H Δήμητρα Αρκάλη ντύνει πήλινα αγγεία με δέρμα: Ποιες τεχνικές χρησιμοποιεί
Ήταν πριν από 7 χρόνια όταν η Δήμητρα Αρκάλη επισκέφτηκε για πρώτη φορά ένα εργαστήριο κεραμικής. Από τότε η κεραμική και η γλυπτική έγιναν κύριες μορφές έκφρασής της. Συμμετείχε σε αρκετές εκθέσεις εκτός Ελλάδος, όπως στη Galerie Joseph στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια του Paris Design Week. Παράλληλα, έργα της εκτίθενται στην έκθεση «TOTO» στο Σικάγο, στο πλαίσιο συνεργασίας της με το City Haus Chicago του Ιλλινόις (ΗΠΑ). Μετρά τρεις συλλογές, τη Leather Hard, την CESSŪS και τη THORĀCICA – ένα νέο project, εμπνευσμένο από την ευρεία οικογένεια των καρκινοειδών και πιο συγκεκριμένα από το είδος των barnacles, τα οποία βρίσκονται κυρίως σε βραχώδεις ακτές.
Όπως εξηγεί η ίδια, «Ο πηλός προσφέρει μια βαθιά αίσθηση ολοκλήρωσης, καθώς ανταποκρίνεται με κάθε άγγιγμα, αποκαλύπτοντας τη μορφή που κρύβει μέσα του. Έπειτα από θεωρητική μελέτη και σταθερή πρακτική επαφή με τον πηλό, αποφάσισα να δημιουργήσω το πρώτο μου έργο, εμπνευσμένο από τις γυναικείες φιγούρες του Amedeo Modigliani, αντλώντας από την κομψότητα και την εκφραστικότητα των μορφών του».
Στο εργαστήριό της (Dimitra Arkali Ceramics, Maison argile du Arktē) μπορεί να βρει κανείς αγγεία, γλυπτά, ακόμα και χειροποίητα φωτιστικά. Δουλεύει με τον πηλό αξιοποιώντας παραδοσιακές τεχνικές διατηρώντας έτσι την αυθεντικότητα της κεραμικής και γλυπτικής τέχνης. Χρησιμοποιεί όλα τα είδη πηλών, προσαρμόζοντας το υλικό στις εκάστοτε ανάγκες και τις αισθητικές απαιτήσεις του κάθε έργου. Παράλληλα, πειραματίζεται με διάφορους τύπους γυαλωμάτων, για να πετύχει πότε μια πιο λαμπερή γυαλάδα και πότε μια ματ υφή. Τα κεραμικά της άλλοτε γυαλώνονται πλήρως, για να αναδειχθεί η ομοιογένεια και η λάμψη τους, κι άλλοτε επιλεκτικά, ώστε να δημιουργείται μια ενδιαφέρουσα αντίθεση ανάμεσα σε γυαλιστερές και τραχιές επιφάνειες (dégradé textures).
Fabrics & Clay: Πώς συνδυάζεται ο πυλός με το δέρμα από κάκτο και ανανά
Μια τεχνική που δεν βλέπουμε συχνά στα ελληνικά studios κεραμικής είναι ο συνδυασμός πηλού με ύφασμα ή δέρμα. Η Δήμητρα Αρκάλη έκανε έρευνα για δύο χρόνια στο πάντρεμα των υλικών, που αποκαλεί «Fabrics & Clay», στηριζόμενη στις αρχές της βιωσιμότητας. Χρησιμοποιεί τη φύρα οικολογικού δέρματος, όπως από κάκτο ή καρύδα, κάνει το σχέδιο, κόβει το πατρόν και έπειτα το ράβει και το κολλάει στο αντικείμενο. Τις κοπές των πατρόν και τη ραπτική έχει διδαχθεί σε σχετικό workshop στο London Fashion Academy, υπό τη διεύθυνση του Jimmy Choo.
«Δίνω ιδιαίτερη έμφαση στην επιλογή upcycled δερμάτων και οικολογικών υφασμάτων, τα οποία έχουν συλλεχθεί με τον πλέον οικολογικό τρόπο. Δέρματα από ανανά, σταφύλι και κάκτο που προμηθεύομαι από την Κεράλα, τις Φιλιππίνες και την Ισπανία. Οι τεχνικές και η μελέτη που εφαρμόζω στοχεύουν στη μείωση της σπατάλης υλικών, ενώ παράλληλα αξιοποιώ και τα waste materials που προκύπτουν κατά τη διαδικασία δημιουργίας. Η σύγχρονη τεχνική laser cut, πρωτοποριακά συνδυασμένη με δέρματα και πηλό, εξασφαλίζει με ρομποτική ακρίβεια την κοπή των υφασμάτων, καθιστώντας δυνατή την πλήρη εκμετάλλευση τόσο του κομμένου υλικού όσο και του αρχικού υφάσματος από το οποίο κόπηκε. Υλικά που υπό άλλες συνθήκες θα θεωρούνταν φύρα, αποκτούν νέα ζωή μέσω της δημιουργικής διαδικασίας, ενισχύοντας τη δέσμευση για βιώσιμη και υπεύθυνη καλλιτεχνική έκφραση.
»Η τεχνική laser cut, πέρα από τη σημαντική οικολογική της συμβολή, αποτελεί και ένα ισχυρό δείγμα της σύγχρονης προσέγγισης στην τέχνη, αξιοποιώντας την ακρίβεια και την καινοτομία της ρομποτικής τεχνολογίας. Αυτός ο συνδυασμός της τεχνολογίας αιχμής με τις παραδοσιακές τεχνικές κατασκευής κεραμικών, δημιουργεί ένα μοναδικό fusion καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Το έργο που προκύπτει ενσωματώνει την ακρίβεια και την καινοτομία του laser cut με τη φυσικότητα και την ιστορική βαρύτητα του πηλού, προσφέροντας μια ισορροπημένη συνύπαρξη του παλιού και του νέου, του χειροποίητου και του τεχνολογικά εξελιγμένου. Έτσι, η τέχνη γίνεται μια γέφυρα ανάμεσα στην παράδοση και το μέλλον, συνδυάζοντας την ανθρώπινη δημιουργικότητα με την τεχνολογική πρόοδο. Φιλοδοξώ να προσαρμόσω στο project Fabrics & Clay νέες τεχνικές και να εφαρμόσω ραφές, κοπές και πατρόν που βρίσκουμε στη Haute Couture».
Η έμπνευσή της για την κεραμική αντλείται από παντού, από τη φύση και τα σχήματά της, τους ανθρώπους, κι από κάθε είδους οπτικοακουστικό ή σωματοαισθητικό ερέθισμα.
«Κάθε τι μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για τη δημιουργία. Μια πρόσφατη πηγή έμπνευσης ήταν ένα ποίημα του Δροσίνη, και συγκεκριμένα ο στίχος “Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα σε ξένα αναστυλώματα δεμένο. Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο. Μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω”. Αποτέλεσε εφαλτήριο για την αρχή μιας νέας ιδέας, ενός νέου project με τον τίτλο CESSŪS. Η γλαφυρότητα του ποιητή σε συνδυασμό με την έντονη αντίθεση που εντοπίζεται στον στίχο αναφορικά με το επίπλαστο ψήλωμα ενός κισσού στην ταπεινή πορεία ενός καλαμιού ή χαμόδεντρου, δημιουργεί μια συγκρουσιακή πηγή έμπνευσης. Σε μια πρώτη ανάγνωση ο κισσός αποτελεί περιττό βάρος σε οτιδήποτε αναρριχάται, ωστόσο αυτό που άντλησα από το συγκεκριμένο ποίημα είναι πως ο κισσός δεν αποτελεί βάρος. Μπορεί να αποτελέσει κόσμημα, συμπλήρωμα και ολοκλήρωση ενός συνόλου. Ένας απλός καθημερινός συλλογισμός κατά τον οποίο, αν δεν υπήρχαν τα αναστυλώματα, ο κισσός, όσο κείτονταν στο έδαφος, δεν θα αναπτυσσόταν, ενώ αν δεν υπήρχε ο κισσός η ύπαρξη των αναστυλωμάτων θα ήταν αδιάφορη και στάσιμη. Υπερτονίζει, λοιπόν, μαζί με το project CESSŪS, τη σημασία της αμοιβαιότητας, της αλληλοσυμπληρωματικότητας και συνύπαρξης».
Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από υπερπληροφόρηση, το βιβλίο εκφράζει ειρωνικά την ανάγκη των ανθρώπων να δουν κάτι γραμμένο για να πιστέψουν ότι ισχύει.
21°
