Το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων στα Ζωνιανά είναι σουρεάλ

Η πινακίδα του δρόμου έγραφε, «Καλώς ήρθατε στα Ζωνιανά». «Πάμε να δούμε πώς είναι αυτά τα Ζωνιανά;» «Και δεν πάμε». Καθίσαμε σε ένα μικρό καφενέ. Η κυρία που μας σέρβιρε δύο ελληνικούς, μας κοίταξε με θέρμη. Σύντομα η παρέα μας μεγάλωσε πολύ. Οι ντόπιοι, σούπερ φιλικοί, μας ρωτούσαν διάφορα, ενώ έπεφτε πολύ γέλιο. Μεγάλα πειραχτήρια και ατακαδόροι. Συγκράτησα ένα αστείο. «Ποιο είναι το πιο σπάνιο υγρό της Κρήτης; Ο ανωγειανός ιδρώτας!» και δωσ' του οι ρακές. Κάποια ώρα αργότερα, έπιασα με την άκρη του ματιού μου κάτι πολύ αλλόκοτο. Μια ταμπέλα έγραφε, «Potamianou wax museum, wax figures of Cretan history». Άχαστο, σκέφτηκα.

 

Μπήκαμε τελικά σε ένα μουσείο, σαν αυτοσχέδιο κάπως. Φαινόταν πως είναι μια φιλότιμη προσπάθεια για την αναπαράσταση της ιστορίας της Κρήτης. Τα κέρινα ομοιώματα ήταν γλαφυρά. Τα χρώματα, τα ρούχα, εκτός το παραδοσιακών Κρητικών, ήταν κάπως τρελά, θυμάμαι κάπου έναν ιππότη ντυμένο στα ροζ! Μερικά πρόσωπα ήταν κωμικά στις εκφράσεις, ενώ το πιο περίεργο από όλα ήταν τα βλέμματα, ειδικά μέσα στα μισοσκόταδα αν γύριζες απότομα μπροστά σε κάποιον πολεμιστή.