7 νέα έργα δημιουργήθηκαν στην καραντίνα σε 120 ώρες, στο πλαίσιο του project Enter της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και του Onassis USA
Είναι δυνατόν να φτιάξεις έργα μέσα σε 120 ώρες και στις συνθήκες της καραντίνας; Το Enterαποδεικνύει πως είναι. Το project της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και του Onassis USA επιστράτευση καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και τους ζήτησε να δημιουργήσουν πρωτότυπα έργα σε ένα διάστημα 120 ωρών, δηλαδή 5 ημερών.
Οι καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση του Enter. Εφτά πρωτότυπα έργα δημιουργήθηκαν μέσα σε σπίτια, διαμερίσματα, κήπους, ταράτσες και μπαλκόνια, με τη βοήθεια των παιδιών, των συζύγων, των συγκατοίκων, των κατοικιδίων και, φυσικά, των laptops. Όλα εκπληρώνουν τον τελικό στόχο του Enter, που δεν είναι να αποτελέσει ακόμα ένα καλλιτεχνικό ημερολόγιο, αλλά να υπερβεί τις συνθήκες της καραντίνας και να μάς ενώσει μέσω της τέχνης.
Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, διευθύντρια πολιτισμού στο Ίδρυμα Ωνάση αναφέρει για το Enter: «Πώς χορεύει ένας χορευτής στην κουζίνα του; Πόσες εικόνες αιχμαλωτίζουν τα μάτια ενός σκηνοθέτη, όταν περνά τις περισσότερες ώρες του ξαπλωμένος στον καναπέ του; Είναι όλο το σπίτι μια σκηνή; Μπαίνουμε για να δούμε. Φιλοξενούμενοι. Κι εσείς, ENTER», ενώ ο καλλιτεχνικός και εκτελεστικός διευθυντής του Onassis USA, Vallejo Gantner, συμπληρώνει για το project: «Με αυτά τα έργα προασπίζουμε και υποστηρίζουμε τους καλλιτέχνες που πιστεύουμε ότι θα αρθρώσουν το μέλλον μας και τους δίνουμε την ευκαιρία να κάνουν ένα βήμα μπροστά προς νέες φόρμες».
Τα 7 νέα έργα που δημιουργήθηκαν σε 120 ώρες για το Enter
«Φυτά εσωτερικού χώρου» του Δημήτρη Καραντζά
Η καθημερινότητα ενός άνδρα κλεισμένου σε ένα σπίτι αποκτά φαντασιακές προεκτάσεις. Σε μια εποχή απομόνωσης και στέρησης, τα άλματα του μυαλού του ταξιδεύουν στο άπιαστο, ενώ παραμένει στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του.
«Βίντεο 2: Μέλη του σώματος, υφάσματα και σπορ» του Ευθύμη Φιλίππου
Ένας άνθρωπος περιγράφει με όσο λιγότερα λόγια μπορεί το ανθρώπινο γένος που μάλλον έχει εξαφανιστεί πια.
«Happy hours» των Radiohole
Ένας εναγώνιος διαλογισμός για την εκτεταμένη πάροδο του χρόνου όπως αυτή βιώνεται μέσω της κοινωνικής απομάκρυνσης.
«Fighting world» των 600 Highwaymen
Ένα ιδιότυπο road-movie των καιρών της καραντίνας μέσα από το βλέμμα ενός 14χρονου κοριτσιού στον Βορρά της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Ένας κόσμος που κάποτε ήταν διαρκώς σε μάχη και στον οποίο όσα ήταν πριν σημαντικά τώρα φαντάζουν παράξενα. Το μόνο που υπάρχει ακόμη είναι η βαρύτητα: τα πράγματα δεν πέφτουν κάτω.
«Training text, step 2250» της Annie Dorsen
Αυτό το σύντομο φιλμ κινουμένων σχεδίων περιλαμβάνει ένα κείμενο που δημιουργείται από αλγόριθμο μηχανικής μάθησης, ο οποίος έχει εκπαιδευτεί σε απαντήσεις πάνω στην ερώτηση «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;».
«The game» της Kimberly Bartosik/Daela
Σας προσκαλούμε να παίξετε το “The Game”, να μοιραστείτε τα βίντεο σας μαζί μας και να μας επιτρέψετε να δημιουργήσουμε μια παγκόσμια συλλογή, που να αρχειοθετεί την τραγικότητα και τον παραλογισμό όλου αυτού του εγκλεισμού μας.
«AntiBody» της Maria Antelman
Το “AntiBody” αναφέρεται σε μια συναισθηματική κατάσταση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κατανοώντας την ευάλωτη φύση του σώματος, το “AntiBody” γίνεται μια μορφή αντίστασης, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Αναφέρεται επίσης στην κίνηση και την έλλειψή της.
Η φτώχεια, ο πόλεμος, η απουσία του πατέρα της, η αρπαγή της από τους Τούρκους, ο τίτλος της πρώτης «κυρίας επί των τιμών» της βασιλικής αυλής, ο αταίριαστος γάμος και το ιστορικό πορτραίτο
«Οι γραμμές των πόλεων είναι παντού γύρω μας. Αλλά είναι μπερδεμένες. Η καθαρότητα των γραμμών καθορίζει τη σκέψη». Μιλήσαμε με την καλλιτέχνιδα για την έκθεσή της στην γκαλερί Μελάνυθρος
19°
