Οι photo editors του περιοδικού TIME μελέτησαν χιλιάδες φωτογραφίες για να καταλήξουν στο εξαιρετικά καλοδουλεμένο project «Οι 100 πιο επιδραστικές φωτογραφίες όλων των εποχών».
Όμως, αν και, όπως σημειώνει η Διευθύντρια Φωτογραφίας του περιοδικού, Kira Pollack, μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει την επίδραση μιας φωτογραφίας, είχε και το 2016 τις στιγμές του.
Έτσι η ομάδα του περιοδικού, μετά από μελέτη, κατέληξε στις 10 πιο εμβληματικές φωτογραφίες της πολύ ιδιαίτερης χρονιάς που πέρασε.
Και μία είναι τραβηγμένη στη χώρα μας, δίνοντας εικόνα σε ένα δράμα που παίζεται στη γειτονιά μας.
Ο Τζαμαϊκανός Usain Bolt τερματίζει τους ημιτελικούς των 100 μέτρων ανδρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. 14 Αυγούστου 2016.
Τι λέει ο φωτογράφος: «Μόνο όταν κοίταξα στο πίσω μέρος της μηχανής μου, να τσεκάρω τις εικόνες που είχα τραβήξει, συνειδητοποίησα ότι έμοιαζε να χαμογελάει προς την κατεύθυνση μου. Νομίζω ότι σε εκείνο το σημείο «κατέβασε ταχύτητα» για να κρατήσει ενέργεια για τον τελικό που ήταν αργότερα την ίδια μέρα».
Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών Ντόναλντ Τραμπ μιλάει στο πλήθος κατά τη διάρκεια της καμπάνιας του, στο Γκρινβιλ της Βόρειας Καρολίνας. 6 Σεπτεμβρίου 2016.
Τι λέει ο φωτογράφος: Καθώς ήμασταν στο παρασκήνιο με τον υποψήφιο, προχωρώντας προς την ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα, ο ίδιος ήταν όλο χαμόγελα κι ευχές. Δεν είχα ξαναδεί αυτή την πλευρά του και στ'αλήθεια ντρεπόμουν που (αν και κάλυπτα την καμπάνια του καιρό) δεν ήξερα τίποτα για τον άνθρωπο. Ο Τραμπ είναι σχεδόν καρικατούρα, και για τους υποστηρικτές και τους εχθρούς του, και είναι πολύ δύσκολο να δεις πίσω από τη μάσκα κατά τη διάρκεια μιας καμπάνιας. Κάθε δευτερόλεπτο είναι προγραμματισμένο από τους βοηθούς του, για να τον βάλουν στον καλύτερο δυνατό φωτισμό. Η δουλειά μας είναι να προσπαθήσουμε να «σπάσουμε» πίσω από αυτό, να βρούμε την αλήθεια και να μεταδώσουμε την ιστορία με ακρίβεια.
Μετανάστες περιμένουν να σωθούν από μέλη της ΜΚΟ Proactiva Open Arms, 15 ναυτικά μίλια βόρεια της Λιβύης. 4 Οκτωβρίου 2016.
Τι λέει ο φωτογράφος: Όταν πλησιάσαμε αυτή τη βάρκα, που είχε 220 άτομα μέσα, όλοι φώναζαν για βοήθεια. Μας είπαν ότι υπήρχαν πολλοί νεκροί μέσα στη βάρκα. Ανάμεσα στους επιζώντες, κάποιοι είχαν μωρά, και τα κρατούσαν ψηλά έτσι ώστε να διασωθούν. Ένα από αυτά τα μωρά είναι σε αυτή την εικόνα. Όταν παίρνεις τέτοιου είδους φωτογραφίες, όπου άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο και είναι τόσο απελπισμένοι, η διαδικασία μπορεί να γίνει πολύ σκληρή. Πρέπει να συγκρατήσεις τα συναισθήματα σου,έτσι ώστε να μεταδώσεις αυτό που συμβαίνει. Μετά από μερικές λήψεις, έβαλα κάτω τη μηχανή μου και βοήθησα τα μέλη της ομάδας διάσωσης να σώσουν τα μωρά και τις μαμάδες τους. Είναι λυπηρό, που στον 21ο αιώνα ακόμα είμαστε αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα που μας φέρνει πίσω στην εποχή των βαρκών με τους σκλάβους. Όμως, όσο συμβαίνει αυτό, είναι πολύ σημαντικό να είμαστε εκεί και να το καταγράφουμε, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να πει ότι δεν ήξερε.
Η Jimji, 6 ετών, ουρλιάζει «μπαμπά» καθώς υπάλληλοι μεταφέρουν για να ταφεί το σώμα του πατέρα της, Jimboy Bolasa, πού ήταν 26 ετών όταν σκοτώθηκε στη Μανίλα των Φιλιππινών. 9 Οκτωβρίου 2016.
Τι λέει ο φωτογράφος: ... ήταν η δεύτερη κηδεία εκείνη τη μέρα. Μόλις φτάσαμε, η οικογένεια του Bolasa ήταν έτοιμη να αρχίσει να περπατάει προς την εκκλησία- τότε άκουσα το θρήνο και τις κραυγές του κοριτσιού. [] Δεν ήθελε να αποχωριστεί το φέρετρο του πατέρα της. Συνεχώς φώναζε, «μπαμπά, μπαμπά, μπαμπά». Οι υπάλληλοι πήραν το φέρετρο και σχεδόν για μισό χιλιόμετρο ένα μέλος της οικογένειας την κρατούσε, ενώ εκείνη δεν σταμάτησε να φωνάζει μέχρι που εξουθενώθηκε. Έχω μια σειρά τεσσάρων ή πέντε φωτογραφιών που είναι αρκετά παρόμοιες, και κάθε φορά που τις κοιτάζω, μου είναι δύσκολο να τις δω όλες. Απλώς, είναι ο πόνος. Είναι η αίσθηση της απώλειας όλων αυτών των παιδικών αναμνήσεων που έχεις με τους αγαπημένους σου, με τον πατέρα σου. Είναι σα να ακρωτηριάζεσαι, το να βλέπεις αυτό το μικρό κορίτσι να βιώνει τόσο πόνο,τέτοια απώλεια. Να ξέρεις ότι στον πατέρα της δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία μιας δίκης, δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του μπροστά σε ένα δικαστήριο. Βασανίστηκε και εκτελέστηκε σε διάστημα μισής ώρας. Μέσα από τις πράξεις και τα λόγια ενός άνδρα, κάποιου που σαν ηγέτη οι άνθρωποι θα έπρεπε να θαυμάζουν, αυτού του είδους οι πράξεις δικαιολογούνται. Η αστυνομία και διάφοροι συνεργαζόμενοι διεξάγουν αυτούς τους φόνους υπό πλήρη ατιμωρησία, και αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Είναι εντελώς αβοήθητοι. Αυτό με ξεπερνάει.
*αυτή η εικόνα τραβήχτηκε την πρώτη μέρα ενός project 35 ημερών στις Φιλιππίνες, όπου η σκληρή καμπάνια του προέδρου Rodrigo Duerte εναντίον των ναρκωτικών έχει κοστίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους.
Στρατιώτες που συμμετείχαν στην απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, παραδίδονται, ενώ πάνω τους βιαιοπραγούν πολίτες και αστυνομικοί, σε μια γέφυγα του Βοσπόρου. 16 Ιουλίου 2016, Κωνσταντινούπολη.
Ο φωτογράφος, ο οποίος έχει ζητήσει να αποσυρθεί το όνομα του από την εικόνα αυτή και άλλες που τράβηξε κατά τη διάρκεια της απόπειρας πραξικοπήματος και να αντικατασταθεί από το ψευδώνυμο STRINGER, αρνήθηκε να μιλήσει στο TIME. Η εικόνα ανήκει στο πρακτορείο Getty.
Πρόσφυγες που φορούν αδιάβροχα στέκονται στην ουρά για το συσσίτιο, σε ένα hot-spot για πρόσφυγες στην Ελλάδα, κοντά στα σύνορα με το FYROM. 12 Μαρτίου 2016
Τι λέει ο φωτογράφος: εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δραπετεύουν από τον πόλεμο, διασχίζουν το Αιγαίο Πέλαγος από την Τουρκία στην Ελλάδα, [] ζουν σε τεράστιους, άθλιους καταυλισμούς μέσα στη βροχή και τη λάσπη. Έρχονται αντιμέτωποι με οπλισμένους στρατιώτες που προστατεύουν τους εαυτούς τους πίσω από ασπίδες. Είναι μια αφήγηση από το Μεσαίωνα. Μια ομάδα προσφύγων στα σύνορα Fyrom-Ελλάδας, που περιμένει να λάβει μια μερίδα ζεστό τσάι, ένα κρύο, βροχερό απόγευμα, δημιούργησε ένα οπτικό γύρισμα του χρόνου, που αποκαλύπτει πόσο μεσαιωνικός μπορεί να είναι ο 21ος αιώνας.
Η διαδηλώτρια Ieshia Evans κρατείται από δυνάμεις ασφαλείας καθώς διαδηλώνει τον θάνατο από πυροβολισμό του Alton Sterling, κοντά στο Αστυνομικό Τμήμα του Baton Rouge, στη Λουϊζιάνα. 9 Ιουλίου 2016
Tι λέει ο φωτογράφος: είχα ξεκινήσει να φωτογραφίζω την αστυνομία και τους διαδηλωτές όταν άκουσα κάποιον να λέει «Μη στέκεσαι εκεί». Γύρισα, κοίταξα πάνω απ΄τον δεξί μου ώμο και είδα αυτή τη γυναίκα να στέκεται στο δρόμο. Ήξερα αμέσως τι επρόκειτο να συμβεί. Έκανε την κίνηση της και η αστυνομία θα τη συλλάμβανε. Κινήθηκα γρήγορα προς τα εκεί και έκανα τη λήψη. Λίγες μέρες αργότερα ανακοινώθηκε το όνομα της: Ieshia Evans, μια 28χρονη νοσοκόμα και μητέρα ενός 6χρονου γιου. Βλέποντας την εκείνη τη μέρα, μόνο μια λέξη μπορούσα να σκεφτώ: δυνατή. Το κουράγιο και η δύναμη που έδειξε, για να υπερασπιστεί έναν σκοπό στον οποίο πίστευε τόσο βαθιά, με συγκίνησε.
Δείτε όλες τις εικόνες και περισσότερες πληροφορίες εδώ
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
Ένα συλλογικό εγχείρημα της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Αρχείων Πηνελόπης Μασούρη με έργα 30 φωτογράφων στους Δήμους Λουτρακίου, Περαχώρας, Αγίων Θεοδώρων και Σοφικού Κορινθίας
11°
