Hydra School Projects 2023: Ο Δημήτρης Αντωνίτσης μιλά στην ATHENS VOICE για την έκθεση «Lessons learned»
Δεν έχει σκαλοπάτια φέτος για να φθάσουμε στο καθιερωμένο μας καλοκαιρινό εικαστικό ραντεβού με τον Δημήτρη Αντωνίτση. Στην 24η σεζόν του HydraSchoolProjects, η έκθεση που οργανώνει ο γνωστός εικαστικός και επιμελητής φώλιασε στην παλαιά αγορά της Ύδρας, ένεκα… εκλογών, αφού η βάση της τα τελευταία χρόνια, το κτίριο της Σχολής Εμποροπλοιάρχων, θα λειτουργούσε ως εκλογικό κέντρο. «Προσωπικά πιστεύω ότι κάθε αλλαγή είναι ανανεωτική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έπρεπε να δοθούν έξυπνες λύσεις στο στήσιμο των έργων, καθότι οι αίθουσες της αγοράς δεν έχουν τίποτα από το μεγαλειώδες των χώρων του παλιού αρχοντικού Κουλούρα – Τσαμαδού», μου διευκρινίζει.
Ο καλλιτέχνης και επιμελητής Δημήτρης Αντωνίτσης
Υπό τον τίτλο «Lessonslearned» το φετινό κάλεσμα υπόσχεται συναντήσεις με προτάσεις καλλιτεχνών από διαφορετικές γενιές και εικαστικά μέσα, όπως άλλωστε το συνηθίζει. Παλαιότερες δημιουργίες που διερευνούν την ουσία του εικαστικού μέσου, όπως οι ποιητικές χειρονομίες του Anders Widoff, που επιζητά να απελευθερώσει τη ζωγραφική από τον καμβά, αλλά και συμμετοχές που έγιναν ειδικά για τη συγκεκριμένη συνάντηση από τους Ευγενία Λιβανού, Αντώνη Στοαντζικη, Oda Jaune, Judy Hudson και Άννα Παγκάλου. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι οι ξένοι καλλιτέχνες δείχνουν για πρώτη φορά δουλειά τους στη χώρα μας.
«Lessonslearned»: OΔημήτρης Αντωνίτσης για την 24η έκθεση του HydraSchoolProjects
«Η έκθεση αυτή τη φορά έχει ένα βαθύτερο εσωτερικό χαρακτήρα. Μετά από τις πρόσφατες περιπέτειες της πανδημίας διαπίστωσα ότι πολλοί καλλιτέχνες άρχισαν να απορρίπτουν την φαινομενικότητα του κόσμου. Έχουν στραφεί μέσω της τέχνης σε μια πιο πνευματική εμπειρία. Το συγκεκριμένο αφιέρωμα λειτουργεί ως μία απαρίθμηση τέτοιων θέσεων, ενδο-κοσμικών και εξω-κοσμικών. Τα “Διδάγματα ζωής” αναφέρονται στην απαλλαγή από τους φραγμούς, στην φανέρωση της πραγματικής μας ταυτότητας και ίσως στην επίτευξη της λύτρωσης» υπογραμμίζει.
Τι μας επιφυλάσσει, λοιπόν, το φετινό κάλεσμα; Η έκθεση αναπτύσσεται σε έξι παροπλισμένα καταστήματα αλλά και στον εξωτερικό χώρο της αγοράς συμπεριλαμβάνοντας ζωγραφικά και γλυπτικά έργα και ο επιμελητής έχει επιδιώξει, όπως αναφέρει, τη συγκρότηση πέντε διαλόγων. «Οι FedericoVecchi και AndersWidoff πραγματεύονται την ουσία της ζωγραφικής ως πρακτικής εκτός ορίων. Οι OdaJaune και Κώστας Λαμπρίδης αναφέρονται στην προμηθεϊκή έννοια της (μετα)ποίησης. Οι Χριστίνα Νάκου και MalinHederus συνοψίζουν τη συμπαντική χάρη και ροή μέσα από το μικρό- και μακρο-κόσμό τους. Οι Νίκος Τσικούρας και Ευγενία Λιβανού διαπραγματεύονται ασκήσεις συγκέντρωσης και παρατήρησης του εαυτού και της συνείδησης. Οι JudyHudson και OlympiaScarry με τα έργα τους υπαινίσσονται, τι άλλο, από τη ζωή και το θάνατο. Εμβόλιμα ο επισκέπτης βρίσκει την αίθουσα με τη δουλειά του Αντώνη Στοαντζίκη που αναφέρεται σε έμψυχες/άψυχες απεικονίσεις του δικού του σύμπαντος. Μάλιστα, για πρώτη φορά ο καλλιτέχνης τολμά να φύγει από το ζωγραφικό τελάρο και να επιχειρήσει γλυπτικές συνθέσεις. Η πιο απελευθερωτική θέση της έκθεσης είναι αυτή της περφόρμερ Άννας Παγκάλου, η οποία την ημέρα των εγκαινίων συντονίστηκε ηχητικά τόσο με τον βόμβο των κλιματιστικών που κατακλύζουν το πίσω μέρος των κτηρίων της αγοράς όσο και με το θρόισμα του δένδρου που προβάλλει μέσα από μια αυλή. Η εγκατάσταση που έστησε στον περιαύλειο χώρο αναφέρεται στο δικό της φιλοσοφικό λεξιλόγιο σαν ένα είδος μετενσάρκωσης στο αέναο δίχτυ της ύπαρξης».
Τον τελευταίο καιρό τον ενδιαφέρουν έργα που αναφέρονται στο κοσμικό γίγνεσθαι, στη συμπαντική ψυχή, ομολογεί.«Η εμμονή της εποχής μας με το ΑΙ με βρίσκει στην άλλη μεριά του εκκρεμούς των δικών μου αναζητήσεων.Προερχόμενος από τον χώρο της τεχνολογίας, δεδομένου ότι σπούδασα μηχανολογία, κατανοώ την αναγκαιότητα της μηχανής αλλά δεν μπορώ να δεχθώ οποιαδήποτε τυπολογία συναισθήματος γεννημένο αλγοριθμικά –παρόλο που ακόμα με μαγεύει το τέλος της ρετροφουτουριστικής ταινίας “BladeRunner” του Ρίντλεϊ Σκοτ».
Ο ίδιος, πάντως, δείχνει ικανοποιημένος σε σχέση με τις επιλογές του. Στη σκέψη του έχει ακόμα την ενδιαφέρουσα έκθεση «Brice Marden και Ελληνική Αρχαιότητα» που υπέγραψε επιμελητικά πέρσι στο μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. «Ένα μεγάλο όνειρο που έγινε πραγματικότητα με εύθραυστες αλλά και δυναμικές ισορροπίες» και το οποίο ελπίζει να το δει να ταξιδεύει στο εξωτερικό με ένα διαφορετικό στήσιμο.
Κι όσο για τις θερινές εικαστικές «περιπέτειες» που επιμένει να σκαρώνει στη ντίβα του Αργοσαρωνικού; Ακόμα τον συγκινεί και τον σαγηνεύει αυτό το ταξίδι. «Τα καλοκαίρια μου στην Ύδρα είναι σαν ένας ξεκούραστος ύπνος με πολλά όνειρα και εγρήγορση. Η προσέγγισή μου παραμένει ακριβώς η ίδια από τότε που ξεκίνησα: να μπορώ να παρουσιάζω δουλειές που οι γκαλερί είτε δεν τους συμφέρει να δείξουν, γιατί δεν είναι μέσα στο art market της Ελλάδας, είτε είναι πάρα πολύ πειραματικές. Στη φετινή έκθεση όλοι οι ξένοι συμμετέχοντες παρουσιάζουν τα έργα τους για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Και ορισμένοι από αυτούς δεν είναι “νέοι προφήτες” καθώς έχουν μια λαμπρή και πολυετή καριέρα στις χώρες τους».
Ο Δημήτρης Αντωνίτσης με τον χαρακτηριστικό κατάλογο της έκθεσης του Hydra School Projects
Και τη δική μας εικαστική σκηνή πώς τη βλέπει άραγε σήμερα;«Σαν μια κατσαρόλα που βράζει, γεμάτη καβούρια. Το ποιοι θα επιζήσουν είναι άγνωστο.Ακόμα ο Έλληνας καλλιτέχνης ωθείται να (δια)φύγει στο εξωτερικό για να έχει κάποια ελπίδα αναγνώρισης και επιτυχίας. Η κατάσταση είναι κρίσιμη, παρόλο που συνέχεια ακούμε ότι είμαστε το καινούργιο Βερολίνο».
13°
