POV (Point of view) στην γκαλερί iamart: Η επιμελήτρια και εικαστικός Υακίνθη Στρατοπούλου μιλάει για την έκθεση
«Νομίζω πως η ζωή είναι μια πολύ θλιβερή φάρσα, γιατί έχουμε μέσα μας -χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε πώς γιατί και από πού- την ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας, δημιουργώντας μια πραγματικότητα -μια για τον καθένα και ποτέ την ίδια για όλους- που κάθε τόσο αποδεικνύεται μάταιη και φανταστική» έχει πει ο δραματουργός Luigi Pirandello. Ο καθένας μας δηλαδή κουβαλάει τη δική του αλήθεια. Αυτό σημαίνει άλλωστε και POV (Point of View), το όνομα της ομαδικής έκθεσης στην γκαλερί iamartστο Κουκάκι, 5 με 7 Απριλίου, σε επιμέλεια Υακίνθης Στρατοπούλου και Παναγιώτη Καδίγκου.
Panagiotis Kadigkos
Η έκθεση POV (Point of View) εξετάζει το ερώτημα της υποκειμενικότητας της αλήθειας στην τέχνη με μια σειρά ζωγραφικών, γλυπτικών και φωτογραφικών έργων μέσα από τα οποία εννέα σύγχρονοι Έλληνες καλλιτέχνες (Akis Giousmis, Itsmi, Marilena Kranioti, Mihail, Panagiotis Kadigkos, Pavlina Bechrakis, Stavros, Tade, Yakinthi) δημιουργούν τη δική τους μυθολογία της δημιουργικής διαδικασίας, προσκαλώντας το κοινό να ανακαλύψει μια εικόνα είδωλο της αλήθειας που βιώνει ή που φαντασιακά δημιουργεί προσωρινά αλληλεπιδρώντας με το κάθε έργο.
Stavros Karopoulos
Μπορούμε άραγε να ισχυριστούμε πως υπάρχει μια εγγενής μορφή πανανθρώπινης αλήθειας στα δημιουργήματα τέχνης, μια αλήθεια που προέρχεται από τη δυνατότητά τους να επικοινωνούν κοινές εμπειρίες, συναισθήματα και ιδέες οι οποίες ξεπερνούν την ανάγκη αυτοαναφορικότητας του εκάστοτε υποκειμένου που ασκεί τις καλλιτεχνικές πρακτικές και καταλήγουν σε ένα κοινό πεδίο αντικειμενικής ανάγνωσης των στοιχείων που τα αποτελούν;
Tade, Gay Poseidon, oil acrylics spray on raw canva, 150x170cm
«Σε μια εποχή που η πραγματικότητα είναι τόσο ρευστή όσο και ο καθημερινός αριθμός scroll down, όπου η ψηφιακή εικόνα του εαυτού και της κοινωνίας διαμορφώνεται σε ένα υποκειμενικό κατασκεύασμα άκρατου ναρκισσισμού, είναι δυνατόν η τέχνη να αποδομήσει αυτό το παθογενές αφήγημα που καλλιεργείται εντός μας, ενώνοντας τα τμήματα που απομένουν και ενέχουν ίσως αυτά τα ψήγματα αλήθειας που έχουμε τόσο απόλυτη ανάγκη; Είναι τελικώς ένα έργο τέχνης αυτό που είναι ή αυτό που είμαστε; Αυτή η πραγματικότητα, η αλήθεια της ταυτότητας δεν έχει αντικειμενική όψη κι αν φαντάζει να έχει δε μπορεί παρά να νοηθεί σαν ένα ανθρώπινο δημιούργημα, άρα υπάρχουν τόσες πραγματικότητες όσες οι προσεγγίσεις ξεχωριστά των υποκειμένων» αναφέρουν οι επιμελητές.
Η Υακίνθη Στρατοπούλου, εικαστικός επιμελήτρια της έκθεσης POV στην γκαλερί iamart, μιλάει στην Athens Voice
Stratopoulou Yakinthi
Πώς επιλέξατε αυτή τη θεματική; Η θεματική μας είναι μια ιδέα που με απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια, σχεδόν όσα η τέχνη πρωταγωνιστεί στη ζωή μου, ήθελα και θέλω να εξερευνήσω το λόγο για τον οποίο ένα έργο τέχνης μπορεί να αποκτήσει τόση δύναμη, από που πηγάζει αυτή η δύναμη, γιατί επηρεάζει και πως επηρεάζει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και μαζικά την κοινωνία, αν η ομορφιά είναι τελικά μια στο σύνολο των μορφών της. Με απλά λόγια γιατί ένα ποίημα του Ελύτη έχει τη δύναμη να συγκινεί εξίσου εμένα και τη γιαγιά μου που έχει αποφοιτήσει από το δημοτικό ή ακόμα κι έναν άνθρωπο που δεν έχει διαβάσει ποτέ ποίηση, αν και η λέξη συγκίνηση ενδεχομένως να μην είναι η κατάλληλη, υπάρχει κάτι που μετακινείται μέσα μας κι όλα μετά είναι αλλιώτικα, επομένως θέτονται αμέτρητα ερωτήματα, όπως αν αυτή η διαδικασία πηγάζει από υποκειμενικά ή αντικειμενικά κριτήρια και αν σήμερα, στον καταιγισμό εικόνων που βιώνουμε καθημερινά μπορούν τα έργα τέχνης να επηρεάσουν με την ίδια βαρύτητα τον ψυχισμό μας.
Πώς δημιουργήθηκε αυτή η σύνθεση καλλιτεχνών; Επειδή τα ερωτήματα που θεμελίωσαν την ιδέα της έκθεσης υπήρχαν μέσα μου καιρό, η διαδικασία επιλογής των καλλιτεχνών όπως και των έργων συνέβη σταδιακά. Το βασικό και κοινό στοιχείο που έφερε την ένωση ήταν ακριβώς αυτή η ανεπιτήδευτη δημιουργική καθαρότητα, ένα έργο όχι όπως περιμένω ή θέλω να το δω, ένα έργο πιο κοντά σε αυτό που είναι. Αυτός είναι κι ένας λόγος που αποφασίσαμε με τον φωτογράφο και συνεπιμελητή της έκθεσης Παναγιώτη Καδίγκο να παρουσιάσουμε τόσο ζωγραφικά, όσο γλυπτικά και φωτογραφικά έργα, έτσι ώστε δημιουργήσουμε ένα ταξίδι με διαφορετικά επίπεδα εμπειριών και αναγνώσεων στους επισκέπτες της.
Mihail
Πόσο δύσκολο είναι ανερχόμενοι καλλιτέχνες βρουν χώρους να εκθέτουν - σαν αυτή την ομαδική έκθεση;
Είναι διαφορετικό να μιλάμε για εκθεσιακούς χώρους από το να μιλάμε για galleries. Η πραγματικότητα όπως τη βιώνω εγώ σαν καλλιτέχνης είναι η εξής, καλώς ή κακώς όλα περιστρέφονται γύρω από το κέρδος, αυτή είναι μια αλήθεια για την εποχή μας, συνεπάγεται πως και ο χώρος της τέχνης είναι κομμάτι αυτής της ατελείωτης καπιταλιστικής αλυσίδας. Παρ’ όλα αυτά με αρκετή θέληση και θάρρος μπορείς να κάνεις μια μικρή τομή σ’ αυτό το σαθρό σύστημα, ίσως ανορθόδοξα, δεν έχει τόση σημασία, σημασία έχει πως η δυνατότητα υπάρχει. Αυτό κάνουμε κι εμείς με τη δίκη μας προσπάθεια να αναδείξουμε τη δουλειά σύγχρονων καλλιτεχνών χωρίς κάποιου είδους ατζέντα, απλά στηρίζοντας ο ένας τον άλλον.
Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από υπερπληροφόρηση, το βιβλίο εκφράζει ειρωνικά την ανάγκη των ανθρώπων να δουν κάτι γραμμένο για να πιστέψουν ότι ισχύει.
Πίνακες, εικονογραφήσεις περιοδικών, γλυπτά, φωτογραφίες και ηχογραφήσεις του καλλιτέχνη από το 1996 έως σήμερα περιλαμβάνει η αναδρομική έκθεση «Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας» στην γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή
11°
