Pike st. & Madison st. στο Lower East Side. Στο διάζωμα/παρτέρι στη μέση του δρόμου είναι τοποθετημένα μερικά φτηνιάρικα μεταλλικά τραπεζάκια και καρέκλες. Βιδωμένα στο έδαφος για να μην μπορούν να μετακινηθούν. Κοιτώντας στο βάθος έβλεπες τη γέφυρα του Μανχάταν και το κολοσσιαίο υπό κατασκευή One Manhatan συγκρότημα κατοικιών. Ήταν κάπου 2 τα ξημερώματα, τέλη Ιουλίου, είχα κάτσει σε μία από αυτές τις καρέκλες, με φύσαγε ένα καλοκαιρινό δροσερό αεράκι, είχε απόλυτη ησυχία. Ούτε θυμάμαι πόσο έμεινα εκεί κοιτώντας τη θέα και σιγοψιθυρίζοντας το “New York State of Mind”. Παρεμπιπτόντως δείτε εδώ μία εκπληκτική εκτέλεση.
Έμεινα στην Chinatown. Έφτασα 11:00 το βράδυ, αφήνω την τσάντα στα γρήγορα και βγαίνω επιτόπου έξω μετά από κάπου 20 ώρες ταξίδι. Mύριζε παντού κάτι μεταξύ μπαχαρικών, ψαραγοράς, λαχαναγοράς και σκουπιδιών, δεν υπήρχε άνθρωπος στους δρόμους και το μόνο που έβλεπες, αραιά και που, ήταν κανένας αρουραίος. Οι πινακίδες από νέον στα κινέζικα να αναβοσβήνουν και στο βάθος το φωτισμένο skyline της Financial District... Διέσχισα τους άδειους δρόμους και περπάτησα ξημερώματα ολομόναχος τη γέφυρα του Brooklyn. Σα να παίζεις σε ταινία...
Μπαίνω σε ένα ομελετάδικο που λεγόταν "Tria". Το είχε Έλληνας, δούλευαν Κινέζοι και οι πελάτες ήταν έγχρωμοι της upper middle class! Παραγγέλνω για πρωινό μια ομελέτα με φέτα και σπανάκι, mashed potatoes και ένα peanutbutter shake. Δίπλα μου κάθεται ένας τύπος αφροαμερικανός με κυριλέ ρεπούμπλικα, ριγέ παντελόνι, τιράντες και γυαλιστερό χαρτοφύλακα, κάπου στα mid-50’s, στεγνός και αθλητικός. Μετά από λίγο μπαίνει ο κολλητός του. Ίδιας πάνω-κάτω ηλικίας, πιο βαρύς και γεροδεμένος, σκούρο μπλε κοστούμι, μαύρο ζιβάγκο, καβουράκι με στενό γείσο, ξυρισμένο γυαλιστερό κεφάλι, κατάμαυρα γυαλιά ηλίου: - How’s the world today my man? - The world my friend is my oyster. But, you see, the thing is, I don’t like the fucking oysters!
Bowery & Bleecker st. στο East Village. Αριστουργηματικό mural που απεικονίζει τον Joey Ramone σε τοίχο απέναντι από το σημείο όπου τη δεκαετία του 70 υπήρχε το θρυλικό CBGB club, από όπου ξεκίνησαν οι Ramones και όχι μόνο. Τώρα έχει γίνει μπουτίκ του κεφαλονίτη John Varvatos…
Forest Hills Stadium. Ιστορικό συναυλιακό venue στο Forest Hills στο Queens. Στη σκηνή ο Tom Petty και οι Heartbreakers γιορτάζοντας τα 40 χρόνια της μπάντας. Στις εξέδρες και στην αρένα 17.000 κόσμος (sold-out για δεύτερη συνεχόμενη μέρα). Από το πρώτο ακόρντο όλο το στάδιο τραγουδάει ασταμάτητα και βρίσκεται σε παραλήρημα. Στο “Last Dance Of Mary Jane” νιώθω τα πόδια μου να ξεκολλούν από το έδαφος. Στο “Yer So Bad” απογειώνομαι κανονικά. Στο “It’s Good To Be King” αιωρούμαι πάνω από το στάδιο και στο “Refugee” έχω εκτοξευθεί στη στρατόσφαιρα…
Coney Island ρε φίλε! Δεν υπάρχει αυτό το μέρος! The playground of the world. Η απόλυτη φρενίτιδα!
Κυριακή πρωί στις εκκλησίες του Harlem… Ότι και να πω...
“The true administration of justice is the firmest pillar of good government”. Η σκαλιστή επιγραφή στην αψίδα του Supreme Court. Ανατριχίλα!
West 4 st. courts (The “Cage”). Ναός του streetball. Όσοι γουστάρουν μπάσκετ θα βιώσουν μία παρατεταμένη στύση...
Σάββατο απόγευμα στο Brooklyn Bridge Park. Cult φωτογραφήσεις γάμων και ποδόσφαιρο, μπάσκετ και BBQ με φόντο την πιο διάσημη skyline του πλανήτη.
Απολαυστικό summer breeze στο Hudson river. Ιδίως το σούρουπο την ώρα που αρχίζουν να ανάβουν τα φώτα. Riverside, Chelsea Piers, Battery Park. Κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα στο Brookfield center & στο βάθος το Jersey.
Απογεύματα στο South street Seaport. Ωραίος κόσμος, εξωτική lounge μουσική, κοκτέιλς, ανεβασμένη διάθεση.
Two Bridges seafront. Ανάμεσα στις εμβληματικές γέφυρες Μπρούκλιν και Μανχάταν. Ψιλοπαρακμιακό περιβάλλον, μπάζα, λασπόνερα, ξεχαρβαλωμένα κάγκελα. Κινέζοι που ψαρεύουν με καλάμι θηριώδη καβούρια, παρέες μαύρων που κωλοβαράνε, σκείτάδες που κάνουν ακροβατικά. Υπέροχα!
Nolita. Ο ορισμός της μπουτίκ συνοικίας. Νιώθεις ότι οσονούπω θα συναντήσεις την Rachel Green από τους “Friends”.
West 72 st. & Amsterdam. Gray’s Papaya!!! Gray’s Papaya!!! Gray’s Papaya!!!
Park Av. από την 60th st. έως την 65th st. Αρχοντιά!
Οι περιφράξεις των οικοδομών στο Brooklyn καλύπτονταν με μουσαμάδες πάνω στους οποίους ήταν τυπωμένα καλλιτεχνικά έργα. Κάπως έτσι ανακάλυψα την θρυλική φωτογράφο δρόμου Martha Cooper, την οποία έως τότε δεν γνώριζα(!). Τόσο άσχετος! Δείτε εδώ.
Του χρόνου θα πάρω και ποδήλατο μαζί! Έχω βρει ένα γαμάτο που διπλώνει και χωράει άνετα σε μία κανονική βαλίτσα...
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
5°
