Το Ηράκλειο με πληθυσμό κοντά στους 175.000 κατοίκους είναι μια σημαντική πόλη. Είναι η 4η μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας και η έδρα των περισσότερων κεντρικών διοικητικών υπηρεσιών της Κρήτης. Διαθέτει το 2ο σε κίνηση αεροδρόμιο της Ελλάδας (πρώτο σε πτήσεις τσάρτερ), το «Νίκος Καζαντζάκης». Τα ανάκτορα της Κνωσού είναι ένας από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, στο οποίο παρουσιάζεται σχεδόν στο σύνολό του ο μινωικός πολιτισμός, είναι από τα πιο αξιόλογα μουσεία στην Ελλάδα και ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη. Το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, του οποίου η Σχολή Επιστήμων Υγείας και η Σχολή Θετικών - Τεχνολογικών Επιστημών λειτουργούν στο Ηράκλειο, κατατάσσεται στην παγκόσμια ελίτ των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 500 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (Ι.Τ.Ε.) είναι ένα από πιο άρτια οργανωμένα, εξοπλισμένα και στελεχωμένα ερευνητικά κέντρα της Ελλάδα με ιδιαίτερα υψηλές επιστημονικές επιδόσεις, καθώς και μια σπουδαία κοινωνική και οικονομική προσφορά, στοιχεία που το καθιστούν ένα από τα κορυφαία ερευνητικά κέντρα διεθνώς. Το μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης βραβεύτηκε το 2012 από την Ακαδημία Αθηνών για τη συμβολή στην προώθηση της επιστημονικής γνώσης και ευαισθητοποίησης του κοινού σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων, ενώ το Ενυδρείο Κρήτης αποτελεί ένα από τα πλέον σύγχρονα ενυδρεία της Ευρώπης. Οι Aegean Αirlines, Minoan Lines & Forthnet είναι μερικές μόνο από τις πολλές πανελλήνιας και διεθνούς εμβέλειας εταιρίες που έχουν ξεκινήσει από το Ηράκλειο, ενώ ο νομός φιλοξενεί και κάποια από τα πιο πολυτελή 5στερα resorts της Μεσογείου. Στις τελευταίες εκλογές τρεις αρχηγοί κομμάτων (Τσίπρας, Μεϊμαράκης, Καμμένος) έβαλαν υποψηφιότητα στο Ηράκλειο.
Αν και Χανιώτης, αγαπώ πολύ το Ηράκλειο. Η περιβόητη κόντρα Ηρακλείου - Χανίων είναι κατά τη γνώμη μου ένας παλαιολιθικός αστικός μύθος, που κανείς σώφρων δεν συντηρεί πλέον. Επίσης, αν και άρρωστος γαύρος, συμπαθώ ιδιαιτέρως τον ΟΦΗ. Κυρίως για την ατμόσφαιρα και τον παλμό του γηπέδου του. Όποιος ασχολείται με το ποδόσφαιρο και δεν έχει πάει να δει μπάλα στα Καμίνια πραγματικά χάνει. Η γειτονιά τριγύρω με τα χαμηλά σπίτια και τις αυλές, ο κόσμος που ξεπροβάλει σιγά-σιγά από τα στενά δρομάκια και κατευθύνεται με τα πόδια στο γήπεδο, τα καφενεία, τα προποτζίδικα, η θύρα 4 που δεν σταματάει τα τραγούδια και τα συνθήματα ούτε δευτερόλεπτο, οι κερκίδες κολλητά στον αγωνιστικό χώρο με τους παίκτες να νιώθουν την ανάσα των φιλάθλων, τα μπαλκόνια ακριβώς δίπλα στο γήπεδο, που την ώρα του αγώνα μετατρέπονται σε κερκίδες… Ελπίζω και εύχομαι ο ΟΦΗ να βρει το δρόμο του και να επιστρέψει σύντομα στη Super League. Βρήκα ένα βίντεο από το ΟΦΗ - Ολυμπιακός το Φεβρουάριο του 2014, αγώνας στον οποίο ήμουν μέσα, για να πάρετε μια γεύση από την ατμόσφαιρα στο «Γεντί-Κουλέ».
Μου αρέσει η αναρχία στο Ηράκλειο. Η αναρχία στη δόμηση, η αναρχία στην οδήγηση, η αναρχία στο παρκάρισμα. Μου αρέσει ο πλουραλισμός της πόλης. Υπάρχουν τα πάντα σε πολλαπλές εκδοχές. Δύσκολα θα αναζητήσεις κάτι και δεν θα το βρεις. Μου αρέσει η κίνηση, η ζωντάνια, η βοή στους δρόμους και στην αγορά. Μου αρέσουν τα τεράστια σουβλάκια (γυρόπιτες κατά το τοπικόν). Μου αρέσει επίσης και το βορινό παραθαλάσσιο μέτωπο της πόλης από το Παγκρήτιο Στάδιο μέχρι το Κούλε, το ενετικό λιμάνι, τα Νεώρια και το λιμενοβραχίονα. Μου αρέσει το Μέγαρο Φυτάκη. Ένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό μνημείο των αρχών του 20ου αιώνα με πολύ πλούσια ιστορία, που υψώνεται μεγαλόπρεπα επάνω από το ενετικό λιμάνι. Στις μέρες μας, ως ξενοδοχείο πλέον, αντιπροσωπεύει την αποθέωση του όρου λιτή πολυτέλεια και διαθέτει ένα από τα πιο φαντασμαγορικά roof-garden, στο οποίο ένα βράδυ πριν χρόνια είχα την τύχη να δειπνίσω έχοντας στο διπλανό τραπέζι τον Ian Gillan και τους Deep Purple μετά από μία καταπληκτική συναυλία τους στο Γεντί-Κουλέ. Μου αρέσει η 25ης Αυγούστου, η Δαιδάλου, τα «Λιοντάρια», η πλατεία Ελευθερίας. Δρόμοι και πλατείες με διεθνή χαρακτήρα και ατμόσφαιρα μεγαλούπολης, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν γεμίζουν ασφυκτικά με χιλιάδες ανθρώπους από διάφορες γωνιές του πλανήτη. Μου αρέσει και η Αλικαρνασσός, η περιοχή γύρω από τις φυλακές και μέχρι τη θάλασσα. Εκπέμπει μία μοναδική παρακμιακή γοητεία.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και άλλα πολλά. Ευελπιστώ να αναφερθούν εν καιρώ...
Οι εικόνες έχουν τραβηχτεί όλες σε μια μεγάλη βόλτα από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ ένα ανοιξιάτικο Σάββατο. Χρησιμοποιήθηκαν 2 36άρια ρολά ασπρόμαυρο φιλμ (Kodak Tri-X 400, Agfa APX 400, «σπρωγμένα» στα 1600) και επιλέχθηκαν 24 καρέ. Επίσης τράβηξα και μερικές νυχτερινές σε έγχρωμο φιλμ (Kodak Gold 100) και διάλεξα μία. H κάμερα ήταν Nikon FM με φακό 50mm, f1:1.8.
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
3°
