Η ομάδα μοτοσικλετιστών Earth Explorer παρουσιάζει στα Τρίκαλα μια σειρά εξαιρετικών φωτογραφιών και βίντεο από μέρη της Ελλάδος που έχει επισκεφθεί. Τίτλος της έκθεσης: «Earth Explorer's Ride & Photo Therapy». Στο κείμενο που ακολουθεί ο Βαγγέλης Γκαραγκούνης περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο έναν... έρωτα ιδιαίτερο και μοναδικό που τον έχουν νιώσει οι λατριες της δίτροχης εμπειρίας.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι είδους κάλεσμα είναι αυτό που σε προσκαλεί να πάρεις για ακόμη μία φορά τους δρόμους; Να βγεις «γεμάτος» από σκέψεις της καθημερινότητας, να αντικρίσεις την 2τροχή σου καλλονή (δεν έχουν σημασία τα κυβικά, η εταιρεία, το μοντέλο, τα «καλούδια» που της έχεις φορέσει), να της ρίξεις μια κλεφτή ματιά, να σχηματιστεί ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη σου, να της ψιθυρίσεις... «θέλω ακόμη μια βόλτα μαζί σου».
Σε πολλούς μπορεί να μοιάζει αλλόκοτο, στα όρια ίσως της ψυχικής διαταραχής. Μα είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια επαφή, σχεδόν ερωτική, με ένα άψυχο αντικείμενο; Είναι όμως όντως άψυχο; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι σε έσπρωξε να ξυπνήσεις στις 5 ξημερώματα και με κινήσεις ιεροτελεστίας να φορέσεις τον εξοπλισμό σου, τα ισοθερμικά σου, τις κορντούρες σου, τις μπότες σου, τα γάντια σου. Να γυρίσεις το κλειδί στη μίζα, να την ακούσεις να γουργουρίζει κάτω από τα πόδια σου, να κουμπώσεις την πρώτη, να κλείσεις τη ζελατίνα του κράνους.
Αχ αυτό το κλείσιμο της ζελατίνας... μια κίνηση... ένα κατέβασμα του χεριού... Πόσα χωράνε έξω από αυτή; Πώς αδειάζει αμέσως ο σκληρός δίσκος και είναι έτοιμος για καινούριες εικόνες; Πόσο κοστίζει τελικά, ρε μάγκες, η ψυχοθεραπεία μας; Μια κίνηση, ένα κατέβασμα του χεριού.
Κάνεις τα πρώτα χιλιόμετρα, νιώθεις την πρωινή αύρα. Χαϊδεύει ψυχή, μυαλό και σώμα. Αρχίζεις να ανεβαίνεις, οι πρώτες στροφές. Πλέον όλα έχουν μείνει πίσω. Σχεδόν όλα... κάποια τα έχεις πάρει μαζί σου, για συντροφιά, για να μοιραστείς τη βόλτα σου, για να σε κάνουν να χαμογελάσεις...
Ο δρόμος έρημος, ελάχιστοι οι θόρυβοι, παράξενοι. Το σκοτάδι έχει αρχίσει τη μάχη με το φως, άνιση για τη συγκεκριμένη ώρα της ημέρας. Λίγη περισσότερη πίεση στο δεξί καρπό, δεξιά ανοιχτή στροφή, μικρή ευθεία, αριστερή κλειστή, κλείνεις γκάζι, μπαίνεις, ανοίγεις ξανά.
Πλησιάζεις στο σημείο που έχεις στο μυαλό σου. Σταματάς. Κλείνεις τον διακόπτη. Βγάζεις το κράνος. Ησυχία. Απόλυτη. Όχι ακριβώς… Τα μέταλλα συστέλλονται. Κάνουν θόρυβο. Δεν ενοχλεί.
Κατεβαίνεις και απολαμβάνεις αυτό που η στιγμή σου προσφέρει. Την απόλυτη ΓΑΛΗΝΗ.
Τα απαραίτητα σύνεργα πάντα μαζί. Πρωινός καφές στη μέση του πουθενά. Ανάβεις τσιγάρο, η μυρωδιά του αρχίζει να ανεβαίνει στα ρουθούνια και πλέον η επιθυμία να ρουφήξεις την πρώτη γουλιά μεγάλη. Μην βιάζεσαι, όμως, άσε τα δευτερόλεπτα να γίνουν λεπτά και τα λεπτά ώρες.
Πλέον, το τοπίο αρχίζει να παίρνει χρώμα, σε κάθε πετάρισμα του ματιού μπορείς να δεις τα πάντα γύρω σου να μεταμορφώνονται σιγά σιγά. Η φύση για ακόμη μια φορά έχει πάρει το μαγικό της ραβδί και σε προσκαλεί να την προσέξεις, να σηκώσεις το βλέμμα σου, να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις τη μαγεία που κάθε μέρα σε προσπερνάει.
Ο δρόμος σαν φίδι γλιστράει ανάμεσα στις πλαγιές των βουνών. Στρίβεις και το βλέμμα σου καρφωμένο στην επόμενη έξοδο της στροφής. Δεν θέλεις να τελειώσει. Είσαι εθισμένος. Κάθε στροφή και μια γερή δόση ανάτασης ψυχής. Όχι, δεν είναι σε ενέσιμη μορφή, δεν είναι χάπι, είναι απλώς η κίνηση του δεξιού σου καρπού.
Συνεχίζεις το δρόμο σου και ξέρεις πως δεν είσαι μόνος. Ποτέ δεν ήσουν μόνος. Μοναχικές ή με παρέα, οι διαδρομές σου έχουν πάντα συνταξιδιώτες. Κολλητούς, φίλους, γνωστούς, άγνωστους... Πάντα και παντού θα υπάρχουν οι άνθρωποι που μοιράζονται το ίδιο πάθος με εσένα. Άνθρωποι που θα καθίσεις μαζί τους για να μοιραστείς την αγάπη σου για τη μοτοσικλέτα και τα ταξίδια, ή που απλώς θα ευχηθείς καλό ταξίδι.
Ακόμα και όταν προσπαθήσεις να αποδράσεις. Ακόμα και όταν θες να ανέβεις μόνος σου ψηλά, να κοιτάξεις στα μάτια τον εαυτό σου. Ακόμα και τότε έχεις παρέα. Ποτέ δεν είσαι μόνος.
Μη φοβάσαι το άγνωστο. Μην ψάχνεις για το γνωστό. Να χάνεσαι σε κάθε ευκαιρία. Να νιώθεις εξερευνητής. Να νιώθεις καπετάνιος. Να ψάχνεις για τους φάρους σου. Κάποιοι αργούν να φανούν στον ορίζοντα. Να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Ίσως το φως τους να έχει ξεθωριάσει. Ίσως η αλμύρα της θάλασσας να έχει κάνει το τζάμι τους θολό. Ίσως να μην πρέπει να εμφανιστούν τώρα μπροστά σου. Μην εγκαταλείπεις όμως.
Και όταν πλέον η νύχτα αρχίσει να απλώνει το πέπλο της, μη σε φοβίσει το σκοτάδι. Έχει άλλη γοητεία... μαγεία. Ρίξε μια τελευταία ματιά. Σκέψου. Αξίζει; Ναι, αξίζει. Καλούς δρόμους σε όλους!
Earth Explorer's Ride & Photo Therapy
Bar «Κρύπτη» στα Τρίκαλα (Θεσσαλίας). Διάρκεια έκθεσης: 4 - 20 Μαρτίου 2016. Εγκαίνια: Παρασκευή 4 Μαρτίου, 20:00. Ώρες λειτουργίας: 19:00 – 22:00. Είσοδος: Ελεύθερη
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
18°
