Δε Laundry Basket: Η νέα, online έκθεση του Σπύρου Αγγελόπουλου

Νέα ζωγραφικά έργα, γλυπτικές εγκαταστάσεις και μια πειραματική βουβή ταινία. Όλα αυτά συνθέτουν το σύμπαν του εικαστικού Σπύρου Αγγελόπουλου και παρουσιάζονται στη δεύτερη ατομική του έκθεση σε συνεργασία με την γκαλερί Δύο Χωριά, με τίτλο «Δε Laundry Basket».

[[{"fid":"857921","view_mode":"default","fields":{"format":"default","alignment":""},"type":"media","field_deltas":{"8":{"format":"default","alignment":""}},"link_text":null,"attributes":{"class":"media-element file-default","data-delta":"8"}}]]

Η έκθεση παρουσιάζει τη μυστική δύναμη του κάθε αντιήρωα: την επίθεση του καλλιτέχνη ως «μπουλουκτσή» στους αγέλαστους. Έχει τη μορφή μιας καρναβαλικής fête d’hiver. Αποτελεί μια τελετουργική γιορτή του καρναβαλιού όπου παίρνουν μέρος διάσημοι, νάνοι, διάφορα τέρατα, ζώα που μιλούν και παιχνίδια. «Όλα γεννήματα της φαντασίας του καλλιτέχνη που στήνουν έναν κόσμο φαντασμαγορικό και πολύχρωμο μέσα σε γέλια, κατάρες, εξωφρενικούς προπηλακισμούς και ύβρεις». Πρόθεση του Σπύρου Αγγελόπουλου είναι να αναδείξει το δύσμορφο, το παράδοξο και το υπερβολικό, το γκροτέσκ. «Αυτό που ενοχλεί στο μάτι, ακριβώς επειδή ως “τέρας” συμπυκνώνει όλες τις “πιθανές μικροανωμαλίες” που εκδιπλώνονται μέσα από τα παιχνίδια της ίδιας της φύσης».

Οι πρωταγωνιστές στην εικονογραφία του «Δε Laundry Basket» είναι ένα τραπέζι, το Head in a jar, με αναφορά στα παλιά «freak shows» που καλούσαν τον κόσμο να δει το κεφάλι του Χοακίν Μουριέτα ή του Εμιλιάνο Ζαπάτα. Κυκλοφορεί ο Batman που οδηγεί ένα φορτηγό γεμάτο καρπούζια, η Wonder Woman, η Pacwoman, η παιδική ηρωίδα Candy Candy αλλά χωρίς πόδια και με τίτλο Half a Candy is still a Candy και μαζί τους εκτίθενται μία απλωμένη μπουγάδα, πολλές σκούπες και ζωγραφισμένοι κουβάδες.

Ο εικαστικός αναμιγνύει την πραγματικότητα με τη φαντασία. Συλλέγει μια σειρά από τεχνικές και πρακτικές διαφοροποίησης και παρέκκλισης, δίνοντας σημασία στην κατασκευή, στην επιδιόρθωση, στην ad hoc λύση, προσθέτοντας όμως στα εργαλεία του και τα σκηνικά του θεάτρου. 

Σε όλη την καλλιτεχνική του πρακτική, ο Σπύρος Αγγελόπουλος καταφεύγει στην επιθυμία του γέλιου. Στην καταστροφική και ταυτόχρονα αναγεννητική δύναμή του και επιχειρεί με το δικό του «freak show» να ενεργοποιήσει τη σατιρική αιχμηρότητα και την απελευθερωτική του ενέργεια. Μέσα από αυτό το show λοιπόν που παρουσιάζει ο καλλιτέχνης, «μπορούμε να διασώσουμε το γέλιο, που λειτουργεί ανατρεπτικά». Ένα γέλιο που διατηρεί τη μνήμη του καρναβαλιού, του πανηγυριού, της λαϊκής πλάκας, του καραγκιοζοπαίχτη, των πλανόδιων ηθοποιών και μουσικών, των πραματευτών, της πλατείας, της μαγγανείας, της μαντείας και γενικά της λαϊκής κουλτούρας.

Ο δημιουργός έλκεται από το αρχέτυπο του πλανόδιου καλλιτέχνη, με το οποίο βρίσκει ένα ισοδύναμο στους ρόλους του Τομ Γουέιτς για ψυχαναγκαστικούς χαρακτήρες του περιθωρίου. Η ασυμφωνία με τα πρότυπα του Δυτικού πολιτισμού, το ψεγάδι, η διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα δημιουργούν «beautiful losers», σύγχρονους freakish, τους οποίους ο Σπύρος Αγγελόπουλος αναμειγνύει στο δικό του θέατρο με άλλες φιγούρες επικαιρότητας: Όποιος μπορεί να διαχειριστεί την αδυναμία του είναι εκείνος που βρίσκει δύναμη, και, με τον τρόπο αυτό, διεκδικεί τον τίτλο του σούπερ-ήρωα της εποχής μας. Ο καλλιτέχνης «μιλά για χαρακτήρες και καταστάσεις που ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει και  ταυτόχρονα, μιλά με ένα κομμάτι μέσα μας». Αυτά είναι τα συστατικά που απαρτίζουν το υπερ-σύμπαν που παρουσιάζει στα «Δυο Χωριά».

Στην έκθεση, η ζωή και οι αντιφάσεις της γίνονται σκηνή. Αλλά και αντίστροφα η σκηνή όλων αυτών των μορφών ετερότητας και του αλλόκοτου γίνονται ζωή. Είναι ζωή. Είναι η μέθοδος που ακολούθησε ο Τζον Κασσαβέτης για να κάνει ανεξάρτητο κινηματογράφο και γοητεύει τον εικαστικό. Ο μύθος του - ανένταχτου στα στούντιο του Χόλιγουντ σκηνοθέτη - τροφοδοτεί τις δικές του ιδέες για τη δημιουργικότητα. Όπως εκείνος κινηματογραφούσε στους δρόμους της Νέας Υόρκης αποσπάσματα της ζωής, έτσι και ο Σπύρος Αγγελόπουλος επεξεργάζεται την έκθεση σαν μια ταινία δίχως σενάριο, βασισμένο στους αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών και στο ρεαλισμό λαϊκών ανθρώπων.

Στο τέλος, ο εικαστικός συγκεντρώνει τις φιγούρες των ηρώων του και παρουσιάζει το Δε Laundry Basket μ’ έναν στόχο: «Be theatrical χωρίς βιογραφικό». Θέλει ο θεατής του, ο επισκέπτης της έκθεσης, να το δει και να αποδεχτεί τη δική του ευαλωτότητα. Και να πει ότι «από αύριο θα είμαι κι εγώ εκεί, μέσα σε αυτό που βλέπω».

Info: Σπύρος Αγγελόπουλος Δε Laundry Basket Ατομική Έκθεση, Δύο Χωριά Project Space Η έκθεση Δε Laundry Basket θα ανοίξει διαδικτυακά στις 19 Μαρτίου 2021 και μπορείτε να την παρακολουθήσετε ΕΔΩ. Θα είναι επισκέψιμη στο κοινό μόλις επιτραπεί σύμφωνα με τα μέτρα προστασίας της Δημόσιας Υγείας. 
19 Μαρτίου – 11 Απριλίου 2021