Λαντζέρηδες, σερβιτόροι, ψήστες, ντιλιβεράδες, courier, σεκιουριτάδες, εργάτες οικοδομών ή ασφαλτοστρώσεων, μεταφορείς, υπάλληλοι σε μικρομάγαζα, μικροπωλητές, πλανόδιοι μουσικοί, υπάλληλοι σε καροτσάκια street food ή φαγάδικα, αστυνομικοί, πυροσβέστες, υπάλληλοι στο subway, αμαξάδες στο Central Park. Άνθρωποι και επαγγέλματα που μπορεί να συναντήσει περπατώντας σε οποιοδήποτε αστικό κέντρο μικρό ή μεγάλο. Πόσα να κερδίζουν με την εργασία τους όλοι αυτοί για να μπορούν να επιβιώσουν στο Μανχάταν, στο Μπρούκλιν, στο Κουήνς; Στη Νέα Υόρκη των 8.5 εκατομμυρίων κατοίκων και της ανεργίας του απίστευτα χαμηλού 4%; Λογικό ότι αυτό το 4% δεν επιτυγχάνεται μόνο από επιχειρηματίες, στελέχη πολυεθνικών, εξειδικευμένους τεχνικούς, λογιστές, χρηματιστές, δικηγόρους, γιατρούς, ακαδημαϊκούς, εκπαιδευτικούς κλπ, κλπ. Υπάρχουν φυσικά πάρα πολλοί υψηλά αμειβόμενοι άνθρωποι, ίσως περισσότεροι από οπουδήποτε αλλού, όμως σίγουρα δεν είναι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Οι χαμηλόμισθοι και οι δουλειές του ποδαριού κυριαρχούν. Υπάρχει παραοικονομία στην αγορά; Σίγουρα ναι. Μαύρη, πειρατική εργασία; Επίσης, σίγουρα ναι. Μια βόλτα αν κάνεις, τα βλέπεις αυτά με την πρώτη ματιά. Έτσι είναι σε όλες τις μεγάλες μητροπόλεις άλλωστε. Οι οποίες, βέβαια, τζιράρουν και πολύ χρήμα. Εκτός από την Αθήνα...
Προσωπικά, έχω αποδεχτεί ότι ζούμε σε ένα καπιταλιστικό κόσμο, στον οποίο υπάρχουν πολλές μάρκες προϊόντων να διαλέξουμε και όχι μία, πολλές πηγές ενημέρωσης και όχι μία, ευκαιρίες να κονομήσουμε και να πετύχουμε, αλλά και ρίσκο να μην πάνε καλά τα πράγματα και να καταστραφούμε… Έναν κόσμο, που δεν είναι αγγελικός, που σε κάθε χρονική στιγμή κάποιοι ευνοούνται και κάποιοι αδικούνται, αλλά ούτε μπορώ να σκεφτώ, ούτε βλέπω κάποιον άλλο καλύτερο. Το ζήτημα είναι ότι στην καπιταλιστική Νέα Υόρκη η ανεργία είναι 4%, ενώ στην ερμαφρόδιτη σοσιολκαπιταλιστική Αθήνα 27%. Γιατί άραγε; Έχω την απάντηση αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου τώρα.
Η απορία μου είναι πως ο μέσος άνθρωπος τα βγάζει πέρα στην πρωτεύουσα του πλανήτη μας; Με πόσα λεφτά άραγε; Θα κάνω ένα χοντροκομμένο συλλογισμό βασιζόμενος σε δύο δεδομένα:
Σε μία διαφημιστική ταμπέλα στο μετρό έγραφε ότι μία τετραμελής οικογένεια για να μπορεί να κάνει αίτηση για κοινωνική πρόνοια θα πρέπει να έχει ετήσιο εισόδημα μικρότερο από 48.000 δολάρια ετησίως.
Με ένα search στο streeteasy.com διαπιστώνει κάποιος ότι για ένα αξιοπρεπές στούντιο των 20 τετραγωνικών, σε οποιαδήποτε συνοικία, δεν φάνηκε να υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ περιοχών, θέλεις 1500 δολάρια μηνιαίως. Τα ίδια πάνω-κάτω θα πληρώσεις συγκατοικώντας με κάποιον σε ένα μεγαλύτερο σπίτι πχ των 3000 δολλαρίων. Αν συγκατοικήσεις με 2 άτομα το κόστος στέγης θα πέσει.
Με βάση ότι 48000 δολάρια είναι λίγα για μία 4μελή οικογένεια, θα κάνω την παραδοχή ότι για ένα άτομο είναι ΟΚ. Αυτό σημαίνει 4000 μηνιαίο εισόδημα, το οποίο για 25 εργάσιμες μεταφράζεται σε 160 δολάρια μεροκάματο ή αλλιώς 20 δολάρια την ώρα. Αν κάποιος ζει μόνος του δηλαδή, θα δώσει 1500 για νοίκι και του μένουν 2500 χιλιάρικα για τα υπόλοιπα. Zεις με τόσα στον Μανχάταν; Εγώ θα μπορούσα άνετα. Ποιες δουλειές αμείβονται τόσο; Με βάση το payscale.com τόσα βγάζει μία διοικητική γραμματέας, ένας αστυνομικός, ένας φωτορεπόρτερ, ένας προπονητής αθλητικής βελτίωσης (τα δύο τελευταία τα έβαλα για ευνόητους προσωπικούς λόγους). Και μιλάμε πάντα κατά μέσο όρο. Που σημαίνει ότι οι εισαγωγικοί μισθοί θα είναι χαμηλότεροι. Οι αμοιβές των εργατών οικοδομής έχουν μεγάλη διακύμανση. Ψάχνοντας, είδα περιπτώσεις με 10 δολάρια την ώρα, αλλά και με 30 δολάρια την ώρα. Πάντως, σε γενικές γραμμές νομίζω ότι, αν συγκρατήσουμε αυτό το 4000 δολάρια το άτομο το μήνα, έχουμε μια καλή εικόνα…Θυμίζω ότι μιλάω για ένα άτομο μόνο του, μία κατάσταση που έχει και υπέρ και κατά. Αν μιλάμε για ζευγάρι ή για συγκάτοικους ή αν υπάρχουν παιδιά, θα υπάρχουν και οι σχετικές διαφοροποιήσεις στην κατανομή των εξόδων.
Αν βγάζεις λιγότερα; Το έψαξα λίγο, η κατώτατη νόμιμη αμοιβή στη Νέα Υόρκη είναι 15 δολάρια την ώρα, 3000 το μήνα. Ζεις νομίζω και με αυτά. Εντελώς οριακά κατά τη γνώμη μου. Από εκεί και κάτω γίνεται εξαιρετικά δύσκολο το πράγμα. Υπάρχουν αμοιβές κάτω από το νόμιμο κατώτατο; Φυσικά και υπάρχουν. Για παράδειγμα, οι ανειδίκευτες δουλειές του ποδαριού, καθώς και κάποιοι βοηθητικοί εργάτες, περιπτώσεις στις οποίες αναφέρθηκα πιο πριν και που πολλές από τις οποίες είναι στα όρια της νομιμότητας, μάλλον αμείβονται πολύ πιο χαμηλά από το νόμιμο ελάχιστο των 3000 δολαρίων το μήνα. Που σημαίνει και δεύτερη δουλειά για συμπλήρωμα και οπωσδήποτε να συγκατοικείς με κάποιον/κάποιους, αλλιώς δεν βγάζεις άκρη…
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
Ένα συλλογικό εγχείρημα της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Αρχείων Πηνελόπης Μασούρη με έργα 30 φωτογράφων στους Δήμους Λουτρακίου, Περαχώρας, Αγίων Θεοδώρων και Σοφικού Κορινθίας
14°
