοφιλέστερα περιοδικά της Ελλάδας. Υπάρχει χώρος για έντυπο lifestyle εν μέσω αυτής της τόσο σκληρής περιόδου;
Ποτέ δεν υπήρξε ελληνικό lifestyle, παρά μονάχα ως όρος στη φαντασία κάποιων. Πώς να παράγεις lifestyle; Με Cayenne στο δρόμο και σπίτι κατασκευασμένο με ελενίτ;
Κοιτώντας προς τα πίσω, θα έλεγες πως η πορεία των περιοδικών στη χώρα μας, από τα μέσα του ’80 και έπειτα, ακολούθησε ευθύγραμμη πορεία με την οικονομία και την κοινωνική μας εξέλιξη;
Πιστεύω ότι τα περιοδικά συντέλεσαν στη δημιουργία μιας επίπλαστης απεικόνισης της ελληνικής κοινωνίας, προβάλλοντας ταυτόχρονα λαθεμένα πρότυπα.
Ποιοι φωτογράφοι σε έκαναν να θέλεις να γίνεις φωτογράφος;
Κανείς. Μια μικρή Kodak, που μου δωρίστηκε στην ηλικία των 10 ετών, ευθύνεται για τη διαδρομή μου.
Είναι η κάθε εικόνα σου μια δουλειά που απαιτεί πολύωρη, επιμελή παραγωγή;
Αποφεύγω συνειδητά οτιδήποτε έχει σχέση με την οργάνωση παραγωγής της εικόνας μου, προτιμώντας την καλή σχέση με τα μοντέλα μου και το συγκεκριμένο κάδρο φωτογράφησης έπειτα από σχολαστικό ρεπεράζ.
Είναι το Photoshop το πιο χρήσιμο εργαλείο που τέθηκε στη διάθεση των φωτογράφων, έπειτα από την επινόηση της κάμερας;
Όλα τα εργαλεία είναι χρήσιμα, εφόσον χρησιμοποιούνται με μέτρο. Προσωπικά, διανύω καθημερινά έναν Γολγοθά προσπαθώντας να διευκρινίσω ότι οι φωτογραφίες μου είναι αγνές, χωρίς editing από το Photoshop. Στο χρωματικό τομέα, είναι τόσο χρήσιμο όσο ένα εργαστήριο για το τύπωμα αρνητικών.
Με τι εξοπλισμό δουλεύεις; Χρησιμοποιείς την ίδια μηχανή, πάντα και παντού;
Επιλέγω τον εξοπλισμό που μπορεί να αποτυπώσει την αισθητική μου. Κάποιες μηχανές είναι σαν αρώματα, που δένεσαι μαζί τους και σου κάνουν μόνο αυτά.
Διεθνή περιοδικά κύρους έχουν διατυπώσει την άποψη πως η ψηφιακή εικόνα βλάπτει ανεπανόρθωτα το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα μιας φωτογραφίας. Ποια η δική σου γνώμη;
Συμφωνώ με τη συγκεκριμένη άποψη. Πρέπει να πάψουμε να απεικονίζουμε τους ανθρώπους σαν κούκλες. Η φθορά του χρόνου είναι αποδεκτή και κομμάτι της προσωπικότητας καθενός.
Ποιες συνήθειες σε χαρακτηρίζουν εκτός δουλειάς;
Το mountain bike και η μουσικοσύνθεση.
info:
Ο Νίκος Βανδώρος παρουσιάζει τη νέα του φωτογραφική δουλειά, με τίτλο «Eye Phone», στο μεσαίο επίπεδο της αίθουσας Τέχνης «ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ- Δεξαμενή». Το κόνσεπτ της έκθεσης βασίζεται στην αμεσότητα που προσφέρει μια snap shot εικόνα. Ο φωτογράφος ξεκίνησε την ενότητα των έργων αυτών σαν παιχνίδι, το 2012, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία του κινητού τηλεφώνου, για να καταλήξει άποψη μιας ολοκληρωμένης δουλειάς. Χαρακτηριστικά του πρότζεκτ αποτελούν η αρχιτεκτονική του φωτός, η συμμετρία, καθώς και το τετράγωνο καρέ που παραπέμπει στην εποχή των αναλογικών φωτογραφικών μηχανών.
Ξεφεύγοντας από τα σκηνοθετημένα κάδρα του παρελθόντος, αποτυπώνει εικόνες καθημερινές, με την ιδιότητα ενός απλού καταγραφέα, μέσα από την έμπειρη φωτογραφική ματιά του. Ο καλλιτέχνης ομολογεί πως σε αυτή τη φάση της δουλειάς του ουδέποτε χρησιμοποίησε φωτογραφική μηχανή, αλλά παρέμεινε δέσμιος τόσο των τεχνικών περιορισμών όσο και της εργονομίας που του προσέφερε η κάμερα του κινητού τηλεφώνου.
Διάρκεια έκθεσης: Από Παρασκευή 5 Απριλίου έως Σάββατο 18 Μαΐου 2013
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
6°
