Ο Νίκος Κούρτης περιμένει «έναν γενναίο καινούργιο κόσμο»

Πώς την βγάζω σπίτι;

Για ένα δημιουργό κόμικ / εικονογράφο (και άλλα συναφή επαγγέλματα) δεν αλλάζουν και πολλά... περνώ έτσι κι αλλιως πολλές ώρες σπίτι, δουλεύοντας.

Μου λείπει το γυμναστήριο. Σήμερα προμηθεύτηκα, στρώμα και βαράκια. Τσεκ.

Θα μου λείψει «ένα καφεδάκι», «καμιά βολτούλα» στα κλεφτά. Αλλά δεν κλαιγόμαστε πάνω από το χυμένο γάλα. Τσεκ.

Ξυπνάω, τοστάκι, καφές. Ενημέρωση, social media. Ολίγη οργή για τον αναμενόμενο σκοταδισμό. Και τη γενική βλακεία.

 Ξεδίνω με «σπιτική γυμναστική».

Μετά δουλειά. Φούλ. Ετοιμάζω graphic novel, και ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή, είμαι ευγνώμων. Γιατί με βοηθάει να «φεύγω».

Με βοηθάει επίσης το ότι έχω σύντροφο, συγκάτοικο. Προφανές το γιατί. Η μοναξιά αυτή τη στιγμή δεν ενδείκνυται.

Το απόγευμα, λίγη ακόμη ενημέρωση.  Έτσι για τον μαζοχισμό. Τι να λέει η καραντίνα, αν δεν αυτομαστιγώνεσαι...

Μπορεί και να δούμε (μετά της συντρόφου) κάτι ελαφρύ, ταινία, series... αυστηρά ελαφρύ αυτή την εποχή. Κυκλοφορούν ήδη πολλές υπαρξιακές αγωνίες.

Και ξανά δουλειά.

Πίσω από όλα αυτά, στο background, «τρέχει» μονίμως ένα πρόγραμμα: «Προσαρμόσου, ετοιμάσου».

Γιατί μόλις τελειώσουν όλα αυτά, θα μας περιμένει ένας «γενναίος καινούργιος κόσμος». Και μια μεγάλη συζήτηση.