72 νέες εκθέσεις για το 2024

Τέχνη 2024: νέες εκθέσεις σε μουσεία και ιδρύματα

Ο νεο-ιμπρεσιονισμός στα χρώματα της Μεσογείου
«Η κόκκινη σημαδούρα» και «Η κρήνη στην Πλας ντε Λις» του Πωλ Σινιάκ, «Το αγρόκτημα (βράδυ)» του Ανρί-Εντμόν Κρος, «Το λιμάνι του Σαιν-Τροπέ» του Μαξιμιλιάν Λους, αλλά και ο πίνακας «Ο Πωλ Σινιάκ στο τιμόνι του Olympia» του Τέο φαν Ρισελμπέργκ. Πενήντα πέντε έργα από εννέα ευρωπαϊκά μουσεία (όπως το Ορσέ, η National Gallery του Λονδίνου και το Κέντρο Πομπιντού) φωτίζουν με τα χρώματα και τις πινελιές του πουαντιγισμού τις διαδρομές μας στο αφιέρωμα που επιμελούνται οι Marina Ferretti Bocquillon και η Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau. Η έκθεση κλείνει με πίνακες καλλιτεχνών, όπως του Ματίς, που φανερώνουν τον διάλογο των νεοϊμπρεσιονιστών με τις προτάσεις των Φωβ.
Ίδρυμα Β. & Ε. Γουλανδρή, έως 7 Απριλίου

Όλοι εδώ. 50 χρόνια Δημοκρατία
Ένα σύνθημα που παραπέμπει σ’ εκείνα της εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο το 1973, είναι ο τίτλος της έκθεσης που οργανώνει το MOMus για τα 50 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Στο αφιέρωμα, που επιμελείται ο Γιάννης Μπόλης, θα δούμε έργα που παρουσιάστηκαν την περίοδο της Χούντας ή αμέσως μετά, ως σύμβολα αντίστασης και εναντίωσης, ελπίδας και δημοκρατίας, με το πνεύμα της καταγγελίας να αναδύεται άλλοτε άμεσα και περιγραφικά, άλλοτε υπαινικτικά και συμβολικά. Ανάμεσά τους, τα γυψωμένα κόκκινα γαρίφαλα που ο Βλάσης Κανιάρης έδειξε το 1969 στη Νέα Γκαλερί· το εσταυρωμένο κόκκινο ανδρείκελο που αναμεταδίδει σε πραγματικό χρόνο τους ήχους της πόλης, από την πρώτη ατομική του Δημήτρη Αληθεινού που οργάνωσε η Αίθουσα Τέχνης Δεσμός, οι ιερατικές Πλατυτέρες, ο Ίκαρος και το εμβληματικό «Χρέος της Αντιγόνης» της Βάσως Κατράκη, αλλά και μελανωμένες πλάκες και ξυλογραφίες του Α. Τάσσου από την περίοδο 1967-74 (όπως η σύνθεση «Ο αρχάγγελος με το πολυβόλο»). Πλάι τους, μια νέα προσέγγιση απέναντι στη μνήμη και την ιστορία, η βίντεο-περφόρμανς με θέμα τη Δικτατορία των συνταγματαρχών του 45χρονου εικαστικού Γιάννη Παππά, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Βερολίνο.
MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, 18 Ιανουαρίου-17 Απριλίου

Ηρώ Κανακάκη: Η συνέπεια της ζωγραφικής διαδικασίας
Το όνομά της φέρνει στον νου τον οξύ κριτικό ρεαλισμό μέσα από έργα καταγγελίας για τη Δικτατορία των συνταγματαρχών στις αρχές τις δεκαετίες του 1970. Στη σύντομη, όμως, διαδρομή της, η Κανακάκη (1945-1997) ανοίγεται και σε νέες δυνατότητες απεικόνισης και αφήγησης, διαμορφώνοντας μια γλώσσα που κινείται στο πνεύμα του μαγικού ρεαλισμού, και φέρνει στο επίκεντρο τις πτυχώσεις των υφασμάτων, ενώ κατόπιν συνομιλεί με τη σύγχρονή της αγγλική ζωγραφική και με το διεθνές κίνημα του νεοεξπρεσιονισμού. Τριάντα εννέα πίνακες, μία μνημειακή σύνθεση από τη σειρά «Η Κασσάνδρα και οι διώκτες της» και 20 σχέδια και χαρακτικά έρχονται να μας θυμίσουν την πολυδιάστατη κατάθεση της πρόωρα χαμένης δημιουργού.
Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, 23 Ιανουαρίου-22 Μαρτίου

Μιχάλης Οικονόμου (1884-1933), H αλχημεία της ζωγραφικής
Σπίτια σε γαλλικά ακρογιάλια που αντικατοπτρίζονται στο νερό, ψαρόβαρκες στο μούχρωμα σε απάνεμους κολπίσκους και στα κανάλια της γραφικής Μαρτίγκ, ρωμαλέες ελιές και λυγερόκορμα κυπαρίσσια, αλλά και εκκλησιές, αγροτόσπιτα, φουρτουνιασμένες θάλασσες. Ενενήντα χρόνια από τον θάνατο του ζωγράφου –στο Δρομοκαΐτειο μόλις στα 49 του χρόνια–, η μελετήτρια του έργου του, Αφροδίτη Κούρια, αναδεικνύει τους πειραματισμούς ενός καλλιτέχνη ο οποίος διαμόρφωσε μια προσωπική ζωγραφική γλώσσα συμβάλλοντας στην ανανέωση της νεοελληνικής τοπιογραφίας με την ποιητική δυναμική του χρωστήρα του και τα «χνουδάτα» έργα του σε φανέλες. Μετά την παρουσίασή τους στην Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ στο Μέτσοβο, 116 πίνακες του Οικονόμου θα συναντήσουν και το αθηναϊκό κοινό. Δημιουργίες όπως «Το κόκκινο βουνό», «Η Ακρόπολη», «Ξωκκλήσι με πέντε κυπαρίσσια», «Ψαρόσπιτο», «Ύδρα», «Το σπίτι που ονειρεύεται», «Martigues», «Σπίτι με κόκκινη τέντα», «Μετά τη βροχή».
Ίδρυμα Β.&Μ. Θεοχαράκη, 1 Φεβρουαρίου-9 Μαϊου

The Condition of (Im)-Possibility: The Invaders
Τη συνθήκη των άπειρων πιθανοτήτων σε ένα μαθηματικό αρχικά πλαίσιο, εντός του οποίου υπάρχουν άπειρες νέες δυνατότητες, πραγματεύεται η έκθεση που επιμελείται η Εύα Κέκου. Μέσα από έργα των Χλόης Ακριθάκη, Αύγουστου Βεϊνόγλου, Γιώργου Δρίβα, Πέγκυς Κλιάφα, Χριστίνας Μήτρεντσε, Πάνου Παπαδόπουλου, Διαμαντή Σωτηρόπουλου, Τόλη Τατόλα, Πάνου Χαραλάμπους, Θάλειας Χιώτη και περφόρμανς των Δημοσθένη Αγραφιώτη και Jennifer Nelson η έκθεση επικεντρώνεται θεματικά σε κάθε νέα συνθήκη, γεγονός ή περιστατικό που (μπορεί να) εισβάλλει στη ζωή μας στοχεύοντας να διερευνήσει τον χαρακτήρα αυτών των μεταβολών και το πώς γίνονται αντιληπτές.
Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων, 8-25 Φεβρουαρίου

Ρίκα Πανά: Προς το Φως
Η ζωγραφική της ανθρωποκεντρική διαμορφώθηκε από τον εμφύλιο πόλεμο, την Κατοχή, τη Δικτατορία των συνταγματαρχών, καθώς και από τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε. Μέσα από περίπου 80 ακρυλικά σε καμβά και σε χαρτί καθώς και αρχειακό υλικό, η έκθεση, σε επιμέλεια της Ελισάβετ Πλέσσα, ξεδιπλώνει τη διαδρομή της 95χρονης καλλιτέχνιδας που έδειξε τη δουλειά της στην Αθήνα, στο Λονδίνο και στη Ρώμη, αλλά από τη δεκαετία του 1970 στράφηκε σε μια ιδιωτική και μοναχική δημιουργική πορεία. Χρησιμοποιώντας γραφή έντονα χειρονομιακή σε συνήθως μονοχρωματικό φόντο, τα έργα της πραγματεύονται την έλλειψη ελευθερίας, τη διάβρωση του πολιτισμού, την αναζήτηση ταυτότητας, την απόγνωση και την ελπίδα του ανθρώπου.
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, 15 Φεβρουαρίου-17 Μαρτίου

Ρενέ Ρεβάχ, Tehom
Ένα οδοιπορικό στην οικογενειακή της μνήμη και τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης καταγράφει η φωτογράφος μέσα από εικόνες, βίντεο και κείμενα. Ο παππούς της, Αλβέρτος Ρεβάχ, ήταν ο μοναδικός επιζών αυτής της οικογένειας που από τη Θεσσαλονίκη βρέθηκε στο Άουσβιτς. Μην έχοντας ο ίδιος το κουράγιο να επισκεφτεί τον τόπο του εγκλήματος, επιχείρησε η ίδια το ταξίδι στα στρατόπεδα Μπίρκεναου και στο Άουσβιτς για να επεξεργαστεί το παρελθόν και να μετουσιώσει το κληρονομημένο τραύμα σε μια εξαγνιστική πορεία που οδηγεί στη συγχώρεση. Την έκθεση επιμελείται ο Κωστής Αντωνιάδης.
Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς 138, 15 Φεβρουαρίου-19 Μαϊου

Άνδρα πολύτροπον
Μια ματιά στην πορεία του Γιάννη Κωστόπουλου, από το Ίδρυμα Ιωάννη Φ. Κωστόπουλου, σε επιμέλεια της Ερατώς Κουτσουδάκη. Μέσα από φωτογραφίες, μακέτες, έργα τέχνης (των Στήβεν Αντωνάκου, Γιώργου Ζογγολόπουλου, Φρόσως Μιχαλέα κ.ά.) και άλλα τεκμήρια ξετυλίγεται η διαδρομή του γνωστού τραπεζίτη στο επιχειρείν, η σχέση του με την τέχνη και την αρχιτεκτονική και η αγάπη του για το αρχαίο ελληνικό νόμισμα, αλλά και τη θάλασσα. Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού, 28 Φεβρουαρίου-12 Μαϊου

The collective purr
Ο τίτλος, ο οποίος αποδίδεται ελληνικά ως «το συλλογικό γουργουρητό», προέρχεται από το επιστημονικό εύρημα το οποίο επιβεβαίωσε πρόσφατα την ύπαρξη μιας κοινής συχνότητας δονήσεων που συνδέει όλα τα όντα από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα. Και είναι οι έννοιες της συλλογικότητας που περιλαμβάνει διαφορετικές μορφές ζωής, της κοινοτικής αλληλεγγύης και της οικολογικής πραγμάτωσης που εξακολουθούν να εμπνέουν τη δραστηριότητα της Νάντιας Αργυροπούλου στον εντυπωσιακό νέο δημοτικό χώρο πολιτισμού στο Χαλάνδρι. Σε συνέχεια της διοργάνωσης «Έξω φρενών από ευχαρίστηση», η γνωστή επιμελήτρια επιδιώκει να εμβαθύνει σε εκδοχές αποανάπτυξης (degrowth), σε πρακτικές αντίστασης από τα κάτω ενάντια σε ηγεμονικές, απομειωτικές πολιτικές, στο τι μπορεί να σημαίνει η κοινή δόνηση του κόσμου όπως συμπεριλαμβάνει ζώα, φυτά, πέρα από το ανθρώπινο όντα στη ροή του χρόνου. Από τα τέλη Φεβρουαρίου και εξής θα αναπτυχθεί το δημόσιο πρόγραμμα (περφόρμανς, ομιλίες κ.ά.) που ξεκίνησε το 2023 με τον τίτλο «Η αντίσταση των πυγολαμπίδων», ενώ έκθεση έργων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών αναμένεται από τα τέλη Απριλίου.
Κτίριο Νόμπελ Δήμου Χαλανδρίου, Φεβρουάριος-Ιούνιος

Νίκος Παπαδόπουλος, Κήπος Σωματιδίων
Η έννοια του κήπου βρίσκεται στον πυρήνα της έρευνας του καλλιτέχνη ήδη από τα χρόνια των καλλιτεχνικών του δράσεων με την Ομάδα Φιλοπάππου. Στην Υπηρεσιακή Αυλή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, όμως, μας συστήνει μια ενότητα νέων έργων: μεγάλες γλυπτικές και εικαστικές εγκαταστάσεις και ενότητες σχεδίων σε χειροποίητο χαρτί Lokta, μια συμμετοχική περφόρμανς, έναν ηχότοπο και ένα βίντεο. Πρόκειται για παραγωγές που βασίζονται σε αρχειακό και βιωματικό υλικό που συνέλεξε το 2015 κατά τη διάρκεια residency στο πειραματικό κέντρο πυρηνικών ερευνών και σωματιδιακής φυσικής CERN της Γενεύης. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Άννα Καφέτση: «Ο Κήπος σωματιδίων, σαν άλλος μακρινός απόγονος του βοτανικού κήπου της Αναγέννησης, μεταφέρει, μεταφράζει, νοηματοδοτεί αλλιώς την ξένη, απροσπέλαστη στον κοινό νου φύση του Big Bang του σύμπαντος και του μεγάλου επιταχυντή». 
annexM, 21 Μαρτίου-2 Ιουνίου

What if women ruled the world?
Το αφιέρωμα του ΕΜΣΤ στην πρακτική γυναικών δημιουργών καλά κρατεί. Στις 9 Μαρτίου εγκαινιάζονται η αναδρομική της αναγνωρισμένης Ιρανής ζωγράφου Tala Madani, καθώς και παρουσιάσεις έργων της Ελβετίδας Claudia Comte (Eλβετία), της Yael Bartana από το Ισραήλ, της Hadassah Emmerich (Iνδονησία/Ολλανδία), της Μαροκινο-γαλλίδας Bouchra Khalili και της Γαλλίδας Bertille Bak (που ήταν υποψήφιες για το Prix Marcel Duchamp 2023). Με την Bertille Bak εγκαινιάζεται το νέο πρόγραμμα Spotlight, το οποίο θα αναδεικνύει, με μια ατομική παρουσίαση, το έργο ενός καλλιτέχνη της συλλογής του μουσείου. Στις 11 Μαΐου περιμένουμε την αναδρομική της Penny Siopis. Η γεννημένη στη Νότια Αφρική από Έλληνες γονείς καλλιτέχνιδα έγινε γνωστή τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 για τους φεμινιστικούς και ιστορικούς πίνακές της, αλλά και για την ενεργή στάση της σε σχέση τόσο με τα δικαιώματα των γυναικών όσο και με την αντίσταση κατά του απαρτχάιντ. Στην πορεία επικεντρώθηκε στην ευθραυστότητα της μνήμης, τις έννοιες της αλήθειας και τις πολυπλοκότητες της προσωπικής και της συλλογικής ιστορίας και, πιο πρόσφατα, στη σχέση μεταξύ του ανθρώπινου και του μη ανθρώπινου στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής.
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, από 9 Μαρτίου

Νίκος Αλεξίου. Η Συλλογή
Πολύπλευρος καλλιτέχνης αλλά και συλλέκτης, ο Αλεξίου (1960-2011) δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη 236 έργα από 84 εικαστικούς. Δημιουργίες που φανερώνουν την προτίμηση στο έλασσον και τη χειροτεχνική λεπτότητα, την εμμονή στο χαρτί, τη διαφάνεια και την ελαφρότητα, το ενδιαφέρον για τη σχέση της γραμμής με τον χώρο, την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ αταξίας και τάξης, και φέρουν την υπογραφή δημιουργών όπως οι Jimmie Durham, Gert & Uwe Tobias, Kai Schiemenz, Jim Shaw, Αλέξης Ακριθάκης, Νάνος Βαλαωρίτης, Κωστής Βελώνης, Βαγγέλης Βλάχος, Ντόρα Οικονόμου κ.ά. Η έκθεση παρουσιάζει τη δωρεά στο σύνολό της συστήνοντάς τη ως μέρος της πρακτικής του καλλιτέχνη.
Μουσείο Μπενάκη/ Πειραιώς 138, 14 Μαρτίου-26 Μαϊου

Μαριλένα Αραβαντινού (1927-2019)
Επί 30 και πλέον χρόνια συνέδεσε τη δημιουργία της με το θέατρο και, αργότερα, με τον κινηματογράφο φιλοτεχνώντας τα σκηνικά για τις παραστάσεις μεγάλων θιάσων (Κυβέλης, Κατράκη, Λαμπέτη-Χορν, Φλερύ-Χατζηχρήστου κ.ά.), αλλά και για φιλμικές παραγωγές, τόσο εγχώριες («Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας», 1955, «Ένας ήρως με παντούφλες», 1958 κ.ά.) όσο και διεθνείς («Συνέβη στην Αθήνα», 1962, «Ο ναύτης του Γιβραλτάρ», 1967 κ.λπ.). Ωστόσο, η Αραβαντινού, μαθήτρια του Γιάννη Μόραλη και από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας του Αρμού (1949-1952), αφοσιώθηκε και στη ζωγραφική εκθέτοντας στην Ελλάδα και το εξωτερικό – για χάρη της, άλλωστε, εγκατέλειψε το θέατρο. Η αναδρομική έκθεση που επιμελείται ο Σπύρος Μοσχονάς στοχεύει, δίπλα στην πλούσια σκηνογραφική της δουλειά, πρωτίστως να αναδείξει το ζωγραφικό της έργο, από τις πρώιμες δημιουργίες ως την ύστερη εικαστική της παραγωγή – μια σειρά εξπρεσιονιστικών έργων μεγάλης κλίμακας με κοινωνική θεματολογία, καθώς και τοπία της Καστέλας και της Αίγινας. Θα παρουσιαστούν περίπου 100 πίνακες και αρκετά σχέδια και μακέτες, έργα που είχαν εκτεθεί στις αρχές της δεκαετίας του ’50, καθώς και μεταδικτατορικά, τα περισσότερα από τα οποία όμως είναι άγνωστα στο κοινό.
Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, από 14 Μαρτίου

Cindy Sherman at Cycladic: Πρώιμα έργα
Από τις πιο σημαντικές φιγούρες της Pictures Generation, εδώ και τέσσερις δεκαετίες εστιάζει στην ταυτότητα και στην απεικόνισή της και διερευνά στερεότυπα που αφορούν στις γυναίκες. Στην πρώτη μουσειακή έκθεση με φωτογραφικά έργα της διάσημης Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας στην Ελλάδα, θα παρουσιαστούν εικόνες της από την περίφημη σειρά Untitled Film Stills (1977-1980) που ξεκίνησε μόλις μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Δημιουργώντας στιγμιότυπα που παραπέμπουν σε σκηνές από B-movies των μέσων του 20ού αιώνα και σκηνοθετώντας τον εαυτό της στον ρόλο της δυστυχισμένης νοικοκυράς, της εκνευρισμένης ερωμένης ή και της αφελούς ευάλωτης γυναίκας, η Σέρμαν πυροδότησε συζητήσεις για τον φεμινισμό, τον μεταμοντερνισμό και την αναπαράσταση. Στο Μέγαρο Σταθάτου θα εκτεθούν, επίσης, έργα από τις ενότητες Rear Screen Projections (1980), Centerfolds (1981) και Color Studies (1982).
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, 30 Μαϊου-4 Νοεμβρίου.

Έρχονται στις γκαλερί

Στην Bernier/Eliades παρουσιάζει την πρώτη του εικαστική εγκατάσταση στην Ελλάδα ο αινιγματικός σχεδιαστής μόδας Martin Margiela (από τον Μάρτιο), ενώ τον Μάιο επιστρέφει με νέα ζωγραφική δουλειά ο Jonathan Meese. Γεράσιμος Φλωράτος (16/2-20/4) και Ελένη Μπαγάκη (16/5-16/7) θα γράφουν οι προσκλήσεις από την Ελένη Κορωναίου, ενώ με γνωστά ονόματα (Λήδα Παπακωνσταντίνου, Αλέξανδρος Ψυχούλης, Μαρκ Χατζηπατέρας) ξεκινά η χρονιά στην a.antonopoulou.art, που θα οργανώσει και περφόρμανς της Γεωργίας Λαλέ.

Τις σχέσεις μεταξύ προσοχής, αλγορίθμων και κοινωνικής δικαιοσύνης διερευνούν οι biarritzzz, Vivian Caccuri, Shu Lea Cheang, Κυριακή Γονή, CUSS Group και Femke Herregraven στο «Attention after technology» στo State of Concept (24/2-27/4). Την καινούργια γλυπτική δουλειά του Ally Rosenberg σε σχέση με το σώμα και την ανθρώπινη ταυτότητα φιλοξενούν την άνοιξη τα Δύο Χωριά.

Η άνοιξη θα κυλήσει με δημιουργίες της Βερολινέζας Anna Lea Hucht και του Ιάπωνα Yu Nishimura στο ARCH και της γλύπτριας Nuri Koerfer στη Melas Martinos. Από τα τέλη Ιανουαρίου η έκθεση «Holdings... an introduction» στο Radio Athenes, σε επιμέλεια του νεαρού συγγραφέα Αριστοτέλη-Νικόλα Μοχλούλη, θα πραγματεύεται το τι συνιστά καλλιτεχνική ταυτότητα. Οι δύο αυτοί τελευταίοι χώροι, μαζί με το Akwa Ibom, ετοιμάζουν από τα τέλη Μαΐου αφιέρωμα στον Χρήστο Τζίβελο με εγκαταστάσεις, σχέδια και αρχειακό υλικό από το κληροδότημά του. Έργα εμπνευσμένα από την Αθήνα παρουσιάζει στη The Breeder ο ανερχόμενος designer Misha Khan (Απρίλιος - Μάιος), ενώ ένα magic cabinet με δημιουργίες συνεργατών θα ενορχηστρώσει η Ρεβέκκα Καμχή (από τον Φεβρουάριο).

Στο Κολωνάκι, η Ελευθερία Τσέλιου μάς υπόσχεται Marcel Duchamp τον Φεβρουάριο και από τον Απρίλιο διπλή έκθεση του Δαυίδ Σαμπεθάι. Εκθέσεις των Πάκυς Βλασσοπούλου, Olivia Coeln, Γιώργου Τσεριώνη, Μαρίλιας Κολυμπίρη, Μαλβίνας Παναγιωτίδη αλλά και δύο ομαδικές, σε επιμέλεια των Severin Dünser και Ολυμπίας Τζώρτζη, έρχονται στο Callirrhoë. Με έργα γεωμετρικής αφαίρεσης σε χαρτί καταφθάνει η Ευαγγελία Σπηλιοπούλου (8/2-2/3) στην Crux, που ακολούθως εστιάζει σε γυναίκες φωτογράφους και τη ματιά τους σε περιθωριοποιημένες «περιοχές» (14/3-20/4). Νέες δουλειές από τους Γιάννη Αδαμάκη (30/1-24/2), Μανώλη Χάρο (29/2 -23/3), Μαρίνα Γκενάντιεβα (28/3-20/4) και Βασιλική Κούκου (25/4-25/5) στην γκαλερί Ζουμπουλάκη.

Η ανθρωποκεντρική ζωγραφική θα πρωταγωνιστεί στην Άλμα χάρη στους Μιχάλη Κιούση, Νίκο Κασκούρα, Θοδωρή Μπαργιώτα, Mateo Andrea και Σταμάτη Θεοχάρη, ενώ οι καμβάδες του Γιώργου Κρανίου και του Αλέξη Κόρμπη έρχονται στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών. Οι Κατερίνα Σεραφετινίδου, Αντώνης Σκαμπαβίριας, Τίνα Καραγεώργη, Γιώργος Χαδούλης και Αντώνης Στάβερης εκθέτουν στη Σκουφά. Η γκαλερί, όμως, μας προσκαλεί και στο «Ουδείς εκών δίκαιος» των Δημήτρη Τζαμουράνη και Φίλιππου Τσιτσόπουλου στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό (8/2-2/3).

Παλιότερες αλλά και πρόσφατες Arte Povera δημιουργίες του θα αναπτύξει ο Alfredo Romano (15/2-30/3) στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, ενώ με «προσωπογραφίες οικείων αντικειμένων» από τον Λουδοβίκο των Ανωγείων ξεκινά στην Ιπποκράτους 121 η Genesis (από τέλη Φεβρουαρίου). Κώστας Εμμανουηλίδης, Ευσεβία Μιχαηλίδου και Ελεάννα Μαρτίνου στο πρόγραμμα της γκαλερί Μπαταγιάννη. Κι όταν κατηφορίσουμε στον Πειραιά, στο Intermission θα πετύχουμε έργα του Ρουμάνου Alexadru Chira σε χαρτί και καμβά (από 13/2), αλλά και της 30χρονης Κινέζας Stella Zhong (από τον Μάιο).