Η Ρέμπεκα Χορν, η Γερμανίδα καλλιτέχνης εγκαταστάσεων, γνωστή για τις σουρεαλιστικές και αισθησιακές «μηχανές τέχνης» της που ενσωμάτωναν μουσικά όργανα, φτερά πουλιών και μηχανική, πέθανε σε ηλικία 80 ετών, όπως επιβεβαίωσε το ίδρυμά της.
Σύμφωνα με το Ίδρυμα Moontower, ο θάνατος της Ρέμπεκα Χορν επήλθε το βράδυ της Παρασκευής στο Bad König, στη γενέτειρά της, τη δυτικογερμανική περιοχή Odenwald.
Γεννημένη το 1944, ένα χρόνο πριν από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Χορν σπούδασε στο Αμβούργο και το Λονδίνο πριν γίνει γνωστή ως καλλιτέχνης στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Το πρώιμο έργο της έφερε τη σφραγίδα του κινήματος Fluxus: στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τη δεκαετία του 1970 δούλεψε πάνω στον Μονόκερο, ένα κοστούμι για μια συμφοιτήτριά της, την οποία έστειλε σε έναν ημίγυμνο περίπατο στο δάσος ένα καλοκαιρινό πρωινό.
Έχει συμμετάσχει στην Μπιενάλε της Βενετίας, στην Μπιενάλε του Σίδνεϋ και ήταν από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που έχουν λάβει τέσσερις φορές μέρος στην Documenta του Κάσσελ. Οι πρώτες της αναζητήσεις ήταν επηρεασμένες από τα γραπτά του Franz Kafka και του Jean Genet και από τα φιλμ του Luis Buñuel και του Pier Paolo Pasolini. Μία πνευμονική πάθηση από την οποία προσεβλήθη το 1968 ήταν η αιτία που την ανάγκασε να σταματήσει να χρησιμοποιεί συγκεκριμένα υλικά στην γλυπτική της και μετά από μια περίοδο ανάρρωσης σε σανατόριο, άρχισε να δημιουργεί μια σειρά από γλυπτά που έχουν ως θέμα την απομόνωση, τον εγκλεισμό, την αδυναμία και το τρωτό του ανθρώπινου σώματος, αλλά επίσης και την σεξουαλική διάθεση και ερωτική διάσταση του.
Μετά από μια μικρή παραμονή της στο Λονδίνο το 1971, προσεκλήθη να συμμετάσχει στην Documenta του Kassel, όπου και έδωσε την πρώτη μεγάλη περφόρμανς της. Τον ίδιο χρόνο άρχισε να κατασκευάζει μηχανικά – κινητικά έργα. Επίσης δημιούργησε το πρώτο φιλμ της το «Berlin Exercises: Dreaming Under Water», το οποίο πήρε το Βραβείο Κριτικών Τύπου το 1975.
Στην δεκαετία του 1980, η Χορν άρχισε να δουλεύει με εγκαταστάσεις για συγκεκριμένους χώρους. Συνεργαζόμενη με τον Γιάννη Κουνέλη το 1986 σε μια εγκατάσταση σε ένα άσυλο ανιάτων στην Βιέννη, η Χορν άρχισε να ενδιαφέρεται συστηματικά για την ιστορία και την μνήμη του περιβάλλοντος. Ασχολήθηκε από τότε με ιστορικούς τόπους σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως κοντά σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Βαϊμάρη.
Η έκθεση εξετάζει θέματα αλλαγής και μεταμόρφωσης, αναστοχαζόμενη την καλλιτεχνική πορεία του καλλιτέχνη, η οποία συνδέεται άρρηκτα με το πλούσιο πολιτιστικό και μουσικό περιβάλλον του Βερολίνου
Ανακαινισμένα μουσεία, καινοτόμες Μπιενάλε κι επικές αναδρομικές εκθέσεις, σε μια χρονιά που υπόσχεται να αναδιαμορφώσει τον παγκόσμιο χάρτη της Τέχνης
5°
