Τα London Docklands ή αλλιώς East-end, δηλαδή το ανατολικό άκρο του κυρίως Λονδίνου (σε αντίθεση με το γνωστότερο και τουριστικότερο West-end), εκτείνονται σε μια περιοχή κατά μήκος του Τάμεση, η οποία ξεκινάει ακριβώς μετά το City, δηλαδή κάπου εκεί μετά τον πύργο του Λονδίνου, και προχωράει ανατολικά μέχρι το City Airport. Χονδρικά, περιλαμβάνει τρεις αντιπαράλληλες μεταξύ τους χερσονήσους, το Southwark, το Isle of Dogs, το Greenwich, καθώς και τα Royal Docks. Η περιοχή εξυπηρετείται από τη γραμμή Jubilee και από το DLR (Docklands Light Railway) και είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ!!! Είναι μακράν το αγαπημένο μου μέρος στο Λονδίνο. Αποβάθρες, κανάλια, οικολογικά πάρκα, λίμνες, τεράστια υπερμοντέρνα οικιστικά συγκροτήματα, μερικοί από τους ψηλότερους ουρανοξύστες στην Ευρώπη στο Canary Wharf, που είναι κάτι σαν το Lower Manhattan της Ευρώπης, το πιο διάσημο αστεροσκοπείο στον κόσμο, αυτό του Greenwich, το πολυμορφικό Ο2 arena ή αλλιώς Millenium Dome, το αχανές συνεδριακό Excell Center, το Emirates Cable Airline… Επίσης, μουσεία, γκαλερί, εστιατόρια, μπαράκια, clubs, μπλα, μπλα, μπλα... Δεν έχει νόημα να παραθέτω τουριστικά στοιχεία για το Λονδίνο. Είναι όλα διαθέσιμα παντού...
Βρέθηκα 2 μέρες στον ανατολικό Λονδίνο μέσα Μάρτη για να παρακολουθήσω την τρίτη ημέρα του ετήσιου Country2Country festival στο Ο2 arena, ενός από τα σημαντικότερα συναυλιακά (και όχι μόνο) venues του πλανήτη. Headliners της ημέρας ήταν οι αυθεντικοί southerners Zac Brown Band από την Georgia. Περιγράφοντας με δυο λόγια την κατάσταση έχω να δηλώσω ότι κάποιοι καλλιτέχνες παίζουν μουσική, κάποιοι άλλοι γράφουν μουσική, όμως κάτι γκρουπάρες σαν τους Ζac Brown Band απλά ΕΙΝΑΙ η μουσική! Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά συγκροτήματα της εποχής μας. Δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι στην Ελλάδα μπορεί να έχουν κάποια ιδέα για τι ακριβώς μιλάω, όμως κάντε μια χάρη στον εαυτό σας να τους γνωρίσετε. Θα με θυμηθείτε! Για να σας πείσω παραθέτω και ένα βιντεάκι.
Μπήκα στο αυτοκίνητό μου με προορισμό το αεροδρόμιο Χανίων στις 5:23 το πρωί της βροχερής Κυριακής 12 Μαρτίου και ξεκίνησα τις βόλτες στο ανατολικό Λονδίνο κάπου στις 12:15. Έμεινα δύο βράδια στο Premier Inn στο Silvertown. Εμπορικό ξενοδοχείο, σύγχρονο, απλό, πεντακάθαρο, άνετα δωμάτια πλήρως εξοπλισμένα, στρώμα και μαξιλάρια super! Πλήρωσα 114 λίρες. Μετακινήθηκα αρκετά με tube και DLR, ξοδεύοντας κάπου 15 λίρες στην Οyster card. Δεν χρησιμοποιώ κινητό, tablet, laptop, gps, πιστωτικές, χάρτες, ρολόγια κ.λπ. γιατί, εκτός των άλλων, μειώνουν την αδρεναλίνη. Στην Ελλάδα με λένε γραφικό. Οι εντελώς «καλωδιωμένοι» Άγγλοι με κοίταζαν σαν διαστημάνθρωπο. Κλασικά, κατανάλωσα μόνο street food όλων των ειδών και εθνικοτήτων, από τρίγωνα τυποποιημένα σάντουιτς και πατατάκια μέχρι λιβανέζικο αρνίσιο γύρο, burrittos και σούσι, σε μαγαζάκια, κιόσκια, καντίνες, Costa, Pret-a-mange, Tesco, WHSmith, εμπορικά κέντρα κ.λπ. H άφιξή μου ήταν στο Heathrow, 22 λίρες το express για Paddington, 15 min η διαδρομή. Η αναχώρησή μου από το Gatwick, 19.90 το express από Victoria, 30 min η διαδρομή. Τα εισιτήρια Χανιά - Λονδίνο - Χανιά κάπου €200.00. Πάρκινγκ αεροδρομίου για τρεις μέρες στα Χανιά €15.00. Το εισιτήριο της συναυλίας 47.50 λίρες στον 4ο όροφο. Ήταν ψηλά, άλλα έβλεπες. Είχε και 4 γιγαντο-οθόνες… Τα καθίσματα ήταν τύπου σινεμά. Οι θεατές (πάνω από 20.000), εντελώς απολίτιστοι, ΔΕΝ μετακινούνταν άσκοπα από το κάθισμά τους, ΔΕΝ έσπρωχναν ούτε σκούνταγαν τους γύρω τους επειδή και καλά την είχαν καταβρεί και αν είναι δυνατόν, ΔΕΝ κάπνιζαν!!! Επιστρέφοντας στην κοστολόγηση, ενοποιώντας τα όλα σε ένα νόμισμα η όλη φάση στοίχισε €550.00 περίπου. Πάρκαρα μπροστά στο σπίτι μου στις 19:48 το βράδυ της Τρίτης 14 Μαρτίου. Ο Φλοξ με περίμενε στην πόρτα για να τον πάω βόλτα!
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
Ένα συλλογικό εγχείρημα της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Αρχείων Πηνελόπης Μασούρη με έργα 30 φωτογράφων στους Δήμους Λουτρακίου, Περαχώρας, Αγίων Θεοδώρων και Σοφικού Κορινθίας
19°
Βρέθηκα 2 μέρες στον ανατολικό Λονδίνο μέσα Μάρτη για να παρακολουθήσω την τρίτη ημέρα του ετήσιου Country2Country festival στο Ο2 arena, ενός από τα σημαντικότερα συναυλιακά (και όχι μόνο) venues του πλανήτη. Headliners της ημέρας ήταν οι αυθεντικοί southerners Zac Brown Band από την Georgia. Περιγράφοντας με δυο λόγια την κατάσταση έχω να δηλώσω ότι κάποιοι καλλιτέχνες παίζουν μουσική, κάποιοι άλλοι γράφουν μουσική, όμως κάτι γκρουπάρες σαν τους Ζac Brown Band απλά ΕΙΝΑΙ η μουσική! Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά συγκροτήματα της εποχής μας. Δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι στην Ελλάδα μπορεί να έχουν κάποια ιδέα για τι ακριβώς μιλάω, όμως κάντε μια χάρη στον εαυτό σας να τους γνωρίσετε. Θα με θυμηθείτε! Για να σας πείσω παραθέτω και ένα βιντεάκι.
