«Οἴκαδε: Το ταξίδι της επιστροφής» στην γκαλερί Estudio

Η ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο «Οἴκαδε. Το ταξίδι της επιστροφής» προσκαλεί τους θεατές στην εξερεύνηση της έννοιας της επιστροφής στον οικείο χώρο του ανήκειν. Μέσα από ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων και προσεγγίσεων, πέντε καταξιωμένοι σύγχρονοι Έλληνες εικαστικοί, ο Άγγελος Αντωνόπουλος, ο Σπύρος Βερύκιος, ο Παναγιώτης Λαμπρινίδης, ο Μιχάλης Μανουσάκης και ο Κώστας Παπανικολάου επιχειρούν ένα ταξίδι αναστοχασμού, που ξεπερνά τη στενή χωρική αντίληψη του οικιακού χώρου, και προσκαλεί τους θεατές σε μια βαθύτερη κατανόηση του τι σημαίνει να βιώνεις έναν οικείο  τόπο, συναισθηματικά, πνευματικά και φαντασιακά. Μέσα από πίνακες ζωγραφικής, επίτοιχα και γλυπτά, ερμηνεύουν τις έννοιες του οικείου, της μνήμης, και της ταυτότητας, και παρουσιάζουν μια ομαδική έκθεση σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης-μουσειολόγου, Αναστασίας Μπαλάσκα, στη γκαλερί Estudio. Η διερεύνηση της έννοιας του σπιτιού επιχειρείται μέσα από  μια πολυεπίπεδη ανάδειξη των ψυχοκοινωνικών αναπαραστάσεων του κατοικείν, της συναισθηματικής διάστασης του δεσμού με τον οικείο χώρο και της πολιτισμικής αξίας του στη διαμόρφωση της προσωπικής ταυτότητας. 

Ο αρχαιοελληνικός όρος "οίκαδε" σημαίνει "προς τον οίκο", μια φράση που δηλώνει την επιστροφή στο σπίτι, την πατρίδα, ίσως σε έναν οικείο χώρο μετά από μακρά απουσία.  Στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία, η αρχετυπική έννοια του νόστου, της επιστροφής στο σπίτι, ξεπερνά την περιπετειώδη αφήγηση, όπου ο ήρωας περιπλανάται σε στεριά και θάλασσα για να επιστρέψει στην πατρίδα του. Η Οδύσσεια, ως θεμελιακό υπόδειγμα του νόστου, περιγράφει την περιπλάνηση και την επιστροφή στην πατρίδα, που εκτείνεται σημειολογικά πέρα από την άφιξη σε έναν οικείο τόπο και ενέχει σύνθετους υπαρξιακούς συμβολισμούς. Στο ομηρικό έπος η έννοια του νόστου της επιστροφής στο σπίτι, στην Ιθάκη, δηλώνεται ως γεωγραφικός τόπος και εσωτερική πατρίδα ταυτόχρονα,  και μας ωθεί αναπόφευκτα να αναστοχαστούμε το ρόλο του σπιτιού, της εμπειρίας και της μνήμης του τόπου, που ανήκει κάποιος, και διαμορφώνει την ταυτότητά του, και πως έχει μεταλλαχθεί στην εποχή μας.

Καθώς τα τελευταία χρόνια, το θέμα της κατοικίας έχει αποκτήσει δεσπόζουσα σημασία σε παγκόσμια κλίμακα, πολυάριθμες εικαστικές εκθέσεις εξερευνούν το σύνθετο πλέγμα των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών, που διέπουν την έννοια του οικιακού χώρου. Η μορφή της κατοικίας σε ένα ταχέως παγκοσμιοποιημένο κόσμο, η εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην ιδιωτικότητα και το δημόσιο βίο, ο συνεχής επαναπροσδιορισμός της ατομικής και κοινωνικής ταυτότητας, ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας της οικογένειας είναι ορισμένα μόνο από τα καίρια κοινωνικά ζητήματα, που αναδεικνύονται στο σύγχρονο καλλιτεχνικό τοπίο.

Μια πρώτη ερμηνεία του οικιακού χώρου, περιλαμβάνει αναπόφευκτα στο δομημένο χώρο, την αρχιτεκτονική κατασκευή, που προσφέρει καταφύγιο από τις περιβαλλοντικές συνθήκες και ταυτόχρονα αποκαλύπτει τις  κοινωνικές συνθήκες, τις αισθητικές τάσεις, τις τεχνολογικές καινοτομίες,  που τον δημιούργησαν και εξυπηρετούν τις  ανάγκες αυτοπροσδιορισμού και κοινωνικής προβολής των ενοίκων του. Παράλληλα αντιλαμβανόμαστε τον ιδιωτικό χώρο,  ως έννοια που εκφράζει την υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου για προστασία και ασφάλεια, καθώς προσφέρει καταφύγιο από τον διαμορφωτικό έλεγχο της δημόσιας κοινωνικής σφαίρας. 

Προσεγγίζοντας το σπίτι ως μια  ευρύτερη εννοιολογική οντότητα, που υπερβαίνει τη φυσική υπόσταση του χώρου κατοίκησης  ή της αρχιτεκτονικής μορφής και γίνεται αποθετήριο των αναμνήσεων, των συναισθημάτων και των εμπειριών, που συνιστούν το θεμέλιο της ταυτότητάς μας, ο φιλόσοφος GastonBaschelard προτείνει την ερμηνεία του σπιτιού, ως αποθέτη του άυλου,  που προστατεύει και επιτρέπει τη γαλήνια ονειροπόληση, μετατρέποντας τον οικιακό χώρο σε καταφύγιο της φαντασίας και του συναισθήματος. Με άλλα λόγια το σπίτι μεταβάλλεται σε ένα τόπο, όπου κάθε δωμάτιο κάθε γωνιά είναι οικείοι χώροι, που κρύβουν τους φόβους, τα μυστικά, τις ελπίδες και τις αναμνήσεις μας. Η έννοια της "αγάπης για τον τόπο" του Bachelard, υπογραμμίζει τη συναισθηματική προσκόλληση στον οικείο χώρο και την ασφάλεια που αυτός παρέχει, ιδιαίτερα σε έναν κόσμο ρευστό, σε έναν κόσμο, που αλλάζει διαρκώς γύρω μας. Έχοντας τις ρίζες του στην οικειότητα της αρχέγονης εστίας, ο χώρος του σπιτιού λειτουργεί ως πηγή παρηγοριάς και σταθερότητας, ωθώντας μας  ξανά και ξανά να επιστρέφουμε στις ρίζες μας για την αναζήτηση της χαμένης οικειότητας. Ο έννοια του σπιτιού και εν γένει η έννοια του κατοικείν δεν είναι απλώς μια λειτουργική δραστηριότητα, αλλά μια βαθιά προσωπική και ψυχοκοινωνική διαδικασία, που διαμορφώνει την κατανόηση του εαυτού μας και του κόσμου  γύρω μας. 

Ο καθένας κρύβει μέσα του έναν Οδυσσέα που ταξιδεύει στο χρόνο, και νοσταλγεί την επιστροφή του στην Ιθάκη.  Ο αποχωρισμός από έναν αγαπημένο τόπο ή μια οικεία κατάσταση μεγάλης συναισθηματικής αξίας, είτε πρόκειται για το σπίτι των παιδικών χρόνων, είτε για τους "σημαντικούς άλλους" της ζωής μας, καθώς και η επιθυμία για επιστροφή στους "οκείους τόπους" μας αποτυπώνονται βαθιά μέσα μας. Αυτή η νοσταλγία, δεν είναι απλώς μια επιθυμία για επιστροφή στην οικεία κατάσταση, αλλά μια βαθιά ανάγκη να αναβιώσουμε ένα κομμάτι του εαυτού, που έμεινε πίσω στο παρελθόν.

Διαχρονικά η επιστροφή σε οικείους τόπους, κυριαρχεί στην παγκόσμια λογοτεχνία, ως μια διακριτή πτυχή της ανθρώπινης κατάστασης, ένα κοινό νήμα, που επανέρχεται και νοηματοδοτείται από  διαφορετικούς πολιτισμούς και εποχές. Το ταξίδι της επιστροφής, είτε σε ένα τόπο, όπως η οικογενειακή εστία, είτε σε μια ειδυλλιακή κατάσταση, όπως ο Κήπος της Εδέμ, συμβολίζει μια βαθύτερη αναζήτηση για ολοκλήρωση και πληρότητα. Αντιπροσωπεύει την επιθυμία να επιστρέψουμε στην αρχή,  με την κρυφή ελπίδα να ανακτήσουμε τη χαμένη αθωότητα, τον αρχετυπικό "Εαυτό" ή απλώς την αίσθηση ασφάλειας, που μεταφορικά ενσαρκώνουν οι οικείοι τόποι. Η επιστροφή στο σπίτι, δεν περιορίζεται στον οικείο τόπο, είναι κυρίως ένα ταξίδι υπαρξιακό σε αναμνήσεις και συναισθήματα, που συνδέονται με θραύσματα εμπειριών μέσω των οποίων ανακαλύπτουμε εκ νέου τα θεμέλια της  μνήμης και της ταυτότητάς μας.

Γιατί όπως γράφει ο Τ.Σ. Έλιοτ στο Little Gidding, το τελευταίο από τα τέσσερα ποιήματα της ενότητας Τέσσερα Κουαρτέτα:

«Δε θα σταματήσουμε ποτέ να εξερευνούμε
Και το τέλος της όλης εξερεύνησής μας
Θα 'ναι να φτάσουμε εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε
Και να πρωτογνωρίσουμε το μέρος». (μτφ. Χ. Βλαβιανός)

Αναπόφευκτα  το  ταξίδι της επιστροφής είναι φορτισμένο με το παράδοξο της αναζήτησης ενός τόπου ή μιας κατάστασης, που δεν υπάρχει πλέον, με τη βεβαιότητα της απογοήτευσης, που κουβαλά η  διάψευση των αγαπημένων αναμνήσεων, του εξιδανικευμένου παρελθόντος,  που στάθηκαν πιστοί σύντροφοι στο ταξίδι του γυρισμού. Και όταν πια η μυθική Ιθάκη χαθεί, ως προορισμός και τόπος μνήμης, το ταξίδι της επιστροφής μετουσιώνεται από την ανάγκη της  ανάκτησης αυτού που χάθηκε για πάντα, στη βαθύτερη κατανόηση του εαυτού και του κόσμου.

Info:
Estudio Gallery
Διεύθυνση: Κυριαζή 9, 14562 Κηφισιά 
Τηλέφωνο: 210 8086611
Εγκαίνια: Σάββατο 18 Μαΐου στις 18.00
Διάρκεια: 18 Μαΐου 2024 έως 8 Ιουνίου 2024
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10.00 – 18.00 & Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή  10.00 - 21.00