Ο λόφος του Φιλοπάππου αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα και κατάφυτα σημεία στην καρδιά της Αθήνας. Ουσιαστικά, τον συνθέτουν τρεις λόφοι οι οποίοι επικοινωνούν μεταξύ τους μέσα από ένα δίκτυο μονοπατιών τόσο καλά οργανωμένο που δύσκολα διακρίνεις πού ξεκινά ο ένας και πού τελειώνει ο άλλος. Ο Λόφος των Μουσών, ο Λόφος της Πνύκας και ο Λόφος των Νυμφών. Ο ομώνυμος είναι εκείνος που έχει στην κορυφή του το μνημείο του Γάιου Ιούλιου Αντίοχου Φιλόπαππου.
Οι είσοδοι είναι πολλές και βρίσκονται κατά μήκος του περιφερειακού δρόμου που τον κυκλώνει. Ο ίδιος δρόμος αλλάζει επτά φορές όνομα, χωρίς να υπολογίζεται ο πεζόδρομος Αποστόλου Παύλου. Η πιο δημοφιλής και βατή είσοδος είναι από την Ακρόπολη, ενώ η πιο περιπετειώδης είναι από την Παναιτωλίου. Ο λόφος είναι ανοιχτός και προσβάσιμος όλο το 24ωρο, πράγμα ιδανικό για τα πιο ζεστά βράδια του καλοκαιριού, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει την καλύτερη δυνατή θέα του Παρθενώνα από το βουλεβάρτο του Πικιώνη.
Προ-ολυμπιακά, το 2002, εκεί στις ενοποιήσεις των αρχαιολογικών χώρων και του γενικού ιλίγγου των προετοιμασιών, ο λόφος θα είχε το δύσκαμπτο και δυσλειτουργικό ωράριο των 08.00-15.00 αν δεν επενέβαιναν οι πάντα δραστήριοι κάτοικοι των γύρω περιοχών που νιώθουν το λόφο σαν την επέκταση του κήπου τους, κάνοντας σχετική προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο. Δεν γίνεται αντιληπτό το πόσο σημαντικό γεγονός είναι εγκατάλειψη του σχεδίου αυτού, αν δεν πάει κανείς στο λόφο από την ώρα που δύει ο καλοκαιρινός ήλιος μαλακά, μέχρι μετά τα μεσάνυχτα που ο Παρθενώνας φωτίζει την Αθήνα.
Εκτός από την πανοραμική θέα, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το υπέροχο Αστεροσκοπείο - Μουσείο στο λόφο Νυμφών, το πρόγραμμα του οποίου διαθέτει και βραδιές παρατήρησης με τον πανέμορφο αναλογικό τηλεσκόπιο. Ακόμη μπορεί κανείς να περάσει από τον λόφο της Πνύκας και να σταθεί στο Βήμα των Ρητόρων, εκεί που συνεδρίαζε η Εκκλησία του Δήμου της Αθήνας του Περικλή, και ο Μέτων χρησιμοποιούσε το Ηλιοσκόπιό του για τις παρατηρήσεις του ουρανού. Ή να ακολουθήσει τα λιθόστρωτα αριστουργήματα του αρχιτέκτονα και φιλόσοφου Πικιώνη, από το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη ως την κορυφή, που έφτιαξε πάνω στη χάραξη των αρχαίων μονοπατιών, χρησιμοποιώντας υλικά από τα κατεδαφισμένα νεοκλασικά και διάσπαρτα μάρμαρα, συνδυάζοντας τον μοντερνισμό με την ελληνική παράδοση.
Ωστόσο, οποιοσδήποτε μπορεί να απολαύσει έναν απλό περίπατο, αργό ή γρήγορο, στα χωμάτινα μονοπάτια του λόφου, να χαρεί την πυκνή βλάστηση των ελαιόδεντρων και των πεύκων, να περπατήσει στα ίδια σημεία που περπατούσε ο Σωκράτης και οι μεγάλοι φιλόσοφοι της Αθήνας, να καθίσει σε ένα από τα πολλά παγκάκια με θέα, ή να βρεθεί στο ανατολικό πλάτωμα που διαθέτει ξύλινα τραπέζια καθίσματα, μια πηγή νερού, μπόλικη σκιά, για ένα κλασικό πικ-νικ με την παρέα του.
Εύκολα και όμορφα δηλαδή, να επισκεφθεί κανείς ένα υπέροχο ιστορικό κομμάτι της Αθήνας, δωρεάν, όποια μέρα ή ώρα του χρόνου θελήσει, με μοναδική δέσμευση τη μη φθορά του χώρου και τη διατήρηση της καθαριότητάς του.
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
14°
