Frank Stella: Πέθανε ο ζωγράφος σε ηλικία 87 ετών - Πρωτοπόρος του μινιμαλιστικού κινήματος στις αρχές του 1960, ήταν ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες
Ο Frank Stella, ζωγράφος, γλύπτης και χαράκτης, του οποίου τα συνεχώς εξελισσόμενα έργα χαρακτηρίζονται ως ορόσημα του μινιμαλιστικού και αφηρημένου καλλιτεχνικού κινήματος, πέθανε το Μεγάλο Σάββατο στο σπίτι του στο Μανχάταν.
Ο εκπρόσωπος του Stella, η γκαλερί Marianne Boesky στη Νέα Υόρκη, επιβεβαίωσε την είδηση στο NPR.
«Η Marianne Boesky άρχισε να εκπροσωπεί τον Stella το 2014 και η γκαλερί είναι βαθιά ευγνώμων για μια δεκαετία συνεργασίας με τον καλλιτέχνη και το στούντιό του», ανέφερε η Boesky σε δήλωση που μοιράστηκε με το NPR. «Ήταν μεγάλη μας τιμή να συνεργαστούμε με τον Φρανκ την τελευταία δεκαετία. Η κληρονομιά του είναι αξιοσημείωτη και θα μας λείψει».
Ένας από τους πιο επιδραστικούς Αμερικανούς καλλιτέχνες της εποχής του, ο Stella ήταν πρωτοπόρος του μινιμαλιστικού κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, οι ζωγράφοι και οι γλύπτες αμφισβήτησαν την ιδέα ότι η τέχνη έπρεπε να είναι αντιπροσωπευτική και χρησιμοποίησαν το μέσο τους ως μήνυμα.
Αντί να αναπαριστά τρισδιάστατους κόσμους μέσω του καμβά, ορισμένα από τα πρώιμα έργα του Στέλλα αντανακλούσαν την επιθυμία του να έχει άμεσο οπτικό αντίκτυπο στους θεατές. Μια σειρά με τίτλο Black Paintings χρησιμοποίησε παράλληλες μαύρες λωρίδες για να προκαλέσει την επίγνωση του πίνακα ως δισδιάστατης επιφάνειας. Όπως είχε δηλώσει κάποτε ο Στέλλα, «Αυτό που βλέπεις είναι αυτό που βλέπεις».
Το έργο του Stella Die Fahne hoch! (1959) αποτελεί μέρος μιας σειράς πινάκων που έφεραν τη φήμη του καλλιτέχνη στη δεκαετία του 1950.
«Το θέμα ήταν να μπορέσω να φτιάξω έναν αφηρημένο πίνακα που πραγματικά δεν βασιζόταν σε τίποτα άλλο παρά μόνο στη χειρονομία της ίδιας της κατασκευής, η οποία ήταν η χειρονομία της κατασκευής του πίνακα», δήλωσε ο Stella Terry Gross σε συνέντευξή του στο Fresh Air το 2000.
Ποιος ήταν ο Frank Stella
Ο Frank Stella γεννήθηκε σε μια ιταλοαμερικανική οικογένεια της μεσαίας τάξης. Ο πατέρας του ήταν γυναικολόγος που ζωγράφιζε σπίτια κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και η μητέρα του ήταν νοικοκυρά και καλλιτέχνης. Ο νεαρός Στέλλα μεγάλωσε περιτριγυρισμένος από χρώματα- ανάμεσα στα έργα τέχνης της μητέρας του και βοηθώντας τον πατέρα του κάθε φορά που έβαφε το δικό του σπίτι. «Πάντα μου άρεσε η μπογιά», είπε στον Gross, «η φυσική της υπόσταση».
Άρχισε να εξερευνά τη ζωγραφική πιο επαγγελματικά όταν ήταν στο λύκειο της Μασαχουσέτης υπό την επίβλεψη του αφηρημένου ζωγράφου Patrick Morgan, ο οποίος δίδασκε εκεί. Ακόμη και ενώ σπούδαζε ιστορία ως προπτυχιακός φοιτητής στο Princeton, ο Stella συνέχισε να παρακολουθεί μαθήματα τέχνης. Μέσω των διασυνδέσεών του στο Ivy League, ο Στέλλα εισήχθη στον κόσμο της τέχνης της Νέας Υόρκης, ο οποίος άρχισε να διαμορφώνει το πρώιμο καλλιτεχνικό του όραμα, καθώς συνάντησε καλλιτέχνες όπως ο Τζάκσον Πόλοκ και ο Φραντς Κλάιν, οι οποίοι θα γίνονταν μερικές από τις πιο θαυμαστές επιρροές του.
«Ήθελα πραγματικά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να κάνω τέχνη που να είναι εξίσου καλή με αυτή που έκαναν οι καλοί καλλιτέχνες. Ήθελα να κάνω τέχνη που κάποια μέρα - και δεν περίμενα να γίνει έτσι αμέσως - να είναι τόσο καλή όσο ο [Willem] de Kooning ή ο Kline ή ο [Barnett] Newman ή ο Pollock ή ο [Mark] Rothko. Ήταν οι ήρωές μου και ήθελα να κάνω τέχνη που να είναι εξίσου καλή με αυτούς", δήλωσε στο Fresh Air.
Ένα γλυπτό του 2014 από τον Frank Stella με τίτλο Φουσκωμένο αστέρι και Ξύλινο αστέρι στην αυλή της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών στις 18 Φεβρουαρίου 2015 στο Λονδίνο.
Όταν ο Stella ήταν μόλις 23 ετών, έκανε το ντεμπούτο του στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Και αμέσως μετά τη σειρά Black Paintings, την οποία ξεκίνησε το 1958, ο Στέλλα δημιούργησε δύο ακόμη σειρές, τις Aluminum Paintings (1960) και Copper Paintings (1960-61), που δεσμεύτηκαν στην ιδέα ότι η τέχνη βρισκόταν στο μέσο και έπρεπε, όπως δήλωσε ο ίδιος στον Guardian το 2015, να είναι «αρκετά απλή».
Το 1970, όταν ήταν 33 ετών, ο Stella έγινε ο νεότερος καλλιτέχνης που έλαβε ποτέ αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Η έκθεσή του κάλυψε μια δεκαετία σχεδίων και πινάκων του και τόνισε την πρωτοτυπία του στην απλότητα.
Στη δεκαετία του 1990, το έργο του Stella εξελίχθηκε από τον καμβά σε πολύχρωμες γεωμετρικές διαμορφώσεις και γλυπτά. Άρχισε να χρησιμοποιεί την τεχνολογία των υπολογιστών και την αρχιτεκτονική απόδοση για να ενσωματώσει ψηφιακές εικόνες στο έργο του. Η σειρά του Moby Dick, ένα σύνολο από πίνακες ζωγραφικής, λιθογραφίες και γλυπτά, πήρε τους τίτλους της από κεφάλαια του κλασικού μυθιστορήματος του Herman Melville. Σύμφωνα με το Μουσείο Τέχνης του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, η σειρά ήταν η «πιο φιλόδοξη καλλιτεχνική προσπάθεια του Στέλλα ... [που] διευρύνει τα όρια μεταξύ χαρακτικής, ζωγραφικής και γλυπτικής».
Ένας ευθύς, μάλλον ωμός καλλιτέχνης, ο Stella δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ πραγματικά για το τι σκέφτονταν οι άλλοι γι' αυτόν - ή για την τέχνη του. Όμως η καριέρα του που διήρκεσε έξι δεκαετίες ενέπνευσε γενιές καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένης της ζωγράφου Julie Mehretu. «Μόλις άρχισα πραγματικά να καταλαβαίνω το έργο του και να το ακολουθώ, υπάρχει ένας συγκεκριμένος τύπος εφευρετικότητας και παιγνιώδους παιχνιδιού και ακραίας αυστηρότητας με τον οποίο συνέχισε να προχωράει», είπε σε συνέντευξή της στο NPR το 2015.
Τα πολυάριθμα βραβεία και οι διακρίσεις του Stella περιλαμβάνουν το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών, την υψηλότερη τιμή της χώρας για καλλιτεχνική αριστεία, το 2009, και το βραβείο Lifetime Achievement in Contemporary Sculpture Award το 2011 από το International Sculpture Center.
20°
