Dream Machines στο ίδρυμα ΔΕΣΤΕ στην Ύδρα: Δείτε για πρώτη φορά την έκθεση μέσα από μία πρωτότυπη εικονική περιήγηση
Ξεκινάμε με χαμόγελο και αισιοδοξία:
Κάπως έτσι θα παρουσιάζονται οι εκθέσεις - εικαστικές / καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις του μέλλοντος, όταν θα λείπει ο φυσικός χώρος! Κανένας φυσικά δεν μπορεί να υποκαταστήσει το φυσικό τοπίο και τις αίθουσες που έχουν διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε να φιλοξενήσουν έργα τέχνης, αλλά αυτή η συμπληρωματική τεχνοτροπία καταγραφής σε φέρνει πιο κοντά στην εμπειρία και την αίσθηση του να είσαι εκεί. Και μερικές φορές η σύγχρονη τεχνολογία βοηθάει πολύ περισσότερο δίχως να το περιμένεις.
Ακολουθούν κάποια βασανιστικά ερωτήματα:
Πρέπει να ξέρεις από «τέχνη», ή να έχεις μια στοιχειώδη καλλιέργεια για να μπορέσεις να κρίνεις καλλιτέχνες, έργα τους και εγκαταστάσεις;
Πρέπει να κάτσεις να διαβάσεις και να ξεστραβωθείς για να μπορέσεις να καταλάβεις τι θέλει να σου πει ο καλλιτέχνης, ή είναι αρκετή η ματιά σου και αυτά που νιώθεις;
Με ένα βαλιτσάκι στο «ιπτάμενο δελφίνι» για την Ύδρα:
Όλα ξεκίνησαν λίγο περίεργα όταν είδα δημοσιογραφική παρουσίαση μιας εικαστικής εγκατάστασης (ινσταλέισον το λέμε ε!) με τον Ήλιο-Απόλλωνα του JeffKoons να δεσπόζει... Μία εβδομάδα αργότερα βρέθηκα στην Ύδρα και δίχως να χάσω ευκαιρία πήρα τον δρόμο για την περιοχή των πάλαι ποτέ Σφαγείων όπου το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ του κου Δάκη Ιωάννου έχει μετατρέψει σε εκθεσιακό χώρο, χώρο τέχνης, εικαστικό χώρο έκφρασης… πείτε το όπως θέλετε.
Οι φράσεις κλειδιά οι οποίες αποδίδονται στην εγκατάσταση «DreamMachines» του ΔΕΣΤΕ και οι οποίες με έκαναν να φτάσω ως εκεί ήταν κάπως έτσι:…
«...εξετάζει την επίδραση της τεχνολογίας στην ανθρώπινη φαντασία…»
«…εξετάζει εκ νέου στιγμές προσμονής όσο και δυσφορίας…»
«Η τεχνολογία παράγει ουτοπικά όνειρα…»
Με τις κάμερες στο χέρι, τώρα που είναι καλοκαίρι…
Δίχως χρονοτριβή και με σύγχρονο εξοπλισμό αποτύπωσης, διάθεση για να μεταφέρω την εμπειρία όσο πιο πιστά και αληθινά γίνεται, ξεκίνησα να περιηγούμαι στους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της dream machines. Πήρα και το φυλλάδιο από δύο ευγενικές κοπέλες, αλλά η ανάγνωσή του σε τίποτε δεν με βοήθησε. Πολλά και διαφορετικά έργα στριμωγμένα σε μικρούς, ολίγον κλειστοφοβικούς χώρους, με συνοχή και εννοιολογική συνέχεια απροσδιόριστη, την οποία εγώ ο απαίδευτος περί τα καλλιτεχνικά δημοσιογράφος ακόμα και σήμερα αδυνατώ να κατανοήσω. Kάτι περισσότερο θα ξέρουν οι επιμελητές DanielBirnbaum και MassimilianoGioni, αλλά δεν μας το λένε…
Με επιμέλεια κατέγραψα με κάμερες 360 μοιρών τους περισσότερους -αν όχι όλους- τους χώρους της έκθεσης και στα κινούμενα στοιχεία χρησιμοποίησα video 360 ώστε αν κάποιος φορέσει γυαλιά εικονικής πραγματικότητας, να μπορέσει στιγμιαία να μεταφερθεί εκεί!
Όλα αυτά τα στοιχεία τα συνέδεσα μεταξύ τους σε μία μεγάλη -λόγω όγκου δεδομένων- εικονική περιήγηση και όταν ευχαριστημένος την είδα να παρουσιάζεται εμπρός στα μάτια μου κατάλαβα ότι έλειπε το πιο βασικό απ’ όλα. Η πληροφορία.
Η ίδια πληροφορία που μου έλειπε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου εκεί. Οπότε ξεκίνησα την αναζήτηση και ξαφνικά ένας «Θαυμαστός Νέος Κόσμος» ξεδιπλώθηκε εμπρός μου.
Στον υπέροχο κόσμο της αναζήτησης πληροφορίας
Έτσι ανακάλυψα ότι το «κορίτσι» ανθρωποειδές του Andro Wekua θα έπρεπε να κινεί το ένα χέρι του, αλλά … δεν.
Όπως και το φίδι - ρομπότ της PamelaRosenkranz θα έπρεπε να κινείται στον χώρο, αλλά … επί ματαίω προσπαθούσε η κοπέλα να το κάνει να ενεργοποιηθεί!
Ακίνητοι και οι Chalk & Cheese, ενώ ένα παρκαρισμένο ημιφορτηγό από κάτω, νόμισα ότι ήταν μέρος του «ινσταλέισον».
Πάνω από την περίφημη αποτύπωση του μύλου καφέ του MarcelDuchamp ήταν κρεμασμένη και η Porte-bouteilles (και τα δύο αντίγραφα του UlfLinde), αλλά δεν υπήρχε καν η πληροφορία μέσα στο φυλλάδιο.
Στα πλαϊνά των αιθουσών Α, Β και Γ είχε τα πλέον απίθανα έργα που θα μπορούσα να φανταστώ των H.RGiger, JamesTillyMatthews και JakobMohr, τα οποία για να θαυμάσεις θα πρέπει να έχεις διαβάσει, να… ξέρεις, διαφορετικά ούτε νόημα έχει η τοποθέτησή τους εκεί, ούτε το μήνυμα της έκθεσης εξυπηρετείται.
Σε αυτό το σημείο και έχοντας αποκτήσει τόση πολλή πληροφορία, για εκθέματα και καλλιτέχνες της Dream Machines - που συναντούσα για πρώτη φορά στη ζωή μου- πήρα την απόφαση όχι μόνο να τη μοιραστώ μαζί σας γράφοντας αυτό το κείμενο, αλλά και να ενθέσω όλα αυτά τα υπέροχα που ανακάλυψα, μέσα στην ίδια την εικονική περιήγηση.
Ένα pdf για κάθε ένα έργο ξεχωριστά ανοίγει με το πάτημα μιας σπείρας που πάλλεται και η γλώσσα είναι κυρίως αγγλικά. Σε κάποια έργα θα βρείτε μετάφραση στα ελληνικά από τη μηχανή DeepL με αρκετές δικές μου επεμβάσεις και διορθώσεις.
Επειδή λοιπόν η Dream Machines της Ύδρας του 2023 «εξετάζει την επίδραση της τεχνολογίας στην ανθρώπινη φαντασία» (μας το τόνισαν στην αρχή, το επαναλάμβάνουμε και τώρα…) χρησιμοποιήσαμε την πλέον σύγχρονη τεχνολογία στην αποτύπωση εγκαταστάσεων αυτού του τύπου και μαζί με την πληροφορία που λείπει παντελώς, αλλά για εμάς ήταν τόσο απαραίτητη, δημιουργήσαμε μια εικονική έκθεση σε περιβάλλον υπολογιστή - κινητού και ταμπλέτας. Αυτή η νέα ψηφιακή αποτύπωση της Dream Machines μπορεί να εξιτάρει τη φαντασία, μπορεί να σε μεταφέρει εκεί με γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και μπορεί τελικά να σε ωθήσει να πας στην Ύδρα για να δεις τα έργα από κοντά. Κι όταν τον ερχόμενο Οκτώβριο η Dream Machines θα είναι πια παρελθόν, θα μείνει η εικονική περιήγηση. Και θα μπορείς να μεταφέρεσαι εκεί για πάντα πατώντας απλά ένα link. Έναν σύνδεσμο.
17°
