Τα πορτρέτα-ψυχογραφήματα του George Condo στο ΔΕΣΤΕ στην Ύδρα

Πριν από έξι χρόνια δυο πορτρέτα του Δάκη Ιωάννου βρίσκονταν ανάμεσα στα έργα του αφιερώματος «George Condo at Cycladic» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Να λοιπόν που φέτος ο Αμερικανός περίφημος καλλιτέχνης επιστρέφει στην Ελλάδα και θα ξεκαλοκαιριάσει στην Ύδρα. Αν όχι συνέχεια ο ίδιος, σίγουρα τα έργα του αφού θα καταλάβουν τον εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ του γνωστού συλλέκτη στα παλαιά Σφαγεία.

Από τις 18 Ιουνίου ως τις 31 Οκτωβρίου 2024 η έκθεση «The Mad and the Lonely» θα μας φέρει μπροστά σε µικρής κλίµακας πίνακες αλλά και επιλεγμένα γλυπτά από τη µακρόχρονη δημιουργική πορεία του καλλιτέχνη. Γελωτοποιοί και αποστάτες, σάτυροι, τρελοί και μοναχικοί τύποι, στον καμβά ή και μέσα από την τρισδιάστατη φόρμα της γλυπτικής, οι μορφές που απεικονίζει εμφανίζονται παραµορφωµένες, µε υπερτονισµένα χαρακτηριστικά, παραδομένες στα αντικρουόμενα συναισθήματά τους. Γιατί η οµορφιά και το γκροτέσκο, το χιούµορ και το δράµα, η κωµωδία και η τραγωδία, η απόλαυση και ο τρόµος, η χαρά και η απελπισία καταφέρνουν να διεισδύσουν στο έργο του και να συνυπάρξουν αρµονικά.

«Υπάρχουν χαρακτήρες που ζουν μέσα στο μυαλό σου και θέλω να τους φέρω στο φως. Αν αναλογιστείς πώς το μυαλό, σε αντιδιαστολή με τα μάτια, βλέπει τους ανθρώπους, αυτήν την εικόνα θέλω να δημιουργήσω» έχει δηλώσει. Παρίες των καιρών μας, θύματα του εσωτερικού τους κόσμου, τα πρόσωπα που αποτυπώνει μπορεί να είναι γεννήματα της φαντασίας του, ωστόσο ενσαρκώνουν τις κοινωνικές αβεβαιότητες, τις ψυχολογικές πραγµατικότητες και την αγωνία που χαρακτηρίζουν την εποχή µας. Και κάπως έτσι, καθώς εξερευνά την πολυπλοκότητα και το απέραντο συναισθηµατικό φάσµα της ανθρώπινης ψυχής, τα πορτρέτα του μπορούν να γίνουν αντιληπτά ως καθρέφτες της εποχής µας.

Στη δεκαετία του 1980, μετά τον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό και ενώ η Εννοιολογική Τέχνη και ο Μινιμαλισμός μεσουρανούν στο καλλιτεχνικό στερέωμα, ο Κόντο μαζί με τους φίλους Ζαν-Μισέλ Μπασκιά και Κηθ Χέρινγκ αλλά και τον Τζεφ Κουνς φέρνουν ξανά την ζωγραφική στο προσκήνιο. Αντλώντας από την τέχνη του παρελθόντος, από την Αναγέννηση και το Μπαρόκ ως τον κυβισµό, τον σουρεαλισµό και την Ποπ Αρτ, από τους Ολλανδούς μετρ του 17^ου αιώνα, τον Φρανσίσκο Γκόγια, τον Ντιέγκο Βελάσκεθ και τον Πάμπλο Πικάσο, δημιουργεί τη δική του, άμεσα αναγνωρίσιμη, εικαστική γλώσσα διεμβολίζοντας το λεξιλόγιο της παραδοσιακής προσωπογραφίας, του µοντερνισµού και της αφαίρεσης. Κι αν δημιουργίες όπως το «Woman with Bear» (1997) µοιάζει να δανείζονται από τις αρχές του κυβισµού, οι διαστρεβλωµένες µορφές σε τέτοια έργα ανακαλούν έναν συναισθηματικό κυκεώνα και ζωντανεύουν µέσω αυτού που ο ίδιος ο καλλιτέχνης αποκαλεί «ψυχολογικό κυβισµό».

Ο George Condo στο ΔΕΣΤΕ στην Ύδρα

Για την παρέμβασή του στην Ύδρα –σ' έναν χώρο «καταγωγικά» φορτισμένο– οδηγός πορείας υπήρξαν το στοιχείο της πολυχρωματικής ελληνικής ζωγραφικής και η μινιμαλιστική γλυπτική. Άγρια ζωομορφικά γλυπτά και ταμπλό με τους σήμα-κατατεθέν κατακερματισμένους χαρακτήρες του έρχονται να κατοικήσουν το παλίμψηστο, αλλόκοτο περιβάλλον του πάλαι ποτέ σφαγείου και των κελιών του καθώς ο καλλιτέχνης επιδιώκει να φέρει τον επισκέπτη αντιμέτωπο με την φρενίτιδα και τις πραγματικότητες του παρόντος.

Λίγα λόγια για τον George Condo

Γεννηµένος στο Κόνκορντ του Νιου Χάµσαϊρ το 1957, σε μια οικογένεια με ιταλικές ρίζες από την πλευρά του πατέρα του, σπουδάζει Ιστορία της Τέχνης και Θεωρία της Μουσικής στο Πανεπιστήµιο της Μασαχουσέτης, εκφράζοντας την καλλιτεχνική του κλίση τόσο με τον χρωστήρα όσο και με τα έγχορδα της αναγεννησιακής μουσικής, το λαούτο και την βιόλα ντα γκάμπα.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και ενώ με το synth punk συγκρότημά του «The Girls» ανοίγουν μια συναυλία για τους «Gray», γνωρίζει τον συνιδρυτή της noise rock μπάντας Ζαν-Μισέλ Μπασκιά, που τον πείθει ν’ αφήσει πίσω του την απομονωμένη Νέα Αγγλία για την πάλλουσα ενέργεια της καλλιτεχνικής σκηνής του East Village. Μετακομίζοντας στη Νέα Υόρκη εργάζεται ως τυπογράφος για τον Andy Warhol, ενώ από το 1985 και για μια δεκαετία περνά στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και κατοικοεδρεύει στο Παρίσι.

Δουλεύει µε μια ποικιλία µέσων, (ζωγραφίζει, σχεδιάζει, δημιουργεί κολάζ και γλυπτά) εστιάζοντας στην απεικόνιση του εαυτού, ή, όπως το θέτει ο ίδιος, «των πολλαπλών εαυτών μας», με αναφορές στην τέχνη, τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία του παρελθόντος. Από τους πλέον διάσημους σύγχρονους ζωγράφους, στην πορεία του έχει συγχρωτιστεί και συνομιλήσει με μεγάλα ονόματα της τέχνης (όπως οι φίλοι του Μπασκιά και Χέρινγκ) και της διανόησης, όπως ο μπίτνικ Ουίλιαμ Μπάροοοζ (με τον οποίο συνυπογράφουν το 1991 την συλλεκτική καλλιτεχνική έκδοση «Ghost of chance»).

Έργα του Condo έχουν παρουσιαστεί σε ονομαστά διεθνή μουσεία και ιδρύματα, µεταξύ άλλων στα: Nouveau Musée National de Monaco – Villa Paloma (2023), Morgan Library & Museum, Νέα Υόρκη (2023), Long Museum, Σαγκάη (2021), Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Αθήνα (2018), Ναυτικό Μουσείο, Χονγκ Κονγκ (2018), Phillips Collection, Ουάσιγκτον (2017), Staatliche Museen zu Berlin – Museum Berggruen, Βερολίνο (2016), Hayward Gallery, Λονδίνο (2012), New Museum, Νέα Υόρκη (2011), Schirn Kunsthalle, Φρανκφούρτη (2012), Boijmans Van Beuningen, Ρότερνταµ (2011) και Kunstmuseum Luzern, Λουκέρνη (2008).

Τα έχουν συναντήσει, όμως, οι φιλότεχνοι και στην Μπιενάλε της Βενετίας (2019, 2013), την 13η Μπιενάλε της Λυών (2015), τη 10η Μπιενάλε της Γκουάνγκτζου (2014), την Μπιενάλε του Μουσείου Whitney στη Νέα Υόρκη (2010, 1987) και την 48η Μπιενάλε Corcoran στην Ουάσιγκτον (2005).

INFO:
George Condo: The Mad and The Lonely
Ίδρυµα ∆ΕΣΤΕ, Σφαγεία Ύδρας
18 Ιουνίου 2024 — 31 Οκτωβρίου 2024
Καθηµερινά 11:00–13:00 & 19:00–22:00, Τρίτη Κλειστά (ανοιχτά την Τρίτη 18 Ιουνίου)