Εικαστικα

Διογένης Παπαδόπουλος: Χρώματα, όχι Chrome!

Ένας Ξανθιώτης ζωγράφος

Ένας ζωγράφος που ζει στην Ξάνθη, αλλά αγαπάει το Σέφιλντ των Pulp, το Βερολίνο του Μπόουι και τα γυμνά σώματα από όπου κι αν προέρχονται. Να, δες.

Ξάνθη; Τι κανείς εκεί; Ντόπιος ή μετανάστης (επαγγελματικός ή ερωτικός); Είμαι Ξανθιώτης γέννημα θρέμμα. Το λέω έτσι, γιατί γεννήθηκα, μεγάλωσα αλλά και ανατράφηκα σε αυτήν, καθώς ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Πολυτεχνείο Ξάνθης. Όταν έφτασε η ώρα των «μεγάλων αποφάσεων» (καριέρα, οικογένεια και λοιπά), διαπίστωσα ότι ο τόπος που μου ταίριαζε καλύτερα ήταν η Ξάνθη.

Ian Brown

Iggy, Jarvis, Lou και Nico, Θωμάς Waits, Polly Jean Harvey, Dizzy, τι κόλλημα ωραίο και τι πορτρέτα όμορφα! Πώς σου ήρθε η ιδέα; Φόρος τιμής σε ήχους που αγαπάς να υποθέσω; Μπορείς να το πεις και έτσι. Το κόλλημά μου είναι η μουσική, αλλά η μεγάλη μου αγάπη είναι η ζωγραφική. Το να ζωγραφίζω πορτρέτα μουσικών είναι ο τέλειος συνδυασμός.

Πέρα από τη σειρά με τη μουσική, τι άλλο ζωγραφίζεις και με τι άλλο καταπιάνεσαι στο πεδίο των εικαστικών; Γιατί και κάποια γυμνά σου είναι εξίσου εντυπωσιακά δυνατά! Ασχολούμαι κυρίως με το πρόσωπο και το ανθρώπινο σώμα. Η εκφραστικότητα και η αισθαντικότητα είναι πράγματα που με παρακινούν να ζωγραφίζω άλλοτε ρεαλιστικά και άλλοτε φαντασιακά.

Jarvis Cocker

Χέρι, χαρτί, καμβάς, μπογιές ή υπολογιστής και ψηφιακές επεξεργασίες; Ποια είναι η τεχνική σου αλλά και το μανιφέστο σου; Δεν έχω κάποιο μανιφέστο, γιατί, για μένα, η τέχνη δεν μπορεί να είναι δογματική. Προς το παρόν, έχω πειραματιστεί με τα παραδοσιακά υλικά της ζωγραφικής και δεν έχω ασχοληθεί με ψηφιακές επεξεργασίες. Όσο για την τεχνική, καθορίζεται από την έμπνευση.

Egon Schiele

Παλιό σύνθημα από το Πολυτεχνείο Ξάνθης της δεκαετίας του ’80: «Μένω στην Ξάνθη μόνιμα, είπα να κάτσω φρόνιμα, μα άλλο δεν αντέχω!». Σχολίασέ το προβάλλοντάς το στο σήμερα της πόλης αλλά και στην καθημερινή σου ζωή, εικαστική και κοινωνική! Τι γίνεται δηλαδή σε αυτή την πόλη πέρα από ήσυχη ζωή, καθαρό αέρα, ποτά, γιορτές με μάσκες και σουβλάκια; Αν με το «φρόνιμα» εννοείς «βαρεμάρα», θα σου πω ότι δεν ισχύει. Στην Ξάνθη πλέον, αν δεν θέλεις να βαρεθείς, δεν βαριέσαι. Σίγουρα δεν είναι αστικό κέντρο, αλλά, από την άλλη, δεν είναι μόνο μια πόλη «φολκλόρ». Αντιμετωπίζει σήμερα τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει όλη η χώρα. Ωστόσο, αυτό που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι παρά τους περιορισμένους πόρους, υπάρχει μια κινητικότητα στον χώρο του πολιτισμού, η οποία οφείλεται είτε σε δομές που ήδη υπάρχουν είτε σε ιδιωτική πρωτοβουλία.