Το πρώτο δίκτυο προαστιακού σιδηροδρόμου στην Αθήνα ήταν αυτό που ένωνε το λιμάνι του Πειραιά με το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος» και ξεκίνησε να λειτουργεί την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ο Προαστιακός συνδέει την μπλε με την πράσινη γραμμή του μετρό, καθώς τέμνει την μπλε γραμμή στο σταθμό «Δουκ. Πλακεντίας» και την πράσινη γραμμή στο σταθμό «Νερατζιώτισσα». Ο τελευταίος οφείλει την ονομασία του στο γειτονικό Ιερό Ναό της Παναγίας Νερατζιώτισσας, η οποία με τη σειρά της οφείλει την ονομασία της στις πολλές νεραντζιές που είχε κάποτε η περιοχή. Στη συγκεκριμένη περιοχή την επόμενη χρονιά, τον Νοέμβριο του 2005, άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό το εμπορικό κέντρο «The Mall Athens», το οποίο, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι το πιο κατάλληλο μέρος για να σκοτώσει κάποιος ποικιλοτρόπως την ώρα του ανάμεσα σε δύο πτήσεις, όταν ξεμένει 3-4 ωρίτσες στην Αθήνα.
Σε μια τέτοια φάση λοιπόν, τον Νοέμβριο του 2016, επιστρέφοντας από εξωτερικό απογευματάκι και περιμένοντας τη βραδινή πτήση για Χανιά, είπα να πεταχτώ μέχρι εκεί. Η ατμόσφαιρα που συνάντησα, βγαίνοντας από το βαγόνι του Προαστιακού την ώρα που έπεφτε ο ήλιος, ήταν φανταστική! Κυριακή απόγευμα, λιγοστοί μοναχικοί επιβάτες, φθινοπωρινή αθηναϊκή ψύχρα, καθαρός ουρανός, υπέροχο απογευματινό μισοσκόταδο, τα φώτα του σταθμού και της Αττικής Οδού μόλις είχαν ανάψει. Ως ηχητική υπόκρουση κυριαρχούσε ο ήχος από τα διερχόμενα αυτοκίνητα και τους συρμούς των τρένων. Έβγαλα 5-6 φωτογραφίες στα γρήγορα, οι οποίες αργότερα, όταν εμφάνισα τα φιλμ και τις είδα, με έκαναν να θέλω να ξαναγυρίσω για να βγάλω κι άλλες. Aυτό τελικά κατέστη εφικτό το παγωμένο, συννεφιασμένο και σκοτεινό διήμερο 6-7 Ιανουαρίου, ανήμερα των Φώτων και της γιορτής μου, όταν ανέβηκα στην Αθήνα να παρακολουθήσω το Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός για την Ευρωλίγκα.
«Δεν επιτρέπεται η φωτογράφιση!» μου φώναξε αγχωμένος ο νεαρός υπάλληλος φύλαξης στο «The Mall» την ώρα που γύρω μου διάφοροι είτε με τα κινητά τους είτε με ψηφιακές κάμερες έβγαζαν φωτογραφίες και selfies ακατάπαυστα! Προφανώς το εκκωφαντικό μεταλλικό «γκλανκ» του μηχανικού κλείστρου της αρχαίας αναλογικής μηχανής μου με πρόδωσε. «Να τη σβήσετε!» συνέχισε με επαγγελματικό πάθος και μου πήρε λίγο χρόνο να του εξηγήσω ότι το φιλμ δεν «σβήνει», την ώρα που εκείνος με κοίταζε με φάτσα απορίας ίδια με εκείνη που παίρνει ο σκύλος μου όταν βλέπει άλλους σκύλους στην τηλεόραση. Προφανώς, βέβαια, ο άνθρωπος ακολουθούσε κάποιες εντολές, κάποιων «υπευθύνων» και σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση, οπότε δεν έδωσα συνέχεια. Είναι κάτι που το έχω συνηθίσει άλλωστε. Μου συμβαίνουν συνέχεια παρόμοια περιστατικά. Απλά, όπως κάνω πάντα, του είπα να μεταφέρει στους φωστήρες «υπεύθυνους» ότι δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να εμποδίσεις τη φωτογράφιση σε μέρη με τόσο κόσμο και ότι αν παρά ταύτα επιμένεις να θέλεις να βάλεις περιορισμό, θα πρέπει να υπάρχουν σχετικές προειδοποιητικές ταμπέλες και η απαγόρευση να ισχύει για όλους. Τέλος πάντων, αυτή τη μία και μοναδική εικόνα που πρόλαβα και τράβηξα μέσα στο «The Mall» εκείνο το κυριακάτικο απόγευμα του Νοεμβρίου την έχω συμπεριλάβει στο τέλος της ενότητας και την αφιερώνω στους «υπεύθυνους». Αν ενοχλούνται, ας μου κάνουν μήνυση...
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
12°
