Π. Νικόλτσος, Θ. Προδρομίδης: 9 Ημέρες Αθηναϊκής Επικαιρότητας

9 Jours des Affaires en Cours. Φωτογράφησαν την Αθήνα μεταξύ 10 και 19 Οκτωβρίου. Απαθανάτισαν κτίρια και ανθρώπους, δρόμους και διαδηλώσεις, συνθήματα και δημοσιεύματα των ημερών, την αρχιτεκτονική κομψότητα σε αντίστιξη με την εγκατάλειψη, την πυρετώδη καθημερινότητα σε συμπόρευση με μια μυστικιστική ηρεμία. Τα χιλιάδες καρέ που προέκυψαν «ντύθηκαν» με έναν ήχο που συναιρεί το μπαρόκ με το μοντέρνο κι έγιναν βιντεο-εγκατάσταση, που εκτίθεται μαζί με τρεις φωτογραφίες του Πέτρου Νικόλτσου και δύο κατασκευές του Θοδωρή Προδρομίδη στο project space του six d.o.g.s. μέχρι τις 20 Νοεμβρίου. Η Αθήνα που πλάθουν οι δύο καλλιτέχνες στην έκθεση “9 Jours des Affaires en Cours” είναι μια αρένα συμβίωσης του μοντέρνου με το παλιό, του προσωρινού και αναλώσιμου με την ίδια την ιστορία. Την ίδια στιγμή, είναι πρωταγωνίστρια σε ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όπου ως θεατής καλείσαι να αναπλάσεις το παρελθόν και να εικάσεις το μέλλον της. Ζητάμε περαιτέρω εξηγήσεις από τους ίδιους τους δημιουργούς.

Τι σημαίνει ο τίτλος “9 Jours des Affaires en Cours”;

Ο τίτλος θα μπορούσε να μεταφραστεί με τρεις τρόπους: α) 9 Ημέρες των Εκκρεμών Υποθέσεων, β) 9 Ημέρες Επικαιρότητας, γ) 9 Ημέρες Τρεχουσών Υποθέσεων.

Γιατί γαλλικός τίτλος;

Για διάφορους λόγους. Αφενός, εστιάζουμε κυρίως στην αρχιτεκτονική του Μεσοπολέμου, οπότε αναπόφευκτα ο τίτλος θα έπρεπε να είναι είτε γαλλικός είτε γερμανικός (μιας και τα συμφέροντα των δύο αυτών κρατών σχετίζονταν με την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Σχεδόν όπως και τώρα, αν και αυτές οι δύο χώρες πλέον είναι «συνεργάτες»). Το μοντέρνο ύφος προερχόταν κυρίως από τη γαλλική αρχιτεκτονική σχολή. Επίσης, ο τίτλος είναι στα γαλλικά, γιατί στο βίντεο υπάρχουν αναφορές στην ιστορία του γαλλικού κινηματογράφου, για παράδειγμα, στους Chris Marker και Godard.

Τι θέλετε να πείτε με το έργο σας;

Η αφήγηση, μέσα από τη διαδοχή 1000 εικόνων στο video installation, καθώς και μέσα από τα υπόλοιπα έργα της έκθεσης, εστιάζεται τόσο στα «συμβάντα» των ημερών μεταξύ 10 και 19 Οκτωβρίου, όταν δηλαδή φωτογραφίζαμε την πόλη, όσο και στο τι μπορεί να συμβαίνει σε ένα τοπίο (αστικό) πριν και μετά τη λήψη αυτών των φωτογραφιών-ντοκουμέντων, και συνολικά των έργων της έκθεσης. Οπότε οποιαδήποτε εικασία για το παρελθόν και το μέλλον όσων απεικονίζονται και καταγράφονται μεταφέρεται στο θεατή. Βέβαια, υπάρχουν στοιχεία μέσα στο χώρο που τον καθοδηγούν συναισθηματικά και εννοιολογικά προς κάποιες κατευθύνσεις. Η χρήση μπαρόκ και μοντέρνου ύφους μουσικής στο βίντεο, η εν μέρει πολιτική διάσταση κάποιων εικόνων, σε συνδυασμό με την ολική τοποθέτηση της έκθεσης, προτρέπουν τον θεατή να αμφισβητήσει την απόλυτη Ιστορία μιας πόλης, σπασμένη σε ξεκάθαρα επεισόδια, και να δει τη δομή της ως μια αισθητική συνέχεια.

 Ο Θοδωρής Προδρομίδης γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Media Art στο University of Westminster και αποφοίτησε από το MFA in Fine Art στο Goldsmiths το 2007, στο Λονδίνο. Συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιταλία.

Ο Πέτρος Νικόλτσος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Σπούδασε με τους φωτογράφους John Brooks και Νίκο Οικονομόπουλο και έχει δουλέψει ως βοηθός του Jim Godberg του πρακτορείου Magnum. Το 2007 εκδόθηκε το βιβλίο «Λος Άντζελες» από τις εκδόσεις Μελάνι, με φωτογραφίες του και κείμενα της Σώτης Τριανταφύλλου, και το 2010 το βιβλίο “Flâneur” από τις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ με φωτογραφίες του και κείμενα του Στέφανου Τσιτσόπουλου. Από τον Σεπτέμβριο του 2008 συνεργάζεται με το περιοδικό SOUL. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.