Ο Apset και η Δήμητρα Οικονόμου έκαναν φουτουριστική την καρδιά της Θεσσαλονίκης

Έχει πάντα ενδιαφέρον να βλέπεις τους δημιουργικούς ανθρώπους να μην επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους και να αναζητούν νέους τρόπους έκφρασης. Ο Apset είναι σίγουρα ένας από αυτούς. Και αν αρκετοί έμαθαν την εικαστική υπογραφή του από την ιδιαίτερα συμβολική τοιχογραφία 500 τ.μ. στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης – ένα mural για τη δωρεά οργάνων, αν η Αθήνα και οι επισκέπτες της αντικρίζουν την τοιχογραφία που σε καλωσορίζει στο λιμάνι του Πειραιά, η δράση του Apset εκτείνεται σε πολλά άλλα σημεία του κόσμου και με άλλα αφηγηματικά μέσα. Προχωρώντας σε μία σύμπραξη με τη Δήμητρα Οικονόμου, μια από τις νέες καλλιτέχνιδες που αποφοίτησαν από τη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, δημιούργησαν το +ΠΛΕΓΜΑ, «ένα πολυμορφικό σύμπλεγμα εγκαταστάσεων κι αισθητηριακών στοιχείων» όπως περιγράφουν για τη φουτουριστική προσέγγιση ενός εσωτερικού – προσωπικού περιβάλλοντος που αντικρίζουν εδώ και λίγες εβδομάδες οι επισκέπτες στη γωνία Φιλικής Εταιρείας και Μητροπόλεως, στη Θεσσαλονίκη, στον νέο χώρο που απέκτησε το καφέ – μπαρ Εφημερίδα SKG και παραμένει ένα ωραίο μυστήριο για το πώς θα λειτουργήσει στο μέλλον. Έχοντας αφήσει το αποτύπωμά του στην Εφημερίδα SKG, του νεανικού σποτ που άλλαξε πολλά πριν εννιά χρόνια στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ανοίγοντας αργότερα και στην Αθήνα, ο Apset αποφάσισε να πειραματιστεί θέλοντας να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους που θα βρεθούν στο +ΠΛΕΓΜΑ, τη σημασία του «να βρεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό και να βρεις νέους τρόπους να το εκφράσεις». Κάθε Πέμπτη και Παρασκευή, μέχρι το τέλος του Ιουλίου οι δύο καλλιτέχνες θα βρίσκονται στον νέο extra χώρο, λίγο πιο δίπλα από την Εφημερίδα SKG, για να ξεναγήσουν και να δώσουν απαντήσεις στους επισκέπτες. Με το +ΠΛΕΓΜΑ να αποτελεί μια προχωρημένη πρόταση για βόλτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης – λίγα βήματα από τον Λευκό Πύργο – ο Apset και η Δήμητρα Οικονόμου τεκμηριώνουν το σκεπτικό και τη μεταμόρφωση ενός χώρου που μέχρι πριν λίγες μέρες είχε σκόνη και πια είναι γεμάτος χρώμα, φως και φωνές, γεμάτος ζωή.

Πώς προέκυψε η ιδέα για το +ΠΛΕΓΜΑ;
Κατά βάση είναι μια προσωπική καταγραφή. Είναι κάτι τελείως πειραματικό και για αυτό το λόγο πιστεύουμε πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ψάχναμε ένα χώρο που θα μπορούσαμε να έχουμε την απόλυτη ελευθερία να εκφράσουμε τις ανησυχίες που είχαν συμπιεστεί τα τελευταία χρόνια μέσα μας. Η Εφημερίδα SKG άκουσε αυτή την πίεση και μας παραχώρησε τον συγκεκριμένο χώρο. Οικειοποιηθήκαμε το μέρος, τους ανθρώπους και τη γειτονιά. Έτσι ξεκίνησαν να γεννιούνται οι ιδέες. Αυτό που δημιουργήθηκε έχει να κάνει καθαρά με τον συγκεκριμένο χώρο σαν μια εσωτερική αναζήτηση μέχρι τη στιγμή που θα ανοίξουν οι πόρτες και αυτή η καταγραφή θα σταματήσει να είναι μόνο εσωτερική και θα επικοινωνήσει με το κοινό. Έτσι για αρχή πιάσαμε τη γενικότερη αισθητική που θέλαμε να δώσουμε στο χώρο λαμβάνοντας υπόψη την κάθε πλευρά του. Μελετήσαμε την όψη που θα θέλαμε να δώσουμε στη γειτονιά και μετά ασχοληθήκαμε με τα κομμάτια ένα-ένα. Μια αναδιατύπωση και αναμόρφωση βασισμένη σε έναν εσωτερικό διάλογο.

Γιατί διαλέξατε αυτόν τον τίτλο;
Συν πλέγμα. Υποσυνείδητο τραυματικό βίωμα. Συν πίεση. Ενέργεια που μειώνει τον όγκο ενός σώματος μέσα σε ένα χώρο. Η προβολή και οι αντιπαραθέσεις θεμελιώνουν τα κύρια στοιχεία που διατυπώνονται σε αυτό project.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δημιουργική πρόκληση που αντιμετωπίσατε;
Βρήκαμε έναν χώρο κενό, άδειο. Αυτό που έπρεπε να διαχειριστούμε ήταν ο χώρος, το θέμα και το μέσον. Είχαμε περίπου ένα μήνα. Στο τεχνικό κομμάτι, στοιχεία όπως η στατική, ο φωτισμός, η τοποθέτηση, η βιντεοσκόπηση, ο ήχος και πολλά άλλα ήταν πρόκληση για εμάς και συγχρόνως πρωτόγνωρη συλλογή εμπειριών. Φυσικά η επιλογή σωστών συνεργατών ήταν κομβικής σημασίας: video performance @maro_damdoumi, video editing @dimitrismougosphotography, sound effects @knite_felt_cute, assistant  @ashos.d.signs

Συνήθως διοχετεύεις την ενέργειά σου σε τοιχογραφίες. Τι σε ιντριγκάρει στο πεδίο των εγκαταστάσεων;
Από μικρός μου άρεσε η συνδιαλλαγή στοιχείων και στιλ στα έργα μου. Ήμουν πάντα υπέρμαχος πως δεν υπάρχουν όρια στη τέχνη και ότι μόνο αν σπάσεις κάτι μπορείς να το αναδιαμορφώσεις και να γεννηθεί κάτι νέο. Δεν τα διαφοροποιώ. Μπορεί φαινομενικά να βασίζονται σε τελείως διαφορετικά πεδία αλλά βρίσκονται όλα σε μια λογική δημιουργικής εξέλιξης. Το ένα συνδράμει στο άλλο. Είτε είναι τοίχος, πίνακας, βίντεο, είτε γλυπτό ή εγκατάσταση. Ουσιαστικά το συγκεκριμένο έργο λειτουργεί στα πλαίσια ενός αστικού κορμού. Είναι εμφανή από τον περαστικό και λειτουργεί σε σημεία όπως οποιοδήποτε άλλο δημόσιο έργο. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να περάσει μέσα και να γίνει μέρος του ή να σταθεί έξω σαν παρατηρητής. Αυτό που με ιντριγκάρει πραγματικά είναι τα νέα ερωτήματα. Τα νέα προβλήματα που δημιουργούνται και οι λύσεις που ψάχνεις να βρεις. Όχι μόνο σε πρακτικό επίπεδο, όσο σε θεωρητικό –εσωτερικό - εννοιολογικό. Να βρεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό και να βρεις νέους τρόπους να το εκφράσεις. Ο χώρος σε τρισδιάστατη λογική και τα αισθητηριακά πεδία που το περιβάλλουν φέρνουν το έργο σε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση σε μια συνολικότερη εμπειρία ανάγνωσης.

Τι θαυμάζετε ο ένας στον τρόπο που δημιουργεί ο άλλος;
Αν και το συνολικότερο έργο μας έχει τελείως διαφορετική κατεύθυνση, αυτό είναι ταυτόχρονα και το στοιχείο που μας βάζει στη δημιουργική διαδικασία. Το πιο σημαντικό είναι η κοινή αισθητική. Ήδη ως συμφοιτητές στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ μοιραζόμασταν κοινό χώρο, κοινές απόψεις και ανησυχίες. Τα διαφορετικά backgrounds και η διαφορετική προσέγγιση στους τομείς της τέχνης ήταν το ξεκίνημα μιας φιλίας και μίας εκτεινόμενης συνεργασίας. Η αλληλεπίδραση είναι αυτή που μας συμπληρώνει έως και σήμερα.

Τι διάδραση θέλετε να προκαλέσετε με τον κόσμο;
Την επικοινωνία και τον προσωπικό διάλογο με τον θεατή.