Φωτογραφια

Γιώργος Γεωργίου: Το Τανγκό της Ελλάδας

Ο σκηνογράφος και ενδυματολόγος, υπεύθυνος για την υπέροχη εικόνα της ταινίας του Νίκου Κουτελιδάκη το «Τανγκό των Χριστουγέννων», γράφει στην Athens Voice

62222-137653.jpg
A.V. Team
ΤΕΥΧΟΣ 371
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
18290-39938.jpg

Κάνοντας μια ταινία εποχής, το πρώτο που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι ότι στην Ελλάδα τού σήμερα δεν έχει κρατηθεί σχεδόν τίποτα από το παρελθόν της. Τίποτα στο οποίο να πατήσεις για να το αναπαραστήσεις. Ξεκινάς έναν αγώνα από την αρχή, για να αναβιώσεις μια εποχή, να φτιάξεις ένα περιβάλλον που είναι κατεστραμμένο, κάτι που κάνει τη δουλειά σου ακόμη πιο δύσκολη, σε συνδυασμό με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνονται οι ταινίες στην Ελλάδα. Γι’ αυτό το λόγο προσπαθείς να προτείνεις έξυπνες λύσεις. Έτσι για το “Τανγκό” δεν είδαμε μόνο στρατόπεδα, αλλά και χώρους  βιομηχανικούς. Καταλήξαμε σε ένα στρατόπεδο στον Έβρο (που ήταν απόλυτα κατεστραμμένο, δίχως πόρτες, παράθυρα, ακόμη και τοίχους, και που μετά από δουλειά τεσσάρων εβδομάδων μεταμορφώσαμε σε ένα βιώσιμο στρατόπεδο), σε χώρους στην Αθήνα, αλλά και στη Βοιωτία, στον Οργανισμό της Κωπαΐδας, που είχε την κτιριακή υποδομή για να θυμίζει στρατόπεδο.

Η δουλειά μου, βεβαίως, ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Θέλω, είναι απαραίτητο, να συμμετέχω στην παραγωγή από την αρχή, να μπαίνω στη διαδικασία, να κουβεντιάσω το σενάριο με το σκηνοθέτη, να γίνουν προτάσεις  που να αφορούν στους χώρους, στην ατμόσφαιρα των γυρισμάτων. Το ζητούμενο δεν είναι να κατασκευάσεις σκηνικά αλλά να βοηθήσεις την αίσθηση της ταινίας, να δημιουργήσεις τις συνθήκες για να κινηματογραφηθεί.

Κάνοντας μια ταινία εποχής, η σημασία δεν βρίσκεται πάντα στις λεπτομέρειες, αλλά στο να κερδίσεις τη “μυρωδιά” της περιόδου που περιγράφεις. Δεν χρειάζεται να είσαι δογματικός. Μπορείς ακόμη και ηθελημένα “λάθη” να κάνεις, αν αυτά ταιριάζουν στην ταινία. Κάνοντας μια ταινία για μια εποχή τόσο κοντινή, από τη μία είναι βοηθητικό το ότι υπάρχουν αρχεία, εικόνες, στοιχεία, από την άλλη όμως έχεις την πρόκληση ότι πολλοί από τους θεατές, που την έχουν ζήσει, θα τη θυμούνται καθαρά.

Το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη είναι μεν περιγραφικό, αλλά αφήνει πολλά περιθώρια να μπορέσεις να το ερμηνεύσεις σε εικόνες,  να δημιουργήσεις αυτό που εσύ πιστεύεις. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα βγήκε απόλυτα αβίαστα, από την πρώτη φορά κιόλας που διάβασα το βιβλίο. Κι έχει να κάνει με μια απλότητα που πάντα επιδιώκω, από τους χώρους ως το χριστουγεννιάτικο φόρεμα της ηρωίδας. Ένα φόρεμα που από την αρχή ήξερα ότι πρέπει να είναι απλό, στο συγκεκριμένο χρώμα, για να περιγράφει μόνο ένα πράγμα: τη Γυναίκα.» 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.