Κωνσταντίνος Κακανιάς - Ρεβέκκα Καμχή: Μια ιστορία τρέλας, φιλίας και ζωγραφικής

Με τον Κωνσταντίνο Κακανιά γνωριστήκαμε στο Παρίσι, όταν εγώ σπούδαζα εκεί κι εκείνος είχε τελειώσει τις δικές του σπουδές μόδας στο Studio Berçot. Έκανε ήδη παρέα με πολλούς καλλιτέχνες και σχεδιαστές μόδας και ενθουσιάστηκα με την ομορφιά του και το χιούμορ του. Μας σύστησε ο Άγγελος Δρούλιας, κοινός μας φίλος, και έτσι κάπως ξεκίνησε μια ιστορία τρέλας, φιλίας, ζωγραφικής και έμπνευσης για μένα σχετικά με το τι θα πει ομορφιά.

Ξαναβρεθήκαμε στην Αθήνα, στο σπίτι του Δημήτρη Ξανθούλη, μια μέρα πριν πάει να καταταγεί στον στρατό – δηλαδή να μην καταταγεί, αφού είχε ραντεβού στο κομμωτήριο για να κάνει τα μαλλιά του πλατινέ και να παρουσιαστεί ντυμένος ντραγκ, ώστε να γλιτώσει την, υποχρεωτική τότε, θητεία, που απαγόρευε στους ομοφυλόφιλους να υπηρετήσουν. Όταν αποχαιρετηθήκαμε, μου χάρισε ένα μεταξωτό μαντίλι Hermès με γκρι πουλιά σε θαλασσί φόντο.

Το 1995 άνοιξα την γκαλερί μου στην οδό Σοφοκλέους. Από τα 21 μου, που τον είχα γνωρίσει, ήμουν πλέον 28. Όταν πήγαινα στη Νέα Υόρκη, ο Κακανιάς, που είχε μετακομίσει εκεί, με σύστηνε στους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που είχα γνωρίσει ποτέ, και η ζωή που ζούσε με τον τότε σύντροφό του, Μάντισον Κοξ, τον διάσημο σχεδιαστή κήπων, φάνταζε ό,τι πιο ωραίο είχα δει ποτέ, με τα εκπληκτικά παλιά υφάσματα στο σπίτι τους και τη μαγική μυρωδιά των Diptyque –από το ένα και μοναδικό τότε κατάστημα του οίκου στο Σεν Ζερμέν– τα οποία κουβαλούσαμε από εκεί στην Αθήνα.

Ο Κακανιάς, με τις συχνά απόλυτες δηλώσεις του, μου έμαθε ότι σπίτι χωρίς λουλούδια δεν είναι σπίτι, και πολλά άλλα τέτοια για την ομορφιά, την αισθητική, από τα τραπεζομάντιλα μέχρι την τέχνη από την αρχαιότητα ως την αναγέννηση και μέχρι τη μουσική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σπίτι που νοίκιαζε στην Πάρο, όπου έτρεχε νερό από μια πηγή. Μου έμαθε επίσης ότι «τις ντομάτες δεν τις βάζεις ποτέ στο ψυγείο, χρυσό μου!». Εκεί μου έβγαλε και το παρατσούκλι Τσουγκράνα, επειδή όλη μέρα καθάριζα τον κήπο από τα φύλλα. Έχει το ταλέντο να σε βάζει στον κόσμο του, να ξεχνάς πώς είναι ο κόσμος έξω, γιατί στον δικό του είναι όλα πανέμορφα.

Με λίγα λόγια, είναι ένας άνθρωπος μαγικός, εμπνευσμένος, με όρεξη να αγγίξει ό,τι μπορεί να πιάσει το χέρι του και να το ομορφύνει. Μια από τις πρώτες του εκθέσεις ήταν στην γκαλερί του Pierre Passebond στο Παρίσι. Τότε περίπου είχα ανοίξει κι εγώ τη δική μου – ίσως έναν χρόνο πριν. Για άλλη μια φορά με έφερε σε επαφή με πολλές κυρίες Τεπενδρή (πρόκειται για τη γνωστή περσόνα που εφηύρε και που τον ακολουθεί μέσα στα χρόνια), τις αληθινές και όχι τον φανταστικό χαρακτήρα. Στη Νέα Υόρκη είχε και την πρώτη του έκθεση με τα περίφημα σπιτάκια, όπου έκανε και μια παράσταση ντυμένος γριά, με μαύρα ρούχα, και άσπριζε τα σπίτια από έξω, ενώ από μέσα επικρατoύσε το απόλυτο χάος. Την είχα δει αυτή την έκθεση και είχα εντυπωσιαστεί. Ήταν κάτι εντελώς δικό του, όπου ανακάτευε, όπως ακόμα κάνει, το τραγικό και το αστείο με έναν μοναδικό τρόπο –κάπως όπως είναι η ζωή εξάλλου, που δεν είναι ποτέ ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Το 1996 κάναμε την πρώτη μας έκθεση στην οδό Σοφοκλέους, με τίτλο «Ναι ΝΑΙ ΝΑΙ!». Το θέμα ήταν γύρω από την ελληνική επανάσταση και ο Κακανιάς εμφανιζόταν σε φωτογραφίες σκηνοθετημένες μεταμφιεσμένος σε Μπουμπουλίνα, με ανιψιές και παιδάκια που μάζευε και τα έντυνε με τις στολές του 1821, στο νησί όπου παραθέριζε.

Είχε επίσης σχέδια όπου η κα Τεπενδρή υποδύεται ήρωες όπως ο Κολοκτρώνης ή ο Ανδρούτσος, ένα δωμάτιο γεμάτο πιάτα επίσης με Έλληνες ήρωες αλλά και Αλή Πασάδες. Η δόξα και η παρακμή, με αποκορύφωμα ένα ντεφιλέ (η γαλλική λέξη défilé σημαίνει «επίδειξη μόδας» αλλά και «στρατιωτική παρέλαση»). Στο ντεφιλέ αυτό περπάτησαν μοντέλα όπως η Τζένη Μπαλατσινού, οικιακές βοηθοί με εξωτικές εθνικότητες από σπίτια φίλων μας, ο σκηνοθέτης Πάνος Κούτρας, η μαμά του Κακανιά, Μίκα, και πολλοί άλλοι, υπό τους ήχους του «Heroes» του David Bowie στη μέση της γκαλερί στη Σοφοκλέους.

Μέσα στα χρόνια παρακολουθώ τα έργα του Κακανιά, που άλλοτε μας ταξιδεύουν στο βαθύ μας ασυνείδητο φέρνοντας στην επιφάνεια σκέψεις και μνήμες που μπορεί να κουβαλάμε μέσα μας από παιδιά κι άλλοτε μιλάνε στην ανάγκη μας για ομορφιά και δημιουργία, που εκείνος την εκφράζει με πολλούς τρόπους, όπως η μόδα, το κόσμημα, το σπίτι και η διακόσμηση.

Είναι ένα πολυσχιδές ταλέντο, αστείρευτος, με χιούμορ, με τις δυσκολίες του, με το μοναδικό του ταλέντο να σαγηνεύει όποιον βρεθεί κοντά του και έχει αποφασίσει ότι θέλει να τον κερδίσει. Ίσως η κοινή μας διαδρομή των 30 χρόνων να είναι τόσο μεγάλη όσο και μικρή. Μάλλον έχουμε κι άλλο χρόνο μπροστά μας για να κάνουμε τρέλες και προπαντός να είμαστε αληθινοί και αυθεντικοί και να φέρουμε όσο πιο κοντά μπορούμε το μέσα μας με το έξω μας.

Στην αναδρομική μας έκθεση στην γκαλερί στο Μεταξουργείο με τον τίτλο «Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας», αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε τον επισκέπτη στον κόσμο αυτό. Η διαδρομή που ακολουθείται ξεκινάει μέσα από έναν κόσμο βυθισμένο σε εικόνες από παιδιά που παίζουν ή και ταλαιπωρούνται – ποιος, εξάλλου, από εμάς δεν έχει μνήμες και δε συνάντησε δυσκολίες μεγαλώνοντας; Η μοναδική του γραφή –γιατί περί γραφής πρόκειται– με μολύβι, μας εξιστορεί εικόνες, μνήμες και εφιάλτες που συνυπάρχουν με τον ενήλικα εαυτό μας και που κρύβονται κάπου μέσα στους νευρώνες του εγκεφάλου μας. Οι λεπτές γραμμούλες που διατρέχουν τα σχέδιά του και τα μεγάλα απορημένα μάτια παιδιών που κοιτάνε προς τα πάνω ή προς τα κάτω δημιουργούν τις συνάψεις με τον δικό μας κόσμο.

Μέσα από τον σκοτεινό λαβύρινθο περνάμε, με μια ακόμα βουτιά στο υποσυνείδητο, από άλλον έναν διάδρομο, όπου το μπλε χρώμα επικρατεί και μας κάνει να νιώθουμε σαν να είμαστε στον βυθό της θάλασσας, σε μια έναστρη νύχτα ή χαμένοι μέσα σ’ ένα δάσος. Προχωράμε σε ένα φωτεινό πορτοκαλί δωμάτιο και φτάνουμε στις περιπέτειες της κας Τ., την οποία συναντάμε να διασκεδάζει μέσα στον κόσμο της χλιδής, της ομορφιάς και του χιούμορ.

Στο ισόγειο της γκαλερί βλέπουμε μέσα από μια χαραμάδα ακόμα μία κρυμμένη σκέψη μας, φωτογραφίες από την έκθεση «Ναι, ΝΑΙ, ΝΑΙ!», ακούμε τον Κακανιά σε μια ηχογράφηση-περφόρμανς αλλά και βλέπουμε τα έργα που έχει ζωγραφίσει για τα περιοδικά με τα οποία συνεργάζεται εδώ και χρόνια.

Όσες φωτογραφίες από την έκθεση και να δεις, δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την εμπειρία της επίσκεψης στον κόσμο του Κωνσταντίνου Κακανιά. Εμένα με έχει γεμίσει με τον πλούτο της σκέψης του και του ταλέντου του, όπως και κάθε επισκέπτη.

BIO
O Κωνσταντίνος Κακανιάς σπούδασε μόδα στο Studio Berçot στο Παρίσι και μελέτησε την αιγυπτιακή τέχνη στο Λούξορ της Αιγύπτου. Εικονογραφήσεις του έχουν δημοσιευτεί σε μεγάλα περιοδικά της Eυρώπης και της Aμερικής (Vogue Italia, Interview, Los Angeles Times), ενώ έχει συνεργαστεί με διάσημους οίκους μόδας (Cartier, Yves Saint Laurent, Gucci, Tiffany & Co κ.ά.). Για τον Christian Louboutin σχεδίασε μια συλλογή αξεσουάρ με το όνομα Greekaba και τοιχογραφίες για το ξενοδοχείο του Vermelho στην Πορτογαλία.
Έχει εκθέσει έργα σε γκαλερί της Γενεύης, της Λισαβόνας, του Παρισιού, της Nέας Yόρκης και φυσικά του Λος Άντζελες. Έχει σχεδιάσει τοιχογραφίες και άλλα αντικείμενα για το εστιατόριο του Μουσείου Κινηματογράφου στο Λος Άντζελες.

INFO
Rebecca Camhi Gallery, Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο, 2105233049.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 12:00- 18:00 και Σάββατο 12:00-16:00, Διάρκεια: μέχρι τέλος Ιανουαρίου.
Σχεδιασμός έκθεσης: ΑΚΑ-APOSTOLOU COLAKIS ARCHITECTS