Με τον δισυπόστατο αυτό τίτλο σε κεφαλαία, η Γιάννα Ανδρεάδη ξεκίνησε ένα υπαινικτικό, φωτογραφικό, εν εξελίξει, «βιβλίο» για μια πόλη που επιχειρεί, εδώ και αρκετά χρόνια με διάφορες εκδηλώσεις και δράσεις, να «επανακατακτήσει», να προσδιορίσει το αρχιτεκτονικό της προφίλ.
Εάν το ονομάζω φωτογραφικό, εν εξελίξει, «βιβλίο», οφείλεται στο γεγονός ότι το κλικ της φωτογραφικής μηχανής η οποία αποτυπώνει το αρχιτεκτονικό τοπίο αλλά και τη ματιά του λήπτη, μέσα από ένα παράθυρο, σχολιάζει, στο διηνεκές, αυτό που βλέπουμε καθημερινά, ένα είδος, δηλαδή, «καθημερινοποίησης» του βλέμματος, γεγονός το οποίο μας παραπέμπει, αυτόματα, στην Αναγέννηση και στον Alberti, στην οπτική παρατήρηση/αντίληψη των καλλιτεχνών της εποχής, που σηματοδότησε την εξέλιξη της προοπτικής στη δισδιάστατη επιφάνεια, της αρχιτεκτονικής αλλά και την απαρχή μια ανθρωπιστικής ματιάς στον κόσμο.
Στο κέντρο, λοιπόν, αυτού του εγχειρήματος, ο άνθρωπος και το βλέμμα του σε μια αστική, κατακρεουργημένη από την αρχιτεκτονική, πόλη. Το μέσο αποτύπωσης, κοινότοπο αλλά και καθοριστικό, αφού πρόκειται για ένα ψηφιακό «κουτί» το οποίο βρίσκεται στην ευχέρεια, στη διάθεση του καθενός, αρκεί να αποδοθεί το αρχιτεκτονικό τοπίο, έτσι ώστε, αφενός να υπογραμμίζεται μια άλλη «καθημερινοποίηση», αυτή του μέσου, αφετέρου να αναδειχθεί, διαμέσου του κοινότοπου αυτού μέσου, ο πλουραλισμός του βλέμματος.
Ο τρόπος προώθησης του «βιβλίου εν εξελίξει», κι αυτός κοινός, άμεσος, χρηστικός, υπογραμμίζει τη ρήξη με τον αστικό, στατικό, τρόπο έκθεσης παρόμοιων πρωτοβουλιών και αποδεικνύει ότι τα κοινωνικά μέσα, εκτός της προσβασιμότητας σε όλους, μπορούν να είναι ένα δημιουργικό μέσο, μπορούν να λειτουργήσουν ως μια ομαδική αέναη έκθεση. Μια «έκθεση» στην οποία οι συμμετέχοντες δεν είναι απαραίτητα καλλιτέχνες –άλλη μια ρήξη με το σύστημα–, απλώς διαθέτουν το απαραίτητο βλέμμα, είναι κάτοικοι, επισκέπτες που αντιλαμβάνονται αυτήν την πόλη, με το συμβολικό όνομα, ως Θεά, ως Θέα.
Θέα, προς το αρχιτεκτονικό αστικό τοπίο, Θέα από ένα παράθυρο «ανοικτό» στον κόσμο; Θεά με διάθεση αρχαιολατρίας ή μια ομφαλοσκοπική προέκταση του Έλληνα; Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις παραμένουν αενάως ανοιχτές, το εγχείρημα συγκεκριμένο και άμεσο. Κι αν κάτι συγκρατεί ο ψηφιακός θεατής, δεν είναι ούτε η διάσταση ούτε το Θεά/Θέα, αφού ο ίδιος ο τίτλος αφήνει αναπάντητο το ερώτημα, αλλά την οπτική γωνία του κάθε βλέμματος που ζει μέσα σ’ αυτήν την ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ.
ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ (ATHINA THEA): Ένα φωτογραφικό project της Γιάννας Ανδρεάδη με συλλογική συμμετοχή, που πρωτοπαρουσιάστηκε στο πλαίσιο της Athens Biennale /AGORA στις 22 Οκτωβρίου του 2013. Από τις 27 Νοεμβρίου και έως τις 18 Ιανουαρίου 2016 φιλοξενείται στο Cité de l' Arcitecture et du patrimoine, στο Παρίσι.
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
4°
