Η Γιάννα Ανδρεάδη και ο Ιάσων Καραΐνδρος δίνουν «Ραντεβού στην Αθήνα»

Η Γιάννα Ανδρεάδη και ο Ιάσων Καραΐνδρος ζουν στο Παρίσι. Η Ανδρεάδη ασχολείται κυρίως με τη ζωγραφική, ο Καραΐνδρος με τη γλυπτική. Γνωρίστηκαν πριν χρόνια χάρη στην παραίνεση του Μανώλη Χάρου και αποφάσισαν να δουλέψουν μαζί ένα project πάνω στο φως και τη σκιά. Στην έκθεσή τους «Ραντεβού στην Αθήνα» στην γκαλερί Άλμα, σε επιμέλεια Μανώλη Χάρου και Μαρίας Αλμπάνη, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε πολλά καινούργια έργα τους αλλά και αρκετά παλιότερα, καθώς οι καλλιτέχνες δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να παρουσιάζουν τη δουλειά τους στη χώρα καταγωγής τους. 

Γιάννα Ανδρεάδη - Ιάσων Καραΐνδρος: Συνέντευξη για την έκθεση «Ραντεβού στην Αθήνα» στην γκαλερί Άλμα

Όλα όσα μας είπε η Γιάννα Ανδρεάδη

Έχετε ξανασυνεργαστεί με τον Ιάσονα Καραΐνδρο στην Ελλάδα;
Συνάντησα τον Ιάσονα το 2004, στην Αθήνα, όταν εκθέταμε και οι δύο στο πλαίσιο του ΑΘΗΝΑ by art, στη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων, καλεσμένοι από την επιμελήτρια ιστορικό τέχνης Βάσια Καρκαγιάννη Καραμπελιά. Aπό τότε είμαστε σε δημιουργική επαφή στο Παρίσι. Είχε συμμετάσχει στο προτζεκτ μου ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ (H Αθήνα μέσα από τα παράθυρα των Αθηναίων) και το 2023 τον κάλεσα να συμμετάσχει σε μια έκθεση που οργάνωνα σε σχέση με το βιβλίο καλλιτεχνών, στον εκθεσιακό χώρο της Fondation La Ruche- Seydoux (ιστορικά εργαστήρια του Παρισιού).

Έχετε κάνει και κάποιες εκθέσεις στο Παρίσι (ή στη Γαλλία) όπου διαμένετε και οι δυο σας (ή στο εξωτερικό);
Μόλις τελείωσε μια έκθεση ζωγραφικής στη Fondation La Ruche-Seydoux, με πρόσφατα έργα μου εμπνευσμένα από το δάσος του Fontainebleau. Πέρσι είχα εκθέσει στην γκαλερί Valérie Gautier στη Belle-Ile. Το 2019 ήμουν καλεσμένη στην γκαλερί 5610 στο Τόκιο. Το 2018 με τον Μανώλη Χάρο εκθέσαμε στη Fondation La Ruche-Seydoux. To 2015 είχα μία σημαντική έκθεση του ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ στη Cité de l’architecture et du Patrimoine στο Παρίσι. Επίσης μια σημαντική έκθεση για μένα ήταν το 2014, μετά από μια résidence στη Lorient, μια αναδρομική έκθεση όλης της δουλειάς μου (ζωγραφική, λιθογραφικές εκδόσεις, βιβλία, φωτογραφικά και συμμετοχικά πρότζεκτ) στην γκαλερί de Faouëdic στη Lorient, όπου εκδόθηκε και κατάλογος. Παράλληλα, στο επίκεντρο της δουλειάς μου είναι και η δημοσίευση βιβλίων. Για αυτό και κάνω συχνά πολλές εκθέσεις γύρω από τα βιβλία μου, σε βιβλιοθήκες. Η πιο πρόσφατη, τον Ιανουάριο, ήταν στη βιβλιοθήκη Daniel Renoult στη Montreuil όπου μεγάλες εκτυπώσεις απο φωτογραφίες από το ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ εκτέθηκαν στην πλατεία εμπρός από τη βιβλιοθήκη. Χαίρομαι ιδιαίτερα με τη ζωή των βιβλίων, τα βιβλία λειτουργούν σαν μόνιμες εκθέσεις τσέπης, όπως λέει ο Bernard Plossu.

Πώς ξεκίνησε το project;
Ήταν η ιδέα του Μανώλη Χάρου αυτό το Ραντεβού στην Αθήνα. Και ιδιαίτερα συγκινητικό εκ μέρους του φίλου μας από τα χρόνια της Ecole des Beaux Αrts να μας παρουσιάσει μαζί και να δημιουργήσει αυτό τον διάλογο με εντελώς διαφορετικές δουλειές, ζωγραφική και εγκαταστάσεις. Ο Μανώλης συνδέει τα διαφορετικά έργα μας βρίσκοντας τις αναφορές μας στην Ελλάδα στο φως. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε ένα φωτογραφικό βιβλίο μου με θέμα τις σκιές («Histoires d’ombres», Εditions des Grandes Personnes), που συνδέει τη φωτογραφία με το σχέδιο ή την ζωγραφική. Το θέμα των πουλιών επανέρχεται συχνά στη δουλειά μου. Ήταν για μένα έμπνευση και ευκαιρία να ζωγραφίσω τα κοράκια με τις σκιές τους, έργα που με συνδέουν με το φωτογραφικό βιβλίο μου αλλά και με το θέμα του Ιάσονα.

Εδώ θα υπάρχουν μόνο ασπρόμαυρες δημιουργίες, όπως βλέπουμε στην αφίσα;
Όχι, τα έργα της αφίσας είναι μια επιλογή ώστε να λειτουργούν καλά μαζί. Είναι πολύ σημαντική για μένα αυτή η επιστροφή και παρουσία στην Αθήνα και για αυτό θέλησα να δείξω και παλιότερα έργα, σαν να έκανα μια μικρή περίληψη, με σταθμούς στην Ελλάδα, αυτών των χρόνων στο Παρίσι. Θα δείξουμε λοιπόν δύο μεγάλα έργα, τις Θάλασσες (1996) και τα Τοπία με φρύγανα (2015), καθώς και πολύ πρόσφατα έργα, όπως τους ελαιώνες ή τις λεύκες. Θα δείξω και σχέδια βέβαια, όπως τη τελευταία σειρά με τα κοράκια και τις σκιές τους, σχέδια από φρύγανα, από το βιβλίο «Αγκάθια και Αμάραντα» που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Άγρα.

Ποια είναι τα αγαπημένα σας υλικά και ποιος είναι ο ρόλος των χρωμάτων στα έργα σας;
Στη ζωγραφική δουλεύω πάντα με ακρυλικά χρώματα, pigments, σκόνες, τα οποία ετοιμάζω εγώ. Επειδή η ζωγραφική μου είναι χειρονομιακή και γρήγορη, είναι πρακτικό που τα παραπάνω υλικά στεγνώνουν γρήγορα. Με το χρώμα και τη χειρονομία θέλω να αποδώσω την εντύπωση και την ενέργεια του τοπίου, της φύσης, σε μία σύνθεση που είναι στα όρια της αφαίρεσης. Αγαπημένο υλικό είναι η σινική μελάνη για το σχέδιο καθώς και τα παστέλ.

Πολύχρωμο vs Ασπρόμαυρο: ποιο προτιμάτε και γιατί; Υπάρχουν χρωματικοί συνδυασμοί, αποχρώσεις, παλέτες που προτιμάτε;
Πολύχρωμη η ζωγραφική, ασπρόμαυρο το σχέδιο. Αδύνατον να πω τι προτιμώ. Μου αρέσει η αμεσότητα και η λιτότητα του σχεδίου, καθώς και η σχέση με το χρώμα στη ζωγραφική, όπου το τοπίο γίνεται /είναι χρώμα αλλά και σύνθεση. Χρησιμοποιώ πολύ τα φυσικά γήινα χρώματα, κόκκινες, κίτρινες ώχρες. Και σε όλες τις σειρές μου η παλέτα μου είναι λιτή, δηλαδή χρησιμοποιώ 2-3 χρώματα με τις αποχρώσεις τους.

Τα κύρια θέματα που απασχολούν τη ζωγραφική σας; Έχουν να κάνουν κυρίως με ταξίδια σας και με τους τόπους διαμονής και καταγωγής σας; Έχετε κάνει αρκετά ταξίδια. Ποιo είναι το ωραιότερο τοπίο που έχετε δει και πώς το αποτυπώσατε εικαστικά;
Η κάθε σειρά έργων ζωγραφικής προέρχεται από εμπειρίες στη φύση. Είτε παλιότερα από μακρινά ταξίδια στην αναζήτηση της άγριας φύσης, όπως στην ανατολική Αφρική, τα εθνικά πάρκα των ΗΠΑ, η τα τροπικά δάση στην Κόστα Ρίκα. Αλλά η έμπνευση προέρχεται και από πιο οικεία, γαλλικά ή ελληνικά τοπία. Και πάλι δεν μπορώ να απαντήσω για το αγαπημένο μου τοπίο. Βλέπω με την ίδια ένταση και τον ίδιο ενθουσιασμό ένα εξωτικό τοπίο της αφρικανικής σαβάνας ή του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, τους κίτρινους αγρούς με το colza στη Γαλλία η τα βουνά και τα φρύγανα στην Άνδρο. Όταν ζωγραφίζω ξαναζώ την αίσθηση του τοπίου και θέλω να αποδώσω την ένταση αυτής της εμπειρίας με το χρώμα και την χειρονομία, δημιουργώντας ένα έργο που είναι στα όρια της αφαίρεσης, και που πάντα αναφέρεται στο συγκεκριμένο τοπίο.

Μιλήστε μου για το project Αθήνα ΘΕΑ (θέα ή θεά;) που λανσάρατε μέσω Facebook. Λάβατε χιλιάδες φωτογραφίες από τον κόσμο. Πώς τις διαχειριστήκατε;
Ξεκίνησα το πρότζεκτ ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ το 2013. Ο τίτλος ήταν επίτηδες με κεφαλαία, ώστε ο καθένας να βάζει τον τόνο όπου θέλει. Ήταν ένας τρόπος να ανακαλύψω και να αναδείξω μια ανέκδοτη και προσωπική όψη της Αθήνας δημιουργώντας ένα συμμετοχικό έργο. Ο καθένας έχει μια αποκλειστική θέα και όλες μαζί συνθέτουν ένα μοναδικό μωσαϊκό της πόλης. Το παράθυρο λειτουργεί ως εικαστικό πλαίσιο / κάδρο της θέας. Επί 3 χρόνια, δημοσίευα επιλογή φωτογραφιών 2-3 φορές τη μέρα στη σελίδα AΘΗΝΑ ΘΕΑ με το όνομα του κάθε φωτογράφου. Κάθε φορά που λάμβανα φωτογραφίες, ήταν μια έκπληξη - κάθε θέα έχει ενδιαφέρον και μπορεί να είναι μια υπέροχη φωτογραφία με ένα καλό φως και κάδρο. Έλαβα συνολικά πάνω από 10.000 φωτογραφίες. Δημοσίευσα αυτά τα 3 χρόνια στο Facebook 1570 φωτογραφίες, και απ’ αυτές έγινε η επιλογή για τις εκθέσεις στη Cité de l’architecture et du patrimoine, στο Μουσείο Μπενάκη και για το βιβλίο «ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ- Παράθυρα στην πόλη», στις εκδόσεις ΑΓΡΑ.

Ποιες είναι οι επιρροές σας στην τέχνη σας; Οι δάσκαλοί σας ή άλλοι καλλιτέχνες που μπορεί και να υπήρξαν μέντορές σας;
Χρωστάω πολλά στη ζωγράφο Αγγελική Ντάγκαρη (που χάθηκε πρόωρα), με βοήθησε στο ατελιέ της να ετοιμάσω το ντοσιέ μου για τη Σχολή Κάλων Τεχνών στο Παρίσι. Από τους αγαπημένους, ο Ενρί Ματίς, για τα καθαρά χρώματα, την απλοποίηση των μορφών, την ισορροπία στο χρώμα και στο σχέδιο, o οποίος έχει κάνει και πολλά έργα με παράθυρα. Ο Κλοντ Μονέ και τα «Νούφαρά»του, η γιαπωνέζικη καλλιγραφία, και πιο πρόσφατοι, o Gilles Aillaud, η Joan Mitchel, αλλά και ο Per Kirkeby.

Ζείτε στο Παρίσι από το 1978. Γιατί επιλέξατε να μην επιστρέψετε στην Ελλάδα; Ήταν οι ευκαιρίες στο ζήτημα της τέχνης ή άλλοι παράγοντες; Έρχεστε συχνά στην Ελλάδα; Ποια είναι η περιοχή καταγωγή σας και πώς τη συναντάμε μέσα από τη ζωγραφική σας;
Γεννήθηκα στην Αθήνα και έφυγα όταν τελείωσα το λύκειο για τις σπουδές μου στην Ecole Νationale Supérieure des Beaux Arts de Paris. Η καλλιτεχνική ζωή στο Παρίσι ήταν ιδιαίτερα συναρπαστική για μια απόφοιτη... Και υπήρχαν πολλές ευκαιρίες για εκθέσεις, συνεχή ενημέρωση και έμπνευση. Συνάντησα τον σύντροφό μου Franck Bordas με τον οποίο κάναμε πολλές λιθογραφικές εκδόσεις μαζί καθώς και δύο παιδιά. Ερχόμουνα στην Ελλάδα να δω την οικογένειά μου, αλλά εδώ και 10 χρόνια η νοσταλγία είναι δυνατή και έρχομαι όλο και πιο συχνά. Το φωτογραφικό συμμετοχικό έργο ΑΘΗΝΑ ΘΕΑ που θεωρώ το πιο σημαντικό μου έργο ήταν ένας «φόρος τιμής» για την Αθήνα και τρόπος να επανασυνδεθώ με την πόλη μου. Παράλληλα, εδώ και 20 χρόνια πηγαίνω στην Άνδρο. Και έχω μία σειρά έργων εμπνευσμένα από τα τοπία της. Αυτό το ραντεβού μας με τον Jason Καραΐνδρο στην Γκαλερί Άλμα είναι πολύ σημαντικό για μένα, είναι μια επιστροφή στην Αθήνα.

Όλα όσα μας είπε ο Ιάσων Καραΐνδρος

Έχετε ξανασυνεργαστεί με τον Γιάννα Ανδρεάδη στην Ελλάδα, έτσι δεν είναι;
Ναι, η Γιάννα είναι αγαπημένη φίλη και υπέροχη καλλιτέχνης και είχα λάβει μέρος στο ομαδικό project της «Αθήνα Θέα», βιβλίο και έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη με φωτογραφίες της Αθήνας μέσα από παράθυρα. Καθώς και σε ένα άλλο ομαδικό project της, όπου παλεύουμε να μη καταστραφεί όλη η Ελλάδα με την άναρχη εγκατάσταση αιολικών ...

Έχετε εκθέσει μαζί και στο Παρίσι όπου διαμένετε και οι δυο σας;
Ναι, πέρσι στην έκθεση καλλιτεχνικών βιβλίων « Reliés ou pas / Histoires de livres » ("Δεμένα ή μη / Ιστορίες για βιβλία) που επιμελείτο η Γιάννα στο κέντρο τέχνης La Ruche (Fondation La Ruche- Seydoux) στο Παρίσι.

Πώς ξεκίνησε το όλο project;
Θα έλεγα από την αλληλοεκτίμηση και τη φιλία μας με τη Γιάννα και τον εξαιρετικό καλλιτέχνη και φίλο Μανώλη Χάρο που επιμελείται αυτό το project και που είχε την ιδέα να οργανώσει αυτό το τετ α τετ των δύο δουλειών μας. Τον ευχαριστώ τόσο θερμά γιατί στην Ελλάδα σπανιότατα δείχνω τη δουλειά μου και αυτό μετράει πάρα πολύ για εμένα.

Θα δούμε αποκλειστικά έργα σας που έχουν να κάνουν με το θέατρο σκιών;
Όχι. Κάποια από τα έργα μου εμπεριέχουν την έννοια της σκιάς όχι όμως απαραίτητα το θέατρο σκιών. Το μόνο έργο που θα δείξω σε αυτή την έκθεση και που χρησιμοποιεί τον εικαστικό κώδικα του θεάτρου σκιών και μάλιστα του τούρκικου Karagöz είναι « Οι σκιές της Αυτοκρατορίας ». Ένα έργο που πρωτοέφτιαξα στη Biennale του Çanakkale το 2018 στη Τουρκία και κατόπιν είχα δείξει στη Αθήνα στο Ρομάντζο στην έκθεση "Πού πας βρε Καραγκιόζη". Αποτελείται από 41 μαριονέτες, τοποθετημένες σε μία ασταθή ισορροπία που από πρώτης άποψης είναι αφηρημένα σχήματα, αλλά που όταν τα παρατηρήσουμε καλύτερα αναγνωρίζουμε τον χάρτη, τη σιλουέτα όλων των χωρών που κατέκτησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία (εν μέρει ή εν όλω) και οι σύμμαχοι της, από την ίδρυσή της στα τέλη του 13ου αιώνα μέχρι την πτώση της στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στην έκθεση αυτή δείχνω κυρίως καινούργια δουλειά που εν μέρη εμπνέεται από την αγάπη μου για την επιστήμη και το διάστημα κι από την άλλη από την αρχαία ελληνική γλυπτική που μελέτησα χρόνια στη σχολή του Λούβρου πριν μπω στη Καλών Τεχνών στο Παρίσι. Σαν ηχώ σε ένα παλαιότερο μικρό γλυπτό μου που είναι «το κλειδί του Γαλιλαίου» προτείνω τις τρείς υδρόγειες σφαίρες του Ηλίου, της Γης και της Σελήνης που η κάθε μία φέρει στον ισημερινό της από μία καρκινική φράση. Επιπλέον δείχνω σχέδια κι ένα γλυπτό εμπνευσμένα από την πρώτη σκιά του ανθρώπου στο φεγγάρι, αυτήν του Νιλ Άρμστρογκ της αποστολής Apollo 11 το 1969. Τέλος, παρουσιάζω τον απόηχο τεσσάρων αρχαίων ελληνικών γλυπτών του θεού του φωτός Απόλλωνα που βρίσκονται διασκορπισμένα σε διάφορα μουσεία της Ευρώπης, της Αγγλίας και της Αμερικής, καθώς και του πιο διάσημου γλυπτού της θεάς της ομορφιάς στο Λούβρο, δίνοντας υλικότητα και διαφορετική υπόσταση στις σκιές τους, είτε σαν γλυπτά ιδιαίτερα εγκατεστημένα στον χώρο της γκαλερί Αλμα είτε με βίντεο. Εδώ πρέπει να ευχαριστήσω θερμά την Μαρία Αλμπάνη για την εμπιστοσύνη και τη φιλοξενία της.

Τα έργα σας στην έκθεση θα αλληλοσυμπληρώνονται με κάποιον τρόπο; Πόσο καιρό δουλεύετε το project;
Τα έργα μας τα αλληλοσυμπληρώνει η ιδιαίτερη σχέση που καλλιεργούμε και οι δύο με το φως, τι καλύτερο. Το project το δουλεύουμε εδώ και 3 μήνες, τα καινούργια μου γλυπτά τα υλοποίησα στην Ελλάδα και ήταν η αφορμή να συνεργαστώ με υπέροχους ανθρώπους και καταπληκτικούς τεχνίτες που τους ευχαριστώ τόσο πολύ για το μεράκι και την υπομονή τους.

Ποια είναι τα θέματά σας; Ασχολείστε πολύ και με το βίντεο και γενικότερα τις νέες τεχνολογίες στην τέχνη. Ποια είναι η γνώμη σας για την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στην τέχνη;
Οι άξονες της δουλειάς μου επικεντρώνονται συχνά στα αόρατα όρια, στο κατώφλι των οποίων βρίσκεται η επιστήμη, αλλά πέρα από τα οποία το μυαλό και η αντίληψή μας μπορούν να ταξιδεύουν. Άλλες φορές πρόκειται για φαινόμενα που συνδέονται με την αντίληψη του χρόνου, άλλες με την εξέλιξη της παλίρροιας και της άμπωτης π.χ. ή με την ταχύτητα του φωτός, άλλες με τις ιδιαίτερες ιδιότητες της σκιάς. Παράλληλα σε πολλά έργα μου υπάρχει μια οξεία και κριτική ματιά στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Τα έργα μου πιστεύω πως δεν ανήκουν στον κλασικό κατάλογο αναπαράστασης, ούτε σε αυτόν της αφήγησης ή της περιγραφής. Προσπαθώ να δώσω μορφή στη σκέψη και έτσι ανάλογα με το κάθε project, το σχέδιο, οι εγκαταστάσεις, η φωτογραφία, το βίντεο, ο ήχος, ο προγραμματισμός, η 3D animation ή ακόμη κι ένα άρωμα μπορούν να αποτελούν μέρη της εικαστικής μου γλώσσας. Γλύπτης είμαι βασικά και με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι δουλειές in situ, το να κάνω δηλαδή έργα που αλληλεπιδρούν με το γύρο περιβάλλον, την ιστορία του και τις αρχιτεκτονικές του ιδιότητες. Χωρίς να είμαι ένας geek λάτρης του πίξελ, από πολύ νωρίς δούλεψα και με τις τεχνικές των πολυμέσων που επιτρέπουν να ερευνήσεις άλλες διαστάσεις κι άλλες αισθητικές. Όσο για την τεχνητή νοημοσύνη, είναι κι αυτή ένα συγκλονιστικό εργαλείο, όπως κάποτε ήταν το σφυρί, το τρυπάνι ή το Ίντερνετ. Όταν τα εργαλεία τα έχουν στα χέρια τους οι καλλιτέχνες και όχι μονάχα όσοι επιθυμούν τον πόλεμο και την υπερκατανάλωση αγαθών, τότε υπάρχει και η ελπίδα.

Ποιες είναι οι επιρροές σας στην τέχνη σας; Οι δάσκαλοί σας ή άλλοι καλλιτέχνες που μπορεί και να υπήρξαν μέντορές σας;
Από τη μία είχα μία πολύ κλασική παιδεία, ιστορίας της τέχνης και γλυπτική με πυλό, σίδερο, τσιμέντο κλπ. Από την άλλη, είχα τη τύχη να σπουδάσω στη Σχολή Καλών Τεχνών στο ατελιέ του Piotr Kowalski, ενός "καουμπόη" ατίθασου πνεύματος, που ήταν ένας από τους πρωτομάστορες της τέχνης και multimedia. Τρομερά ολιγομίλητος, μας δίδασκε τις γέφυρες που ανέκαθεν συνέδεαν την τέχνη με την επιστήμη και την τεχνολογία. Το ατελιέ μας ήταν ένα σταυροδρόμι όπου κάθε βδομάδα ήσαν προσκεκλημένοι υπέροχοι άνθρωποι των γραμμάτων, επιστήμονες και καλλιτέχνες. Εκείνα τα χρόνια κατάλαβα πως οι αισθητικές, υλικές και φορμαλιστικές αναζητήσεις δεν μου αρκούσαν για να παράγω ένα έργο αλλά πως η σκέψη και το νόημα ήσαν οι ραχοκοκαλιές που είχα ανάγκη. Αν η συνάντηση με το έργο του Μαρσέλ Ντυσάν ήταν ένα δυνατό χαστούκι, θα έλεγα πως ένας από τους καλλιτέχνες που το έργο τους με συγκλόνισε όταν το πρωτοσυνάντησα ήταν ο Μπρους Νάουμαν. Υπάρχουν καλλιτέχνες, έργα από την αρχαιότητα, την αναγέννηση, τη μοντέρνα και την σύγχρονη τέχνη αλλά και η ποίηση, που όταν τα συναντώ ή και τα ξανασυναντώ με συγκινούν- με συνταράσσουν θα έλεγα. Και πάντα με θρέφουν. Μέντορα δεν είχα ποτέ στη ζωή μου, ευτυχώς ή δυστυχώς. Μοιράζομαι όμως τη ζωή μου εδώ και 35 χρόνια με τον σύντροφό μου, τον Jakob Gautel, έναν συγκλονιστικό καλλιτέχνη και κατά κάποιο τρόπο είμαστε μέντορες ο ένας του άλλου.

Μιλήστε μου για τη μελέτη σας στο θέατρο σκιών.
Έτυχε να γεννηθώ στη Πλάκα στο Φανάρι του Διογένη δίπλα στο Θέατρο Σκιών του Γιώργου Χαρίδημου ενός από τους σημαντικότερους καραγκιοζοπαίκτες στην Ελλάδα. Έτσι παρακολούθησα εκατοντάδες παραστάσεις του, γέλασα, έκλαψα, μαγεύτηκα κι έπεσα βαθιά στο καζάνι του Καραγκιόζη. Από 10 ετών άρχισα να συλλέγω φιγούρες και μετά από 50 χρόνια έχει πια συγκροτηθεί μία θα έλεγα πολύ αξιόλογη συλλογή που σιγά σιγά εμπλούτισα και με υλικό από όλες τις χώρες του κόσμου όπου υπάρχει θέατρο σκιών. Είμαι πάρα πολύ ευτυχής που μπορώ να σας ανακοινώσω πως στα τέλη του 2026 θα δείξω ένα μέρος όλων αυτών των σκιών -που κοιμούνται χρόνια τώρα μακριά από το φως σε μπαούλα- στο Μουσείο Μπενάκη στη Πειραιώς στα 500 περίπου τ.μ. του πρώτου ορόφου. Η έκθεση αυτή θα κρατήσει τρεις μήνες και επί τη ευκαιρία θα εκδοθεί κατάλογος, και θα πραγματοποιηθούν παραστάσεις και ημερίδα. Έτσι υλοποιείται αυτό το όνειρο μετά από πολλά χρόνια μελέτης και προσπάθειας ταυτοποίησης του υλικού με φίλους, συνεργάτες « καραγκιοζοπαρμένους» σαν εμένα, αλλά και χάρη στον ενθουσιασμό και την εμπιστοσύνη του Γιώργη Μαγγίνη διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη, τη βοήθεια του καθηγητή της Σορβόννης, ιστορικού και αρχαιολόγου Alexandre Farnoux με τον οποίο είμαστε συν- επιμελητές της έκθεσης καθώς και με την ευγενική υποστήριξη της Γαλλικής Σχολής της Αθήνας ( EFA) που τους ευχαριστώ όλους πολύ θερμά. Για μένα η συλλογή αυτή είναι ένα τεράστιο έργο τέχνης, ένα έργο ζωής.

Είστε και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο στη Γαλλία. Τι διδάσκετε τους φοιτητές σας;
Από το 2000 διδάσκω στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Ρουέν ESADHaR στη Νορμανδία. Θα έλεγα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα επαγγέλματα στο κόσμο, κυρίως όταν δεν μπορείς να ζήσεις από την τέχνη σου. Διδάσκω βίντεο, γλυπτική, εγκαταστάσεις... Αλλά πάνω απ όλα παλεύω να μάθω στους φοιτητές και τις φοιτήτριές μου να παραμένουν ο εαυτός τους, να είναι ελεύθερα και δημιουργικά πνεύματα. Η διδασκαλία είναι ένα συνεχές τετ α τετ. Μπορώ να πω πως είμαι τυχερός και περίφανος που γνώρισα και αντάλλαξα μέσα σε τόσα χρόνια σκέψεις και δημιουρκικές εμπειρίες με τόσους νέους δημιουργούς και καλλιτέχνες, μία εξ αυτών είναι και η υπέροχη Βιργινία Μαστρογιαννάκη που με το έργο της διαπρέπει.

Δείτε λεπτομέρειες για την έκθεση στο city guide της Αthens Voice