Δέκα στάσεις στο 10ο Platforms Project

Στα δεκάδες περίπτερά του, αλλά και στον χώρο των περφόρμανς και των συζητήσεων μας υπόσχεται συναντήσεις με την πρακτική νέων εικαστικών και καλλιτεχνικών ομάδων, ένα ταξίδι στο σύμπαν της ανεξάρτητης δημιουργίας –αλλά μαζί και στον κόσμο. Με το κοντέρ πλέον να μετρά δέκα διοργανώσεις, το Platforms Project επιστρέφει από τις 13 έως τις 16 Οκτωβρίου 2022 στον εκθεσιακό χώρο «Νίκος Κεσσανλής» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών φιλοξενώντας 62 πλατφόρμες με 900 και πλέον καλλιτέχνες από 26 χώρες (από την Αυστραλία και την Αιθιοπία ως τη Ρωσία και τον Καναδά και από την Τουρκία και την Ουκρανία μέχρι τις ΗΠΑ, τη Βραζιλία και τη Χιλή).
Επιχειρώντας μια πρώτη «βόλτα» στη φετινή έκθεση, ζητήσαμε από δέκα καλλιτεχνικές πλατφόρμες (τους Cable depot, Das esszimmer, Eulengasse, The school of environmental science, Darling Pearls, Fragment S, La scala trun, The red boat project, Εν Φλω και Άμετρον) να μας συστήσουν την πρακτική τους και να μας δώσουν μια πρώτη γεύση από το περίπτερό τους.

CABLE DEPOT (περίπτερο 6)
Στο project space μας στο Λονδίνο προσκαλούμε τέσσερις καλλιτέχνες τον χρόνο (για ένα τρίμηνο τον καθένα) για να συμμετάσχουν σε ένα πρότζεκτ, σε ένα πρόγραμμα φιλοξενίας ή σε μια έκθεση, εστιάζοντας στην έρευνα και την ανάπτυξη νέων ιδεών. Το Cable Depot είναι ένας ασφαλής χώρος έρευνας, χωρίς τον φόβο της αποτυχίας. Ο καλλιτέχνης δεν είναι υποχρεωμένος να παράγει κάποιο «τελικό» έργο, αν και οι περισσότεροι δημιουργούν και, μάλιστα, εγκαταστάσεις, οπότε ολόκληρος ο χώρος γίνεται ένα έργο τέχνης, ένα περιβάλλον, μια εμπειρία. Συνεργάζεται με καλλιτέχνες οι οποίοι ζουν στη Γαλλία, το Μεξικό και την Ελλάδα. Επίσης, θα παρουσιάσει μελλοντικά πρότζεκτ από την Αίγυπτο και την Ελβετία. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, άρχισε να εκπέμπει ζωντανά όλο το εικοσιτετράωρο επτά ημέρες την εβδομάδα χρησιμοποιώντας κάμερες κλειστού κυκλώματος κι έτσι τα έργα των καλλιτεχνών είναι διαθέσιμα κάθε στιγμή οπουδήποτε στον κόσμο, τόσο στον φυσικό όσο και στον ψηφιακό χώρο.
Τα πρότζεκτ ξεκινούν συνήθως με ένα διάλογο μεταξύ του προσκεκλημένου καλλιτέχνη και του επιμελητή, που μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δύο χρόνια, με συχνές συναντήσεις. Μάλιστα, έτσι ορισμένοι από τους καλλιτέχνες έχουν αναπτύξει ιδέες που αποτελούν πλέον βασικά στοιχεία της πρακτικής τους. Mεταξύ των προγραμμάτων ο χώρος παραμένει ανοιχτός για πειραματικές δράσεις, δρώμενα, προβολές, διαλέξεις ή οποιαδήποτε άλλη παρουσίαση έργου μικρής διάρκειας. Αυτό επι;aτρέπει στο Cable Depot να παραμείνει πειραματικό και εξωστρεφές.
Στο φετινό Platforms Project ο επιμελητής Ιavor Lubomirov παρουσιάζει ένα έργο από ένα καλλιτεχνικό δίδυμο, μητέρας και γιου, οι οποίοι το 2021 συμμετείχαν σε ένα απαιτητικό πρότζεκτ του Cable Depot με τεχνολογικές προκλήσεις. Συνεργάζονταν ανεπίσημα εδώ και χρόνια και φέτος για πρώτη φορά παρουσιάζουν μαζί δουλειά τους επίσημα στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα έργο βίντεο της Victoria Rance, σε επιμέλεια και σύνθεση του γιου της Cole Pemberton, μια ιδιαίτερη, καθηλωτική εμπειρία που επιδιώκει να μεταφέρει στους επισκέπτες το μυστήριο και το μεγαλείο της ζωής. 

DAS ESSZIMMER – space for art+  (περίπτερο 42)
Το DAS ESSZIMMER - space for art+ είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος καλλιτεχνικός, μη κερδοσκοπικός χώρος, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2011. Αντιλαμβανόμαστε την παρουσίαση έργων τέχνης ως μια περιπέτεια και ένα ταξίδι στο άγνωστο, αμφισβητώντας συμβάσεις και αντιλήψεις και συνεργαζόμαστε με επιμελητές και άλλους εκθεσιακούς χώρους. Παράλληλα, εξετάζουμε τις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις της τέχνης προσφέροντας χώρο για διάλογο.
Τα έργα όλων των καλλιτεχνών που δείχνουμε στο Platforms Project αναφέρονται στη θεμελιώδη αναζήτησή μας για υποστήριξη και σταθερότητα σε αβέβαιες και συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η προσπάθεια της Liliane Freiermuth, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, να αποτυπώσει μέσα από μια αφαιρετική ημερολογιακή καταγραφή την ποίηση της καθημερινότητας, καθώς και της Ingrid Roscheck, η οποία δημιουργεί με τα ψηφιακά της κινούμενα σχέδια νέους, φανταστικούς χώρους χωρίς φυσικούς περιορισμούς, επιδιώκοντας ωστόσο να σε κατευθύνει.
Ο Stephan Wittmer παρουσιάζει πάνω σε βελούδινες κουβέρτες φωτογραφίες που παρουσιάζουν τα συντρίμμια μιας ζωής, ενός σπιτιού - πιθανώς κάπου στα μεσοδυτικά της Αμερικής - με ουρανούς που απλώνονται βαριά πάνω από τα ερείπια. Τέλος, η Sibylle Feucht μέσα από τη σειρά Folds εστιάζει τον φωτογραφικό φακό της σε σπίτια αστέγων, στα οποία φαίνεται η προσπάθεια να δημιουργήσουν μια κανονικότητα σε ένα ανασφαλές περιβάλλον. 

EULENGASSE (περίπτερο 5)
Ξεκινήσαμε αυτόν τον αυτοδιαχειριζόμενο καλλιτεχνικό χώρο το 2003 στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας με σκοπό τη λειτουργία μιας γκαλερί, την παροχή εργαστηρίου στα μέλη μας και τη δημιουργία ενός χώρου για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τη σύγχρονη τέχνη. Παράλληλα, διοργανώνουμε συζητήσεις, διαλέξεις, προβολές, περφόρμανς και εκδρομές.
Φέτος ερχόμαστε στο Platforms Project με έργα τεσσάρων καλλιτεχνών, τα οποία καλύπτουν το φάσμα των καλλιτεχνικών θέσεων του χώρου. Με το πρότζεκτ Hamlet, μια σειρά από φωτογραφίες σε μορφή φυλλαδίου, ο Florian Adolph εξετάζει τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες διαβίωσης ως μια εκδήλωση ρατσισμού και καταθέτει ένα σχόλιο για τις συγκρούσεις στην Ευρώπη για τη δημοκρατία. Ο καλλιτέχνης, με το σκουρόχρωμο από τη φύση του σώμα, συστήνεται ως ένα σύγχρονο παράδειγμα για την ανθρωπότητα: «Αυτός είμαι, μια διασταύρωση, ο Άμλετ». Το έργο της Gözde Ju δημιουργήθηκε από φωτογραφίες Τούρκων εργατών-μεταναστών στη Γερμανία και, κυρίως, από τις σημειώσεις που γράφτηκαν στο πίσω μέρος τους. Το ράψιμο αυτών των εικόνων πάνω σε διαφανή υφάσματα  αντανακλά τα συναισθήματά τους για την πατρίδα, τα οποία γίνονται όλο και πιο συγκεχυμένα όσο περνά ο καιρός. Ο Vládmir Combre de Sena ασχολείται με το κοινωνικό περιθώριο και τους «ασφαλείς χώρους» (καλύβες, καταφύγια ή σπίτια) για ανθρώπους που βιώνουν τον αποκλεισμό ή είναι παράτυποι μετανάστες. Στόχος του είναι να εισχωρήσει στη σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση, εστιάζοντας σε ένα «ιδιαίτερου ενδιαφέροντος» τμήμα των πόλεων. Ο Harald Etzemüller διερευνά μέσα από τη ζωγραφική την έννοια και την πρόσληψή της. Εργάζεται τόσο ψηφιακά όσο και αναλογικά και τα ψηφιακά γραφιστικά μοτίβα αποδεικνύονται ταυτόχρονα οικεία και ξένα, παραστατικά και αφηρημένα.

fragment S (περίπτερο 16)
Έχοντας την έδρα του στο Λονδίνο και τη Στοκχόλμη, το επιμελητικό πρότζεκτ fragment S παρουσιάζει από τις 13 έως τις 16 Οκτωβρίου στην Αθήνα το Paradise Birds, ένα έργο με αναφορές στον περσινό νικητή του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας, Abdulrazak Gurnah. Στο βιβλίο του με τίτλο Paradise ο Βρετανός, με καταγωγή από την Τανζανία, συγγραφέας καταπιάνεται με το θέμα της μετανάστευσης, το οποίο απασχολεί επίσης το Paradise Birds. Δυο αφηγήσεις για τη διάδοση μιας κληρονομιάς, μια αβέβαιη αναζήτηση ενός παραδείσου και τις αναμνήσεις μιας αναχώρησης που δεν ξεχνιούνται ποτέ –το πουλί θα επιστρέψει στο σπίτι του.
Το έργο αφορά στην κληρονομιά του Sten Bergman, ενός από τους πιο σημαντικούς ταξιδιωτικούς συγγραφείς, εξερευνητές και ζωολόγους της Σουηδίας. Ο Bergman (1895-1975) έγραψε πολλές δημοφιλείς ζωολογικές και εθνογραφικές μελέτες κάνοντας επιτόπια έρευνα στην Κορέα, την Παπούα Νέα Γουινέα και την Καμτσάτκα, στη ρωσική Άπω Ανατολή. Η πρώτη του μεγάλη δημοσίευση με τίτλο In Korean Wilds and Villages (1938) βασίστηκε σε διετή έρευνα στο βόρειο τμήμα της Κορέας μεταξύ 1935-1937, όταν η χώρα βρισκόταν υπό ιαπωνική κατοχή. Διερευνά τον τρόπο με τον οποίο τόσο η φύση όσο και οι «άλλες» κοινωνίες φιλτράρονται μέσα από πρίσμα του πολιτισμού και σημείωσε σημαντική επιτυχία –μεταφράστηκε στα αγγλικά και εκδόθηκε από το Travel Book Club απευθυνόμενο σε ένα μεγάλο κοινό «εξερευνητών της πολυθρόνας». Αυτή είναι η τέταρτη έκθεση μετά από το STEN BERGMAN PROJECT Part I, The Bird Catcher στην γκαλερό Jinsun στην Κορέα το 2010, το Part 2, An Uncommon Past, σε επιμέλεια του John Gotο στο New Media Centre στην Κίνα το 2012 και το Part 3, Armchair explorer στην ID: I Gallery στη Σουηδία το 2018.

La Scala Trun (περίπτερο 23)
Παλιοί γνώριμοι με τη διοργάνωση ο καλλιτέχνης και επιμελητής Guillaume Krick και οι καλλιτέχνες (από τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ελβετία) που δείχνει στην πρώτη του συμμετοχή στο Platforms ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος La Scala Trun από την Ελβετία.
Το έργο τους κινείται μεταξύ ποιητικής ερμηνείας και κριτικής για διάφορα θέματα του σύγχρονου τρόπου ζωής μας είτε έχει να κάνει με τον ρυθμό της εργασίας και των κοινωνικών δραστηριοτήτων είτε με περιβαλλοντικά θέματα και την εγωκεντρική συμπεριφορά μας που καταστρέφει τη φύση και τη ζωή στον πλανήτη, ακόμα κι εμάς τους ίδιους. Η τέχνη τους είναι ένας τρόπος εκτόνωσης, μιαν ανάσα, ένα απελευθερωτικό κοίταγμα στον κόσμο μας. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι βλέπεις την τραγωδία πιο καθαρά: για παράδειγμα, ένα φωτογραφικό τρίπτυχο από τον Gianin Conrad που δείχνει μια βυθισμένη, θαμμένη στην άμμο, βάρκα θυμίζει μια αποτυχημένη προσπάθεια μεταναστών να διασχίσουν τη Μάγχη. Ή τα σχέδια της Clara Juliance Glauert που παραπέμπουν σε μεσαιωνικές εικονογραφήσεις βιβλίων και απεικονίζουν μιαν εργαζόμενη… Παναγία με παιδί, τον καθημερινό αγώνα της να αντεπεξέλθει στις ατελείωτες υποχρεώσεις της δουλειάς και της οικογενειακή ζωής σε έναν φλεγόμενο κόσμο. Στο περίπτερο θα δείτε και έργα από τους γλύπτες Guillaume Krick και Romain Rambaud, οι οποίοι φλερτάρουν με τις δύο διαστάσεις, και παρουσιάζουν αντισυμβατικές δημιουργίες σε ανάγλυφα από ξύλο ή ανακυκλωμένο πλαστικό.

The School of Environmental Sciences – Artist Residency Program (περίπτερο 59)
Ξεκινήσαμε το 2009 στο Πανεπιστήμιο του Guelph στον Καναδά με στόχο να υποστηρίξουμε ανεξάρτητους καλλιτέχνες, οι οποίοι εστιάζουν σε περιβαλλοντικά ζητήματα, και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να αποκτήσουν πρόσβαση στην επιστημονική έρευνα σε σχετικούς τομείς. Και οι συμμετέχοντες είχαν ουσιαστική συμβολή διερευνώντας θέματα με παγκόσμια απήχηση.
Φέτος στο Platforms Project παρουσιάζουμε το Mnemonic Waters, ένα site-specific ηχητικό έργο της Jenn E. Norton που χρησιμοποιεί τεχνικές γεωεντοπισμού για να ανιχνεύσει ηχητικά τον αρχαίο ποταμό Ιλισό της Αθήνας. Το έργο αντλεί στοιχεία από δύο μυθικά ποτάμια του Άδη, θεού του Κάτω Κόσμου, τον ποταμό της λησμονιάς Λήθη, από τα νερά του οποίου πίνουν οι νεκροί για να ξεχάσουν τις προηγούμενες ζωές τους πριν την αναγέννηση, και τον ποταμό Μνημοσύνη, ο οποίος αποκαθιστά τη μνήμη και απαλλάσσει την ψυχή από τη μετενσάρκωση. Μπορείτε να δείτε το έργο χρησιμοποιώντας GPS μέσω της εφαρμογής Echoes, με οποιαδήποτε κινητή συσκευή σε κάθε τοποθεσία διαθέσιμη στους χάρτες Google. 

Darling Pearls & Co  (περίπτερο 3)
Η Darling Pearls & Co οφείλει την ύπαρξή της κυρίως στην εμπειρία που απέκτησα ως project manager και ασκούμενη επιμελήτρια στους Iavor Lubomirov και William Angus-Hughes. Βλέποντας διάφορους καλλιτεχνικούς χώρους στον κόσμο να λειτουργούν με πρωτότυπους τρόπους, αλλάζοντας συχνά τη δομή τους και πετυχαίνοντας μέσα σε αντίξοες συνθήκες, άνοιξα ένα art residency/project space στο σπίτι μου στο Χάκνεϊ του Λονδίνου το 2018 και ένα ηλεκτρονικό κατάστημα.
Συμμετέχοντας στο Platforms Project για τρία συνεχόμενα χρόνια απέκτησα ένα δίκτυο συνεργατών. Π.χ. στο πλαίσιο της διοργάνωσης λόγω της γνωριμίας μου με τον ιδρυτικό διευθυντή του IFAC Arts, Lee Wells δημιουργήθηκε μια συνεργασία με το IFAC Athina, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και με έμαθε πολλά για την επιμέλεια και την παραγωγή  έργων τέχνης στο διαδίκτυο. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, πολλοί από εμάς στράφηκαν στο διαδίκτυο. Έτσι και η Darling Pearls & Co έκλεισε προσωρινά τον φυσικό της χώρο, μεταβαίνοντας σε ένα ψηφιακό εκθεσιακό περιβάλλον μέσα από συνδρομητικές πλατφόρμες βίντεο τέχνης. Στόχος μας είναι να ξανανοίξουμε ένα φυσικό χώρο σύντομα.
Συνεργαζόμαστε με σύγχρονους καλλιτέχνες πολυμέσων, των οποίων οι θεματικές ποικίλουν καθώς αφορούν στην queer ή φεμινιστική τέχνη και στην κριτική των θεσμών, αλλά και σε νέες προσεγγίσεις στη χρήση των νέων τεχνολογιών, του αστικού περιβάλλοντος και του εργασιακού πλαισίου, ενώ και τα έργα ανήκουν σε διαφορετικά μέσα: βιντεοτέχνη, εγκατάσταση, περφόρμανς, φωτογραφία, χάπενινγκ, κολάζ, ραπτική, ζωγραφική, σχέδιο και γλυπτική. Πολλοί κάνουν ακτιβιστική, πολιτική τέχνη, που είναι συχνά αόρατη στον κόσμο της τέχνης και λειτουργεί σε ένα διαφορετικό πλαίσιο προκειμένου να προκαλέσει αληθινή κοινωνική αλλαγή. Φέτος στο περίπτερό μας παρουσιάζουμε τους χώρους τέχνης του IRL μέσα από δημιουργίες έξι σύγχρονων καλλιτεχνών. Ενώ ο χώρος είναι σημαντικός, οι καλλιτεχνικές δράσεις δεν προβάλουν πάντα μια σαφή αρχιτεκτονική σε σχέση με τον τρόπο που λειτουργούν οι «θεσμοί» του κόσμου της τέχνης.

The Red Boat Projects  (περίπτερο 37)
H The Red Boat Projects είναι μια εικαστική συλλογικότητα που επιδιώκει μέσω της τέχνης να διερευνήσει θέματα ταυτότητας και να ευαισθητοποιήσει το κοινό σε ζητήματα ισότητας των φύλων και έμφυλης βίας. Τον πυρήνα της ομάδας αποτελούμε περίπου δέκα καλλιτέχνες και παρότι σε λίγο καιρό θα γιορτάσει τα πρώτα της γενέθλια, ως δημιουργοί γνωριζόμαστε και συνεργαζόμαστε εδώ και αρκετά χρόνια. Μας έχει φέρει κοντά η επιθυμία για επικοινωνία και διασύνδεση, η ανάγκη να βγούμε από τον εαυτό μας και να συναντηθούμε με άλλους ανθρώπους με κοινές ανησυχίες και προβληματισμό για υπαρξιακά και κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, για την κοινωνική διάσταση της τέχνης. Σε αυτήν την πορεία που έχουμε διανύσει όλα αυτά τα χρόνια, αρχικά ως We33 by Artia Gallery και τώρα ως The Red Boat Projects, έχουμε μοιραστεί σκέψεις, αγωνίες και χαρές, έχουμε συνδεθεί, έχουμε αναπτύξει φιλίες και έχουμε ωριμάσει ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες.
Η δουλειά μας για το Platforms Project φέτος σχετίζεται με την έμφυλη κακοποίηση και έχει γίνει σε συνεργασία με το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Δραπετσώνας-Κερατσινίου. Το έργο μας με τίτλο My body, my choice είναι μια σύνθεση από είκοσι επιμέρους έργα και έχει δημιουργηθεί από έντεκα καλλιτέχνιδες με τη χρήση τεχνικών της ζωγραφικής, του κολλάζ, του κεντήματος και της ραπτικής. Εμπεριέχει στοιχεία διάδρασης και παιχνιδιού καθώς στόχος μας είναι να εμπλέξουμε το κοινό στη διαδρομή που ακολουθεί μια γυναίκα/θηλυκότητα από την παγίδευση στην κακοποιητική σχέση προς την ενδυνάμωση και τη διέξοδο από αυτήν. 

ΕΝ ΦΛΩ  (περίπτερο 36)
Δημιούργημα φοιτητών και διδασκόντων του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας –εξ’ ου και το όνομα, από το Εν Φλωρίνņ–, η ομάδα σχηματίστηκε στις αρχές του 2011 με σκοπό να παρουσιάζει δράσεις και εκθέσεις της σε καίρια πολιτιστικά δρώμενα της Ελλάδας και της Ευρώπης και να κάνει γνωστή τη λειτουργία και τη δυναμική του Τμήματος Καλών Τεχνών της πόλης. Με την πάροδο του χρόνου, βέβαια, συνδέθηκαν με την ομάδα μέλη που είναι πλέον απόφοιτοι της Σχολής καθώς και άλλοι καλλιτέχνες.
Σταθερός συνοδοιπόρος με το Platforms Project όλα αυτά τα χρόνια, οι ΕΝ ΦΛΩ παρουσίασαν δύο εικαστικά δρώμενα στη διοργάνωση για πρώτη φορά στο πλαίσιο της ART ATHINA 2011. Φέτος, το έργο της συμμετοχής μας είναι συμβολικό των 10 χρόνων ιστορίας της ομάδας και για τη δημιουργία του συνέβαλαν 31 καλλιτέχνες. Δέκα σκηνές, σχεδιασμένες σε διαφορετικό μέγεθος και σχήμα, που σηματοδοτούν τη διαφορετικότητα της κάθε χρονιάς και ως προς τη θεματολογία και ως προς τη σύνθεση της ομάδας, θα σας υποδεχτούν στο περίπτερό μας. Μέσα σ’ αυτές έχουν τοποθετηθεί έργα των οποίων ο θεατής μπορεί να δει μόνο τη σκιά που σχηματίζεται χάρη στον ειδικό φωτισμό. Έτσι, τα έργα μεταβάλλονται σε προσωρινούς κατοίκους των προσωρινών καταλυμάτων και δημιουργούν έναν ιδιότυπο καταυλισμό στον εκάστοτε χωρο-χρόνο.

άμετρον [art space] | ametron [art space] (περίπτερο 7)
Ξεκίνησε τη δράση του το 2019 στην παλιά πόλη των Χανίων στη Κρήτης από την εικαστικό Ευδοξία αλλά η ιδέα για τη δημιουργία του γεννήθηκε στο Βερολίνο το 2018 μέσα από συναντήσεις, συζητήσεις και παρουσιάσεις ομαδικών και ατομικών εκθέσεων.
Χωρίς ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές και περιορισμούς, στην συλλογή του χώρου συμπεριλαμβάνονται έργα διαφορετικών μορφών εικαστικής έκφρασης (ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, εγκαταστάσεις και περφόρμανς), ένα σώμα έργων που μεγαλώνει κι ανανεώνεται τακτικά, όπως και η επικοινωνία με χώρους τέχνης στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, τη Φρανκφούρτη, την Αμβέρσα, κ.α.
Το όνομα άμετρον = α + μέτρο(ν) το ορίζουμε ως ό,τι ξεπερνά τη φύση του μέτρου, μας δείχνει την απόκλιση της έλλειψης και της υπερβολής από το μέσο, δηλαδή την απόκλιση του «κανονικού». Αμφισβητώντας μετρικά συστήματα, η τέχνη εστιάζει πέρα από την κανονικότητα της μεσότητας, ευρύτερη από κάθε αυστηρή πραγματικότητα.
Η παρουσίασή μας στον εκθεσιακό χώρο «Νίκος Κεσσανλής» της ΑΣΚΤ, με έργα της Ευδοξίας και του Γιάννη Παππά, αποτελείται από γλυπτικές κατασκευές και εγκαταστάσεις, καθώς και φωτογραφικές δουλειές με παράδοξες τοποθετήσεις ή μετρήσεις του αρχιτεκτονικού χώρου με το μέσο του ανθρώπινου σώματος (Body Mappings). Τα έργα λειτουργούν ως μεταφορές του εσωτερικού τοπίου συνδέοντας αντιθετικές φόρμες, όπως αφαιρετικές και παραστατικές μορφές, το οργανικό και το γραμμικό και αντιφατικές δυνάμεις όπως αυτές των υλικών, του εφήμερου και του διαρκούς, του υλικού και του αύλου. Στο περίπτερό μας θα δείξουμε στιγμιότυπα από μια επιτελεστική δουλειά η οποία δημιουργήθηκε στο Βερολίνο και, επίσης, γλυπτά από εύθραυστα μέταλλα, κεραμικά και μεζούρες.

Project 2 (περίπτερο 60)
Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες: Αντωνία Ηρωίδου, Φιόνα Μουζακίτη, Θόδωρος Μπρουσκομάτης, Σούλα Πέτρου