Ο Κωστής Βελώνης έχει παράδειγμα τον γάτο του όταν χαλαρώνει

Επειδή τα αγαπημένα μου πράγματα περιφερόντουσαν γύρω από την ιδιωτικοτητα μου, θα ήταν υπερβολική η διαπίστωση ότι άλλαξε κάτι ριζικά στη ζωή μου, τουλάχιστον προς το παρόν. Η καθημερινή σχέση με τα ενδιαφέροντα μου, αυτά που με αφορούν άμεσα δεν έχουν αλλάξει. Σε σχέση με τις συνθήκες της αυτοσυντήρησης, συναθροίσεις κάθε δόγματος, θρησκείας και ιδεολογίας, συναυλίες και πεινασμένες παρέες σε μεγαλοταβέρνες, δεν ήταν επιλογές μου, γιατί λοιπόν τώρα να αγανακτώ με το lifestyle που μας αναγκάζει ο κορωνοιος να ζούμε;

Πέρα από την γενικευμένη αποδοχή του τι προκύπτει να είναι ωφέλιμο για την κοινωνία και το σύστημα υγείας μετά το τέλος της πανδημίας, σε προσωπικό επίπεδο αυτό μου που λείπει είναι ότι χάνω την επαφή με τους φοιτητές μου στην Κάλων Τεχνών και ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα βρεθεί ένας ασφαλής τρόπος να επανέρθει ο διάλογος πέρα από τις αμήχανες και νυσταλέες τηλεδιασκέψεις. Στην καθημερινότητα, κυριαρχούν οι στιγμές της «τελικής κρίσης», με έργα που έχουν γίνει και που χρειάζονται διορθώσεις όπως και η σταδιακή προσαρμογή σε ένα σχεδιασμό της αναγκαιότητας επειδή δεν είναι δεδομένη η λογική της παραγγελίας, σε κάποιον τεχνικό, σχεδιαστή, αρχιτέκτονα η ξυλουργό για να σε απαλλάξει από την τεμπελιά σου.

Αν εφάρμοζα DIY πρακτικές στο πρόσφατο παρελθόν τώρα αυτές εντάσσονται άμεσα και αβίαστα στην οικιακή συνθήκη χωρίς καμία διστακτικότητα και αμφισβήτηση. Ο γάτος μου φαίνεται ν’ αντιλαμβάνεται καλυτέρα από μένα τον νομο της προσαρμογής και υποψιάζομαι ότι η μέθοδος Bukowski είναι η πλέον αποτελεσματική. Όταν ένιωθε άβολα και στενάχωρα παρατηρούσε μία ή περισσότερες από τις γάτες του. «Απλά κοιτάζω κάποια να κοιμάται ή να μισοκοιμάται κι ηρεμώ..» εξηγούσε.. Τώρα αν καποιοι δεν έχουν γάτες μπορουν να χαλαρώσουν και με τους σκύλους τους αφού με τα μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας φαίνεται ότι είναι οι καταλληλότεροι που μπορούν να δικαιολογήσουν την εξοδό τους από το σπίτι.