Ζει στο Κιλκίς αλλά του αρέσει να δραπετεύει για ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο, γιατί φοβάται να εγκλωβιστεί στη ρουτίνα. Εργάζεται ως καθηγητής ξένων γλωσσών αλλά σκηνοθετεί βιντεοκλίπ και φωτογραφίζει, αν του κάνει κέφι ή αν τον πληρώσουν καλά. Αν γκουγκλάρεις NonSap Visuals θα σου σκάσουν τα σελιδάκια του Νώντα Σαπίδη. Με αυτή τη δημιουργική ετικέτα, φωτογραφίζει τοπία, μνημεία και καθημερινές στιγμές από το δρόμο.
Δυο φιγούρες περιφέρονται ανήσυχα στην ετοιμόρροπη Pond de l’Archeverche στο Σηκουάνα, εντείνοντας το βάρος της γέφυρας από τα λουκέτα.
Ενσταντανέ του έχουν επιλεχθεί στο front page της διάσημης φωτογραφικής κοινότητας www.500px.com. Πιστεύει ακράδαντα στο «τυχαίο, τυχερό, αβίαστο» και πως το «work hard» είναι φιλοσοφία για ρομπότ που σε απομακρύνει από την ανώτερη μορφή ειλικρίνειας στην έκφραση και δεν αποτελεί ποτέ το μοναδικό μονοπάτι προς την επιτυχία. Η ουσία κρύβεται πάντα «στο τι έχεις να πεις», είναι ένα από τα μότο του, αν τον ρωτήσεις.
Ζευγάρι αμέριμνο μπροστά στο κτήριο που βυθίζεται.
Ετών 29, με 4 χρόνια αυτοδίδακτης εμπειρίας, έχει φτιάξει κλιπάκια για τους Professional Sinnerz, Κόμη Χ, Κατερίνα Στικούδη, Nεβμα, Prophet of Noise, Sugar Factory και Outloud, μεταξύ άλλων. Το παλεύει, το ψάχνει, το αγαπά.
Ποδηλάτης σπάει τη γαλήνη του πρωινού στο Σηκουάνα.
Σε ένα συνεχόμενο wanderlust, εκτός από το Instagram και το Vimeo, θα τον πετύχεις σε events της πόλης να σουτάρει με το φακό του ή να το ρίχνει στη νυχτερινή extravaganza της Θεσσαλονίκης. Την τελευταία φορά που ανταμώσαμε, μιλήσαμε στα πεταχτά για ταξίδια και η κουβέντα πήγε στο Παρίσι. Εβδομάδες μετά, έστειλε με wetransfer, φωτογραφίες, links και λεζάντες. Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν αρκετοί, η πόλη δεν είναι όσο ρομαντική νομίζεις, ισχυρίζεται ο ίδιος και βλέπει ένα post apocalyptic σκηνικό.
Αυτή είναι η ταξιδιάρα ματιά του από τη γαλλική πρωτεύουσα. Fasten seat belts.
Ατέλειωτες σκιές έλκονται προς κάθε κατεύθυνση προσπαθώντας να ξεριζώσουν τη γραφικότητα του Ile de la Cite.
Σαν φίδια τα τρένα κάνουν την έξοδο τους από το Gare Montparnasse, καθώς ενοχλητικοί Κορεάτες σπρώχνουν σε κάθε σημείο του 70ου ορόφου για selfies.
Καυτός άνεμος στο ψηλότερο σημείο της πόλης λίγο πριν τα φώτα νικήσουν ξανά τη νύχτα.
Παίρνοντας RER τρένο προς τα προάστια, το ρόδινο Παρίσι υποχωρεί και θέση παίρνει το graffiti, η σκόνη και το hip-hop σχηματίζοντας την απόλυτα κινηματογραφική αστική ζούγκλα.
Όπου κι αν γυρίσεις η πόλη με τους ανθρώπους της κινείται χέρι χέρι, δημιουργώντας ένα διαφορετικό κάδρο κάθε φορά, και έχεις αρκεστεί, αν απλά το φωτογράφισες μόνο με τη μνήμη σου.
Φιγούρα μες το λαβύρινθο της Μονμάρτης προς Pigalle, ετοιμάζεται να υποδεχτεί τη ζωτικότητα της περιοχής.
Όσο πιο γρήγορα κινούνται όλα στο Παρίσι, τόσο πιο χαλαροί είναι όλοι.
Καθώς σειρήνες ηχούν ακατάπαυστα σε όλο το μήκος της πόλης, οι λεωφόροι ανοίγονται σαν αρένες για τους βιαστικούς οδηγούς.
Σκεπτόμενος επιχειρηματίας στις όχθες του Σηκουάνα, έξυπνα απομακρυσμένος από τη παράνοια του τουρισμού λίγο πιο πέρα.
Στο βαθύτερο σταθμό του υπογείου, 36 μέτρα κάτω από τον καλλιτεχνικό κόσμο της Μονμάρτης, το Abbesses βγάζει τον πιο εντυπωσιακό και υποχθόνιο χαρακτήρα του.
Σε κάθε πλατεία της Μονμάρτης συμβαίνει κάτι. Performers, ζωγράφοι, μπάντες, συνοδεύουν όμορφα το ταξίδι σου μέσα στην πόλη.
Οι 12 πιο παρανοϊκοί λεωφόροι που θα συναντήσεις, μπλέκονται μεταξύ τους πάνω στην Αψίδα του Θριάμβου, αψηφούν το σούρουπο και κάνουν την νύχτα μέρα.
Ταλαιπωρημένος εργάτης αναζητεί σκιά στον ηλιόλουστο συμμετρικό πλούτο.
Σαν αρτηρίες που στέλνουν φωτιά προς κάθε κατεύθυνση, η πόλη κάνει τη νυχτερινή της παρουσία θριαμβευτικά. Ξεχνάς να αναπνεύσεις.
Πωλητής ταχτοποιεί παλιά βιβλία και ενθύμια.
Βusiness break με ηλιοθεραπεία έξω από την μαγευτική εκκλησία Sacre Coeur, της οποίας τη λειτουργία αν τύχει και παρακολουθήσεις, θα νιώσεις τι πάει να πει παράδεισος.
Gargoyles, με περηφάνια προστατεύουν την πόλη και την εκκλησία από το υψηλότερο σημείο της Παναγίας των Παρισίων.
Οι σκιές αγριεύουν στον υπόγειο και τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων αλλοιώνονται από τη συνεχή κινητικότητα.
Στο παλάτι των Βερσαλλιών, ακόμη και η φύση είναι τεχνητή.
Τα γραφικά στενά της Μονμάρτης εναλλάσσονται από κοσμικά σε απόμερα σε κάθε σου στροφή.
Καθώς στους δρόμους η πόλη καίγεται, από ψηλά η ακινησία είναι ασφυκτική.
Πανέμορφες γαλλικές οροφές φέρνουν αναμνήσεις από τα κλασσικά κινούμενα σχέδια των 90s.
Ακόμη και από εδώ στο Trocadero, σχεδόν 1km μακριά, ο πύργος του Άιφελ είναι τεράστιος.
Hλιόλουστη μέρα στην γεωμετρική λεωφόρο Rue de Rivoli που εκτείνεται από εδώ και για 12km ως το La Defense, σε μια τέλεια ευθεία σαν να την έφτιαξες με χάρακα.
Η θέα από το George Pompidou art centre είναι καθηλωτική και το La Defense στο βάθος, απομονωμένο από το κέντρο της πόλης. Ευρωπαϊκός πολιτισμός – Αμερικανική κουλτούρα: 1-0
Η αρχιτεκτονική στο Notre Dame παίρνει σάρκα και οστά στο σούρουπο.
Κάθε σχισμή, κάθε παράθυρο, διαδέχεται έξυπνα το φως στην φουτουριστική γκαλερί L’Orangerie.
Γαλλική διψά για φως με 357 καθρέπτες να αντανακλούν τα παράθυρα στην πιο μεγαλόπρεπη αίθουσα των Βερσαλλιών, Hall of Mirrors.
Ο πόλεμος μεταξύ ζεστού και ψυχρού φωτός στο Notre Dame διατηρεί την ειρήνη.
Πρώτα ρομαντισμός. Μετά χρήμα. 15km μακριά, το Gotham του Παρισιού “La Defense” λίγο πριν πέσει για ύπνο.
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
10°
